Αρχείο κατηγορίας Τα δικά μου

Τις τελευταίες μέρες έχουμε κάνει ένα δυνατό σπριντ… Ολοκληρώνω σήμερα το μεσημέρι μια από τις εφημερίδες που φτιάχνω, τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ Σιδηρόδρομο και ξεκινώ τον ΤΥΠΟ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών. Και όλα αυτά, ανάμεσα στις άλλες υποχρεώσεις μου και τα τρεξίματα μου. Εδώ στην πλατεία Αττικής, στη Λιοσίων, χθες μέχρι το μεσημέρι. Απολαύσαμε αυτή την υπηρεσία.

Κι επειδή συμβαίνει να τα αγαπώ και να τα χαίρομαι, αυτά με τα οποία σχολούμαι, δεν αφήνω την όποια κούραση να μου στερήσει τη χαρά. Το αντίθετο! Έχω μάθει να ζω την κάθε στιγμή, με ότι κι αν καταπιάνομαι και το βλέπετε καθώς προσπαθώ να καταγράφω τις στιγμές όπου και βρίσκομαι… Εδώ, το τυπογραφείο που βγαίνει ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος, στο Περιστέρι.

Κι αν κινούμαι πολύ αυτές τις τελευταίες ημέρες, παρά τις υψηλές θερμοκρασίες, είναι γιατί προετοιμάζω τα πράγματα, ώστε να μην αφήσω πίσω μου εκκρεμότητες μεγάλες ή μικρές έως μηδαμινές, έτσι ώστε να μπορέσω να χαλαρώσω, εκεί που θα πάμε και οι ζεστές μέρες του Ιούλη, να περάσουν από πάνω μου, με τις λιγότερο δυνατές απώλειες. Εδώ η είσοδος τους οδοντιατρείου που φροντίζει την υγεία μου, στη Νέα Σμύρνη. Κάτω η είσοδος της ΠΟΣΣ στο κέντρο της Αθήνας. Τεχνοτροπία, όχι αστεία!

Δυνατή, όρθια και υγιής θα επιστρέψει σπίτι της, σε λίγες μέρες, η Κατερίνα Θεολόγου σύζυγος του Ηλία, από την Αναστασιά των Σερρών. Όχι δεν είναι υπερβολή που τους δίνουμε σήμερα δυο δημοσιεύματα. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για τους φίλους μας, που αυτή την ώρα περνάνε μια δυσκολία. Κοινωνικός άνθρωπος, η Κατερίνα, άφησε πίσω της μια άλλη πατρίδα, έμαθε τη γλώσσα μας και αποφάσισε να ζήσει κοντά στο σύζυγο της Ηλία, στο μικρό χωριό του. Έκανε νέους φίλους, μερικούς τους βλέπετε σ’ αυτή τη φωτογραφία. Και μαζί, εργαζόμενοι καθημερινά, κατάφεραν να το κάνουν ένα μικρό παράδεισο. Κατερίνα, δεν είσαι μόνη σου σ’ αυτό που περνάς. Είμαστε μαζί σου!

Σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα για τους φίλους μας, Ηλία και Κατερίνα. Ιδιαίτερα η τελευταία έχει να κάνει μια επέμβαση στα πόδια της που θα τη βοηθήσει πολύ. Και η σκέψη μας, το μυαλό μας, η καρδιά μας, είναι εκεί κοντά τους, στη Θεσσαλονίκη. Αν μάλιστα ήμασταν λίγο πιο κοντά, από άποψη απόστασης, θα ήμασταν εκεί και με φυσική παρουσία. Τέτοιες ώρες δύσκολες είναι που χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Κι εμείς αυτό το ζευγάρι των αδελφών μας το αγαπάμε πολύ!

Δυο χρόνια τώρα την περίμεναν αυτή τη μέρα. Υπομονετικά! Στην ουρά στην αναμονής για το χειρουργείο. Κι όταν πριν ένα μήνα περίπου τους ανακοινώθηκε η μέρα, ο Ηλίας ήταν πολύ χαρούμενος. Τόσο που με πήρε να μου το πει. Ενώνουμε τις προσευχές μας μαζί τους να πάνε όλα καλά… Και να βγει η Κατερίνα, όρθια και υγιείς. Έχει να δώσει πνοή στον κήπο της, την περιμένουν τα λουλούδια της και τα ζώα της, η ζωή της… Να γιατί βάλαμε τόσα λουλούδια εποχής στο σημερινό δημοσίευμα. Είναι από την αυλή της. Την περιμένουν όλα αυτά να γυρίσει υγιής και δυνατή στην Αναστασιά.

Κι αν έχει περάσει τις δικές του δυσκολίες ο φίλος μας Ηλίας, με την υγεία του και όχι μόνο. Αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Επέστρεψε στον τόπο που αγαπά, την Αναστασιά των Σερρών και με την Κατερίνα πλάι του, έκαναν μια νέα αρχή. Έφτιαξαν τον τόπο που μένουν, έναν μικρό παράδεισο και ασχολούνται κι οι δυο με πράγματα που αγαπούν και τους γεμίζουν. Ευχαριστώ τον Ιεχωβά που τους έβαλε στη ζωή μας. Μας έμαθαν να κοιτάζουμε κατάματα τη ζωή και να την αντιμετωπίζουμε με το κεφάλι ψηλά. Επειδή, στον κόσμο που ζούμ,ε όλα μπορούν να γίνουν. Θα πάνε όλα καλά, Κατερίνα!

