Αρχείο κατηγορίας Τα δικά μου

Τα λουλούδια ξυπνούν μια ευρεία γκάμα συναισθημάτων, ανάλογα με τα χρώματα, τα σχήματα και τις μυρωδιές τους. Οι ορχιδέες, με την κομψότητα και τα απαλά τους χρώματα, συχνά προκαλούν ηρεμία και γαλήνη, σαν να σε μεταφέρουν σε έναν ήρεμο κήπο. Τα κόκκινα τριαντάφυλλα, με την έντονη τους παρουσία, μπορεί να ανάψουν το πάθος ή να φέρουν μια γλυκιά νοσταλγία για ξεχωριστές στιγμές του παρελθόντος. Οι ηλιάνθοι, με τα φωτεινά κίτρινα πέταλά τους, γεμίζουν την ατμόσφαιρα με αισιοδοξία και ζωντάνια, σαν να σου θυμίζουν τη δύναμη του ήλιου.

Τα χρυσάνθεμα, με την πλούσια ποικιλία τους, μπορεί να εμπνεύσουν θαυμασμό για τη φύση και τη λεπτομέρεια της. Επιπλέον, η παρουσία τους στο σπίτι σου μπορεί να σου δώσει μια αίσθηση ανανέωσης, σαν να ξεκινάς από την αρχή, ενώ παράλληλα να νιώθεις βαθιά ευγνωμοσύνη για τις μικρές χαρές της ζωής. Κάθε λουλούδι μοιάζει να αφηγείται τη δική του ιστορία, γεμίζοντας την καρδιά σου με συναισθήματα αγάπης, ειρήνης και έμπνευσης. Οι φίλοι της Άννυς δείχνουν και μ’ αυτό τον τρόπο την αγάπη τους. Τα λουλούδια είναι πάνω στο τραπέζι της κουζίνας του σπιτιού της, στο Mission του Βανκούβερ, στον Καναδά.

Οι 35.000 επισκέψεις από διαφορετικές I.P. αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό για μας κοινό και συνοδεύονται από έντονα συναισθήματα: Είναι η αναγνώριση ότι ο κόπος, ο χρόνος και η προσπάθεια που επενδύθηκαν στην δημιουργία και συντήρηση του περιεχομένου αυτού του ιστοτόπου, αποδίδουν καρπούς. Το νούμερο αυτό αποτελεί απόδειξη ότι το περιεχόμενο του ιστότοπου έχει ενδιαφέρον και είναι χρήσιμο για ένα μεγάλο και αυξανόμενο κοινό. Λειτουργεί ως ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσει ο δημιουργός του να παράγει υψηλής ποιότητας περιεχόμενο και να θέσει ακόμα μεγαλύτερους στόχους. Η επίτευξη τέτοιων αριθμών δείχνει ξεκάθαρα την ανάπτυξη και την διεύρυνση της εμβέλειας του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

Θέμα στην εφημερίδα η Χλόη με τον Κάιλαν; Ναι, για καλό! Το κεντρικό στοιχείο είναι η φωτογραφία της Χλόης και του Κάιλαν, τοποθετημένη σαν να είναι “Διάσημοι που εντοπίστηκαν στην Αθήνα!” (“Celebrities Were Spotted in Athens!”), κάνοντας το να μοιάζει με αποκλειστικό πρωτοσέλιδο εφημερίδας. Ο υπόλοιπος χώρος της “εφημερίδας” είναι γεμάτος με χρήσιμες και χιουμοριστικές πληροφορίες για την Αθήνα, όπως: “Must-try” ελληνικά φαγητά (Μουσσακάς, Τζατζίκι, Σουβλάκι, κ.ά.). “Must-see” μέρη (Βιβλιοθήκη Αδριανού, Παραλία Γλυφάδας, Πλάκα, κ.ά.). Μουσεία και Κινηματογράφοι. Μικρές αγγελίες και χιουμοριστικές ειδήσεις (π.χ. για τον Ποσειδώνα, το Ίνσταγκραμ). Υπάρχει χώρος για να υπογράψουν οι ίδιοι (“Your autograph, please!”) και να γράψουν την ημερομηνία. Προφανώς, πρόκειται για μια έξυπνη και διασκεδαστική ιδέα που προσφέρεται σε τουριστικά σημεία, όπου ένας φωτογράφος τραβάει τη φωτογραφία σου και μέσα σε λίγα λεπτά στην εκτυπώνει σε αυτό το ρετρό, επιχρωματισμένο φόντο της “παλιάς εφημερίδας,” δημιουργώντας ένα πολύ προσωπικό και χιουμοριστικό αναμνηστικό από το ταξίδι. Για δες εξελίξεις στην Αθήνα!

