Θέλαμε, όλους όσους μας θυμηθήκατε στην επέτειο μας και γράψατε για να μας ευχηθείτε, να σας πάρουμε έναν - έναν και να σας ευχαριστήσουμε, αλλά αυτό είναι αδύνατο, πρακτικά.  Ήσασταν τόσοι πολλοί! Γι' αυτό προτιμήσαμε να κάνουμε ένα ξεχωριστό σημείωμα με κάτι δέντρα από την πλατεία Συντάγματος, τραβηγμένα πριν ένα μήνα, σ' ένα χειμωνιάτικο τοπίο.


Τότε όλα ήταν διαφορετικά και τίποτα δεν προμήνυε πως θα εξελιχθούν τόσο γρήγορα και έντονα τα ζητήματα, με τον κορονοϊό Covid-19 να γίνεται μέρος της ζωής μας. Αν μπορείς να πεις αυτόν τον εγκλεισμό μέσα στα σπίτια μας, ζωή... Ας είναι, το να είναι καλά κάποιος στις μέρες μας, είναι πολύ σπουδαίο και σημαντικό.


Ας ανταποδώσουμε, λοιπόν, τις ευχές σας μ' αυτό: Να συνεχίσουμε να είμαστε όλοι καλά, κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει! Να μετράμε τους φίλους μας και να μην απουσιάζει κανείς, από αυτό το προσκλητήριο αγάπης. Κι ας συνεχίσουμε να κρατάμε καλή την ψυχολογία μας. Αυτή είναι, που θα μας βοηθήσει, να σταθούμε όρθιοι.


Ξέρω ότι με ορισμένες διαβαθμίσεις, κάποιοι ανάμεσα μας που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες ή στους ηλικιωμένους, ίσως να νιώθουν μοναξιά αυτές τις μέρες. Κάντε αυτό που κάνουμε κι εμείς καθημερινά. Πάρτε τους ένα τηλέφωνο. Και μόνο ότι τους θυμηθήκατε, να δείτε που θα τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν να πορεύονται με αξιοπρέπεια.


Δείτε κι αυτά τα δέντρα, πώς είναι το χειμώνα... Θαρρείς πως έχουν ξεραθεί. Αλλά, δεν είναι έτσι. Σε λίγο θα αναγεννηθούν, θα πρασινίσουν και θα ξαναζήσουν... Ήδη βλέπω τις μουριές, να πετάνε δυνατά τα φύλλα και μέρα τη μέρα, να θεριεύουν. Κάπως έτσι, μ' έναν τρόπο που δεν μας είναι απόλυτα σαφής και αντιληπτός, θα γίνει και με τη ζωή μας.


Θα αλλάξουν τα πράγματα! Δεν είμαστε μόνοι μας, σ' αυτό που περνάμε. Μήπως δεν το ξέρουμε; Το ξέρουμε! Επομένως, δεν έχουμε λόγους για υπερβολική ανησυχία... Το λέμε, μετά λόγου γνώσεως και με απόλυτη σιγουριά και βεβαιότητα... Θα ξημερώσει μια όμορφη μέρα και για μας. Και δεν θα έχει τέλος! Δεν είναι καλά νέα αυτά;

Μνήμες... Κάτι τέτοιες μέρες, σαν τη σημερινή, μας κατακλύζουν. Και δικαιολογημένα. Γι' αυτό ανασύρουμε από τα συρτάρια μας φωτογραφίες από την εποχή του γάμου μας και όσα ζήσαμε το 2015 στο φιλόξενο Βανκούβερ του Καναδά, κοντά στα παιδιά της Σούλας, Έστερ και Κώστα και τους συζύγους τους, αλλά και τα παιδιά τους. Αριστερά ο Κώστας, δειξιά η Έστερ, μάρτυρες στο γάμο μας.


