Θα μαζεύουν τις ελιές με 90 ευρώ μεροκάματο;

Αντιδράσεις αλλά και καυστικά σχόλια έχει προκαλέσει στο διαδίκτυο μια αγγελία από εργάτη που ζητά 90 ευρώ μεροκάματο για να μαζέψει ελιές. Λαμβάνοντας υπόψη τις εκτιμήσεις των ελαιοπαραγωγών που λένε για μειωμένη βεντέμα φέτος, τα ποσά που ζητούν οι εργάτες μοιάζουν δυσβάσταχτα έως και αστεία για μεγάλη μερίδα παραγωγών. Στην ανάρτησή του, ο προφέρων την εργασία, θέλοντας να δικαιολογήσει τα χρήματα που ζητά ως μεροκάματο, υποστηρίζει πως η ζωή έχει ακριβύνει, και ότι τα ενοίκια εκτοξεύουν τα μηνιαία έξοδα.

Πάνω από 57 σχόλια απέσπασε η συγκεκριμένη δημοσίευση σε κλειστή ομάδα αγγελιών. Δείτε την ανάρτηση και τα σχόλια που “οργιάζουν”: “Βάλε κάτι παραπάνω, ο νιος είναι λεβέντης…”, “δε φταις εσύ, αυτοί που σε έφεραν εδώ φταίνε”, “θα τσι μαζόξομε μόνοι μας”, ” να τσι φάνε τα πουλιά”, “σου δίνω τις ελιές και θα μου δίνεις εσύ 90 ευρώ μεροκάματο”! Όταν η λογική παραχωρεί τη θέση της στην παράνοια… Καταλαβαίνουμε ότι είναι μια δύσκολη δουλειά το μαζεμα των ελιών, αλλά όχι κι έτσι! Από το site ZARPANEWS

Ένα απόγευμα που έγινε νύχτα στη Lynn Valley

Η αλήθεια είναι πως οι καλύτερες περιπλανήσεις συμβαίνουν χωρίς χάρτη, χωρίς προορισμό. Εκείνο το απόγευμα στο Βανκούβερ, ο ήλιος έγερνε ήδη πίσω από τα ψηλά δέντρα όταν αποφάσισα να ακολουθήσω ένα μονοπάτι που έμοιαζε να οδηγεί στην ηρεμία. Αυτό το μονοπάτι, με οδήγησε στην Lynn Valley. Καθώς πλησίαζα, μια πινακίδα, σκαλισμένη πάνω σε ξύλο και στηριγμένη σε ακατέργαστες πέτρες, με καλοσώριζε σε έναν τόπο όπου το πράσινο συναντά την κοινότητα.

«Welcome to Lynn Valley», διάβασα, ενώ τα μακριά κλαδιά μιας ιτιάς έμοιαζαν να χαιρετούν, λουσμένα στο τελευταίο, χρυσό φως του ήλιου. Η ατμόσφαιρα ήταν ακόμα φωτεινή, αλλά η δροσιά του δάσους είχε ήδη αρχίσει να κατεβαίνει. Συνέχισα την βόλτα μου. Το περπάτημα είναι ένας υπέροχος τρόπος να αισθανθείς τον παλμό μιας γειτονιάς. Ήταν μια ήρεμη ώρα – τα αυτοκίνητα περνούσαν αραιά, οι κάτοικοι απολάμβαναν τις τελευταίες ώρες της μέρας. Και μετά, το φως έσβησε τελείως.

Εκεί, στο λυκόφως, η Lynn Valley μεταμορφώθηκε σε κάτι μαγικό. Τα κτίρια, με την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική (όπως αυτό το όμορφο τετραώροφο που τράβηξα), άρχισαν να λάμπουν. Δεν ήταν μόνο τα φώτα από τα παράθυρα που αποκάλυπταν ζεστές, οικείες στιγμές στο εσωτερικό. Ήταν κυρίως τα φωτεινά λαμπιόνια -όχι, δεν ήταν Χριστούγεννα, αλλά το φως τους στόλιζε τους κορμούς των δέντρων κατά μήκος του πεζοδρομίου.






























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…