Χρειαζόμασταν μια βραδιά γεμάτη κέφι, γεύση και, πάνω απ’ όλα, καλή παρέα. Και την βρήκαμε! Μαζί με την αγαπημένη μας Χλόη και τον Κάιλαν, πήγαμε σε ένα από τα πιο όμορφα στέκια του Ψυρρή, το “Βολιώτικο Τσιπουράδικο”, για μια αυθεντική αθηναϊκή έξοδο. Το ραντεβού μας ήταν για τις 8, το βράδυ. Κι εκείνα ήταν συνεπέστατα στην ώρα τους.

Αυτό το μέρος το ξέρουμε καλά και είναι πραγματικά υπέροχο. Η διακόσμηση, με τις ξύλινες λεπτομέρειες, τα φυτά και τις ατμοσφαιρικές φωτεινές γιρλάντες, δημιουργεί μια αίσθηση παλιάς αυλής. Είναι ο τέλειος συνδυασμός παραδοσιακής ζεστασιάς και αστικού cool. Και η ορχήστρα να παίζει χαμηλά ώστε να μπορείς να συζητάς με την παρέα σου, αν θες. Το ίδιο και τα τραγούδια.

Φυσικά, η εμπειρία δεν θα ήταν ολοκληρωμένη, χωρίς τους πεντανόστιμους μεζέδες και το κόκκινο κρασί που προτιμήσαμε αντί το τσίπουρο. Όλα ήταν ένα κι ένα! Δοκιμάσαμε και καινούρια πράγματα. Αφήσαμε τα παιδιά να διαλέξουν από τον κατάλογο. Πέρασαν πολύ ωραία και παρά την κούραση όλης της μέρας, κάθισαν πίσω να πιούν μόνοι τους ένα ποτό, σε κάποιο μπαράκι, αν και είχαμε αυτοκίνητο για να τους πάρουμε μαζί μας.

Οι πρώτες μέρες πίσω στην Αθήνα… Μια ανάσα βαριά, συννεφιασμένη, πάνω από την πόλη. Δε μοιάζει με την Αθήνα των διακοπών, τη φωτεινή και ξέγνοιαστη. Αυτή είναι η Αθήνα της επιστροφής, της προσαρμογής, που μας υποδέχτηκε με μια γκρίζα, σχεδόν μελαγχολική, αγκαλιά. Κι έπρεπε να τρέξουμε, να κάνουμε δουλειές, να ψωνίσουμε για το σπίτι. Δεν είναι και λίγο να λείπεις τόσον καιρό. Το ψυγείο άδειο…

Στους δρόμους, ο ρυθμός είναι ήδη γνώριμος, αλλά κάπως ξένος ακόμα. Το κόκκινο φανάρι στη γωνία, οι πολυκατοικίες στενά η μία δίπλα στην άλλη, οι φυλλωσιές των δέντρων που προσπαθούν να κρύψουν λίγο το μπετόν—όλα αυτά είναι εκεί, σταθερά. Κι όμως, εσύ νιώθεις να κινείσαι σε μια θολή ανάμνηση. Γνώριμες εικόνες. Όταν τις ζεις καθημερινά δεν σου κάνει εντύπωση. Όταν όμως λείπεις σε έναν “άλλον” κόσμο, όλα είναι διαφορετικά.