Για μένα ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα Καναδά... Ένα ταξίδι 14 ωρών στον αέρα με μια πτήση μέχρι το αεροδρόμιο του Λονδίνου, το Χίθροου και μετά μια υπερατλαντικό πτήση μέχρι το Βανκούβερ. Η επιστροφή μας έγινε μέσω Φρανκφούρτης... Πρωτόγνωρη εμπειρία... Η Σούλα τα είχε κάνει πολλές φορές αυτά τα ταξίδια. Εδώ, καθώς το αεροπλάνο της AEGEAN προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Χίθροου, του Λονδίνου... Από κεί, θα παίρναμε άλλο για Καναδά!


Και εκεί, πώς ήταν τα πράγματα; Στις δεκαπέντε μέρες που μείναμε, τα παιδιά της Σούλας με πήγαν παντού... Σχεδόν κάθε μέρα κι ένας νέος τόπος! Ναι, τον αγάπησα αυτόν το τόπο. Και μακάρι να μας δοθεί η ευκαιρία και η δυνατότητα να ξαναπάμε, για περισσότερο χρόνο αυτή τη φορά... Θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε ακόμα περισσότερους τόπους...


Αλλά ένα όμορφο μέρος που επισκεφτήκαμε κατά την παραμονή μας εκεί... Πανέμορφη πόλη το Βανκούβερ ακόμα και το κέντρο του. Πολυπολιτισμική. Άνθρωποι λευκοί, μαύροι, κίτρινοι (Κινέζοι ή Ιάπωνες) κοκκινόχρωμοι (Ινδιάνοι αυτόχθονες) κι όλοι αυτοί, ζούσαν αρμονικά και χωρίς εθνικισμούς και ρατσιστικά ξεσπάσματα... Τι ωραία!



Λοιπόν, ότι ο καιρός περνά και τα ίχνη που αφήνει, απλά επιβεβαιώνουν το γεγονός, πως ότι ζούμε είναι πέρα για πέρα αληθινό. Το αισθανόμαστε, το νιώθουμε, καθώς παραμένουμε υποχρεωτικά κλεισμένοι σπίτια μας, ακολουθώντας τα μέτρα που επιβάλει η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να μη διασπείρεται ο κορονοϊός Covid-19.

Αυτή την πολύ πρωτόγνωρη, ιδιόμορφη και παράξενη από πολλές απόψεις, εποχή, εγώ με τη Σούλα, κλείνουμε πέντε χρόνια γάμου! Πέντε χρόνια κοινής ζωής!

Φυσικά δεν πρόκειται να αφήσουμε να περάσει έτσι, αυτό το γεγονός. Για μας είναι πολύ σημαντικό και σπουδαίο, ακόμα και μέσα στις συγκεκριμένες δύσκολες συνθήκες.

Καθώς είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε με σχολαστικότητα τους κανόνες της καραντίνας, τα περιθώρια για δράση που έχουμε, είναι προφανώς, πολύ λίγα και συγκεκριμένα. Αλλά δεν πτοούμαστε, δεν το βάζουμε κάτω, δεν παραιτούμαστε από τη ζωή…

Είμαστε υγιείς ώς την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και η ψυχολογία μας είναι καλή. Μοιραζόμαστε πράγματα και δεν ξαφνιαστήκαμε, όταν χρειάστηκε να ζήσουμε πολλές ώρες του 24ώρου, μαζί μέσα στο σπίτι.

Το θέλαμε και είχαμε δουλέψει πάνω σε αυτό, πολύ πριν εμφανιστεί μ' αυτόν τον δραματικό τρόπο, το πρόβλημα με τον κορονοϊό Covid-19. Κι αυτό ήταν κάτι που μας βοήθησε...

Έτσι ονειρευόμαστε την κοινή ζωή μας, όταν αποφασίσαμε πριν πέντε χρόνια να ενώσουμε τις ζωές μας. Και βλέπω αυτές τις μέρες, καθημερινά, από την ειδική εφαρμογή του Facebook πώς ήταν τότε τα πράγματα. Και τα χαίρομαι!

