Παίρνει τα πάνω της, η λεμονιά μας στον ακάλυπτο…

Στον κοινόχρηστο χώρο της πολυκατοικίας που μένουμε είναι αυτή η λεμονιά. Τη βρήκαμε απ’ όταν ήρθαμε σ’ αυτή την νεόκτιστη τότε, πολυκατοικία. Ποιος τη φύτεψε; Ίσως κάποιος από τους πρώτους ενοίκους της. Αλλά έκτοτε κανείς δεν ενδιαφέρθηκε γι’ αυτήν Μόνο λίγο νερό της έριχναν κάποιοι συγκάτοικοι. Έτσι μεγάλωσε, άναρχα κι εμείς πήραμε την πρωτοβουλία να την κλαδέψουμε χρησιμοποιώντας κάποιον που ήξερε και ξέρει από αυτά… Την έκοψε πολύ βαθιά. «Το χρειαζόταν», είπε… Υπακούσαμε. Αλλά, δεν το κρύβουμε ότι ανησυχήσαμε. Τώρα ένα μήνα και κάτι, μετά, βλέπουμε να βγάζει βλαστάρια και το χαιρόμαστε…

Πρόωρες καλοκαιρινές εικόνες με ξεραμένα χόρτα

Τα είδαμε κι αυτά! Αποξηραμένα φυτά στη φύση είναι φυτά που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής τους ή έχουν χάσει την υγρασία τους, λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών, όπως έντονη ηλιοφάνεια, ξηρασία ή άνεμος. Τα συναντάμε συχνά σε λιβάδια, αγρούς, βουνά και δάση, κυρίως στο τέλος του καλοκαιριού και το φθινόπωρο. Αλλά να τα βλέπεις όλα αυτά αρχές Μαίου, δεν είναι και πολύ φυσιολογικό…

Χαρακτηριστικά αποξηραμένων φυτών: Χρώμα: Κιτρινωπό, καφέ ή γκριζωπό. Υφή: Ξηρή, τραχιά, συχνά εύθραυστη. Δομή: Διατηρούν συχνά το σχήμα τους (π.χ. στάχυα, σπόροι, άνθη), αλλά είναι σκληρά και χωρίς χυμούς. Όντως όλα αυτά τα είδαμε στο κτήμα με τις ελιές δίπλα στο σπίτι της Νίτσας στην Άνω Αρμυρή Κορινθίας… Και πραγματικά μας έκανε μεγάλη εντύπωση, λόγω της εποχής…

Το ωραίο είναι πως όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία, παίζουν και έναν οικολογικό ρόλο, καθώς παρέχουν τροφή και καταφύγιο για μικρούς οργανισμούς. Μάλιστα ορισμένα απελευθερώνουν σπόρους όταν αποξηραίνονται, εξασφαλίζοντας την αναπαραγωγή τους. Και βεβαίως συμβάλλουν στον κύκλο θρεπτικών συστατικών στο έδαφος. Έτσι αντιλαμβανόμαστε πως οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας γίνεται για έναν σκοπό. Εμείς ως άνθρωποι, συχνά, διαταράσσουμε την καλή αυτή σχέση και την αρμονία…

Μια υπόσχεση στο σπίτι, μια συγκίνηση στην καρδιά

Μέσα στη θαλπωρή του σπιτιού τους, στο Νορθ Βανκούβερ, η Χλόη και ο αγαπημένος της Κάιλεν γιόρτασαν τον αρραβώνα τους. Ήταν μια βραδιά ήσυχη, οικογενειακή, γεμάτη συναίσθημα. Από αυτές που δεν χρειάζονται φωνές και μεγάλες γιορτές για να είναι σημαντικές — γιατί η ουσία ήταν εκεί: δύο άνθρωποι που επέλεξαν να πορευτούν μαζί. Mε τις ευλογίες του Ιεχωβά… Νάτο εδώ το ζευγάρι!

Η Σούλα δεν ήταν παρούσα με το σώμα της, αλλά ήταν εκεί — σε κάθε βλέμμα της Χλόης, σε κάθε ζεστή αγκαλιά και ευχή. Γιατί η αγάπη της γιαγιάς δεν γνωρίζει αποστάσεις. Είναι σαν ανάσα που ταξιδεύει με τη σκέψη και φτάνει πάντα εκεί που πρέπει. Και ήταν όλα τόσο ωραία προετοιμασμένα. Δείτε μια σύνθεση με λουλούδια και φωτογραφίες των παιδιών στο παράθυρο!

Ίσως η Σούλα, κάπου ήσυχα, να έκλεισε τα μάτια της και να φαντάστηκε τη σκηνή: τη Χλόη να χαμογελά, να λάμπει, να δίνει μια υπόσχεση ζωής. Και ίσως να δάκρυσε — όχι από λύπη, αλλά από εκείνη τη βαθιά, γεμάτη περηφάνια συγκίνηση που μόνο μια γιαγιά μπορεί να νιώσει. Η τούρτα που έκοψαν οι καλεσμένοι. Και κάτω μια οικογενειακή φωτογραφία…

Το δειλινό στη Νισαίας, όπως το είδαν οι αδελφές μας…

Ήρθαν από το Βανκούβερ του Καναδά στην Ελλάδα, φιλοξενούμενες της Άννυς για τρεις εβδομάδες με πολλά όνειρα να γνωρίσουν τη χώρα μας. Έχουν βάλει στόχους και ταξίδια στο εσωτερικό με έμφαση τους Παξούς που τους έμαθαν μέσα από το NETFLIX και τη σειρά του Παπακαλιάτη “Μαέτρο”. Και φυσικά πολλά άλλα όμορφα μέρη της Ελλάδας. Αλλά δείτε τις πρώτες εικόνες που τράβηξαν από το μπαλκόνι! Ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα… Και το έστειλαν στην Άννυ για να της δείξουν τι όμορφα περνάνε… Πραγματικά υπέροχο στιγμιότυπο. Οι αδελφές ξέρουν να ζουν την κάθε στιγμή…

