Αρχείο κατηγορίας Καθημερινότητα

Χθες φύσαγε ένας αέρας δυνατός στην Αθήνα. Σύμφωνα με την ΕΜΥ οι άνεμοι έπνεαν από βόρειες διευθύνσεις, στα δυτικά 4 με 5, στα ανατολικά 4 με 6 και κατά τόπους στα ανατολικά ηπειρωτικά και το Αιγαίο έως 7 μποφόρ. Σε τέτοιες περιπτώσεις δείτε τι γίνεται με τα σιντριβάνια στην πλατεία Κοραή… Τα περισσότερα νερά, χύνονται έξω. Αιτία, ο δυνατός αέρας…

Αλλά ο ουρανός ήταν καθαρός, χωρίς να είναι η ζέστη ανυπόφορη, λόγω του δυνατού αέρα που δημιουργούσε προβλήματα. Δείτε πόσο καθαρά διακρίνεται ο Λυκαβηττός, στο βάθος, μέσα από την πλατεία Κοραή. Γι’ αυτή την πλατεία έχουμε ξαναγράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε από το αρχείο μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ… Παλιότερα την πλατεία Κοραή την ξέραμε μόνο από τις συγκεντρώσεις. Δείτε ΕΔΩ.

Και βέβαια, η εικόνα της άδειας πόλης κυριαρχεί και εδώ, αν και υπάρχουν πολλοί ξένοι τουρίστες που κυκλοφορούν. Έχουν έρθει από μακριά για να γνωρίσουν την Αθήνα. Τα δυο προηγούμενα χρόνια που λόγω κορονοϊού έμειναν σπίτια τους, έβαλε “φωτιά” στις σκέψεις και στα όνειρα τους, για την πρωτεύουσα της Ελλάδας. Και τα κατάφεραν, ήρθαν να γνωρίσουν τους ανθρώπους και τα απομεινάρια του πολιτισμού τους.

Σας το χρωστάγαμε αυτό το δημοσίευμα που αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου. Δείτε το ΕΔΩ. Θέλαμε να σας δώσουμε μια εικόνα από το καφέ, μέσα στον κήπο της Κηφισιάς που καθίσαμε, κάπου μια ώρα, περιμένοντας. Ήπια μια σοκολάτα παγωμένη και η Σούλα ένα τσάι παγωμένο. Δροσιστικά και τα δυο. Πάρτε μια γεύση από το τραπεζάκι που καθίσαμε…

Μέσα στο οπτικό πεδίο μας ήταν κι αυτό το μικρό σιντριβάνι. Μάλλον διακοσμητικό, χωρίς νερό Τα περιστέρια έκαναν αμέριμνα τη βόλτα τους, πάνω του. Δεν υπήρχε καν ανθρώπινη παρουσία να τα ενοχλήσει, οπότε κανένα πρόβλημα. Τα μεσημέρια, τις καυτές μέρες του Αυγούστου, οι άνθρωποι ησυχάζουν σπίτια τους, δεν πάνε σε καφέ.

Αλλά ο κήπος είναι υπέροχος! Τον φροντίζουν και τον περιποιούνται οι άνθρωποι του Δήμου. Και καλά κάνουν. Εδώ που τα λέμε δεν έχουν πολλοί Δήμοι ένα τέτοιο προνόμιο. Η Κηφισιά διεκδικεί κάτι από την εξοχή περασμένων δεκαετιών, αν και σήμερα είναι μια σύγχρονη αναπτυγμένη πόλη που σέβεται το πράσινο και προσπαθεί να το διαφυλάξει. Να, ένας ακόμα λόγος που μας αρέσει!

Μας αρέσει πολύ η Κηφισιά, ιδιαίτερα ο κήπος της, με πρόσβαση από τον τερματικό σταθμό του ΗΣΑΠ. Ιδιαίτερα τέτοιες ζεστές μέρες είναι ότι καλύτερο, ντάλα μεσημέρι να περπατήσεις λίγο κάτω από τους ίσκιους των ψηλών δέντρων του. Κι άμα φυσάει και λίγο δεν υπάρχει καλύτερα. Κάπου – κάπου βέβαια αξίζει να κάνεις και μια στάση.

Για την Κηφισιά ψάχνοντας λίγο στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, θα βρείτε πολλά δημοσιεύματα. Όπως αυτό ΕΔΩ κι ΕΔΩ ας πούμε, από την έκθεση λουλουδιών που είδαμε τον φετινό Μάιο και από τη βόλτα μας στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς μια μέρα του περασμένου Ιούνη. Πραγματικά είναι πολύ όμορφα να περπατά εδώ, ανάμεσα στο πράσινο που είναι λυτρωτικό τέτοιες ώρες.

Και δες τώρα, Αύγουστος, υψηλές θερμοκρασίες που έρχονται από τον Ιούλη και όμως αυτά τα τριαντάφυλλα είναι δροσερά. Μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση που τα βλέπαμε σ΄ αυτή την καλή κατάσταση, δείγμα ότι ο Δήμος της περιοχής τα προσέχει πολύ. Τα περιποιείται, τα ποτίζει και τα φροντίζει. Όλοι, αυτό δεν θέλουμε στη ζωή;

Στο βάθος βλέπετε κάποια καλαμένιες ομπρέλες. Πρόκειται για ένα καφέ μέσα στο κήπο, με αρκετή δροσιά. Απολαύσαμε για μια ωρίτσα, όλη αυτή την ομορφιά. Αλλά γι’ αυτό θα σας μιλήσουμε μια άλλη φορά, σύντομα. Να μην τα πούμε όλα με τον πρώτη. Η καθημερινή ενημέρωση, θέλει το χρόνο της και κυρίως τον προγραμματισμό της. Αυτό κι αν το έχουμε μάθει, όλα αυτά τα χρόνια με τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ…