Όμορφες αναμνήσεις από το Βανκούβερ του Καναδά, εκεί που έγινε ο γάμος μας... Εικόνες βαθιά χαραγμένες στην καρδιά μας από έναν τόπο ξεχωριστό και ανθρώπους, επίσης εξαιρετικούς και σπάνιους.

Δεν κάνουμε σχέδια για την ώρα... Τι σχέδια να κάνεις μέσα σ' αυτό που ζούμε; Ευχαριστούμε μόνο τον Θεό, κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει, επειδή ξέρουμε πως αυτό δεν συμβαίνει τυχαία. Σε Εκείνον το οφείλουμε και με τη βοήθεια Του προσπαθούμε να καλλιεργούμε την ιδιότητα της υπομονής.

Είμαστε βέβαιοι ότι θα 'ρθουν καλύτερες μέρες! Και αυτή η σιγουριά μας, δεν βασίζεται, ούτε στις δικές μας δυνάμεις, που είναι μικρές, ούτε σε ανθρώπινες υποσχέσεις που δεν είναι σε θέση να τις υλοποιήσουν, αλλά σε κάτι πολύ Ανώτερο και πολύ πιο Δυνατό.

Όπως και αν έχει το πράγμα κάτι θα κάνουμε και φέτος για να τιμήσουμε αυτή την όμορφη επέτειο... Κι αυτό επειδή τιμούμε τον θεσμό του γάμου και Εκείνον που τον θέσπισε. Και θα συνεχίσουμε να δίνουμε μαζί, τις μικρές και μεγάλες καθημερινές μας μάχες...

Ανησυχούμε και όχι άδικα για πολλά, όπως άλλωστε όλοι οι άνθρωποι, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, όπου τα πράγματα είναι τόσο ρευστά. Αλλά δεν είμαστε, ούτε τρομοκρατημένοι, ούτε πανικοβλημένοι.

Αν είναι θέλημα Του, θα τον περάσουμε κι αυτόν τον δύσκολο κάβο. Αν όχι, το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα χαθούμε... Εφόσον διαφυλάξουμε, όπως και κάνουμε, τον εαυτό μας, ξέρουμε ότι θα έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε την πραγματική ζωή υγιείς και για πάντα, χαρούμενοι και κυριολεκτικά ευτυχισμένοι.

Προσβλέποντας σε ένα μέλλον όμορφο, όπου κανένας ιός και καμιά πανδημία δεν θα είναι σε θέση να μπει εμπόδιο μπροστά μας και αγωνιζόμαστε να είναι η κάθε μας μέρα ξεχωριστή, στις συγκεκριμένες συνθήκες που ζούμε.

Και όπως είπα και πριν, ότι κάνουμε, το κάνουμε μαζί και το χαιρόμαστε! Αυτές οι πολλές μικρές στιγμές, είναι που μας γεμίζουν χαρά και ευτυχία.

Πέντε χρόνια μαζί, έχουμε ζήσει πολλές όμορφες καταστάσεις... Φυσικά υπήρξαν και δυσκολίες, που ευτυχώς, πάντα τις ξεπερνούσαμε.

Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στο χρονικό αυτό διάστημα των πέντε χρόνων, μπορώ με βεβαιότητα να πω (και όχι μόνο εγώ, αλλά και η Σούλα) πως η απόφαση μας να ενώσουμε τις ζωές μας, ήταν ότι πιο όμορφο έχουμε κάνει σ' αυτό το μικρό πέρασμα μας από αυτόν τον κόσμο.

Συνεχίζουμε να δουλεύουμε γι' αυτόν τον γάμο, επειδή ξέρουμε πως ότι αφήνεις σ' αφήνει. Και επειδή μας γεμίζει χαρά και ικανοποίηση... Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό, επειδή το έχει ευλογήσει ο Πρωτουργός του γάμου, ο Ιεχωβά Θεός!