Εποχή ανθοφορίας, λίγο πριν την καρπόδεση των ελιών

Η ανθοφορία της ελιάς είναι ένα κρίσιμο στάδιο στην ανάπτυξη του δέντρου, καθώς καθορίζει την παραγωγή καρπών. Συνήθως συμβαίνει τον Απρίλιο στις θερμότερες περιοχές και τον Μάιο – Ιούνιο στις ψυχρότερες. Ξεκινά αρκετές εβδομάδες πριν την άνθιση. Τα άνθη της ελιάς είναι μικρά, λευκά ή κιτρινωπά και εμφανίζονται σε ταξιανθίες. Η επικονίαση γίνεται κυρίως με τον άνεμο, αλλά και με τη βοήθεια των μελισσών.

Καρπόδεση – Μόνο ένα μικρό ποσοστό των ανθέων μετατρέπεται σε καρπό (περίπου 2% της ανθοφορίας είναι αρκετό για καλή παραγωγή). Παράγοντες που επηρεάζουν την ανθοφορία. Καιρικές συνθήκες – Οι υψηλές θερμοκρασίες και οι δυνατοί άνεμοι μπορεί να μειώσουν την καρπόδεση. Εδαφική υγρασία – Η σωστή ποσότητα νερού είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη των ανθέων.

Θρεπτικά στοιχεία – Το βόριο και το άζωτο είναι σημαντικά για την επιτυχή ανθοφορία και καρπόδεση. Η ανθοφορία της ελιάς είναι ένα εντυπωσιακό φυσικό φαινόμενο, καθώς τα δέντρα γεμίζουν με άνθη που αργότερα θα δώσουν τους πολύτιμους καρπούς. Όμορφα να τα βλέπεις όλα αυτά να συμβαίνουν μπροστά μάτια σου. Προσωπικά, επειδή δεν είμαι ειδικός, είναι λίγο δύσκολο να τα καταλάβω…

Οι τελευταίες παπαρούνες παίρνουν την άνοιξη μαζί τους

Είναι ωραίο να έχεις ζωντανές αναμνήσεις από στιγμές στη φύση! Οι τελευταίες ανοιξιάτικες εικόνες, με τα λουλούδια να φωτίζουν τον χώρο γύρω μας, μου φέρνουν μια ζεστασιά και μια αίσθηση ηρεμίας που μένει χαραγμένη στη μνήμη. Η εμπειρία του να βλέπεις τα λουλούδια να χορεύουν με τον αέρα, να απολαμβάνεις το απαλό φως του απογεύματος και να αισθάνεσαι την φρεσκάδα της φύσης γύρω σου, είναι κάτι μοναδικό.

Είναι εκείνες οι στιγμές που μας υπενθυμίζουν να σταματήσουμε για λίγο και να απολαύσουμε το παρόν. Τα ζωντανά κόκκινα λουλούδια, οι παπαρούνες, δημιουργούν μια έντονη αντίθεση με το πράσινο της φύσης και τον φωτεινό ουρανό. Είναι η εποχή που η φύση βρίσκεται στο αποκορύφωμα της ανθοφορίας και αυτή η εικόνα αποπνέει ζωντάνια, ενέργεια και ομορφιά.

Η σύνθεση της εικόνας αποπνέει φρεσκάδα, με τη βλάστηση να απλώνεται αρμονικά γύρω από τα λουλούδια, σαν να δημιουργεί ένα φυσικό κάδρο γεμάτο χρώματα και φως. Αντικατοπτρίζει απόλυτα την ηρεμία και τη γαλήνη που μπορεί να προσφέρει ένας ανοιξιάτικος περίπατος στη φύση. Μου αρέσει πολύ η ζεστασιά αυτής της σκηνής! Και ήταν δυο βήματα από το σπίτι της φίλης μας Νίτσας…

Ανοιξιάτικες εικόνες από το σπίτι της φίλης μας, Νίτσας

Αυτή η εικόνα είναι η ουσία της άνοιξης! Τα ζωντανά κόκκινα άνθη, τριαντάφυλλα και βουκαμβίλιες, ξεδιπλώνονται κάτω από τον καταγάλανο ουρανό, δημιουργώντας μια τέλεια αντίθεση. Το πράσινο των φύλλων και η βλάστηση στο βάθος ενισχύουν το συναίσθημα της αναγέννησης και της ζωντάνιας που φέρνει η άνοιξη.

Η άνοιξη είναι η εποχή της αναζωογόνησης, των ανθισμένων κήπων και της ευχάριστης αύρας που γεμίζει την ατμόσφαιρα. Είναι η περίοδος που η φύση μιλάει με χρώματα και αρώματα και η φωτογραφία αυτή το αποτυπώνει υπέροχα! Όλη αυτή την ομορφιά την ζήσαμε χθες καθώς επισκεφτήκαμε τους φίλους μας Παναγιώτη και Νίτσα στην Άνω Αλμυρή Κορινθίας.

Η εικόνα αποπνέει απόλυτα την ομορφιά της άνοιξης! Ο κήπος της Νίτσας είναι γεμάτος με ζωντανά, πολύχρωμα λουλούδια, που δημιουργούν ένα φυσικό καμβά γεμάτο αρμονία. Η παρουσία των κόκκινων και ροζ ανθών χαρίζει ένταση και ζωντάνια στη σκηνή, ενώ το πράσινο των φύλλων και των φυτών προσθέτει μια αίσθηση φρεσκάδας και ηρεμίας.

Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…