Μ’ αυτή τη ζέστη δεν έχω όρεξη ούτε και για γράψιμο! Το φαντάζεστε; Κι όμως συμβαίνει. Έτσι λοιπόν καθώς έκανα μια τσάρκα απογευματάκι στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω στα φρεσκοκομμένα κηπευτικά του καλού μου φίλου Γιώργου Κοντογιάννη από την Τερψιθέα Αιτωλοακαρνανίας. Μου έφεραν θύμισες και είπα να ασχοληθώ λίγο μαζί τους…

Θυμάμαι τέτοιες εποχές στο χωριό, είπαμε ο Ιούλιος ήταν ο μήνας που μου άρεσε για πολλούς λόγους να είμαι στο Θραψανό για διακοπές. Και οπωσδήποτε κάποιες μέρες θα πήγαινα στον κήπο του Αγησίλαου και της Στασούλας στου Γρέγο, μαζί τους την ώρα που πήγαιναν να ποτίσουν και να κόψουν τα κηπευτικά τους. Δείτε μερικά δημοσιεύματα από το αρχείο μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Απ’ όλα είχε ο μπαξές, μου το θυμίζουν πολύ οι φωτογραφίες του Γιώργου… Λίγα, όσα χρειάζονταν για το σπίτι αλλά καλά ποιοτικά. Φαντάζομαι πως και εκείνος, όπως και η αδελφή μου ξέρει τι λιπάσματα τους βάζει, αν τους βάζει και είναι απόλυτα σίγουρος πως ότι μπαίνει στην κουζίνα του είναι καλό ποιοτικά. Αυτά έχει ο δικός σου κήπος! Τεράστια πλεονεκτήματα που εδώ στην Αθήνα, ούτε να τα φανταστείς δεν μπορείς.

Τα λέμε και στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, δείτε ΕΔΩ. Σας είχαμε υποσχεθεί ότι θα επιστρέφουμε πότε – πότε και θα προσθέτουμε θέματα, επειδή αγαπούμε όλη αυτή την προσπάθεια και δεν θέλουμε να την εγκαταλείψουμε και να πεθάνει στη λήθη του χρόνου! Να μια εικόνα που ζήσαμε τις μέρες του καύσωνα στο Καβούρι της Βουλιαγμένης. Δεν είναι πραγματικά μοναδική, υπέροχη;

Ήταν απογευματάκι όταν φτάσαμε εκεί. Και δεν ήμασταν μόνοι μας. Είχε πολύ κόσμο στην παραλία που έκανε μπάνιο από νωρίς στη μέρα. Και συνέχισε ακόμα να πλατσουρίζει ή να παίζει μέσα στα αβαθή νερά. Περπατήσαμε λίγο ανάποδα από τα συνηθισμένα μας. Αντί για δεξιά επιλέξαμε να πάμε αριστερά. Λιγότερος κόσμος κι ένα μέρος που μάλλον δεν το γνωρίζαμε, επειδή πηγαίναμε για πρώτη φορά. Αλλά άξιζε το κόπο. Οι εικόνες μας αποζημίωσαν

Εικόνες σαν αυτές ανθρώπων που απηύδησαν από τις υψηλές θερμοκρασίες των ημερών και αποφάσισαν να έρθουν εδώ για να δροσιστούν και να χαλαρώσουν. Με το δικό τους εξοπλισμό, αν και οι καντίνες που είναι εκεί διαθέτουν προς ενοικίαση ομπρέλες και ξαπλώστρες το σετ προς 14 ευρώ η μία και προς 10 ευρώ τις καθημερινές και 15 τα Σαββατοκύριακα , η άλλη. Φυσικά δεν έλλειπαν οι ρακέτες στην άμμο και οι παρεούλες για κουβεντούλα. Καλοκαίρι 2022. Στο Καβούρι!

Μια από τις μνήμες που έχω από όταν κατέβηκα στον Κολωνό, ήταν το κομμωτήριο της «Όλγας». Εκείνη με κούρευε, όπως και τον Λάμπρο. Ύστερα όμως ήρθε η κρίση του 2012 και ο Γιώργος, ο σύζυγός της, στο ταμείο, δεν έλεγε να βάλει λίγο νερό στο κρασί του. 13 ευρώ είχε το ανδρικό κούρεμα, ούτε ένα ευρώ δεν το μείωσε. Αλλά τα αστεία του, δεν έφταναν να κρατήσει το μαγαζί.

Λίγο αργότερα έκλεισε… Ήταν αδύνατον να κρατηθεί μ’ αυτές τις τιμές σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, όπως είναι ο Κολωνός. Τα γυναικεία κτενίσματα έφταναν τα 70 ευρώ, όσο δηλαδή και στο Κολωνάκι οι φίρμες. Τι κι αν ήταν σε ένα προνομιακό σημείο στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, Αλεξανδρείας και Άστρους, απέναντι από το κτίριο του 4^ου Δημοτικού Διαμερίσματος Αθήνας και μάλιστα ιδιόκτητο;

Δεν αρκούν μόνο αυτά… Χρειάζεται και ψυχή και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Και κυρίως να αντιλαμβάνεσαι σε ποιους προσφέρεις όλο αυτό. Τόσα χρόνια τώρα ζητάει ενοικιαστή, όπως είναι επιπλωμένο και δεν βρίσκει. Από καιρό σε καιρό, αλλάζουν τα «ενοικιαστήρια», επειδή καίγονται από τον ήλιο . Αλλά ενδιαφερόμενος δεν υπάρχει. Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να στεναχωριέται, αλλά μετά πάλι σκέφτομαι πως πρώτος πήγα στους κουρείς των 5 ευρώ.