Από την άλλη, αυτή η γέφυρα πάνω από τις γραμμές του τρένου στην Κωνσταντινουπόλεως… Μια μεταλλική ραχοκοκαλιά, γεμάτη γκράφιτι, που μοιάζει να ενώνει δύο κομμάτια μιας ζωής που προσπαθείς να ξανασυναρμολογήσεις. Είναι η διαδρομή για τις προμήθειες, για να γεμίσεις το σπίτι όχι μόνο με πράγματα, αλλά με την αίσθηση του “ανήκειν” ξανά. Προσαρμοζόμαστε, σιγά – σιγά…

Είναι οι άνθρωποι που κάνουν ένα ταξίδι αξέχαστο, και η πρόσφατη διαμονή μας το επιβεβαίωσε με τον πιο γευστικό τρόπο. Θέλουμε να εκφράσουμε ένα τεράστιο «ευχαριστώ από καρδιάς» στον οικοδεσπότη μας, τον πολυτάλαντο, πολύ ικανό σεφ και υπέροχο Άνθρωπο  σύζυγο της Έστερ και γαμπρό μας, τον αγαπημένο μας Στηβ που στην ποδιά του, έχει τυπωμένο αυτό το σήμα..

Ο Στηβ δεν είναι απλά φιλόξενος· είναι η επιτομή της ζεστασιάς. Η περιποίηση που απολαύσαμε κατά τη διάρκεια της παραμονής μας, τρεις εβδομάδες ώς τώρα κι έχουμε ακόμα μιά, σχεδόν, μπροστά μας, ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Κάθε στιγμή ήταν γεμάτη φροντίδα, ευχάριστη διάθεση και, φυσικά, απίστευτο φαγητό. Και όλα αυτά δεν τα έκανε από υποχρέωση, αλλά με τη καρδιά του.

Το αποκορύφωμα; Ένα βράδυ, ο Στηβ ανέλαβε δράση στην ψησταριά. Με μαεστρία και μεράκι, μας έψησε λαχταριστά σουβλάκια, μια γνήσια γιορτή γεύσεων. Το άρωμα της ψησταριάς, η ατμόσφαιρα της παρέας και η αδιαμφισβήτητη μαγειρική του δεινότητα, συνέθεσαν ένα τέλειο δείπνο. Το ίδιο έκανε άλλη μια φορά με σολομό. Αλλά για τον σολομό θα σας πούμε σε άλλο σημείωμα, σύντομα.

Μέρες μετά κι ακόμα συζητάμε για το γάμο της Χλόης και του Κάιλαν που έγινε το περασμένο Σάββατο, εδώ στο Νόρθ Βανκούβερ του Καναδά. Ο καιρός περνά… Τα παιδιά είναι ήδη στη Ελλάδα και μένουν στο διαμέρισμα της Νισαίας που προσφέρθηκε ως δώρο από τους θείους της. Κι από εκεί που θα μείνουν ίσως και περισσότερο από δυο εβδομάδες, σχεδιάζουν να πάνε Μήλο και Κέρκυρα.. Εδώ η γιαγιά Σούλα και η εγγονή Χλόη.

Στο τραπέζι του γάμου κάθισα ανάμεσα στον μπαμπά Στηβ και τον Κώστα. Φωτογραφηθήκαμε μαζί με τον Κώστα. Έτσι κι αλλιώς, νιώθουμε τόσο καλά μαζί τους. Μιλάγαμε ελληνικά και έτσι ούτε στιγμή δε νιώσαμε απομονωμένοι λόγω γλώσσας, εγώ δηλαδή, γιατί η Σούλα τα μιλάει πολύ καλά τα αγγλικά. Και μόλις πολύ πρόσφατα, τον Αύγουστο, είχαμε περάσει 10 μέρες μαζί στη Κρήτη. Θραψανό, Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά. Παντού πήγαμε.

Η Σούλα κάθισε μαζί με τη Άννυ κι έτσι είχαν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν από τον Κώστα. Ο Κώστας αγαπά πολύ να κρατάει φωτογραφικά στιγμιότυπα με το κινητό του. Και συχνά όπου πάμε ή πάει κι από μόνος του, μου στέλνει κατά ριπάς, δεκάδες φωτογραφίες με το Whats App. Κάτι που με βοηθάει πολύ στο site. Κάτω, ο ίδιος με τη Άννυ. Ήταν και γι’ αυτούς, μια όμορφη βραδιά. Παντρεύονταν η ανιψιά τους, η κόρη της αδελφής του, Έστερ…