Αν είναι θέλημα Του και περάσει το κακό που ζούμε και βγούμε ζωντανοί απ' αυτή τη δοκιμασία, υπόσχομαι η επόμενη έκτη επέτειος μας, να είναι όπως το πεθυμά η ψυχή μας. Πολύ πιο όμορφη και οπωσδήποτε πολύ διαφορετική...

Δύο εφημερίδες αθηναϊκές και μία της περιφέρειας, συνοδεύουν το σημερινό δημοσίευμα με τις "Επισημάνσεις". Κι αυτό επειδή κάτι έχει να πει η κάθε μια και αναδεικνύει ένα ξεχωριστό πρόβλημα. Εδώ, ας πούμε, στα ΝΕΑ, βλέπουμε ότι υπάρχει ο κίνδυνος να υπάρξει στο μέλλον και έλλειψη τροφίμων... Έτσι, να μην ηρεμήσουμε με τίποτα.


Μάλλον εκεί στην κυβέρνηση αντιλήφθηκαν τα κένα από την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και προσπαθούν να "κλείσουν" τις τρύπες, με υπουργικές αποφάσεις, ισχυρίζεται η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Κι εδώ που τα λέμε το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, επειδή δεν αφορά μόνο το σήμερα, αλλά και το αύριο. Κυρίως αυτό...


Υπερβολικά αισιόδοξη βρίσκουμε τη ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ, επειδή μερικές μέρες τώρα η εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα μας κινείται με αργούς ρυθμούς σε αντίθεση με την Αγγλία, την Ιταλία, την Ισπανία ή τις ΗΠΑ. Αλλά αυτό, δεν πρέπει να μας χαλαρώνει παιδιά. Η επόμενη μέρα, πρέπει να μας βρει όρθιους και δυνατούς...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/4/2020

Ένα μήνα μετά και όπως όλοι όσοι παρακολουθούν από κοντά όσα συμβαίνουν, αντιλαμβανόμαστε ότι «βρισκόμαστε εντός αυτής της καμπύλης που σημαίνει ότι ναι μεν επεκτείνεται η νόσος του κορονοϊού Covid-19, αλλά αυτό συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό έτσι ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας, να ανταποκρίνονται οι γιατροί μας, να ανταποκρίνεται το κράτος». Μια δήλωση που ανέφερε πριν λίγες μέρες, ο υπουργός Υγείας κ. Κικίλιας, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ.

Και όπως εξήγησε «έχουμε ένα μήνα μπροστά μας, τον Απρίλιο, τον οποίο θεωρώ πάρα πολύ κρίσιμο. Γιατί τώρα είναι η ώρα που θα δούμε πώς θα αποδώσουν αυτά τα μέτρα». Έχουμε την υπομονή να περιμένουμε; Αν δεν την έχουμε, ας την καλλιεργήσουμε, διότι πολύ απλά, δεν έχουμε καμιά άλλη επιλογή.

Συμπλήρωσε ακόμα πως «‪στις 15 Απριλίου – ξεκινώντας αν θυμάστε από την ιχνηλάτηση, την οργάνωση των νοσοκομείων και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίσαμε τα πρώτα περιστατικά μέχρι τα πρώτα μέτρα του κλεισίματος των σχολείων, το ολικό κλείσιμο των σχολείων και μετά τα μέτρα της καραντίνας- θα δούμε πώς αυτά τα μέτρα έχουν αποδώσει και θα μπορούμε να κάνουμε τον προγραμματισμό μας, για το τι θα ακολουθήσει».

Τα όπλα τα οποία έχουμε είναι τα όπλα του social distancing, τόνισε ο Β.Κικίλιας και πρόσθεσε ότι είναι «τα όπλα της πειθαρχίας στα μέτρα τα οποία βάζουμε, είναι η δυνατότητα να μπορέσουμε να δώσουμε χρόνο και τη δυνατότητα στους γιατρούς μας να φροντίσουν τους συνανθρώπους μας».

