Η κεντρική είσοδος του λιμανιού, με τον πεζόδρομο και τις πύλες. Είναι η γραμμή που χωρίζει τον “κόσμο των πλοίων” από την πόλη της Ραφήνας. Ο βαρύς, συννεφιασμένος ουρανός πάνω από τα σπίτια και τα καταστήματα ενισχύει την αίσθηση της αναχώρησης ή της άφιξης. Αριστερά, ένα φυλάκιο, δεξιά, οι πρώτες προσόψεις μαγαζιών, και μπροστά, η άσφαλτος που οδηγεί προς το κέντρο. Αυτό το σημείο είναι η αρχή και το τέλος κάθε ταξιδιού. Από εδώ περνούν όλοι: οι κάτοικοι των νησιών που επιστρέφουν σπίτι, οι Αθηναίοι που ξεκινούν τις διακοπές τους, και οι επισκέπτες που ανακαλύπτουν την Αττική.
Η προκυμαία σφύζει από δραστηριότητα, ακόμα και κάτω από ένα πιο φωτεινό, αλλά ακόμα συννεφιασμένο ουρανό. Τα χαρακτηριστικά κίτρινα ταξί παρατάσσονται υπομονετικά, έτοιμα να μεταφέρουν τους ταξιδιώτες από και προς τα πλοία. Δίπλα τους, η σειρά από κτίρια – καφετέριες, ταβέρνες, πρακτορεία εισιτηρίων – σκαρφαλώνουν στην πλαγιά, θυμίζοντας έντονα την νησιώτικη αρχιτεκτονική. Αυτή η όψη δίνει την αίσθηση ότι η Ραφήνα είναι ήδη νησί. Εδώ, οι ταξιδιώτες πίνουν τον καφέ τους, αγοράζουν το τελευταίο εισιτήριο, και βλέπουν τα φέρι μποτ να δένουν, έτοιμα να τους παραλάβουν.
Η πρώτη ματιά είναι στην αγκαλιά του λιμανιού, όπου η θάλασσα συναντά την πόλη. Κάτω από έναν δραματικό, συννεφιασμένο ουρανό, που θυμίζει πως το Αιγαίο έχει και τις άγριες ομορφιές του, το λιμάνι απλώνεται. Τα νερά ηρεμούν δίπλα στην προβλήτα, ενώ στο βάθος, σύγχρονα κτίρια – όπως το μεγάλο κεντρικό κτίριο του λιμανιού ή κάποιο ξενοδοχείο – στέκουν ως σημεία αναφοράς. Αυτός ο χώρος είναι το εφαλτήριο: εδώ φτάνουν και φεύγουν τα μεγάλα πλοία, συνδέοντας την Αττική με την Άνδρο, την Τήνο, τη Μύκονο και μια σειρά από Κυκλαδονήσια και προορισμούς στο Αιγαίο. Η εικόνα αποτυπώνει την αίσθηση του μεγάλου λιμανιού, του δεύτερου μεγαλύτερου της Αττικής.