Η ζωή τα φέρνει καμιά φορά έτσι που είναι δυνατόν να τα ζήσεις και να τα φέρεις στα μέτρα σου. Με τον Γιώργο Παπαλάπα «γνωριζόμαστε» χρόνια, από τα πρώτα δικά μου βήματα στην αλήθεια ή πριν ακόμα κάνω μελέτη και μάθω γι’ αυτήν. Καθώς έγραφα στον παλιό ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ όσο πιο αντικειμενικά μπορούσα, μπήκε στη ζωή μου με ένα σχόλιο που έκανε για κάποιο δημοσίευμα μου. Ύστερα ήρθαμε σε επαφή με τα μέσα της εποχής. Με e-mail!

Στη διάρκεια της φετινής δεκαήμερης διαμονής μας  στη Σκόπελο ήταν ο πρώτος που σκέφτηκα να δω και να γνωρίσω από κοντά.. Αλλά υπήρχαν μερικά ζητήματα. Όπως να έρθω σε επικοινωνία μαζί του και να φροντίσουμε να συναντηθούμε… Το μόνο στοιχείο που είχα για εκείνον, ήταν ότι συνέχιζε να είναι στη Σκόπελο με τη σύζυγο του και τα δυο του αγόρια, το Θοδωρή και το Έρνεστ. Και τα καταφέραμε!

Μια οικογένεια εξαιρετική, ξεκινώντας από τη σύζυγό του, Ευνίκη. Περάσαμε μερικές ώρες μαζί, εκδρομή και θαλάσσιο μπάνιο  με το σκάφος του γιου του,  Θοδωρή. Ύστερα είδαμε τη συνάθροιση της Κυριακής, σπίτι του, με σύνδεση ZOOM από τη εκκλησία, Βόλος Κέντρο. Και μοιραστήκαμε δυο βραδιές μαζί τους. Τους ευχαριστούμε για το φιλόξενο πνεύμα τους. Και τον ευχαριστώ προσωπικά και τον ίδιο. Η κατ’ ιδίαν συζήτηση μας ήταν τόσο εποικοδομητική! Δείτε ΕΔΩ ένα παλιότερο (23/8/2017) δημοσίευμα που κάναμε γι’ αυτόν, χωρίς να αναφέρουμε το όνομα του

Πώς γινόμαστε έτσι, καθώς μεγαλώνουμε… Πώς φθείρεται η φυσική ομορφιά και δίδει στη θέση σε κάτι άλλο, που δε θυμίζει τίποτα από τα νεανικά χρόνια της φρεσκάδας. Κι αυτό συμβαίνει με όλους μας. Κάποιοι από μας, ξέρουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να το καταλάβουν. Αλλά, δεν κάνουν και κάτι για να το καταλάβουν… Εδώ, στη φωτογραφία η αδελφή μου Μαλάμω, είναι ίσως δεκαετία του 60-70. Ασπρόμαυρη φωτογραφία. Δεν υπήρχαν ακόμα χρωματιστά φιλμ. Ευχαριστούμε εκείνους που τη βρήκαν και μας την έστειλαν! Σκέψου, λέει, να ξαναγίνουμε έτσι, να ζήσουμε έναν καιρό που δεν θα μεγαλώνουμε πια, ενώ θα ζούμε ατέλειωτα χρόνια. Νέοι, υγιείς, γεμάτοι όρεξη για δουλειά που θα μας γεμίζει… Τι υπέροχα που θα είναι!

Ένα μπουκέτο λουλούδια από φίλους που έφτασαν από ανθοπωλείο των Σεπολίων όλο αγάπη στο σπίτι μας, πρωί – πρωί το πρωί της Παρασκευής 4/4/2025, άνοιξε την πόρτα για τις ευχές σας. Δέκα χρόνια είναι μια ολόκληρη ζωή κι έφυγαν τόσο όμορφα και τόσο γρήγορα σα να’ ταν χθες… Κι ύστερα ήρθαν κι άλλα, άλλα… Πώς να την αντέξεις τόση αγάπη, καθαρή, όμορφη αυθεντική;

Μια κάρτα και μια ευχή γραμμένη στο χέρι. Καθετί χθες ήταν ευχές, αν και για μας στη σχέση μας με τη Σούλα κάθε μέρα φροντίζουμε να είναι ξεχωριστή, γεμάτη από τις δραστηριότητες που μοιραζόμαστε. Μια ζωή που έχει νόημα και κοινό σκοπό. Με πολύ αγάπη και ολοκληρωμένη συνεργασία. Όπως θα έκανε μια καλά οργανωμένη ομάδα που τα καταφέρνει στους στόχους της…

Και το κρασί των φίλων μας από την Τοσκάνη, ότι καλύτερο θα μπορούσαν να μας φέρουν από το πρόσφατο ταξίδι τους στη Βόρεια Ιταλία. Τι όμορφα που μπορούν να γίνουν μερικά πράγματα, όταν υπάρχει καλή διάθεση, εμπιστοσύνη, κατανόηση. Τότε είναι που τα χρόνια φεύγουν σαν αέρας και μένει μόνο μια γλυκιά γεύση στα χείλη… Όμορφες θύμησες, από όσα έχουμε ζήσει και ζούμε!

Δέκα χρόνια αγάπης, συντροφικότητας και κοινών στιγμών αξίζουν έναν ιδιαίτερο εορτασμό! Αυτή η πορεία με τη Σούλα είναι ένας θησαυρός από αναμνήσεις, όνειρα και αμοιβαία υποστήριξη. Και κάθε χρόνο που περνά προσθέτουμε νέες σελίδες στην κοινή μας ιστορία, γεμάτες χαρά και αφοσίωση. Είναι σημαντικό να αφιερώνουμε χρόνο για να εκφράσουμε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας για όσα έχουμε πετύχει μαζί όλα αυτά τα χρόνια.