Τώρα που είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, έχουμε το χρόνο να μαθαίνουμε… Από τον κ. Τσιόδρα μάθαμε τα «υποκείμενα νοσήματα», από τον κ. Κικίλια μάθαμε τα «social distancing» και κύριος είδε τι άλλο έχουμε να μάθουμε ακόμα, καθώς προχωρά με αργούς ρυθμούς το όλον της υπόθεσης.

Ωστόσο ο υπουργός Υγείας παρατήρησε πως «είναι πάρα πολύ εύκολο από μια πορεία μάχης, η οποία δίνει συγκεκριμένα αποτελέσματα, να πάμε σε σενάρια καταστροφής αν δεν καταλάβουμε ότι πρέπει να διατηρήσουμε τις αποστάσεις μεταξύ μας, πρέπει να μείνουμε σπίτι μας, πρέπει να φροντίζουμε τους εαυτούς μας».

Όπως είπε επίσης, έχουν παραγγελθεί περισσότεροι από 600 αναπνευστήρες σε διάφορους προμηθευτές σε όλο τον κόσμο.

«Έχουμε φροντίσει έτσι ώστε να υπάρχουν ειδικές πτήσεις ακόμα και στρατιωτικές, αν πρέπει, προκειμένου αυτοί οι αναπνευστήρες να έρθουν στην Ελλάδα. Έχουμε επίσης βρει και ενσωματώσει αναπνευστήρες οι οποίοι βρίσκονταν μέσα στα νοσοκομεία σε άλλες κλινικές πέραν των ΜΕΘ και αυτούς τους μαζέψαμε προκειμένου να έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε και άλλες επιλογές».

Τέλος ο υπουργός Υγείας αναφέρθηκε σε ειδικά σχέδια που έχουν εκπονηθεί και τα εφαρμόζει το Υπουργείο και για το θέμα των μεταναστών και των φυλακών καθώς και για το ζήτημα όλων των ειδικών συνθηκών, τα οποία περιλαμβάνονται και στα συναρμόδια υπουργεία.

Σας καθησυχάζουν εσάς τα λόγια του υπουργού; Προσωπικά, καθόλου! Μια κρατική θέση ευθύνης έχει ο άνθρωπος και προσπαθεί να μας ενθαρρύνει λίγο για να μην καταρρεύσει το σύστημα Υγείας που έτσι κι αλλιώς, υπολειτουργεί αυτές τις μέρες...

Υπάρχουν εκατοντάδες υποπεριπτώσεις που δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν από τους ανθρώπους. Όπως, τι γίνεται με τα τραπεζιτικά ιδρύματα; Ωραία είναι τα λόγια της εκπροσώπου της Ένωσης τραπεζών, όσο και τα ατομικά e-mail που στέλνουν μαζικά στους πελάτες τους, ζητώντας τους να προσαρμοστούν στις συναλλαγές μέσω e-banking καλύτερα να μην τα χαρακτηρίσω.

Αλλά γιατί δεν απαντάνε στους δανειολήπτες του νόμου Κατσέλη που είναι σε δικαστική ρύθμιση και γιατί δεν τους επιτρέπουν να κάνουν από εκεί τις συναλλαγές τους, αλλά τους υποχρεώνουν να πάνε στα τόσο λίγα γκισέ που διαθέτουν, με τον κίνδυνο της διασποράς του κορονοϊού να είναι υπαρκτός;

Λογικά ερωτήματα, σε ένα εντελώς παράλογο κόσμο, θα πείτε. Και θα έχετε απόλυτο δίκιο. Το πρόβλημα έχει πάρα πολλές πλευρές που οι άνθρωποι ούτε που μπορούν να διανοηθούν. Κι εμείς περιμένουμε λύσεις… Αν είναι δυνατόν!

