
Λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι, χθες, τακτοποιηθήκαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ. Μας δόθηκε ο οικίσκος 151 που βλέπετε και βάλαμε τα πράγματα μας στη θέση τους. Οι πρώτες εντυπώσεις; Οι καλύτερες! Στη γραμματεία μας καλωσόρισαν με χαμόγελα και ένα μικρός τεχνικό πρόβλημα ξεπεράστηκε άμεσα, αφού υπήρχε καλή θέληση. Να ήταν έτσι απλά τα πράγματα και στην πραγματική ζωή!

Σε ξύλινο, συνήθως μέναμε με τον Δήμο όταν ερχόμασταν, συνήθως μέσα στον Μάρτιο, για τη Γενική Συνέλευση της ΠΕΤ ΟΤΕ. Και αυτό το σπιτάκι είναι μπροστά και δεξιά μας. Το γνώρισα. Όμως με τη Σούλα ερχόμαστε σε ξύλινο, πρώτη φορά. Ανακαινισμένο, καθαρό και με αιρκοντίσιον! Ε, αυτό να πω την αλήθεια μου, δεν το περίμενα. Αλλά το είδα και το ένοιωσα, καθώς η μέρα χθες ήταν ιδιαίτερα ζεστή.

Ξεκουραστήκαμε από το ταξίδι καθώς σκόπιμα χρησιμοποιήσαμε τον παλιό εθνικό δρόμο για να απολαύσουμε το ταξίδι ανάμεσα από τις πόλεις και τα χωριά και τη θάλασσα στα δεξιά μας. Κι αυτό είχε και τον παραπάνω χρόνο του και την κούραση. Αλλά ο σκοπός μας πέτυχε. Οπότε μια μικρή μεσημεριανή σιέστα, μας έφερε στα ίσια μας. Επειδή η ζωή συνεχίζεται…
Ευχαριστούμε πολύ Ρούλα! Πόσο θα θέλαμε να βγει αληθινή η ευχή σου. Αγωνιζόμαστε γι' αυτό...