Το άρωμα του χειμώνα: Οι ετοιμασίες στη Ζαγορά
Η Ζαγορά, σκαρφαλωμένη στις πλαγιές του Πηλίου, αρχίζει ήδη να φοράει τα φθινοπωρινά της χρώματα. Όμως, πίσω από την ομορφιά αυτή, οι άνθρωποι προετοιμάζονται πυρετωδώς για τον βαρύ χειμώνα. Η φίλη μας, Βικτωρία είναι μια από αυτούς. Το σκηνικό της φωτογραφίας μιλά από μόνο του: Τα ξύλα που θα χρειαστούν για τον χειμώνα έχουν φτάσει. Οι επτά τόνοι, όπως μας ενημέρωσε, είναι μόνο η αρχή, η πρώτη μεγάλη δόση θαλπωρής που θα ζεστάνει το σπίτι τους, όταν το χιόνι σκεπάσει τα πάντα. Από ψηλά, η εικόνα είναι γεμάτη δράση και ζωή: Τα κομμένα ξύλα είναι σκορπισμένα στην αυλή, περιμένοντας να τακτοποιηθούν μεθοδικά στην αποθήκη. Κάθε κορμός κουβαλά το άρωμα του δάσους και την υπόσχεση της ζεστασιάς. Τα πολύχρωμα τελάρα (μπλε, κόκκινα, κίτρινα) δίπλα στην πόρτα, ενδεχομένως να χρησιμεύουν για τη μεταφορά των μικρότερων κομματιών ή για τις τελευταίες συγκομιδές του κήπου ή των μήλων πριν το κρύο.
Ο κήπος της Χάρις, μια όαση στον τρίτο όροφο
Κάθε φορά που περπατάμε στους δρόμους της Αθήνας, συχνά ξεχνάμε τις μικρές, πράσινες γωνιές που κρύβονται πίσω από τις βεράντες των πολυκατοικιών. Μια τέτοια γωνιά, ένας πραγματικός παράδεισος στον τρίτο όροφο της οδού Αργυροπούλου στα Κάτω Πατήσια, είναι το μπαλκόνι της φίλης μας, της Χάρις. Το φως του ήλιου, που χθες έλουζε την πόλη, αποκάλυψε την απίστευτη φροντίδα και αγάπη που έχει επενδύσει η Χάρις στον προσωπικό της κήπο. Δεν είναι απλώς φυτά σε γλάστρες—είναι ένα ολόκληρο οικοσύστημα, ένα «μπαλκόνι – αυλή» όπως θα το λέγαμε!
Κάθε γλάστρα διηγείται μια ιστορία φροντίδας: Η πλούσια βουκαμβίλια στέκεται αγέρωχη, με τα ζωηρά, φούξια άνθη της να κάνουν μια εκπληκτική αντίθεση με τα αστικά κτίρια στο βάθος. Είναι το μεσογειακό σύμβολο που φέρνει το νησιώτικο αέρα στην καρδιά της Αθήνας. Στις μεγάλες γλάστρες, ένας πλατύφυλλος βασιλικός με πλούσιο, καταπράσινο φύλλωμα ορθώνεται επιβλητικά, σκορπώντας το υπέροχο άρωμα του.
Ένα πανέμορφο αναρριχώμενο φυτό με σκούρο, γυαλιστερό φύλλωμα, φέρνει την αίσθηση του μυστικού κήπου. Με τη στήριξη των καλαμιών, αναπτύσσεται κατακόρυφα, προσφέροντας ιδιωτικότητα και δροσιά. Αυτό το μπαλκόνι είναι κάτι παραπάνω από μια συλλογή φυτών. Είναι ένας χώρος όπου η Χάρις βρίσκει την ηρεμία της, ένας μικρός πράσινος πνεύμονας στη γειτονιά. Από τα κομψά, σφυρήλατα σταντ για τις γλάστρες μέχρι το σύστημα ποτίσματος που φαίνεται διακριτικά, είναι εμφανές ότι η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά.
Το χρυσάνθεμο είναι το λουλούδι της εποχής…
Κάθε φθινόπωρο, όταν ο χρυσός του ήλιου αρχίζει να σβήνει και τα φύλλα βάφονται σε κόκκινες και πορτοκαλί αποχρώσεις, ένα λουλούδι αναλαμβάνει τον θρόνο του κήπου: το Χρυσάνθεμο. Είναι αδύνατον να μην το παρατηρήσει κανείς. Από τα βαθιά ματζέντα των πλούσιων, σφαιρικών ανθέων μέχρι τα φωτεινά, απλά πέταλα που ανοίγουν για να αποκαλύψουν μια χρυσή καρδιά—όπως αυτά στις υπέροχες φωτογραφίες του φίλου μας Ηλία—τα Χρυσάνθεμα είναι η επιτομή της φθινοπωρινής ομορφιάς.
Η ιστορία τους ξεκινά πριν από πάνω από 2.500 χρόνια, στην Αρχαία Κίνα. Εκεί, το λουλούδι ήταν τόσο αγαπητό που μια ολόκληρη πόλη, η Chu-Hsien (σημαίνει «Πόλη των Χρυσανθέμων»), πήρε το όνομά της από αυτό. Αρχικά, μάλιστα, δεν καλλιεργούνταν μόνο για την ομορφιά τους, αλλά και ως βοτανικό —τα φύλλα και οι ρίζες χρησιμοποιούνταν για φαρμακευτικούς σκοπούς, ενώ τα πέταλα για την παρασκευή ενός αρωματικού τσαγιού.
Με το πέρασμα των αιώνων, τα Χρυσάνθεμα ταξίδεψαν στην Ιαπωνία, όπου η σημασία τους απογειώθηκε. Έγιναν το επίσημο εθνικό σύμβολο της χώρας και το έμβλημα του Αυτοκράτορα, ο οποίος καθόταν στον «Θρόνο των Χρυσανθέμων». Σήμερα, η Ιαπωνία γιορτάζει ακόμα το Φεστιβάλ της Ευτυχίας (Kiku no Sekku) προς τιμήν τους, πιστεύοντας ότι ένα πέταλο Χρυσάνθεμου στον πάτο ενός ποτηριού κρασί εξασφαλίζει μακροζωία και ευτυχία. Τα κάνουν αυτά οι άνθρωποι!
Το φθινοπωρινό ξεκαθάρισμα που γίνεται… Ζωή!
Το φθινόπωρο είναι μια εποχή αντιθέσεων. Από τη μία, ο καιρός μαλακώνει, τα χρώματα του τοπίου γίνονται πιο ζεστά, χρυσά και καφετιά. Από την άλλη, η κούραση της φύσης είναι εμφανής: τα δέντρα, με τους χρυσοκίτρινους μανδύες τους, αρχίζουν να αφήνουν το φορτίο τους. Οι κερασιές, πιστές στο ραντεβού τους, έχουν γεμίσει την αυλή με ένα παχύ, μαλακό χαλί από ξερά φύλλα. Δημιουργούν ένα μονωτικό στρώμα που προστατεύει τις ρίζες των φυτών από το κρύο του χειμώνα και βοηθά στη διατήρηση της υγρασίας. Όσο όμορφο κι αν είναι το θέαμα, η ανάγκη για καθάρισμα είναι επιτακτική.
Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες μας, ο καθαρισμός της αυλής δεν είναι αγγαρεία. Είναι μια διαδικασία που μπορεί να γίνει με κέφι και διάθεση για ζωή! Με μια απλή, παραδοσιακή σκούπα, το χρυσό χαλί των φύλλων μετατρέπεται σε έναν ψηλό, εντυπωσιακό σωρό. Η αυλή, στρωμένη με φύλλα, μαρτυρά την εποχή. Η σκούπα μπαίνει στη δράση, συγκεντρώνοντας το υλικό σε έναν εντυπωσιακό σωρό. Η εικόνα του καθαρού πια διαδρόμου και του τακτοποιημένου σωρού δίπλα στα ελαιόδεντρα είναι η καλύτερη ανταμοιβή.
Το μυστικό της φθινοπωρινής καθαριότητας βρίσκεται στο τι κάνουμε με τα φύλλα. Δεν τα πετάμε! Και αυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα που μας δίνει η φύση. Τα πεσμένα φύλλα είναι πλούσιο οργανικό υλικό και ο πιο φυσικός, δωρεάν τρόπος για να θρέψουμε το χώμα και τα δέντρα μας. Ο σωρός που βλέπετε είναι στην πραγματικότητα ο θησαυρός του κήπου. Τα φύλλα μπορούν να ενσωματωθούν στο χώμα, να καλύψουν τη βάση των δέντρων (όπως φαίνεται δίπλα στις ελιές), λειτουργώντας ως φυσικό λίπασμα. Καθώς αποσυντίθενται, εμπλουτίζουν το έδαφος με πολύτιμα θρεπτικά συστατικά.
Άνθισε η βουκαμβίλια μας, μόλις βρήκε λίγο ήλιο
Εντυπωσιακά όμορφο, μόλις βρήκε η βουκαμβίλια μας, άνθισε ξανά! Πρόκειται για μια ποικιλία με κόκκινα/πορτοκαλί βράκτια (τα χρωματιστά φύλλα που μοιάζουν με άνθη), να κρέμονται από τη γωνία της μεσαίας βεράντας. Στον επάνω όροφο, διακρίνονται και ροζ/φούξια άνθη. Το αποτέλεσμα είναι πολύ ζωντανό και μεσογειακό, ειδικά σε αντίθεση με το ανοιχτόχρωμο κτίριο.
Εδώ φαίνεται κυρίως η ροζ/φούξια βουκαμβίλια να αναρριχάται και να κρέμεται από τον πάνω όροφο. Η σύνθεση είναι πολύ ατμοσφαιρική, με τα μεγάλα πράσινα φύλλα στο προσκήνιο να δημιουργούν ένα φυσικό πλαίσιο (κάδρο), αναδεικνύοντας τα άνθη. Δεν το περίμενα, αλλά έγινε. Κι αυτή είναι η απαράμιλλη ομορφιά των λουλουδιών που σε κάνει να τα αγαπάς και να τα θες στη ζωή σου.
Φθινοπωρινή γαλήνη στην αυλή του φίλου μου Ηλία
Στην καρδιά της Αναστασιάς, η αυλή του Ηλία έχει ντυθεί στα χρυσοκόκκινα, προσφέροντας ένα μοναδικό καταφύγιο γαλήνης. Δεν είναι μόνο τα πεσμένα φύλλα που χορεύουν στο φως του ήλιου, αλλά και η ζωή που συνεχίζει να ανθίζει, αψηφώντας τη φθινοπωρινή μελαγχολία. Εδώ, κάτω από τη σκιά των δέντρων που κρατούν ακόμα τα τελευταία κίτρινα φύλλα τους, τα λουλούδια του Ηλία είναι οι πρωταγωνιστές. Τα χρώματα τους, απαλά και ζεστά, συμπληρώνουν την παλέτα του φθινοπώρου.
Το Γεράνι του Ξύλου: Σε μια ρουστίκ βάση από κορμό, ένα πλούσιο γεράνι (πιθανότατα αρωματικό πελαργόνι) απλώνει τα καταπράσινα φύλλα του. Κάτω από αυτό, ο μικρός φύλακας της αυλής – ένα ασπρόμαυρο γατάκι – βρίσκει τη δροσιά του και το παιχνίδι, αποδεικνύοντας ότι η φύση είναι το καλύτερο κρησφύγετο. Στο πέτρινο τραπέζι, δίπλα σε λευκές καρέκλες που περιμένουν την παρέα, το μπουκέτο των χρυσανθέμων κρατάει ακόμα τη θέση του.
Τα χρώματά του, από απαλό ροζ μέχρι βαθύ μοβ, δίνουν μια νότα εορταστική, ενώ το φως του ήλιου τα κάνει να λάμπουν. Δίπλα τους, οι λαμπεροί ρόδινοι καρποί της ροδιάς και ο ελληνικός καφές σε μια κούπα γεμάτη ζεστασιά, είναι το σύμβολο της ευφορίας και της αφθονίας αυτής της εποχής. Ο μικρός, υπερυψωμένος χώρος με το τραπέζι και τις καρέκλες, περιτριγυρισμένος από φυτά, είναι το ιδανικό σκηνικό για πρωινά διαλείμματα και απογευματινές συζητήσεις.
Δεν αρχίσε καλά, η φετινή ελαιοσυγκομιδή…
Με το «καλημέρα» της ελαιοσυγκομιδής άρχισαν οι κλοπές και οι αρπαγές από τους παραγωγούς και τα χωράφια, που σαν να μην τους έφτανε η μειωμένη παραγωγή φέτος, έχουν να αντιμετωπίσουν και την κλεψιά είτε ελαιόκαρπου, είτε εργαλείων! Στο στόχαστρο βρέθηκαν τις τελευταίες ημέρες δύο παραγωγοί στο Θραψανό του Δήμου Μινώα, που στην πρώτη περίπτωση έκλεψαν από τον αγρότη, πριν πέντε ημέρες 30 σακιά ελιές, από τη θέση Τροχάλοι. Σε πολύ κοντινή απόσταση, από την κλοπή του καρπού, ένας άλλος αγρότης έκανε το λάθος να αφήσει τα ελαιόπανα του και κάποια εργαλεία στο χωράφι και όταν πήγε το πρωί τα είδε να έχουν γίνει… καπνός! Μπορεί να πήγε στην αστυνομία και να έκανε μήνυση κατ’ αγνώστων, αλλά ένα είναι σίγουρο: πως τα λιόπανα, αξίας 1000 ευρώ, δύσκολα θα επιστρέψουν στον ιδιοκτήτη τους, ο οποίος το φυσά και δεν κρυώνει που με το “καλημέρα” της ελαιοσυγκομιδής θα βάλει γερά το χέρι στην τσέπη!
Από το GRETA NEWS…
Και η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ ανέδειξε το θέμα.