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 4/4/2020 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Χθες σας είχαμε κάτι από την περιοχή μας, μια φωτογραφία στις έξι και τις υπόλοιπες πέντε, τις δώσαμε στα λουλούδια της φίλης μας Νίτσας από την Αλμυρή Κορινθίας. Σήμερα επιστρέφουμε Αθήνα με ότι πιο όμορφο είναι εκεί έξω, στους ακάλυπτους χώρους της ευρύτερης περιοχής Ακαδημίας Πλάτωνα.


Όλες αυτές οι ομορφιές είναι δίπλα στο 3ο ΕΠΑΛ, κοντά στο ΚΤΕΛ Κηφισού και τις τραβήξαμε μια από τις προηγούμενες μέρες που είχαμε βγει σε μια ελεγχόμενη βόλτα, ύστερα από τη σχετική άδεια. Δείτε το χαμομήλι, τι υπέροχο που είναι. Ήθελα να μαζέψουμε, αλλά η Σούλα φοβήθηκε να το εμπιστευτεί, ότι ήταν καθαρό και δεν το κάναμε.


Αυτό το υπέροχο, μοναδικό κίτρινο και πράσινο, εμείς το λέμε στην Κρήτη, βρούβες... Και μάλιστα ξεσταχιασμένες... Δεν τρώγονται πια, αλλά οπτικά τουλάχιστον το αποτέλεσμα, είναι υπέροχο για τα μάτια μας. Ένας αρκετά μεγάλος ανοιχτός χώρος, σε μια σχετικά κατοικημένη περιοχή.


Οι μαργαρίτες πάλι είναι το σήμα κατατεθέν της άνοιξης. Θα είναι εδώ ώς την Πρωτομαγιά, ένα ολόκληρο μήνα. Και τι δεν κάναμε μ' αυτές στο χωριό... Τις κόβαμε ματσάκια για να τις βάλουμε στο ανθοδοχείο, στο σπίτι μας. Και νομίζω ότι κράταγαν τότε αρκετά. Και ομόρφαιναν τα πάντα, ένα γύρω.


Μου έκανε εντύπωση όλη αυτή η ομορφιά και έσκυψα και προσανατόλισα το φακό του κινητού μου, πάνω τους. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα αποζημιώνει για την προσπάθεια. Δείτε τι όμορφο που έχουν κάνει τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ όλες αυτές οι αγριάδες. Διότι, πουθενά εδώ δεν έβαλε το χέρι του, ο άνθρωπος.


Κρατάω όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα, καθώς και τα σχόλια που έκαναν οι φίλοι μου όταν ανέβασα τις φωτογραφίες στο Facebook. Λόγια αγάπης και... συμβουλές. Η Λένα επέμενε πως έπρεπε να μαζέψουμε από το χαμομήλι. Μπορεί και να είχε δίκιο, αλλά όπως είπα δεν το κάναμε, επειδή δεν ξέραμε το μέρος.

Είτε έτσι, είτε αλλιώς, ο καιρός περνάει... Και μήπως είναι στο χέρι μας να πάψει να συμβαίνει αυτό; Όχι βέβαια. Γι' αυτό ας πάρουμε μια γεύση από άνοιξη προκειμένου να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, καθώς συνεχίζουμε να είμαστε εσώκλειστοι, ακλουθώντας τις οδηγίες. Εδώ η Σούλα, πολύ κοντά στο σπίτι μας.


Και από δω και πέρα οι φωτογραφίες είναι από την Κόρινθο, τον τόπο της φίλης μας Νίτσας, την Αλμυρή, λίγο πιο έξω από το σπίτι της... Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε από εκεί, όταν μας είχαν φιλοξενήσει με το σύζυγο της, ένα καλοκαίρι... Αύγουστος του 2017!


Το μέρος που μένουν είναι υπέροχο... Από τα παρτέρια της είναι κι αυτές οι όμορφες μαργαρίτες που είναι ολάνθιστες αυτή την περίοδο... Με τη Νίτσα έχουμε μια όμορφη φιλία εδώ και πολλά χρόνια. Μια φορά, Οκτώβρης του 2017 θα ήταν, θυμάμαι, είχαμε πάει στο Apolis cafe στην Πετρούπολη. Δείτε ΕΔΩ.


Τα τριαντάφυλλά της πέταξαν κιόλας... Κι είμαστε μόλις στην πρώτη μέρα του Απρίλη. Φαντάσου τι έχει να γίνει τις επόμενες μέρες... Ας γυρίσουμε πίσω τη σκέψη μας... Δεκαπενταύγουστος του 2017 ήταν όταν φιλοξενηθήκαμε για ένα διήμερο σπίτι τους στην Αλμυρή Κορινθίας. Δείτε ΕΔΩ. Και περάσαμε τόσο όμορφα!


Οι γλάστρες της Νίτσας είναι υπέροχες αυτή την εποχή, καθώς τα εποχιακά λουλούδια της, ανθίζουν. Δείτε κι αυτές τις μαργαρίτες, τι όμορφες που είναι! Και μιας και οι μνήμες ήρθαν έτσι όμορφα, δείτε ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα για το σπίτι τους και τη γύρω περιοχή... Ένας τόπος που αξίζει να ζεις.


Ναι, αυτή την εποχή είναι πανέμορφα, σπίτι τους... Δείτε κι αυτή τη φωτογραφίας από εκεί. Όπως επίσης ΕΔΩ μπορείτε να δείτε ένα δημοσίευμα από την εκκλησία της Κορίνθου που επισκεφτήκαμε και παρακολουθήσαμε τη συνάθροιση, τότε που μας φιλοξένησαν. Όμορφες αναμνήσεις...

Μας αρέσουν οι εναλλαγές... Οι τακτικοί αναγνώστες μας, μάλλον το έχετε διαπιστώσει αυτό, έτσι δεν είναι; Πάμε λοιπόν, όπως λέμε και στον τίτλο του κομματιού στην Εύβοια και στην Άνδρο ξεκινώντας από τη πρώτη... Και θα το κάνουμε αυτό με φωτογραφίες φίλων μας. Όπως αυτή, του Πέτρου Πατσαλαρήδη. Πευκοβελόνες με δροσοσταλιές.


Ή αυτή, του φίλου μας Λεωνίδα, από την Άνδρο. Ό ίδιος τις λέει οβριές. Κάτι σαν σπαράγγια. Οι οβριές στην Κρήτη τρώγονται πολύ κάθε άνοιξη και λέγονται αβρωνιές. Η πικρίλα τους είναι έντονη και χαρακτηριστική. Κι αυτό αρέσει σε πολλούς. Και σε μένα, εξομολογούμαι.


Και δείτε τι έμαθα για τις πευκοβελόνες σε μια έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο... Το τσάι από πευκοβελόνες, έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια από τους ιθαγενείς για τα οφέλη του στην υγεία. Ωστόσο, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στα εναλλακτικά φάρμακα αυτές τις μέρες, αν και θα έπρεπε να είναι.


Υπάρχουν άνθρωποι που τρελαίνονται για τις ομβριές, αλλά συνεχίζουν να τα μπερδεύουν με τα σπαράγγια, ιδίως όταν πωλούνται με την λανθασμένη ονομασία στις λαϊκές αγορές. Η σύγχυση μπορεί να αποβεί και επικίνδυνη, αν κάποιος φτιάξει ωμή σαλάτα με οβριές νομίζοντας ότι είναι σπαράγγια.


Οι πευκοβελόνες είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο ισχυρές σε βιταμίνη C από τον φρέσκο χυμό πορτοκάλι και χρησιμοποιήθηκαν από τους πρώτους αποίκους της Βόρειας Αμερικής για την αποφυγή της διαταραχών ανεπάρκειας βιταμίνης C, σκορβούτο. Οι πευκοβελόνες έχουν επίσης υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά.