Αυτό είναι το εξώφυλλο του περιοδικού ΣΚΟΠΙΑ τ. 1 Νοεμβρίου 2012 στο οποι φιλοξενειται το άρθρο για τα χρεη και πώς να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο σοβαρό πρόβλημα.

Το ζευγάρι ωφείλει να δει το θέμα με ψυχραιμία και αντιμετωπίζει μαζί κάθε κίνηση που θα οδηγήσει στη λύση του προβλήματος. Δεν είναι κάτι που μπορεί ο καθένας να το κάνει μόνος του.

Γιάννης: «Η επιχείρησή μου έβαλε λουκέτο λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, και έτσι δεν μπορούσαμε πια να ξεπληρώσουμε το στεγαστικό δάνειο και τις πιστωτικές κάρτες. Από το άγχος δεν μπορούσα να κλείσω μάτι».

Κατερίνα: «Είχαμε χτίσει το σπίτι μας με μεγάλες θυσίες, και έτρεμα στη σκέψη ότι θα το χάναμε. Καβγαδίζαμε συνέχεια με τον Γιάννη για το πώς θα τα βγάλουμε πέρα με τα χρέη μας».

ΤΑ ΧΡΕΗ μπορεί να προκαλέσουν ένταση σε μια οικογένεια ή ακόμη και να τη διαλύσουν. Για παράδειγμα, ο ερευνητής Τζέφρι Ντου διαπίστωσε ότι τα αντρόγυνα που έχουν χρέη βλέπονται λιγότερο, καβγαδίζουν περισσότερο και δεν είναι τόσο ευτυχισμένα. Σε σύγκριση με άλλα ζητήματα, οι διενέξεις γύρω από τα χρέη και τα οικονομικά διαρκούν περισσότερο, οδηγούν συχνότερα σε φραστικές και σωματικές επιθέσεις, ενώ είναι πιθανότερο να επηρεάσουν άλλες καταστάσεις. Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το ότι μία από τις κύριες αιτίες διαζυγίου είναι οι διαφωνίες για τα χρήματα.

Τα υπερβολικά χρέη δημιουργούν επίσης προβλήματα υγείας, όπως αϋπνία, πονοκέφαλο, πόνο στο στομάχι, καρδιακή προσβολή και κατάθλιψη. Η Μάρτα λέει για το σύζυγό της: «Ο Λουίς έπαθε τόσο βαριά κατάθλιψη λόγω των χρεών μας ώστε κοιμόταν σχεδόν όλη μέρα. Ο άντρας που είχα ανέκαθεν στήριγμά μου ήταν πλέον αδύναμος». Για ορισμένους, η ένταση γίνεται αβάσταχτη. Λόγου χάρη, σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC, κάποια σύζυγος στη νοτιοανατολική Ινδία αυτοκτόνησε επειδή καθυστέρησε την πληρωμή δανείων που αντιστοιχούσαν σε περίπου 660 ευρώ. Είχε δανειστεί τα χρήματα για την ιατρική περίθαλψη των παιδιών της.

Τι μπορεί να γίνει αν τα χρέη προκαλούν ένταση στην οικογένειά σας; Ας εξετάσουμε μερικές συνηθισμένες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα αντρόγυνα λόγω χρεών και ας δούμε κάποιες Γραφικές αρχές που βοηθούν στην επίλυσή τους.

ΔΥΣΚΟΛΙΑ 1: Ρίχνουμε το φταίξιμο ο ένας στον άλλον

«Κατηγορούσα τη γυναίκα μου ότι ήταν σπάταλη», παραδέχεται ο Λούκας, «ενώ εκείνη παραπονιόταν ότι αν είχα δουλειά όλο το χρόνο τα χρήματα θα μας έφταναν». Πώς μπορεί ένα αντρόγυνο να μην αφήσει τα χρέη να διαταράξουν τη σχέση του;

Το κλειδί της επιτυχίας: Να συνεργάζεστε ενάντια στα χρέη

Το να ξεσπάτε στο σύντροφό σας δεν βοηθάει—ακόμη και αν εσείς δεν ευθύνεστε καθόλου για τα χρέη. Τώρα, ίσως όσο ποτέ άλλοτε, εφαρμόζεται η Γραφική συμβουλή του εδαφίου Εφεσίους 4:31: «Κάθε μοχθηρή πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και υβριστικά λόγια ας αφαιρεθούν από εσάς μαζί με κάθε κακία».

Να θυμάστε ότι αντίπαλός σας είναι τα χρέη, όχι η οικογένειά σας. Ο Στέφανος περιγράφει πώς συνεργάστηκε με τη σύζυγό του: «Θεωρούσαμε τα χρέη κοινό μας εχθρό». Τέτοιου είδους συνεργασία εναρμονίζεται με το εδάφιο Παροιμίες 13:10: «Η σοφία είναι με εκείνους που συμβουλεύονται ο ένας τον άλλον». Αντί να προσπαθείτε να λύσετε μόνοι σας τα ζητήματα, να μιλάτε χωρίς περιστροφές για τα οικονομικά προβλήματα και κατόπιν να ενεργείτε από κοινού.

Στην προσπάθεια μπορούν να συμμετέχουν και τα παιδιά σας. Ένας πατέρας από την Αργεντινή, ο Εντγκάρντο, αναφέρει τι συνέβη με την οικογένειά του: «Ο μικρός μου γιος ήθελε καινούριο ποδήλατο, αλλά του εξηγήσαμε ότι δεν μπορούσαμε να του το πάρουμε. Αντί για αυτό, του δώσαμε ένα που είχε ο παππούς του, και τελικά ήταν πολύ ευχαριστημένος. Έμαθα πόσο σημαντικό είναι να συνεργαζόμαστε ως οικογένεια».

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΕΞΗΣ: Διευθετήστε κάποια ώρα προκειμένου να μιλήσετε ανοιχτά και ήρεμα για τα χρέη σας. Να παραδέχεστε τυχόν λάθη σας. Μη σκέφτεστε, όμως, συνέχεια το παρελθόν, αλλά συμφωνήστε ποιες αρχές θα καθορίζουν στο εξής τις αποφάσεις σας για τα οικονομικά.

ΔΥΣΚΟΛΙΑ 2: Η αποπληρωμή των χρεών μοιάζει ανέφικτη

«Η επιχείρησή μου ήταν βουτηγμένη στα χρέη, και τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Αργεντινή», θυμάται ο Ενρίκε. «Αργότερα η γυναίκα μου έπρεπε να κάνει εγχείρηση. Ένιωθα ότι δεν θα ξέμπλεκα ποτέ από τα χρέη, ότι ήμουν παγιδευμένος στον ιστό μιας αράχνης». Ο Ρομπέρτου, από τη Βραζιλία, έχασε όλες του τις οικονομίες σε ένα επιχειρηματικό σχέδιο και χρωστούσε σε 12 τράπεζες. «Ντρεπόμουν ακόμη και να αντικρίσω τους φίλους μου», αναφέρει. «Ένιωθα αποτυχημένος».

Τι μπορείτε να κάνετε αν τα χρέη σάς αποκαρδιώνουν ή σας προκαλούν τύψεις ή ντροπή;

Το κλειδί της επιτυχίας: Να θέσετε τα οικονομικά σας υπό έλεγχο

1. Καθορίστε τον τωρινό σας προϋπολογισμό. Καταγράψτε όλα τα έσοδα και τα έξοδα του σπιτικού σας για δύο εβδομάδες ή για έναν μήνα, αν αυτό είναι πιο πρακτικό. Συμπεριλάβετε δαπάνες που εμφανίζονται πιο σπάνια, όπως φόρους, ασφάλεια ή ρουχισμό, και υπολογίστε έναν μηνιαίο μέσο όρο για αυτές.

2. Αυξήστε το εισόδημά σας. Θα μπορούσατε να εργαστείτε υπερωρίες, να βρείτε εποχιακή δουλειά, να παραδίδετε ιδιαίτερα μαθήματα, να κάνετε ανακύκλωση έναντι χρημάτων ή να μετατρέψετε το χόμπι σας σε επάγγελμα που θα κάνετε στο σπίτι. Προσοχή: Φροντίστε να μην παραγκωνίσει η εργασία πιο σημαντικές δραστηριότητες, όπως είναι το πνευματικό σας πρόγραμμα.

3. Μειώστε τις δαπάνες σας. Να αγοράζετε κάτι μόνο αν το χρειάζεστε, όχι απλώς επειδή έχει έκπτωση. «Είναι καλό να περιμένεις προτού κάνεις μια αγορά», λέει ο Ενρίκε, ο οποίος αναφέρθηκε προηγουμένως. «Αυτό σε βοηθάει να δεις αν όντως χρειάζεσαι κάτι ή αν απλώς θέλεις να το αγοράσεις». Ακολουθούν μερικές ακόμη ιδέες.

• Στέγαση: Αν είναι εφικτό, μετακομίστε σε σπίτι με πιο φτηνό ενοίκιο. Μειώστε τους λογαριασμούς κάνοντας οικονομία στο ρεύμα, στο νερό και στη θέρμανση.

• Φαγητό: Να παίρνετε μαζί σας κολατσιό αντί να τρώτε συνεχώς έξω. Να επωφελείστε από εκπτωτικά κουπόνια και άλλες προσφορές. «Αγοράζω πιο φτηνά φρούτα και λαχανικά από τη λαϊκή λίγο προτού κλείσει», λέει η Ζοέλμα από τη Βραζιλία.

• Μετακινήσεις: Πουλήστε όποιο όχημα δεν χρειάζεστε. Να συντηρείτε αυτό που έχετε αντί να το αντικαθιστάτε κάθε τόσο με πιο καινούριο μοντέλο. Να χρησιμοποιείτε τα δημόσια μέσα μεταφοράς ή να περπατάτε όποτε μπορείτε.

Όταν μειώσετε τις δαπάνες σας, θα είστε σε θέση να αξιοποιήσετε με τον καλύτερο τρόπο τα χρήματα που σας περισσεύουν.

4. Αναλύστε τα χρέη σας και ενεργήστε ανάλογα. Αρχικά, καθορίστε για κάθε χρέος το επιτόκιο, τις εισφορές και τις συνέπειες μιας καθυστερημένης ή απλήρωτης δόσης. Να εξετάζετε προσεκτικά τους όρους του δανείου ή της οφειλής, εφόσον οι πιστωτές ενδέχεται να σας εξαπατήσουν. Λόγου χάρη, μια εταιρία που χορηγούσε βραχυπρόθεσμα δάνεια στις Ηνωμένες Πολιτείες ισχυριζόταν ότι το επιτόκιό της ήταν 24 τοις εκατό, ενώ στην πραγματικότητα ήταν πάνω από 400.

Έπειτα, καθορίστε τη σειρά με την οποία θα αποπληρώσετε τα χρέη σας. Μια ιδέα είναι να ξεπληρώνετε πρώτα τα χρέη που έχουν το υψηλότερο επιτόκιο. Κάποια άλλη επιλογή είναι να ξεχρεώσετε πρώτα μικρότερα χρεωστικά υπόλοιπα, επειδή αν έρχονται λιγότεροι λογαριασμοί κάθε μήνα αυτό πιθανότατα θα αναπτερώσει το ηθικό σας. Αν έχετε υψηλότοκα δάνεια, ίσως είναι καλύτερο να πάρετε ένα άλλο με χαμηλότερο επιτόκιο ώστε να ξεχρεώσετε τα ήδη υπάρχοντα.

Τελικά, αν δεν μπορείτε να ανταποκριθείτε στις υποχρεώσεις σας, επιχειρήστε επαναδιαπραγμάτευση των όρων πληρωμής με τους πιστωτές σας. Θα μπορούσατε να ζητήσετε παράταση ή χαμηλότερο επιτόκιο. Ορισμένοι μάλιστα είναι διατεθειμένοι να μειώσουν το σύνολο της οφειλής σας, αν εξοφλήσετε άμεσα ένα χαμηλότερο ποσό που σας έχουν προτείνει. Να εξηγείτε έντιμα και ευγενικά την οικονομική σας κατάσταση. Να κάνετε γραπτή συμφωνία. Ακόμη και αν το αρχικό σας αίτημα απορριφθεί, μη διστάσετε να ζητήσετε σταθερά οποιονδήποτε απαραίτητο διακανονισμό.

Φυσικά, πρέπει να είστε ρεαλιστές με τη διαχείριση των οικονομικών σας. Ακόμη και ο καλύτερος σχεδιασμός μπορεί να αποτύχει εξαιτίας αστάθμητων παραγόντων, εφόσον τα χρήματα πολλές φορές «φτιάχνουν . . . φτερά σαν του αετού και πετούν μακριά προς τους ουρανούς».

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΕΞΗΣ: Όταν ετοιμάσετε τον αρχικό προϋπολογισμό, συζητήστε πώς μπορεί ο καθένας να μειώσει τις δαπάνες ή να αυξήσει το εισόδημα της οικογένειας. Καθώς ο ένας βλέπει τις θυσίες του άλλου, μπορείτε να αγωνίζεστε ενωμένοι ενάντια στα χρέη.

ΔΥΣΚΟΛΙΑ 3: Τα χρέη απορροφούν όλη μας τη σκέψη

Ο αγώνας ενάντια στα χρέη είναι δυνατόν να παραμερίσει πιο σημαντικές πτυχές της ζωής. Ο Γιώργος το θέτει ως εξής: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι όλη μας η ζωή κινούνταν γύρω από τα χρέη. Ζητήματα που έπρεπε να έχουν προτεραιότητα μπήκαν στο περιθώριο».

Το κλειδί της επιτυχίας: Να κρατάτε τα χρήματα στη σωστή θέση

Παρά τις καλύτερες προσπάθειές σας, μπορεί να πληρώνετε τους πιστωτές σας για πολλά χρόνια. Στο μεταξύ, από εσάς εξαρτάται το πώς θα βλέπετε τις περιστάσεις σας. Αντί να σκεφτόμαστε όλη την ώρα αν έχουμε ή δεν έχουμε χρήματα, θα ήταν σοφό να δώσουμε προσοχή στη συμβουλή της Γραφής: «Έχοντας διατροφή, ενδύματα και στέγη, θα είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά».

Αν είστε ικανοποιημένοι με την οικονομική σας κατάσταση, θα «βεβαιώνεστε για τα πιο σπουδαία πράγματα». Αυτά περιλαμβάνουν τη φιλία σας με τον Θεό και με την οικογένειά σας. Ο Γιώργος, ο οποίος προαναφέρθηκε, λέει: «Μολονότι δεν έχουμε ξεχρεώσει, τα χρέη δεν είναι πλέον το επίκεντρο της ζωής μας. Ο γάμος μας είναι πιο ευτυχισμένος τώρα, επειδή αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στα παιδιά μας και ο ένας στον άλλον, και συμμετέχουμε σε πνευματικές δραστηριότητες».

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΕΞΗΣ: Κάντε έναν κατάλογο με πράγματα που έχουν όντως αξία για εσάς και δεν αγοράζονται με χρήματα. Κατόπιν, καθορίστε πώς θα αφιερώνετε περισσότερο χρόνο και δυνάμεις στο καθένα από αυτά.

Τα προβλήματα που σχετίζονται με τα χρέη δημιουργούν ένταση και η αντιμετώπισή τους απαιτεί θυσίες. Ωστόσο, τα αποτελέσματα είναι ανταμειφτικά. Κάποιος σύζυγος στην Πολωνία, ο Άντζεϊ, παραδέχεται: «Όταν έμαθα ότι η γυναίκα μου είχε μπει εγγυήτρια σε ένα μεγάλο δάνειο μιας συναδέλφου της, η οποία μετά εξαφανίστηκε χωρίς να το αποπληρώσει, η ατμόσφαιρα στο σπίτι μας ήταν, επιεικώς, τεταμένη». Ωστόσο, αναλογιζόμενος πώς χειρίστηκε την κατάσταση εκείνος και η σύζυγός του, λέει: «Στην πραγματικότητα ήρθαμε πιο κοντά—όχι εξαιτίας του προβλήματος, αλλά επειδή συνεργαστήκαμε για να το λύσουμε».

• Άρθρο που δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά 1η Νοεμβρίου 2012.

Στο γραφείο μου στην ΠΕΤ ΟΤΕ, όταν ακόμα δεν είχαν γίνει τα νέα γραφεία στον 5ο όροφο της Βερανζέρου 34, στο κέντρο της Αθήνας. Ήμουν νέος τότε, με όνειρα να αλλάξω τον κόσμο... Ματαιότητα...

Αυτή η πινακίδα υπήρχε έξω από το γραφειο μου, όταν εκείνο ήταν αυτόνομο, τον πρώτο καιρό της συνεργασίας μου με την ΠΕΤ ΟΤΕ, όταν βγάζαμε μηνιαία τη ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΩΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ με εξωτερικούς επαγγελματίες συνεργάτες και μαχητική αρθρογραφία, αντάξια του συνδικάτου.

Ζούμε στους πιο δύσκολους καιρούς της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα…Οκτώ χρόνια συνεχόμενων μνημονίων διέλυσαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Τα δράματα που προκύπτουν από την οικονομική δυσκολία είναι δίπλα μας, μέσα μας. Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας γίνονται «ήρωες» τέτοιων ιστοριών. Με διακριτικότητα, επειδή είναι αξιοπρεπείς και δεν θέλουν να στρέψουν τους προβολείς και τα φώτα της δημοσιότητας, πάνω τους. Με υπομονή και εγκαρτέρηση, τραβάνε το κουπί της οδύνης τους.

Αυτή η λαίλαπα με χτυπά για δεύτερη φορά, μέσα σε πέντε χρόνια. Η πρώτη ήταν τον Γενάρη του 2012, όταν απολύθηκα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, επειδή ήμουν κοντά στη σύνταξη. (Τότε ήταν στα 57 με 35 χρόνια στη δουλειά…) Η δεύτερη, τώρα, με την απόλυση μου από την ΠΕΤ ΟΤΕ, το Σωματείο που εργάζομαι ως δημοσιογράφος από το 1983! (Πάλι για την ίδια αιτία! Τώρα τα όρια ηλικίας μετακινήθηκαν στα 60 για μας που έχουμε ένσημα από τη δεκαετία του 1970. Κι αύριο;)

Την πρώτη τη βίωσα με πολύ οδύνη κι ευτυχώς που είχα μια συμπαράσταση ουσιαστική, έστω και από μακριά. Παρ’ όλα αυτά στάθηκα όρθιος και το πάλεψα. Ήταν βοήθεια πολύ σημαντική για μένα, ότι υπήρχε η ΠΕΤ ΟΤΕ, ένα αποκούμπι.

Τώρα, χθες το μεσημέρι, «επισημοποιήθηκε» η απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του Σωματείου. Φεύγω παίρνοντας την νόμιμη αποζημίωση μου… Μου κάνουν αυτή την τιμή στην εργασιακή ζούγκλα που ζούμε…

Παρόλο που ήξερα, αφού με είχαν προειδοποιήσει, χθες ήταν μια δύσκολη μέρα για μένα. Άργησαν να τελειώσουν το Δ.Σ. και ουδείς με ενημέρωσε επίσημα. Μόνο όταν ενδιαφέρθηκα, έμαθα.

Να ετοιμάζομαι, λοιπόν…

Να αρχίζω να μαζεύω τα πράγματα μου, τις αναμνήσεις μου, τη ζωή μου, τα κομμάτια μου…

Ήθελα να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Δεν φανταζόμουν ποτέ έτσι τη ζωή μου, το τέλος του εργασιακού μου βίου. Ακόμα και μέσα σ’ αυτή την καταιγίδα ήλπιζα πως θα υπήρχε ένας στοιχειώδης σεβασμός. Διαψεύστηκα.

Φεύγω πικραμένος από έναν χώρο που αγάπησα και που θεωρώ ότι άξιζα μιας καλύτερης συμπεριφοράς. Θυμάμαι, ήρθα παιδί εδώ, όταν ξεκινούσα τη δημοσιογραφική μου καριέρα, παράλληλα με την εφημερίδα ΓΝΩΜΗ του Πόποτα και ύστερα από 34 χρόνια συνεχούς εργασίας, ήρθε το τέλος!

Μα, θα μου πεις, εκεί έξω συνάνθρωποί μας βιώνουν τις χειρότερες δοκιμασίες. Σωστά. Δεν αντιλέγω. Τα ζω. Συμπάσχω, ξέρω τι σημαίνει να είσαι στην ανεργία, να μην έχεις να φας και να καλύψεις τις στοιχειώδης ανάγκες σου και τις ανηλειμμένες υποχρεωσεις σου..

Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν είμαι μόνος σ’ αυτή τη δοκιμασία… Έχω μαζί μου τον άνθρωπο μου. Κι έχω έναν Θεό αγάπης και τρυφερού ελέους που τον εμπιστεύομαι, ότι ένα κομμάτι ψωμί δεν θα λείψει από το τραπέζι του σπιτιού. Αυτά εκτιμώ ότι είναι τα καλύτερα εφόδια για το μέλλον. Και υπάρχει απόλυτη σιγουριά, γιατί δεν εξαρτιόνται από ανθρώπους!

Με το κεφάλι ψηλά θα συνεχίσω να πορεύομαι. Η αξιοπρέπεια είναι κάτι που δεν διαπραγματεύεται. Ας γίνουν όσα βήματα χρειάζονται. Εγώ θα είμαι από εκείνη την πλευρά, που οι άνθρωποι δεν έχουν να ντραπούν για τίποτα.

Επειδή δεν έφαγα ψωμί τεμπελιάς κι επειδή προσπάθησα σε όλο τον εργασιακό μου βίο να μη διαπραγματευθώ αξίες, απέναντι σε όσου,ς κατά καιρούς, βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης, ως εργοδότες μου.

Θέλω δημόσια να τους εκφράσω τις ευχαριστίες μου! Μου έδωσαν τη δυνατότητα να μάθω, να εκπαιδευτώ, να γίνω καλύτερος στη δουλειά μου, πιο συνειδητοποιημένος. Όλα αυτά τα χρόνια είδα πολλά, άκουσα, έπαθα, έζησα και έμαθα.

Αλλά είναι δικαιολογημένα μεγάλη η συναισθηματική φόρτιση, τώρα. Ίσως στο μέλλον θυμηθούμε πράγματα. Ίσως πάλι το αφήσω και το πάρει το μακρύ ποτάμι της μνήμης. Σε λίγο ξημερώνει, ένας άλλος κόσμος για μένα. Και είμαι βέβαιος ότι θα είναι καλύτερος!

Πώς καθησύχασε ο Ιεχωβά τους φόβους

και τις ανησυχίες του Ηλία;

Στο Χωρήβ, ο «λόγος» του Ιεχωβά—τον οποίο προφανώς μετέδωσε ένα πνεύμα σε ρόλο αγγελιοφόρου—έκανε την εξής απλή ερώτηση: «Τι δουλειά έχεις εδώ, Ηλία;» Η ερώτηση έγινε πιθανότατα σε ήπιο τόνο, διότι ο Ηλίας τη θεώρησε αφορμή να εκφράσει τα αισθήματά του. Μίλησε, λοιπόν, σαν χείμαρρος: «Έχω σταθεί απόλυτα ζηλότυπος για τον Ιεχωβά, τον Θεό των στρατευμάτων· διότι οι γιοι του Ισραήλ εγκατέλειψαν τη διαθήκη σου, γκρέμισαν τα θυσιαστήριά σου και σκότωσαν τους προφήτες σου με σπαθί, ώστε μόνο εγώ απέμεινα· και ζητούν την ψυχή μου για να την αφαιρέσουν». Τα λόγια του Ηλία φανερώνουν τουλάχιστον τρεις λόγους για τους οποίους ένιωθε αποκαρδιωμένος.

Πρώτον, πίστευε ότι το έργο του είχε πάει χαμένο. Χρόνια ολόκληρα ήταν «απόλυτα ζηλότυπος» για την υπηρεσία του Ιεχωβά, βάζοντας το ιερό όνομα και τη λατρεία του Θεού πάνω από όλα. Εντούτοις, έβλεπε τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Ο λαός εξακολουθούσε να είναι άπιστος και στασιαστικός, η δε ψεύτικη λατρεία οργίαζε. 

Δεύτερον, ο Ηλίας ένιωθε μοναξιά. «Μόνο εγώ απέμεινα», είπε, λες και ήταν ο τελευταίος άνθρωπος σε ολόκληρο το έθνος ο οποίος υπηρετούσε ακόμη τον Ιεχωβά. 

Τρίτον, φοβόταν. Πολλοί προφήτες της εποχής του είχαν ήδη θανατωθεί, και ήταν σίγουρος πως είχε έρθει η σειρά του. Όσο δύσκολο και αν του ήταν, όμως, να ομολογήσει αυτά τα αισθήματα, δεν άφησε την υπερηφάνεια ή την αμηχανία να τον πτοήσουν. Ανοίγοντας την καρδιά του στον Θεό του με προσευχή, αποτέλεσε καλό παράδειγμα για όλους τους πιστούς.

Πώς καθησύχασε ο Ιεχωβά τους φόβους και τις ανησυχίες του Ηλία; Ο άγγελος του είπε να σταθεί στο στόμιο της σπηλιάς. Εκείνος υπάκουσε, χωρίς να ξέρει τι θα ακολουθούσε. Ξαφνικά, σηκώθηκε ένας θυελλώδης άνεμος! Το βουητό του πρέπει να ήταν εκκωφαντικό, καθώς ήταν τόσο δυνατός ώστε έσκιζε βουνά και απόκρημνους βράχους. Φανταστείτε τον Ηλία να προσπαθεί να προστατέψει τα μάτια του, ενώ κρατάει σφιχτά πάνω του το χοντρό τρίχινο ένδυμά του που το μαστιγώνουν οι ριπές του ανέμου. Κατόπιν, ίσα που καταφέρνει να μείνει όρθιος, διότι η γη αρχίζει να τρέμει και να δονείται—ένας σεισμός συγκλονίζει την περιοχή! Προτού καλά καλά συνέλθει, μια μεγάλη φωτιά σαρώνει τα πάντα, αναγκάζοντάς τον να οπισθοχωρήσει μέσα στη σπηλιά για να γλιτώσει από την πύρινη ανάσα της.

Κάθε φορά, η αφήγηση μας υπενθυμίζει ότι ο Ιεχωβά δεν βρισκόταν σε αυτές τις θεαματικές εκδηλώσεις των δυνάμεων της φύσης. Ο Ηλίας ήξερε ότι ο Ιεχωβά δεν ήταν κάποιος μυθικός θεός της φύσης, όπως ο Βάαλ, ο οποίος υμνούνταν από τους πλανημένους λάτρεις του ως ο «Ιππέας των Νεφών», δηλαδή αυτός που φέρνει τις βροχές. Ο Ιεχωβά είναι η πραγματική Πηγή όλης της εκπληκτικής δύναμης που υπάρχει στη φύση, αλλά είναι επίσης απείρως ανώτερος από οτιδήποτε έχει πλάσει. Ακόμη και οι υλικοί ουρανοί δεν μπορούν να τον χωρέσουν!

Πώς, όμως, βοήθησαν όλα αυτά τον Ηλία; Θυμηθείτε το φόβο του. Έχοντας στο πλευρό του έναν Θεό όπως ο Ιεχωβά, με όλη αυτή την ακατανίκητη δύναμη στη διάθεσή Του, δεν είχε κανέναν λόγο να φοβάται τον Αχαάβ και την Ιεζάβελ!

Μετά τη φωτιά, επικράτησε ησυχία. Ο Ηλίας άκουσε «μια ήρεμη, χαμηλή φωνή» που τον καλούσε να εκφραστεί και πάλι, πράγμα που έκανε, διατυπώνοντας τις ανησυχίες του για δεύτερη φορά. Ίσως αυτό του πρόσφερε επιπλέον ανακούφιση. Το σίγουρο είναι, όμως, ότι ο Ηλίας βρήκε ακόμη μεγαλύτερη παρηγοριά σε αυτά που του είπε μετά η «ήρεμη, χαμηλή φωνή». Ο Ιεχωβά τον διαβεβαίωσε ότι δεν ήταν ούτε κατά διάνοια άχρηστος. Πώς το έκανε αυτό; Ο Θεός τού αποκάλυψε πολλά σχετικά με το πώς θα εξελισσόταν ο σκοπός του σε βάθος χρόνου όσον αφορά τον πόλεμο εναντίον της λατρείας του Βάαλ στον Ισραήλ. Ήταν σαφές ότι το έργο του Ηλία δεν είχε πάει χαμένο, διότι ο σκοπός του Θεού προχωρούσε ακάθεκτα.

Επιπλέον, ο Ηλίας εξακολουθούσε να παίζει κάποιον ρόλο σε αυτόν το σκοπό, διότι ο Ιεχωβά τον έστειλε και πάλι να κάνει ένα έργο, δίνοντάς του συγκεκριμένες οδηγίες. Τι θα λεχθεί, όμως, για τα αισθήματα μοναξιάς που βασάνιζαν τον Ηλία; Ο Ιεχωβά έκανε δύο πράγματα σχετικά με αυτό.

Πρώτον, είπε στον Ηλία να χρίσει τον Ελισαιέ ως τον προφήτη ο οποίος τελικά θα τον διαδεχόταν. Αυτός ο νεότερος άντρας θα γινόταν συνεργάτης και βοηθός του για πολλά χρόνια. Πόσο χρήσιμη ήταν αυτή η παρηγοριά στην πράξη!

Δεύτερον, ο Ιεχωβά αποκάλυψε τα εξής συναρπαστικά νέα: «Έχω αφήσει εφτά χιλιάδες στον Ισραήλ, όλα τα γόνατα που δεν λύγισαν στον Βάαλ και κάθε στόμα που δεν τον φίλησε». Ο Ηλίας δεν ήταν καθόλου μόνος. Το ηθικό του πρέπει να αναπτερώθηκε όταν άκουσε ότι χιλιάδες πιστοί αρνούνταν να λατρέψουν τον Βάαλ. Αυτοί είχαν ανάγκη να συνεχίσει ο Ηλίας την πιστή του υπηρεσία, να αποτελεί παράδειγμα ακλόνητης οσιότητας στον Ιεχωβά σε εκείνους τους ζοφερούς καιρούς. Ο Ηλίας πρέπει να συγκινήθηκε βαθιά ακούγοντας αυτά τα λόγια μέσω του αγγελιοφόρου του Ιεχωβά, της “ήρεμης, χαμηλής φωνής” του Θεού του.

Όπως ο Ηλίας, έτσι και εμείς μπορεί δικαιολογημένα να κυριευόμαστε από δέος μπροστά στις ασύλληπτες φυσικές δυνάμεις που είναι φανερές στη δημιουργία. Αυτή αντανακλά έντονα τη δύναμη του Δημιουργού. Ακόμη και σήμερα ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί ευχαρίστως την απεριόριστη κραταιότητά του για να βοηθάει τους πιστούς υπηρέτες του.

Ωστόσο, ο Θεός μάς μιλάει πληρέστερα μέσα από τις σελίδες του Λόγου του, της Αγίας Γραφής. Κατά μία έννοια, η Γραφή μοιάζει με εκείνη την «ήρεμη, χαμηλή φωνή», και μέσω αυτής ο Ιεχωβά σήμερα μας καθοδηγεί, μας διορθώνει, μας ενθαρρύνει και μας διαβεβαιώνει για την αγάπη του.

Δέχτηκε ο Ηλίας την παρηγοριά που του πρόσφερε ο Ιεχωβά στο Όρος Χωρήβ; Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό! Σύντομα, δραστηριοποιήθηκε ξανά, και ήταν πάλι ο θαρραλέος, πιστός προφήτης που ύψωνε το ανάστημά του ενάντια στην πονηρία της ψεύτικης λατρείας. Αν παίρνουμε και εμείς στα σοβαρά τα λόγια του Θεού, “την παρηγοριά από τις Γραφές”, θα μπορούμε να μιμούμαστε την πίστη του Ηλία.

Το 1993 ένας ερευνητής βρήκε στη Ρωσική Εθνική Βιβλιοθήκη στην Αγία Πετρούπολη μια στοίβα από παλιά, κιτρινισμένα περιοδικά «Επιθεώρηση της Ορθοδοξίας». Μέσα στις σελίδες των περιοδικών που εκδόθηκαν από το 1860 ως το 1867, βρισκόταν ένας θησαυρός ο οποίος παρέμενε κρυμμένος από το ρωσικό κοινό επί έναν και πλέον αιώνα. Ήταν μια μετάφραση ολόκληρων των Εβραϊκών Γραφών, ή αλλιώς της «Παλαιάς Διαθήκης», στη ρωσική γλώσσα!

Οι μεταφραστές των Γραφών ήταν ο Μιχαήλ Γιακόβλεβιτς Γκλουκχάρεφ, γνωστός ως Αρχιμανδρίτης Μακάριος, και ο Γκεράσιμ Πετρόβιτς Πάβσκι. Και οι δύο ήταν εξέχοντα μέλη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας καθώς και γλωσσολόγοι. Όταν αυτοί οι άντρες άρχισαν το έργο τους στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, δεν είχε μεταφραστεί ακόμη ολόκληρη η Αγία Γραφή στη ρωσική.

Είναι αλήθεια ότι υπήρχε Αγία Γραφή στη σλαβονική, μια γλώσσα που αποτέλεσε τον πρόδρομο της σύγχρονης ρωσικής. Εντούτοις, στα μέσα του 19ου αιώνα, η σλαβονική είχε περιέλθει προ πολλού σε αχρηστία, και χρησιμοποιούνταν μόνο στις θρησκευτικές τελετουργίες από τον κλήρο. Παρόμοια κατάσταση είχε δημιουργηθεί και στη Δύση, όπου η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία προσπάθησε να διατηρήσει την Αγία Γραφή αποκλειστικά και μόνο στη λατινική πολύ καιρό αφότου αυτή είχε γίνει νεκρή γλώσσα.

Ο Μακάριος και ο Πάβσκι προσπάθησαν να κάνουν την Αγία Γραφή προσιτή στον κοινό λαό. Επομένως, η ανακάλυψη του έργου τους, που ήταν επί χρόνια ξεχασμένο, έδωσε τη δυνατότητα να αποκατασταθεί ένα σημαντικό μέρος της λογοτεχνικής και θρησκευτικής κληρονομιάς της Ρωσίας.

Εντούτοις, ποιοι ακριβώς ήταν ο Μακάριος και ο Πάβσκι; Και γιατί συνάντησαν τέτοια αντίσταση οι προσπάθειες που κατέβαλαν για να μεταφράσουν την Αγία Γραφή στην κοινή γλώσσα του λαού; Για όλους όσους αγαπούν την Αγία Γραφή, η ιστορία τους είναι συναρπαστική και ενισχυτική για την πίστη.

Η Ανάγκη για μια Ρωσική Αγία Γραφή

Ο Μακάριος και ο Πάβσκι δεν ήταν οι πρώτοι που διέκριναν ότι υπήρχε ανάγκη για μια Αγία Γραφή στην κοινή γλώσσα του λαού. Εκατό χρόνια νωρίτερα, ο Ρώσος τσάρος Πέτρος Α΄, ή αλλιώς Πέτρος ο Μέγας, είχε διακρίνει και αυτός την ανάγκη. Είναι σημαντικό το ότι έτρεφε σεβασμό για τις Άγιες Γραφές, και μάλιστα λέγεται ότι είπε: «Η Αγία Γραφή είναι ένα βιβλίο που υπερέχει από όλα τα άλλα και περιέχει οτιδήποτε αφορά τα καθήκοντα του ανθρώπου απέναντι στον Θεό και στον πλησίον του».

Έτσι, το 1716, ο Πέτρος διέταξε τη βασιλική αυλή του να φροντίσουν να τυπωθεί μια Αγία Γραφή στο Άμστερνταμ με δικά του έξοδα. Σε κάθε σελίδα θα υπήρχε μία στήλη με ρωσικό κείμενο και μία στήλη με ολλανδικό. Ένα μόνο χρόνο αργότερα, το 1717, ήταν έτοιμο το τμήμα των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, που λέγεται αλλιώς «Καινή Διαθήκη».

Το 1721 τυπώθηκε επίσης το ολλανδικό τμήμα μιας τετράτομης μετάφρασης των Εβραϊκών Γραφών. Η μία στήλη είχε αφεθεί κενή για να προστεθεί σε αυτήν αργότερα το ρωσικό κείμενο. Ο Πέτρος παρέδωσε τις Γραφές στην «Ιερά Σύνοδο» της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας —την υπέρτατη θρησκευτική αρχή της εκκλησίας— για να ολοκληρώσει την εκτύπωση και να αναλάβει τη διανομή. Εντούτοις, η σύνοδος δεν συνέχισε το έργο.

Λιγότερο από τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Πέτρος πέθανε. Τι απέγιναν οι Γραφές του; Οι άδειες στήλες οι οποίες προορίζονταν για το ρωσικό κείμενο δεν γέμισαν ποτέ. Οι Άγιες Γραφές συγκεντρώθηκαν σε μεγάλες στοίβες σε ένα υπόγειο, όπου σάπισαν —ούτε ένα ακέραιο αντίγραφο δεν βρέθηκε αργότερα! Η απόφαση της συνόδου ήταν να «πουληθεί ό,τι απέμεινε στους εμπόρους».

Αρχίζουν Προσπάθειες για τη Μετάφραση

Το 1812, ο Τζον Πάτερσον, ένα μέλος της Βιβλικής Εταιρίας για τη Βρετανία και το Εξωτερικό, ήρθε στη Ρωσία. Ο Πάτερσον ξεσήκωσε μέσα στους κύκλους των διανοουμένων της Αγίας Πετρούπολης το ενδιαφέρον για την ίδρυση μιας Βιβλικής εταιρίας. Στις 6 Δεκεμβρίου 1812 —το ίδιο έτος κατά το οποίο ο ρωσικός στρατός απώθησε τα στρατεύματα εισβολής του Ναπολέοντα Α΄— ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ ενέκρινε το καταστατικό της Ρωσικής Βιβλικής Εταιρίας. Το 1815 ο τσάρος παρήγγειλε στον πρόεδρο της εταιρίας, τον Πρίγκιπα Αλεξάντερ Γκολίτσιν, να εισηγηθεί στη διοικούσα σύνοδο ότι «και οι Ρώσοι θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να διαβάζουν το Λόγο του Θεού στη δική τους μητρική γλώσσα, τη ρωσική».

Είναι αξιέπαινο το ότι δόθηκε η έγκριση για τη μετάφραση των Εβραϊκών Γραφών στη ρωσική απευθείας από την πρωτότυπη εβραϊκή. Η αρχαία ελληνική Μετάφραση των Εβδομήκοντα είχε αποτελέσει τη βάση για μεταφράσεις των Εβραϊκών Γραφών στη σλαβονική. Σε αυτούς που επρόκειτο να μεταφράσουν την Αγία Γραφή στη ρωσική ειπώθηκε ότι οι βασικές αρχές της μετάφρασης έπρεπε να είναι η ακρίβεια, η σαφήνεια και η γνησιότητα. Τι απέγινε με εκείνες τις αρχικές προσπάθειες για τη μετάφραση της Αγίας Γραφής στη ρωσική γλώσσα;

Καίριο Πλήγμα στη Μετάφραση της Αγίας Γραφής;

Ορισμένα συντηρητικά στοιχεία τόσο στην εκκλησία όσο και στην κυβέρνηση άρχισαν σύντομα να έχουν επιφυλάξεις απέναντι στην ξένη θρησκευτική και πολιτική επιρροή. Μερικοί εκκλησιαστικοί ηγέτες ισχυρίστηκαν μάλιστα ότι η σλαβονική —η γλώσσα των θρησκευτικών τελετουργιών— εξέφραζε το άγγελμα της Αγίας Γραφής καλύτερα από ό,τι η ρωσική.

Έτσι, η Ρωσική Βιβλική Εταιρία διαλύθηκε το 1826. Αρκετές χιλιάδες αντίτυπα των μεταφράσεων που εξέδωσε η Βιβλική εταιρία παραδόθηκαν στην πυρά. Ως αποτέλεσμα, η Αγία Γραφή υποσκελίστηκε από το τελετουργικό και τις παραδόσεις. Ακολουθώντας το υπόδειγμα που έθεσε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η σύνοδος διέταξε το 1836: «Κάθε πιστός λαϊκός μπορεί να ακούει τις Γραφές, αλλά κανένας δεν επιτρέπεται να διαβάζει ορισμένα μέρη των Γραφών, ιδιαίτερα της Παλαιάς Διαθήκης, χωρίς καθοδηγία». Η μετάφραση της Αγίας Γραφής φαινόταν πως είχε δεχτεί ένα καίριο πλήγμα.

Το Έργο του Πάβσκι

Στο μεταξύ, ο Γκεράσιμ Πάβσκι, ένας καθηγητής της εβραϊκής γλώσσας, ανέλαβε το έργο της μετάφρασης των Εβραϊκών Γραφών στη ρωσική. Το 1821 ολοκλήρωσε τη μετάφραση των Ψαλμών. Ο τσάρος έδωσε αμέσως την έγκρισή του, και τον Ιανουάριο του 1822 το βιβλίο των Ψαλμών είχε ήδη κυκλοφορήσει στο κοινό. Η ανταπόκριση και η αποδοχή ήταν άμεσες, και χρειάστηκε να ανατυπωθεί 12 φορές —σε 100.000 αντίτυπα συνολικά!

Οι προσπάθειες του Πάβσκι ως λογίου απέσπασαν το σεβασμό πολλών γλωσσολόγων και θεολόγων. Ο Πάβσκι περιγράφεται ως ευθύς και έντιμος άντρας, που δεν είχε καμία σχέση με τις ραδιουργίες των γύρω του. Παρά την εναντίωση της εκκλησίας στη Ρωσική Βιβλική Εταιρία και το γεγονός ότι μερικοί νόμιζαν πως αυτή εκπροσωπούσε ξένα συμφέροντα, ο καθηγητής Πάβσκι συνέχισε να μεταφράζει στη ρωσική Γραφικά εδάφια τα οποία παρέθετε στις διαλέξεις του. Οι σπουδαστές του που τον θαύμαζαν αντέγραφαν με το χέρι τις αποδόσεις του και, με τον καιρό, μπόρεσαν να συγκεντρώσουν το έργο του. Το 1839 τόλμησαν να τυπώσουν 150 αντίτυπα στο πιεστήριο της ακαδημίας — χωρίς την άδεια των λογοκριτών.

Η μετάφραση του Πάβσκι έκανε εξαιρετική εντύπωση στους αναγνώστες του και η ζήτησή της αυξανόταν συνεχώς. Αλλά το 1841, έγινε κάποια ανώνυμη διαμαρτυρία στη σύνοδο σχετικά με τον «κίνδυνο» που εγκυμονούσε αυτή η μετάφραση, με τον ισχυρισμό ότι παρέκκλινε από το Ορθόδοξο δόγμα. Έπειτα από δύο χρόνια, η σύνοδος εξέδωσε ένα διάταγμα: «Να κατασχεθούν και να καταστραφούν όλα τα υπάρχοντα χειρόγραφα και τυπωμένα αντίτυπα της Παλαιάς Διαθήκης που έχει μεταφράσει ο Γκ. Πάβσκι».

Ενδόξαση του Ονόματος του Θεού

Εντούτοις, ο Πάβσκι είχε αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για τη μετάφραση της Αγίας Γραφής. Επίσης, είχε θέσει ένα σημαντικό προηγούμενο για τους μελλοντικούς μεταφραστές σε σχέση με ένα άλλο βαρυσήμαντο ζήτημα — το όνομα του Θεού.

Ο Ρώσος ερευνητής Κορσούνσκι εξήγησε: “Το ίδιο το όνομα του Θεού, το πιο άγιο από τα ονόματά του, αποτελούνταν από τους τέσσερις εβραϊκούς χαρακτήρες יהוה και τώρα προφέρεται Ιεχωβά”. Στα αρχαία αντίγραφα της Αγίας Γραφής, αυτό το χαρακτηριστικό όνομα του Θεού εμφανίζεται χιλιάδες φορές στις Εβραϊκές Γραφές και μόνο. Αλλά οι Ιουδαίοι έκαναν το λάθος να πιστεύουν ότι το θεϊκό όνομα ήταν τόσο ιερό ώστε δεν έπρεπε να το γράφει ή να το προφέρει κάποιος. Σχετικά με αυτό, ο Κορσούνσκι παρατήρησε: “Τόσο στον προφορικό λόγο όσο και στο γραπτό, αντικαθιστούσαν συνήθως το όνομα με τη λέξη Αδωνάι, μια λέξη που γενικά μεταφράζεται «Κύριος»”.

Είναι ξεκάθαρο ότι το θεϊκό όνομα έπαψε να χρησιμοποιείται εξαιτίας δεισιδαιμονικού φόβου —και όχι λόγω θεοσεβούς δέους. Πουθενά δεν αποτρέπει η Αγία Γραφή τη χρήση του ονόματος του Θεού. Ο ίδιος ο Θεός είπε στον Μωυσή: «Αυτό θα πεις στους γιους του Ισραήλ: “Ο Ιεχωβά, ο Θεός των προπατόρων σας, . . . με έστειλε σε εσάς”. Αυτό είναι το όνομά μου στον αιώνα, αυτό και το ενθύμημά μου επί γενεές γενεών». (Έξοδος 3:15) Επανειλημμένα οι Γραφές παροτρύνουν τους λάτρεις: «Αποδώστε ευχαριστίες στον Ιεχωβά! Επικαλεστείτε το όνομά του». (Ησαΐας 12:4) Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι μεταφραστές της Αγίας Γραφής προτίμησαν να ακολουθήσουν την Ιουδαϊκή παράδοση και απέφυγαν τη χρησιμοποίηση του θεϊκού ονόματος.

Ο Πάβσκι, όμως, δεν ακολούθησε αυτές τις παραδόσεις. Στη μετάφραση των Ψαλμών και μόνο, το όνομα Ιεχωβά εμφανίζεται περισσότερες από 35 φορές. Το θάρρος του επρόκειτο να ασκήσει σημαντική επίδραση σε κάποιον από τους συγχρόνους του.

Ο Αρχιμανδρίτης Μακάριος

Αυτός ο σύγχρονός του ήταν ο αρχιμανδρίτης Μακάριος, ένας ιεραπόστολος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ο οποίος είχε καταπληκτικές γλωσσικές ικανότητες. Στην τρυφερή ηλικία των εφτά ετών, μπορούσε να μεταφράζει μικρά ρωσικά κείμενα στη λατινική. Σε ηλικία 20 ετών, γνώριζε την εβραϊκή, τη γερμανική και τη γαλλική. Εντούτοις, η ταπεινή στάση του και το έντονο αίσθημα ευθύνης που είχε απέναντι στον Θεό τον βοήθησαν να αποφύγει την παγίδα της υπερβολικής αυτοπεποίθησης. Ζητούσε επανειλημμένα τις συμβουλές άλλων γλωσσομαθών και λογίων.

Ο Μακάριος επιθυμούσε να δώσει νέα μορφή στην ιεραποστολική δράση στη Ρωσία. Πίστευε ότι, προτού μπορέσει να διαδοθεί η Χριστιανοσύνη στους Μουσουλμάνους και στους Εβραίους στη Ρωσία, η εκκλησία έπρεπε να «διαφωτίσει τις μάζες ιδρύοντας σχολές και διανέμοντας Γραφές στη ρωσική γλώσσα». Το Μάρτιο του 1839, ο Μακάριος έφτασε στην Αγία Πετρούπολη, ελπίζοντας να λάβει την άδεια να μεταφράσει τις Εβραϊκές Γραφές στη ρωσική.

Ο Μακάριος είχε ήδη μεταφράσει τα βιβλία της Αγίας Γραφής Ησαΐας και Ιώβ. Εντούτοις, η σύνοδος αρνήθηκε να του δώσει την άδεια να μεταφράσει τις Εβραϊκές Γραφές στη ρωσική. Μάλιστα, ειπώθηκε στον Μακάριο ότι έπρεπε να βγάλει από το μυαλό του έστω και την ιδέα ότι θα μετέφραζε τις Εβραϊκές Γραφές στη ρωσική γλώσσα. Η σύνοδος εξέδωσε μια απόφαση, με ημερομηνία 11 Απριλίου 1841, παραγγέλλοντας στον Μακάριο «να μείνει τρεις ως έξι εβδομάδες στο σπίτι ενός επισκόπου στο Τομσκ, ως επιτίμιο, για να καθαρίσει τη συνείδησή του με προσευχές και γονυκλισίες».

Η Θαρραλέα Στάση του Μακαρίου

Από το Δεκέμβριο του 1841 ως τον Ιανουάριο του 1842, ο Μακάριος απέδωσε το επιτίμιό του. Μόλις όμως αυτό ολοκληρώθηκε, άρχισε αμέσως να μεταφράζει τις υπόλοιπες Εβραϊκές Γραφές. Είχε βρει ένα αντίγραφο της μετάφρασης των Εβραϊκών Γραφών του Πάβσκι και το χρησιμοποίησε για να ελέγξει τις δικές του αποδόσεις. Όπως και ο Πάβσκι, αρνήθηκε να αποκρύψει το θεϊκό όνομα. Το όνομα Ιεχωβά υπάρχει μάλιστα στη μετάφραση του Μακαρίου πάνω από 3.500 φορές!

Ο Μακάριος έστειλε αντίγραφα του έργου του σε μερικούς φίλους που τον υποστήριζαν. Αν και κυκλοφόρησαν κάποια ελάχιστα χειρόγραφα αντίτυπα, η εκκλησία συνέχισε να εμποδίζει την έκδοση του έργου του. Ο Μακάριος έκανε σχέδια για την προώθηση της Αγίας Γραφής του στο εξωτερικό. Την παραμονή της αναχώρησής του αρρώστησε και, λίγο αργότερα, το έτος 1847, πέθανε. Η μετάφρασή του της Αγίας Γραφής δεν εκδόθηκε ποτέ στη διάρκεια της ζωής του.

Επιτέλους Εκδίδεται!

Τελικά, οι πολιτικοί και θρησκευτικοί άνεμοι άλλαξαν κατεύθυνση. Ένας νέος φιλελευθερισμός άρχισε να πνέει σε όλη τη χώρα, και το 1856 η σύνοδος ενέκρινε για μια ακόμη φορά τη μετάφραση της Αγίας Γραφής στη ρωσική. Μέσα σε αυτό το βελτιωμένο κλίμα, η Αγία Γραφή του Μακαρίου εκδόθηκε τμηματικά στο περιοδικό Επιθεώρηση της Ορθοδοξίας ανάμεσα στα έτη 1860 και 1867, κάτω από τον τίτλο «Μια Πειραματική Μετάφραση στη Ρωσική Γλώσσα».

Ο Αρχιεπίσκοπος Φιλάρετος του Τσερνίγκοφ, ένας λόγιος της ρωσικής θρησκευτικής λογοτεχνίας, έπλεξε το εγκώμιο της Αγίας Γραφής του Μακαρίου με τα εξής λόγια: «Η μετάφρασή του είναι πιστή στο Εβραϊκό κείμενο και η γλώσσα της μετάφρασης είναι ανόθευτη και κατάλληλη για το θέμα».

Εντούτοις, η Αγία Γραφή του Μακαρίου δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο ευρύ κοινό. Στην πραγματικότητα, ήταν σχεδόν ξεχασμένη. Το 1876, ολόκληρη η Αγία Γραφή, και οι Εβραϊκές και οι Ελληνικές Γραφές, μεταφράστηκε τελικά στη ρωσική με την έγκριση της συνόδου. Αυτή η ολοκληρωμένη Αγία Γραφή συνήθως ονομάζεται συνοδική μετάφραση. Η ειρωνεία είναι ότι η μετάφραση του Μακαρίου και η μετάφραση του Πάβσκι χρησίμευσαν ως η βασική πηγή αυτής της «επίσημης» μετάφρασης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ωστόσο, το θεϊκό όνομα χρησιμοποιήθηκε μόνο σε λίγες από τις περιπτώσεις στις οποίες εμφανίζεται στην εβραϊκή γλώσσα.

Η Αγία Γραφή του Μακαρίου Σήμερα

Η Αγία Γραφή του Μακαρίου παρέμεινε στην αφάνεια μέχρι το 1993. Όπως αναφέρθηκε στον πρόλογο, εκείνο το έτος βρέθηκε ένα αντίγραφό της σε κάποια παλιά περιοδικά Επιθεώρηση της Ορθοδοξίας τα οποία υπήρχαν στο τμήμα με τα σπάνια βιβλία στη Ρωσική Εθνική Βιβλιοθήκη. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνώρισαν πόσο σημαντικό ήταν να γίνει αυτή η Αγία Γραφή διαθέσιμη στο κοινό. Η βιβλιοθήκη έδωσε την άδεια στη Θρησκευτική Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρωσία να φτιάξει ένα αντίγραφο της Αγίας Γραφής του Μακαρίου ώστε να το ετοιμάσει για έκδοση.

Στη συνέχεια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά φρόντισαν να τυπωθούν στην Ιταλία σχεδόν 300.000 αντίτυπα αυτής της Αγίας Γραφής για να διανεμηθούν σε όλη τη Ρωσία και στις πολλές άλλες χώρες όπου μιλιέται η ρωσική. Εκτός από τη μετάφραση του Μακαρίου, που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των Εβραϊκών Γραφών, αυτή η έκδοση της Αγίας Γραφής περιέχει τη μετάφραση των Ψαλμών που έκανε ο Πάβσκι καθώς και τη συνοδική μετάφραση των Ελληνικών Γραφών που έχει την έγκριση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, αυτή η μετάφραση κυκλοφόρησε στη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου που δόθηκε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Είναι βέβαιο πως αυτή η νέα Αγία Γραφή θα διαφωτίσει και θα εποικοδομήσει τους Ρώσους αναγνώστες.

Η έκδοση αυτής της Αγίας Γραφής αποτελεί, επομένως, ένα λαμπρό θρησκευτικό και λογοτεχνικό επίτευγμα! Είναι, επίσης, μια ενισχυτική για την πίστη υπενθύμιση γύρω από το πόσο αληθινά είναι τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 40:8: «Το χλωρό χορτάρι ξεράθηκε, το άνθος μαράθηκε· ο λόγος όμως του Θεού μας θα παραμείνει στον αιώνα».

Η Αγία Γραφή Δέχεται τους Επαίνους των Κριτικών

«ΑΛΛΟ ένα μνημείο της λογοτεχνίας παραδίδεται στο κοινό: η Αγία Γραφή του Μακαρίου». Με αυτά τα εισαγωγικά λόγια, η εφημερίδα «Κομσομόλσκαγια Πράβντα» (Komsomolskaya Pravda) ανακοίνωσε την έκδοση της Αγίας Γραφής του Μακαρίου.

Αφού επισήμανε ότι, για πρώτη φορά, κυκλοφόρησε Αγία Γραφή στη ρωσική γλώσσα «πριν από 120 χρόνια» περίπου, αυτή η εφημερίδα ανέφερε σε λυπηρό τόνο: «Επί πολλά χρόνια η εκκλησία εναντιωνόταν στη μετάφραση των αγίων βιβλίων σε μια ευκολονόητη γλώσσα. Έχοντας απορρίψει πολλές μεταφράσεις, η εκκλησία ενέκρινε τελικά το 1876 μία από αυτές, η οποία ονομάστηκε συνοδική μετάφραση. Εντούτοις, δεν επιτρεπόταν να υπάρχει στις εκκλησίες. Εκεί, μέχρι και σήμερα, η μόνη Αγία Γραφή που αναγνωρίζεται είναι η σλαβονική».

Η εφημερίδα «Ηχώ της Αγίας Πετρούπολης» (St. Petersburg Echo), επίσης, τόνισε την αξία της έκδοσης της Αγίας Γραφής του Μακαρίου, παρατηρώντας τα εξής: «Αναγνωρισμένοι λόγιοι από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, από το Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο Χέρτσεν και από το Κρατικό Μουσείο Θρησκευτικής Ιστορίας έκαναν θετικά σχόλια για αυτή τη νέα έκδοση της Αγίας Γραφής». Αναφερόμενη στη μετάφραση της Αγίας Γραφής στη ρωσική από τον Μακάριο και τον Πάβσκι στο πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα, η εφημερίδα επισήμανε: «Μέχρι σήμερα, στη Ρωσία μπορούσε να διαβάσει κανείς την Αγία Γραφή μόνο στη σλαβονική, η οποία ήταν κατανοητή μόνο σε μέλη του κλήρου».

Η έκδοση της Αγίας Γραφής του Μακαρίου από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ανακοινώθηκε στη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου που δόθηκε στην Αγία Πετρούπολη στις αρχές του έτους. Η τοπική ημερήσια εφημερίδα Νέφσκογιε Βρέμγια (Nevskoye Vremya) σημείωσε: «Αναγνωρισμένοι λόγιοι . . . υπογράμμισαν ότι η έκδοση αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί γεγονός τεράστιας σημασίας για την πολιτιστική ζωή της Ρωσίας και της Αγίας Πετρούπολης. Ανεξάρτητα από την άποψη που έχει κάποιος όσον αφορά τις δραστηριότητες αυτής της θρησκευτικής οργάνωσης, η έκδοση αυτής της μέχρι τώρα άγνωστης μετάφρασης της Αγίας Γραφής θα αποδειχτεί αναμφίβολα πολύ ωφέλιμη».

Ασφαλώς, όλοι όσοι αγαπούν τον Θεό χαίρονται όταν ο γραπτός Λόγος του καθίσταται διαθέσιμος σε μια γλώσσα την οποία μπορεί να διαβάζει και να καταλαβαίνει ο κοινός λαός. Οπουδήποτε και αν βρίσκονται, τα άτομα που αγαπούν την Αγία Γραφή χαίρονται για το ότι άλλη μια μετάφραση της Αγίας Γραφής έχει γίνει διαθέσιμη στους εκατομμύρια ρωσόφωνους όλου του κόσμου.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 15/12/1997

Ο Αγησίλαος και η Στασούλα, η αδελφή μου και ο σύζυγος της, φωτογραφημένοι στην αυλή του σπιτιού τους, κάτω από την κρεβατίνα που όπως βλέπουμε είναι φορτωμένη σταφύλια... Τους βλέπω όμορφα και τους χαίρομαι. Τους εύχομαι να είναι πάντα έτσι! Χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι, παρά τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε.


Τις προηγούμενες μέρες σας έδωσα μια ανάρτηση από τις βουκαμβίλιες του πατρικού μου που, παρά το γεγονός ότι τις έκαψε ο πάγος από τον χιονιά του Γενάρη, εντούτοις ξαναπέταξαν νέα βλαστάρια. Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα. Και κοίτα τι όμορφες που είναι και οι γλάστρες στα παρτέρια.


Τι θέλουν τα φυτά, πέρα από το πότισμα για να είναι όμορφα, ζωηρά και ανθισμένα;. Αγάπη και φροντίδα. Ας είναι καλά η Στασούλα. Αν υπάρχει ακόμα ζωή σ' αυτό το σπίτι, αυτό οφείλετε στην αγάπη της, να τα διατηρήσει στη ζωή. Της χρωστάμε ευγνωμοσύνη για ότι κάνει και συνεχίζει να κάνει!


Δες την ορτανσία στην εσωτερική αυλή πώς θέριεψε! Σαν να βρήκε το χώρο της… Έτσι είναι αυτά. Αν βρουν το μέρος που τους αρέσει, αναπτύσσονται γρήγορα και εντυπωσιακά. Μας αρέσει αυτό γιατί είναι σα να συνεισφέραμε κι εμείς με την αγάπη μας κι ας είμαστε μακριά. Όλα βέβαια μπορούν να συμβούν.


Η εσωτερική αυλή, άδεια. Βλέπεις δεν τα καταφέραμε να πάμε φέτος καλοκαίρι. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. και ποτέ δεν ξέρεις πώς θα έρθουν τα πράγματα ώστε να τα καταφέρουμε να πάμε πιο νωρίς απ' ότι υπολογίζαμε. Θα δείξουν τα πράγματα. Ο καιρός είναι μπροστά μας και κρύβει εκπλήξεις.


Αυτή τη φωτογραφία μάλλον ως εικαστική μπορείς να τη χαρακτηρίσεις. Είναι η πόρτα της κουζίνας δεξιά και το παράθυρο. Κλειστά. Λείπουμε εμείς και τους λείπει η ζωή. Οι άνθρωποι είναι που δίνουν ζωή στα άψυχα κτίρια. Από μόνα τους είναι ψυχρά. Ποιος δεν το ξέρει αυτό; Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος.

Το έβδομο κεφάλαιο του προφήτη Ωσηέ, είναι ένα κεφάλαιο γεμάτο από συγκρίσεις. Ο Ιεχωβά προβαίνει σε συγκρίσεις μεταξύ του λαού Ισραήλ και των διαφορετικών όψεων της καθημερινής του ζωής. Διάφορα ερωτήματα τίθενται στο κεφάλαιο αυτό. Με τι μοιάζει ο Ισραήλ; Με τι συγκρίνετε αυτή τη γενιά; Η απάντηση που μας δίνετε στο προφητικό βιβλίο του Ωσηέ μοιάζει φαινομενικά παράδοξη διότι περιλαμβάνει έναν αρτοποιό, μία πίτα, ένα περιστέρι και ένα τόξο. Αυτές οι συγκρίσεις μπορεί να φαίνονται εκ πρώτης όψεως όμορφες και αθώες· όμως, δεν είναι.

Στην πραγματικότητα, οι κρίσεις του Ιεχωβά μέσω του Ωσηέ είναι σκληρές γιατί φανερώνουν την γυμνή αλήθεια. Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε όλα όσα λέει ο Ιεχωβά για τον λαό Ισραήλ σε ένα και μόνο εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2). Θυμηθείτε, σας παρακαλώ, ότι οι κρίσεις αυτές εξαγγέλλονται  σε μια περίοδο όπου ο λαός Ισραήλ εκδήλωνε απιστία και είχε μολυνθεί από τη λατρεία του Βάαλ, παραβαίνοντας τη διαθήκη του Ιεχωβά.

Στη γη της επαγγελίας, ο Ισραήλ είχε γίνει λαός γεωργικός, αλλά καθώς γινόταν αυτό, υιοθέτησε, όχι μόνο τον τρόπο ζωής των Χαναναίων, αλλά και τη θρησκεία τους, η οποία περιλάμβανε τη λατρεία του Βάαλ, ενός θεού που συμβόλιζε τις αναπαραγωγικές δυνάμεις της φύσης. Στην εποχή του Ωσηέ, ο Ισραήλ είχε απομακρυνθεί εντελώς από τη λατρεία του Ιεχωβά και είχε στραφεί σε αχαλίνωτες γεμάτες μεθύσια τελετουργίες που περιλάμβαναν ανήθικες σχέσεις με τις ιερόδουλες των ναών, απέδιδε την ευημερία του στον Βάαλ, ήταν ανόσιος και ανάξιος στον Ιεχωβά.

Έπρεπε με κάθε τρόπο ο λαός να διαπαιδαγωγηθεί. Για το λόγο αυτό ο Ιεχωβά έστειλε τον προφήτη Ωσηέ για να  προειδοποιήσει το λαό τι θα συνέβαινε αν δεν μετανοούσε. Μετά το θάνατο του Ιεροβοάμ του Β´, ο Ισραήλ πέρασε την πιο φρικτή περίοδο της ιστορίας του. Παντού βασίλευε ο τρόμος. Πολλοί από τους κυβερνώντες δολοφονούνταν μέχρι την ασσυριακή αιχμαλωσία. Στο διάστημα αυτό, δύο φατρίες πολεμούσαν η μία την άλλη· η μία ήθελε να συμμαχήσουν με την Αίγυπτο και η άλλη με την Ασσυρία. Αλήθεια, σκεφτείτε για λίγο ότι ούτε η μία ούτε η άλλη φατρία δεν εμπιστευόταν τον Ιεχωβά.

Τι μαθήματα μπορούμε να πάρουμε εμείς σήμερα από έναν αρτοποιό, μία πίτα, ένα περιστέρι και ένα τόξο; Αλήθεια, αδελφοί, έχουμε το θάρρος και την ειλικρίνεια να σταθούμε εμείς απέναντι σε αυτές τις κρίσεις του Ιεχωβά, και να στοχαστούμε βάζοντας το χέρι στην καρδιά, απευθύνοντας ο καθένας ξεχωριστά στον εαυτό του τα ερωτήματα αυτά; Εγώ, όχι ο αδελφός μου ή η αδελφή μου, με τι μοιάζω; Με έναν αρτοποιό; Με μία πίτα; Με ένα περιστέρι; ή με ένα τόξο; Μήπως, ο Ιεχωβά Θεός, τούτη την ώρα στέκεται ενώπιόν μας και παρατηρώντας τη ζωή μας μας απευθύνει τα ίδια ακριβώς ερωτήματα που έκανε μέσω του Ωσηέ στο λαό Ισραήλ; 

Εμείς αποδίδουμε λατρεία στον Ιεχωβά με τρόπο που Τον ευχαριστεί; Όλα όσα έχουμε στη ζωή μας πιστεύουμε ότι είναι δώρα από τον Ιεχωβά ή πιστεύουμε ότι τα έχουμε επειδή εμείς είμαστε άξιοι; Είμαστε όσιοι ή ανόσιοι; Άξιοι ή ανάξιοι της στοργικής Του καλοσύνης και του άπειρου ελέους Του; Διότι, σήμερα, ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια και να μετανοήσουμε για ότι τυχόν δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας. Σας παρακαλώ θερμά με προσευχή και προσοχή να στοχαστείτε όλα όσα ο Ιεχωβά έχει να πει στον καθένα από εμάς.        

Ένας αρτοποιός 

Το πρώτο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με έναν αρτοποιό που κοιμάται

Ο φούρνος του Ωσηέ είναι φυσικά συμβολικός. Δηλαδή, ο προφήτης δανείζεται μια εικόνα για να καταστήσει σαφές ποιοι ήσαν οι άνθρωποι της εποχής του. Ο Ωσηέ δεν στρέφεται εναντίον όλων των αρτοποιών. Απλά το χρησιμοποιεί ως παράδειγμα. Ακούστε πώς ο Ωσηέ το θέτει αυτό:

«Διότι έφεραν την καρδιά τους κοντά όπως σε φούρνο· καίει μέσα τους. Όλη τη νύχτα ο αρτοποιός τους κοιμάται· το πρωί ο φούρνος καίει σαν να έχει φλόγες φωτιάς. Πυρώνουν όλοι τους σαν το φούρνο και καταβροχθίζουν τους κριτές τους. Οι βασιλιάδες τους έχουν όλοι πέσει· κανείς τους δεν φωνάζει προς εμένα». (Ωσηέ 7:6-7)

Είναι φανερό ότι ο Ωσηέ την εποχή εκείνη μιλάει για τις αμαρτίες του λαού Ισραήλ. Σήμερα, όμως, μιλάει για τη δική μας αμαρτία. Αναρωτηθείτε σας παρακαλώ θερμά τα εξής; Μήπως υπάρχει μίσος μέσα στην καρδιά μας; Μήπως υπάρχει κάποιος αδελφός μας, αδελφή μας, ή κάποιος άλλος άνθρωπος για τον οποίο αισθανόμαστε εχθρότητα;

Μήπως υπάρχει κάποιος αδελφός μας, αδελφή μας, ή κάποιος άλλος άνθρωπος με τον οποίο πρέπει να συμφιλιωθούμε; Μήπως στρεφόμαστε πολλές φορές ο ένας εναντίον του άλλου; Μήπως ανάβουμε φωτιά όχι για να ψήσουμε την πίτα μας αλλά για να καταβροχθίσουμε τους επισκόπους ή τους πρεσβυτέρους; Μήπως ανήκουμε κι εμείς σε εκείνους τους ανθρώπους, όπως στην εποχή του Ωσηέ που δεν φωνάζουμε στον Ιεχωβά αλλά ο καθένας από εμάς ανήκει σε μια φατρία;  

Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2). Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια και να μετανοήσουμε για ότι τυχόν δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας.

Σήμερα να διορθώσουμε τη ζωή μας και να αποκαταστήσουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά, με τους αδελφούς μας, με τους φίλους μας, με τους συγγενείς μας, με την οικογένειά μας. Σήμερα που είναι καιρός ευπρόσδεκτος. Να θυμάστε ότι η καθυστερημένη ένδειξη αγάπης, η καθυστερημένη μετάνοια, η καθυστερημένη τακτοποίηση ζητημάτων μοιάζει με τα λουλούδια που πηγαίνει κάποιος στην κηδεία κάποιου που έχει πεθάνει. Τι να τα κάνει ο νεκρός τα λουλούδια αν όσο ζούσε κανένα καλό δεν είδε από εμάς; 

Ο μεγαλύτερος ποιητής της Σκωτίας, ο εθνικός ποιητής της Σκωτίας, ο Ροβέρτος Μπερνς κάποτε πέθανε. Την ημέρα της κηδείας του όλοι έσπευσαν να τον τιμήσουν. Του έφτιαξαν μάλιστα και ένα μεγαλοπρεπές μνημείο. Ένας από εκείνους που ήσαν παρόντες στην κηδεία του είπε το εξής: «όσο ζούσε δεν του έδωσαν ψωμί να φάει· τώρα, που πέθανε, τον ταΐζουν πέτρες». 

Μήπως αυτό συμβαίνει και στη δική μας τη ζωή; Το φούρνο της ζωής μας γιατί τον ανάβουμε, για να δώσουμε ψωμί στους ανθρώπους που υπάρχουν γύρω μας ή πυρώνουμε σαν τον φούρνο για να καταβροχθίσει ο ένας τον άλλον; Σε τούτες τις τελευταίες ημέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων ας έχουμε σπλάχνα οικτιρμών, καρδιά ελέους, πνεύμα συγχωρητικό και ταπεινό και ας αγωνιζόμαστε να οικοδομήσουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά και με τους αδελφούς μας· κι όχι να την γκρεμίσουμε.

Μία πίτα

Το δεύτερο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με μια πίτα που δεν τη γύρισαν από την άλλη πλευρά

«Ο δε Εφραΐμ, αυτός αναμειγνύεται με τους λαούς. Ο Εφραΐμ έχει γίνει στρογγυλή πίτα που δεν τη γύρισαν από την άλλη πλευρά». (Ωσηέ 7:8)

Τι συμβαίνει σε μια πίτα αν δεν την γυρίσεις από την άλλη πλευρά; Από τη μία πλευρά είναι καμένη και από την άλλη ωμή. Ο Ισραήλ, με άλλα λόγια, μοιάζει σαν μια μισοψημένη πίτα. Σε τι χρησιμεύει μια μισοψημένη πίτα; Ποιος μπορεί να φάει μια μισοψημένη πίτα; Κανείς. Η πίτα αυτή είναι άχρηστη και πρέπει να πεταχτεί. Κρίμα ο κόπος που κατέβαλλε κάποιος να την ετοιμάσει και στο τέλος αναγκάζεται να την πετάξει. Τι σημαίνει αυτό; Ο ίδιος ο Ιεχωβά μέσω του του προφήτη Ωσηέ λέει για τον λαό Του: «Ο δε Εφραΐμ, αυτός αναμειγνύεται με τους λαούς».

Η ανάμειξη αυτή μπορεί να είναι κάτι καλό, μπορεί όμως, να είναι και κάτι κακό. Ο Ισραήλ καλείται από τον Ιεχωβά να είναι φως στα έθνη, να είναι μια βασιλεία φωτός μέσα στο σκοτάδι, να εκπροσωπήσει τον Ιεχωβά μέσα στον κόσμο. Από την άλλη πλευρά, όμως, Ισραήλ ταυτίστηκε με τα έθνη με τα οποία αναμείχθηκε.

Δεν τήρησε τους νόμους και τις εντολές που ο Ιεχωβά τους είχε προστάξει για να τους κρατήσει ξεχωριστούς και διαφορετικούς. Δεν έμειναν όσιοι στην αγνή λατρεία. Από τη μια πλευρά είναι ο κόσμος. Από την άλλη πλευρά είναι η Βασιλεία του Θεού. Νομίζω ότι δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποια πλευρά της πίτας έμεινε άψητη και τι αυτό συμβολίζει. 

Ο Ισραήλ ήταν ψυχρός, χλιαρός, αδιάφορος, ανόσιος σε ότι αφορούσε τον Ιεχωβά και το ζήτημα της κυριαρχίας Του. Δεν έμειναν πιστοί στην αγνή και καθαρή λατρεία. Ουσία δεν υπήρχε· μόνο τύπος κι αυτός νοθευμένος. Ως προς τις συνήθειες των εθνών ήταν πολύ θερμός. Με μεγάλη ευκολία προσαρμόστηκε παραιτούμενος από τους νόμους και τις διατάξεις του Ιεχωβά που τον έκαναν ξεχωριστό και διαφορετικό από τον κόσμο. Είχε στραφεί σε αχαλίνωτες γεμάτες μεθύσια τελετουργίες που περιλάμβαναν ανήθικες σχέσεις με τις ιερόδουλες των ναών, απέδιδε την ευημερία του στον Βάαλ και γενικά είχε απομακρυνθεί από την αγνή λατρεία.

Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2).

Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια και να απαντήσουμε ο καθένας ξεχωριστά. Μήπως και εμείς είμαστε μισοψημένοι; Μήπως είμαστε ζεστοί από τη μια πλευρά - την κοσμική πλευρά - και από την άλλη πλευρά - την πλευρά του Ιεχωβά είμαστε ψυχροί ή ακόμα χειρότερα χλιαροί; Μήπως η ζωή μας όπως εκείνη η πίτα είναι από τη μια πλευρά ψημένη και από την άλλη ωμή;

Τόσοι πολλοί άνθρωποι από το λαό του Θεού, όπως ο Ισραήλ, υποκύπτουν στην αμαρτία. Τόσοι πολλοί Χριστιανοί έχουν καεί στη φωτιά των παθών τους. Τόσοι πολλοί στην εκκλησία σήμερα «αναμιγνύονται με τα έθνη» και δεν μοιάζουν με τους υπηρέτες του Ιεχωβά Θεού. Συμμορφώνονται με τον κόσμο. Έρχεται στη ζωή τους η μία παραχώρηση μετά την άλλη. Και, γίνονται σαν μια μισοψημένη πίτα που δεν τη γύρισαν από την άλλη πλευρά.

Αδελφοί μου, εάν αρνηθούμε να αναγνωρίσουμε την κατάστασή μας και να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, αν δεν αποφασίσουμε να ζήσουμε όπως ο Ιεχωβά Θεός θέλει, τότε θα είμαστε κι εμείς μισοψημένοι και δεν θα είμαστε σε τίποτα χρήσιμοι· ούτε για τον εαυτό μας, ούτε για τους άλλους. Μην παίζετε, θερμά σας παρακαλώ, με μια φωτιά που στο τέλος θα σας κάψει και τελικά θα σας καταστρέψει. Διώξτε από τη ζωή σας οτιδήποτε έχει σχέση με το πνεύμα αυτού του κόσμου· όσο μικρό κι αν φαίνεται στα μάτια σας.

Θυμάστε τι λέει στην επιστολή του ο Ιάκωβος για τη γλώσσα; «Δείτε! Πόσο μικρή φωτιά χρειάζεται για να ανάψει ένας τόσο μεγάλος δασότοπος!» Όλες οι καταστροφικές πυρκαγιές ξεκίνησαν από μια σπίθα φωτιάς. Αξίζει τον κόπο σε όλη σας τη ζωή να αγωνιστείτε να φτιάξετε μια πίτα κι αυτή στο τέλος να μείνει από την μία πλευρά άψητη; Αξίζει τον κόπο να αφήσετε να υπάρχουν πράγματα στη ζωή σας που την καταστρέφουν λίγο λίγο καθημερινά και στο τέλος να χάσετε τη Βασιλεία του Θεού και την αιώνια ζωή; Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια.  

Ένα περιστέρι 

Το τρίτο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με ένα αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά

«Και ο Εφραΐμ είναι σαν αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά. Προς την Αίγυπτο φώναξαν· στην Ασσυρία πήγαν». Ωσηέ 7:11

Τα περιστέρια εύκολα μπορείς να τα παραπλανήσεις και να τα εξαπατήσεις. Πάρτε ένα μεγάλο κιβώτιο, στηρίξτε το ένα άκρο και βάλτε λίγο καλαμπόκι στο δεξί μέρος του κιβωτίου. Τα περιστέρια θα έρθουν για να φάνε το καλαμπόκι. Θα πάνε στο δεξί μέρος του κιβωτίου όπου εκεί βρίσκεται το καλαμπόκι. Τραβήξτε το κορδόνι με το οποίο έχετε δέσει την πόρτα του κιβωτίου από το σημείο που έχετε κρυφτεί, και η πόρτα του κιβωτίου θα κλείσει αμέσως και θα τα παγιδεύσει. Αφελή περιστέρια χωρίς καρδιά. Αυτή είναι η εικόνα που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά μέσω του προφήτη Ωσηέ. 

Γιατί μοιάζει ο Ισραήλ σαν περιστέρι; Τι λέει ο Ωσηέ εδώ; Μας λέει στον ίδιο στίχο: «Και ο Εφραΐμ είναι σαν αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά. Προς την Αίγυπτο φώναξαν· στην Ασσυρία πήγαν». Ωσηέ 7:11

Την εποχή του Ωσηέ υπήρχαν δύο δυνάμεις, η Αίγυπτος στα νότια και η Ασσυρία στα βόρεια. Ο λαός Ισραήλ σκέφτηκε ότι το πιο λογικό πράγμα που έπρεπε να γίνει ήταν να παραμείνει φιλικός και με τις δύο, και για το λόγο αυτό πότε πήγαινε με τη μία πλευρά και πότε με την άλλη σαν ένα αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά.

Αλλά οποιαδήποτε πολιτική ή στρατιωτική κίνηση που δεν λαμβάνει υπόψη τον Ιεχωβά είναι ανόητη και καταδικασμένη σε αποτυχία. Η Αίγυπτος και η Ασσυρία γοήτευαν το λαό Ισραήλ - όπως το καλαμπόκι το περιστέρι - αλλά όλο αυτό ήταν μια παγίδα που θα τους οδηγούσε στην καταστροφή και το θάνατο. Ο αφελής Εφραΐμ που πίστευε στον άνθρωπο παρά στον Ιεχωβά Θεό. 

Ο Ιεχωβά είναι ζηλότυπος Θεός. Δεν μπορεί να ανεχθεί το γεγονός ότι ο λαός Του προσδοκά βοήθεια από τις μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις αντί να στραφεί για βοήθεια προς Αυτόν. Γνωρίζει ότι το αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά, ο λαός Του, θα θα μπλέξει σε άσχημες περιπέτειες. Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2).

Αγαπάμε το αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά; Μήπως  ακροβατούμε ανάμεσα στον Ιεχωβά Θεό και στους ανθρώπους; Μήπως η εμπιστοσύνη μας είναι σε θνητούς, που ανθρώπους που δεν μπορούν να μας σώσουν; Η προσευχή μας στον Ιεχωβά Θεό είναι το πρώτο πράγμα ή το τελευταίο πράγμα που κάνουμε; Έχουμε εμπιστοσύνη στην ανθρώπινη ανοησία ή στη Θεϊκή σοφία; Όταν κάποια είδηση, από τις τόσες δυσάρεστες ειδήσεις που ακούμε καθημερινά μας ταράξει, που στρεφόμαστε για βοήθεια; Στηριζόμαστε στον Ιεχωβά και στις αιώνιες υποσχέσεις Του ή στη δική μας σύνεση; 

Πόσοι αλήθεια από εμάς, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, ανησυχούμε και αγωνιούμε καθώς  στο δρόμο μας συναντούμε προβλήματα με τα παιδιά μας, προβλήματα με την εργασία μας, προβλήματα στις σχέσεις μας, προβλήματα οικονομικά, προβλήματα υγείας; Ανησυχούμε και αγωνιούμε, ή τα αφήνουμε όλα στα κραταιά χέρια του Ιεχωβά Θεού; Μήπως ψάχνουμε βοήθεια πότε στην «Αίγυπτο» και πότε στην «Ασσυρία», στον κόσμο του Σατανά και των οργάνων του;

Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια. Σκεφτείτε σας παρακαλώ με προσοχή και προσευχή πόσο εύκολο είναι, ειδικά στους έσχατους  στους οποίους ζούμε σήμερα να παγιδευτούμε κοιτάζοντας όπως το περιστέρι το καλαμπόκι χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε την παγίδα επειδή πότε είμαστε από τη μία πλευρά και πότε από την άλλη, ενώ θα έπρεπε να βρισκόμαστε συνεχώς στην πλευρά του Ιεχωβά ότι κι αν συμβεί;

Ο άνθρωπος που χωλαίνει μεταξύ δύο φρονημάτων είναι καταδικασμένος να καταστραφεί και δυστυχώς πολλές φορές να καταστρέψει κι άλλους. Ο Ιεχωβά, σήμερα, μας καλεί κάθε μας μέριμνα και κάθε μας ανησυχία να την εμπιστευτούμε σε Εκείνον και να πάρουμε σταθερή και αταλάντευτη θέση υπέρ της κυριαρχίας Του.

Σταματήστε να αφήνετε πράγματα αυτού του συστήματος να θέτουν σε κίνδυνο το πιστό υπόμνημα της ζωής σας. Ο Σατανάς γνωρίζει ότι έχει λίγο χρόνο και ζητάει με μανία να καταπιεί όποιον βρεθεί μπροστά του. Είναι εύκολο να σε παραπλανήσει ο διάβολος και να σε βγάλει από το δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Λίγο καλαμπόκι κι ένα κλουβί του είναι αρκετό φτάνει να τους δώσεις τόπο, τόσο τόπο ώστε να σε βάλει στο χέρι και να σε καταστρέψει αιώνια, αν δεν προσέξεις.    

Ένα τόξο

Το τέταρτο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με ένα χαλαρό τόξο

«Και επέστρεψαν, όχι σε κάτι υψηλότερο· είχαν γίνει σαν χαλαρό τόξο». Ωσηέ 7:16

Τι είναι ένα χαλαρό τόξο; Το σπίτι που μεγάλωσα βρίσκεται μέσα σε ένα δάσος. Από την ταράτσα του σπιτιού μου έβλεπα πολύ συχνά τα παιδιά της γειτονιάς να φτιάχνουν τα δικά τους τόξα και βέλη. Κόβανε ένα κομμάτι ξύλο από τον κορμό ενός δέντρου, χάραζαν μια εγκοπή και στα δύο άκρα και τοποθετούσαν μια πετονιά ή ένα κομμάτι σχοινί.

Πολλές φορές το ξύλο που είχαν επιλέξει ήταν πολύ λεπτό και το τόξο λύγιζε περισσότερο από ότι έπρεπε με αποτέλεσμα να σπάσει ή ήταν πολύ σκληρό και δεν λύγιζε όσο έπρεπε. Και στη μία περίπτωση και στην άλλη, όποιο και αν ήταν το πρόβλημα, το τόξο ήταν άχρηστο για να πετύχει κάποιος το στόχο. Ήταν παντελώς άχρηστο. 

Ο Ιεχωβά λέει ότι ο λαός Ισραήλ είχε γίνει «ένα χαλαρό τόξο». Τι σήμαινε αυτό; Ο Ισραήλ έπρεπε να είναι όπλο στα χέρια του Ιεχωβά Θεού. Έπρεπε να χρησιμοποιηθεί από τον Ιεχωβά στον ιερό πόλεμό Του ενάντια στην αμαρτία, το κακό και τον Σατανά. Έπρεπε να είναι με το μέρος του Ιεχωβά. Όμως, δυστυχώς, ήταν ένα χαλαρό τόξο. Τις περισσότερες φορές βοηθούσε τον εχθρό παρά τον Ιεχωβά. Πολλές φορές εγκατέλειψε ο λαός το πεδίο της μάχης. Άλλες φορές πήγαινε από τη μία πλευρά στην άλλη κατά τη διάρκεια της μάχης.

Ο Ιεχωβά λέει μέσω του προφήτη Ωσηέ: «Και εγώ έδωσα διαπαιδαγώγηση· ενίσχυσα τους βραχίονές τους, αλλά εναντίον μου εξακολούθησαν να σχεδιάζουν το κακό». Ωσηέ 7:15 Δεν είναι καλό να αποκαλείσαι «χαλαρό τόξο». Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2).

Εμείς, άραγε αδελφοί μου, είμαστε σαν το χαλαρό τόξο και βοηθάμε περισσότερο τον εχθρό παρά τον Ιεχωβά ή είμαστε ένα χρήσιμο τόξο, όπλο στα χέρια του Ιεχωβά, ταγμένοι στο πλευρό Του πολεμώντας ενάντια στην αμαρτία, το κακό και τον Σατανά; Μήπως, ενώ μαίνεται η μάχη πότε βρισκόμαστε από τη μία πλευρά και πότε από την άλλη κι όχι στην πλευρά του Ιεχωβά ασάλευτοι; Μήπως φεύγουμε από το πεδίο της μάχης; Μήπως παραιτούμαστε όταν οι συνθήκες γίνονται δύσκολες;

Είναι βέβαιο ότι καλούμαστε να είμαστε στο στρατό του Ιεχωβά. Και πρέπει να είμαστε ένα όπλο στα χέρια του Ιεχωβά Θεού. Η εκκλησία καλείται σήμερα να είναι μια μαχόμενη εκκλησία. Είμαστε μέρος ενός πολέμου που δεν θα τελειώσει μέχρι να εξαφανιστεί κάθε εχθρός. Κι αυτό θα γίνει όταν έρθει η Βασιλεία του Θεού.  Μέχρι τότε, όμως, πρέπει να στεκόμαστε πάντοτε στην μεριά του Ιεχωβά, αταλάντευτοι, ασάλευτοι, θαρραλέοι, γενναίοι, με πίστη και ενθουσιασμό, χωρίς διάθεση συμβιβασμού ή υπαναχώρησης. Αυτή τη στάση της καρδιάς μας θα ευλογήσει ο Ιεχωβά Θεός. 

Ένας αρτοποιός, μία πίτα, ένα περιστέρι και ένα τόξο. Αυτός ήταν ο Ισραήλ. Αυτοί  μπορεί να είμαστε κι εμείς. Ο Ιεχωβά γνωρίζει πώς αποτυγχάνουμε και πως πολλές φορές πέφτουμε. Γνωρίζει τις αδυναμίες μας. Γνωρίζει τις ασθένειές μας. Γνωρίζει τις αμαρτίες μας. Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, θέλει να μας θεραπεύσει και να μας λυτρώσει. «Εγώ τους απολύτρωσα» εκείνοι όμως είπαν ψέματα εναντίον μου», λέει ο Ιεχωβά στο Ωσηέ 7:13. «Επιπλέον, Ιούδα, θερισμός έχει καθοριστεί για εσένα, όταν συγκεντρώσω ξανά τους αιχμάλωτους του λαού μου» Ωσηέ 6:11, 

Είναι φοβερό ο Ιεχωβά να θέλει να μας γιατρέψει κι εμείς να μην θέλουμε. Διαβάστε σας παρακαλώ θερμά τα τρομερά αυτά λόγια που ο Ιεχωβά μέσω του Ωσηέ απευθύνει σε εμάς σήμερα όπως το έκανε στο λαό Ισραήλ την εποχή εκείνη: «Τον καιρό που επρόκειτο να γιατρέψω τον Ισραήλ αποκαλύπτεται το σφάλμα του Εφραΐμ, καθώς και τα κακά πράγματα της Σαμάρειας· διότι επιδόθηκαν στο ψεύδος· και ένας κλέφτης μπαίνει μέσα· έξω μια ληστρική ομάδα κάνει εξόρμηση. Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία» Ωσηέ 7:1-2.

Ο Ιεχωβά τον ίδιο Του το γιο θυσίασε ώστε να μην είμαστε όπως ήταν τότε ο Ισραήλ. Πώς ένιωσε ο Ιεχωβά στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ.; Πώς ένιωσε όταν προδόθηκε ο Ιησούς και κατόπιν συνελήφθη από έναν όχλο τη νύχτα; Όταν τον εγκατέλειψαν οι φίλοι του, και πέρασε από μια παράνομη δίκη; Όταν τον χλεύασαν, τον έφτυσαν και τον χτύπησαν με γροθιές; Όταν τον μαστίγωσαν, ξεσκίζοντας τις σάρκες στην πλάτη του; Όταν κάρφωσαν τα χέρια και τα πόδια του σε έναν ξύλινο πάσσαλο και τον άφησαν να κρέμεται εκεί ενώ οι άνθρωποι τον εξύβριζαν;

Πώς ένιωσε ο Πατέρας όταν ο αγαπητός του Γιος τον επικαλέστηκε στην επιθανάτια αγωνία του; Πώς ένιωσε ο Ιεχωβά όταν ο Ιησούς άφησε την τελευταία του πνοή, και, για πρώτη φορά από το ξεκίνημα όλης της δημιουργίας, ο αγαπητός Του Γιος δεν υπήρχε; Να θυμάστε, όμως, ότι ο πόνος του Ιεχωβά ήταν έντονος. Ο Ιεχωβά και ο Γιος του είχαν απολαύσει τη συναναστροφή ο ένας του άλλου επί αμέτρητα εκατομμύρια, ίσως και δισεκατομμύρια, χρόνια.

Ο Γιος έβρισκε χαρά καθώς εργαζόταν με τον Πατέρα ως ο αγαπητός «δεξιοτέχνης εργάτης» του και ως ο Εκπρόσωπός του, «ο Λόγος». Αυτό που υπέμεινε ο Ιεχωβά καθώς έβλεπε τον Γιο του να βασανίζεται, να χλευάζεται και κατόπιν να εκτελείται ως εγκληματίας ξεπερνάει κατά πολύ τα όσα μπορούμε να αντιληφθούμε. Η απελευθέρωσή μας είχε πολύ υψηλό κόστος για τον Ιεχωβά!

Ας σκύψουμε ο καθένας χωριστά τούτη την ώρα στην παρουσία του Ιεχωβά Θεού και ας Τον παρακαλέσουμε ένθερμα με προσευχή, με δάκρυα στα μάτια, ότι υπάρχει στη ζωή μας και δεν είναι σύμφωνο με το θέλημά Του να το πάρει όσο κι αν μας πονέσει και να γίνουμε, όχι όπως ο Ισραήλ που τον παρομοιάζει με έναν αρτοποιό που κοιμόταν, μία μισοψημένη πίτα, ένα αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά κι ένα χαλαρό τόξο, να γίνουμε εύχρηστα σκεύη στα κραταιά Του χέρια στεκόμενοι πάντοτε στην δική Του τη μεριά ότι κι αν συμβεί μέχρι το τέλος της ζωής μας.

Είναι κάτι που το εύχομαι για όλους μας. Να έχετε μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του στοργικού μας Πατέρα, του Ιεχωβά Θεού.     

Μια παράξενη ερώτηση, παράδοξη ερώτηση, που ο Ιώβ απευθύνει αναζητώντας απάντηση από τον Ιεχωβά Θεό. Στην πραγματικότητα, μια ερώτηση που στρέφεται εναντίον του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιώβ αισθάνθηκε υπερβολικά ασήμαντος περιμένοντας ότι θα έπρεπε να έχει δικαιωθεί, και έλπιζε ότι δεν ήταν τόσο ατίθασος που θα έπρεπε να του επιβληθεί ένας τέτοιου είδους περιορισμός. Η αντίδρασή του, όμως, ήταν φυσική από έναν άνθρωπο ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τον περιβάλλουν προβλήματα και δυσκολίες;

Έχει το δικαίωμα ο άνθρωπος, όσο κι αν οι συνθήκες της ζωής του είναι δύσκολες, για να μην πω τραγικές, να στρέφεται εναντίον του Ιεχωβά Θεού; Στις ερωτήσεις αυτές θα προσπαθήσουμε να λάβουμε απάντηση μέσα από το Λόγο του Θεού με απλότητα καρδιάς και πνεύμα ταπεινό. 

Θα ήθελα καθώς θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να σταθείτε ο καθένας ξεχωριστά ενώπιον του Ιεχωβά, με προσευχή και προσοχή, αναλογιζόμενοι τις ιδιαίτερες περιστάσεις της ζωής σας, και θερμά σας παρακαλώ, να βάλετε, να τοποθετήσετε τον εαυτό σας, έστω για λίγο, στη θέση του Ιώβ· επειδή, αδελφοί μου, πρέπει να το παραδεχτούμε, ότι και εμείς οι ίδιοι, πολλές φορές, όπως ο Ιώβ, στρεφόμαστε εναντίον του Ιεχωβά, όταν οι περιστάσεις της ζωής μάς γεμίζουν με φόβο και αμφιβολία, ή όταν τα πράγματα δεν γίνονται όπως εμείς επιθυμούμε,  και αντί να εμπιστευτούμε τον Ιεχωβά ενθυμούμενοι ότι, όπως μέχρι σήμερα ήταν μαζί μας, θα εξακολουθεί μέχρι το τέλος να είναι μαζί μας, και να υποταχθούμε σε Αυτόν, αντί για αυτό, ας είμαστε ειλικρινείς, στρεφόμαστε εναντίον του Ιεχωβά λησμονώντας σαν τον Ιώβ ποιος είναι ο Ιεχωβά και τι είμαστε εμείς.

Πριν όμως λάβουμε την απάντηση μέσα από το Λόγο του Θεού θα ήθελα νοερά με τα φτερά της φαντασίας σας να βρεθείτε για λίγο σε μια θαλάσσια ακτή την ώρα που λαβαίνει χώρα το φαινόμενο της παλίρροιας. Η παλίρροια είναι ένα παράξενο φυσικό φαινόμενο, που συμβαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Τι συμβάλλει όμως στη δημιουργία του φαινομένου αυτού στη θάλασσα;

Πριν προχωρήσουμε, ας δούμε 2-3 βασικά πραγματάκια που θα πρέπει να γνωρίζουμε, με απλά λόγια.

Τι είναι η παλίρροια;

Η παλίρροια, είναι το φαινόμενο εκείνο, το οποίο είτε διεγείρει την άνοδο του νερού της θάλασσας, είτε την πτώση του.

Κατά την παλίρροια, έχουμε δύο βασικά αποτελέσματα:

1) την πλημμυρίδα

2) την άμπωτη

Τι είναι η πλημμυρίδα;

Η πλημμυρίδα είναι αποτέλεσμα της παλίρροιας, όπου το νερό «φουσκώνει», έχουμε δηλαδή άνοδο της στάθμης του νερού της θάλασσας.

Κατά το φαινόμενο της πλημμυρίδας, η στάθμη του νερού έχει ανέβει και η θάλασσα καλύπτει μεγαλύτερη επιφάνεια στεριάς, στο σημείο που παρατηρούμε το φαινόμενο αυτό.

Τι είναι η άμπωτη

Ένα ακόμα αποτέλεσμα της παλίρροιας είναι η άμπωτη, όπου το νερό «ξεφουσκώνει», έχουμε δηλαδή πτώση του νερού της θάλασσας.

Κατά το φαινόμενο της άμπωτης, η στάθμη του νερού πλέον έχει πέσει, και όπως είναι λογικό, η θάλασσα καλύπτει μικρότερη επιφάνεια στεριάς στο σημείο που παρακολουθούμε να συμβαίνει (γιατί σε κάποιο άλλο σημείο του πλανήτη, μπορεί να έχουμε πλημμυρίδα!)

Γιατί έχουμε παλίρροια; Ποιες είναι οι Αιτίες;

Η μόνη αιτία που είναι υπεύθυνη για την παλίρροια, είναι η συνεχόμενη μεταβολή των θέσεων του ήλιου και της σελήνης, βάσει ενός σημείου αναφοράς στην γη.

Πιο απλά; Δημιουργείται παλίρροια, επειδή αλλάζουν συνέχεια θέσεις η σελήνη και ο ήλιος, σε σχέση με ένα σημείο στη γη.

Ε, και τι έγινε; θα πει κάποιος. Ο ήλιος και η σελήνη, ας το πούμε έτσι απλά, «μαγνητίζουν» (με τη δύναμη της βαρύτητάς τους) την θάλασσα περισσότερο, όταν βρίσκονται κοντά της. Για την ακρίβεια, το μαγνητικό πεδίο π.χ. της σελήνης, «τραβάει» τη θάλασσα ανεπαίσθητα προς τη σελήνη, και έτσι έχουμε πλημμυρίδα.

Αν όμως η σελήνη, βρίσκεται μακριά από το σημείο μας, τότε δεν μαγνητίζει τόσο τη θάλασσα, άρα έχουμε άμπωτη.

Τώρα, αν ο ήλιος και η σελήνη βρίσκονται από την άλλη μεριά της γης τότε πάλι έχουμε πλημμυρίδα, εξαιτίας της δύναμης στρέψης της γης!

Τέλος να σημειώσουμε πως δεν συμβαίνει το φαινόμενο αυτό μόνο στο νερό της θάλασσας αλλά και σε λίμνες, ποτάμια, κ.λπ.

Σκέπτομαι την ώρα αυτή, αδελφοί μου, εκείνο το περιστατικό από τη ζωή του Ιησού και των μαθητών Του, όταν ξέσπασε μεγάλη και βίαιη ανεμοθύελλα, και τα κύματα έμπαιναν ορμητικά μέσα στο πλοιάριο, ώστε το πλοιάριο κόντευε να γεμίσει νερά και σας παρακαλώ να το μελετήσετε προσεκτικά.

Είναι γραμμένο στο ευαγγέλιο του Μάρκου όπου εκεί διαβάζουμε τα εξής: «Ξέσπασε, λοιπόν, μεγάλη και βίαιη ανεμοθύελλα, και τα κύματα έμπαιναν ορμητικά μέσα στο πλοιάριο, ώστε το πλοιάριο κόντευε να γεμίσει νερά. Αλλά εκείνος ήταν στην πρύμνη και κοιμόταν πάνω σε ένα μαξιλάρι. Τον ξύπνησαν, λοιπόν, και του είπαν: «Δάσκαλε, δεν σε νοιάζει που χανόμαστε;»

Τότε εκείνος σηκώθηκε και επέπληξε τον άνεμο και είπε στη θάλασσα: «Σώπα! Ησύχασε!» Και ο άνεμος κόπασε και επικράτησε μεγάλη ηρεμία. Τους είπε λοιπόν: «Γιατί δειλιάζετε; Ακόμη δεν έχετε πίστη;» Αλλά αυτοί ένιωσαν ασυνήθιστο φόβο, και έλεγαν ο ένας στον άλλον: «Ποιος είναι άραγε αυτός, που ακόμη και ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούν;» Μάρκος 4:37-41

Ας θυμηθούμε, όμως, μερικές ακόμα γραφικές παραπομπές.

Στο βιβλίο του Ιερεμία 31:35 διαβάζουμε: «Να τι είπε ο Ιεχωβά, Αυτός που έχει δώσει τον ήλιο για φως την ημέρα, τα νομοθετήματα της σελήνης και των άστρων για φως τη νύχτα, Αυτός που αναταράζει τη θάλασσα για να γίνονται τα κύματά της θορυβώδη, Αυτός του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά των στρατευμάτων».

Στο βιβλίο του Ιώβ 26:12 διαβάζουμε: «Με τη δύναμή του ανατάραξε τη θάλασσα Και με την κατανόησή του συνέτριψε τον ορμητή». Δηλαδή, με τη σύνεσή Του δαμάζει την υπερηφάνεια της θάλασσας.

Στο βιβλίο των Ψαλμών διαβάζουμε: «Έτσι λοιπόν, επέπληξε την Ερυθρά Θάλασσα και αυτή ξεράθηκε· Και τους έβαλε να πορευτούν μέσα από τα υδάτινα βάθη σαν μέσα από την έρημο·» Ψαλμός 106:9

Στο βιβλίο των Παροιμιών διαβάζουμε: «όταν όριζε για τη θάλασσα το θέσπισμά του, ώστε τα νερά να μην υπερβούν την προσταγή του, όταν θέσπιζε τα θεμέλια της γης». Παροιμίες 8:29

Στο βιβλίο του Εκκλησιαστή διαβάζουμε: «Όλοι οι χείμαρροι χύνονται στη θάλασσα, όμως η θάλασσα δεν γεμίζει. Στον τόπο όπου χύνονται οι χείμαρροι, εκεί επιστρέφουν για να εκχυθούν». Εκκλησιαστής 1:7

Σκεφτείτε για λίγο αδελφοί μου πως τα στοιχεία της δημιουργίας υποτάσσονται απόλυτα στους νόμους του Ιεχωβά Θεού. Δεν παρεκκλίνουν έστω και για λίγο από τα όρια που ο Ιεχωβά έχει θέσει χιλιάδες χρόνια τώρα και θυμηθείτε σας παρακαλώ το αρχικό μας ερώτημα: «Θάλασσα είμαι ή θαλάσσιο τέρας και μου έβαλες φύλακα;»

Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ είπε κάποτε το εξής: «Η θάλασσα έχει όρια, οι βαθιές ανθρώπινες, όμως, επιθυμίες δεν έχουν».

Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος δεν είναι θάλασσα ούτε θαλάσσιο τέρας, όμως, στην πραγματικότητα είναι πιο άγριος, πιο ατίθασος, πιο απείθαρχος, πιο ανυπάκουος, πιο ανυπότακτος, περισσότερο επαναστάτης, περισσότερο εγωιστής, περισσότερο πεισματάρης, νομίζει ότι γνωρίζει πολλά, στηρίζεται πολλές φορές στη δική του σοφία, με θέλω και επιθυμίες σε σχέση με τη θάλασσα και τα πλάσματα που ζουν μέσα σε αυτήν. Το αποτέλεσμα της στάσης του αυτής· απλά, συντρίμμια. Η θάλασσα σέβεται τα όριά της, «και θυμάται και υπακούει», αν μπορούμε να το πούμε αυτό στα λόγια του Ιεχωβά όπως αναφέρονται στον Ψαλμό 89:9: «Εσύ κυβερνάς το φούσκωμα της θάλασσας· Όταν υψώνει τα κύματά της, εσύ τα ηρεμείς».

Όμως, ο άνθρωπος με αυτοπεποίθηση αψηφά τον ουρανό και καταπιέζει τη γη, και δεν υπάρχει κανένα τέλος σε αυτήν την επαναστατική οργή. Η θάλασσα, που υπακούει στη σελήνη και στον ήλιο, όμως ο άνθρωπος, ακόμα και ο πιο πιστός, αντιστέκεται στο θέλημα του Ιεχωβά Θεού και στους νόμους που Εκείνος έχει θεσπίσει για τη ζωή του, σε αντίθεση με τη δημιουργία που συμμορφώνεται με το θέλημα Του! Καλούμε τη θάλασσα άστατη και επικίνδυνη, όμως, πόσο αλήθεια σταθερή και αταλάντευτη είναι σε σχέση με εμάς!

Θα ήθελα να θυμηθούμε τα τόσα σοφά λόγια του βιβλίου των Παροιμιών: «Γιε μου, μην ξεχνάς το νόμο μου, και η καρδιά σου ας τηρεί τις εντολές μου, επειδή μακρότητα ημερών και χρόνια ζωής και ειρήνη θα προστεθούν σε εσένα. Η στοργική καλοσύνη και η αλήθεια ας μη σε εγκαταλείψουν. Δέσε τες γύρω από το λαιμό σου. Γράψε τες πάνω στην πλάκα της καρδιάς σου, και βρες έτσι εύνοια και καλή ενόραση ενώπιον Θεού και χωματένιου ανθρώπου.

Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση. Σε όλες σου τις οδούς αυτόν να λαβαίνεις υπόψη, και αυτός θα κάνει ευθείς τους δρόμους σου. Μη γίνεσαι σοφός στα δικά σου μάτια. Να φοβάσαι τον Ιεχωβά και να απομακρύνεσαι από το κακό. Ας αποβεί αυτό γιατρειά για τον ομφαλό σου και αναζωογόνηση για τα κόκαλά σου». Παροιμίες 3:1-7 (σας παρακαλώ να διαβάσετε ολόκληρο το κεφάλαιο με προσευχή, προσοχή και στοχασμό). Όταν το κάνετε αυτό φτιάξτε έναν πίνακα σε μια κόλλα χαρτί χωρίζοντας τη σελίδα σε δύο στήλες.

Στη μία στήλη γράψτε τη λέξη δημιουργία και στην άλλη το δικό σας όνομα και βάλτε ως τίτλο το θεματικό εδάφιο αυτών των λίγων σκέψεων:

Θάλασσα είμαι ή θαλάσσιο τέρας και μου έβαλες φύλακα; Ιώβ 7:12

Αρχίστε να συμπληρώνετε στη μία στήλη πως η δημιουργία σε κάθε της έκφραση υποτάσσεται στον Ιεχωβά Θεό χιλιάδες χρόνια και στην διπλανή στήλη που θα έχετε γράψει το όνομά σας σημειώστε με ειλικρίνεια πόσο εσείς υποτάσσεστε στον Ιεχωβά και τους δίκαιους νόμους Του.

Όταν τελειώσετε την έρευνά σας κρατήστε αυτή την κόλλα χαρτιού και την επόμενη φορά που με οποιοδήποτε τρόπο, σαν τον Ιώβ, θα στραφείτε εναντίον του Ιεχωβά, έστω και ασυναίσθητα, ανοίξτε αυτό το χαρτί και θυμηθείτε πόσο τα στοιχεία της δημιουργίας υποτάσσονται στον Ιεχωβά, χωρίς γκρίνια, χωρίς γογγυσμό, χωρίς διαμαρτυρία, χωρίς να κατσουφιάζουν το πρόσωπο, χωρίς να σφίγγουν τα χείλη και να ζαρώνουν τα φρύδια, και σκεφτείτε απλά τις δικές αντιδράσεις όταν βρεθείτε αντιμέτωποι με οποιαδήποτε δυσκολία ή με οτιδήποτε είναι αντίθετο σύμφωνα με τις επιθυμίες σας.

Σκύψτε τότε το κεφάλι σας και ευχαριστείστε τον Ιεχωβά που τοποθέτησε στη ζωή σας φύλακα, την Αγία Γραφή, τον πιστό και φρόνιμο δούλο, τους επισκόπους, τους πρεσβυτέρους, τους διακόνους και με πνεύμα ταπεινό και καρδιά απλή ζητήστε Του να σας συγχωρέσει και να σας βοηθήσει, όπως η δημιουργία υποτάσσεται κατά πάντα, έτσι κι εσείς, να υποτάσσεστε κατά πάντα στο Άγιο Θέλημά Του για τη ζωή σας.

Είναι ο μόνος δρόμος που θα σας οδηγήσει με ασφάλεια στην αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη με λιγότερο πόνο και λιγότερες δυσκολίες. Κι αυτό είναι κάτι που το εύχομαι για όλους μας. Να έχετε μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του στοργικού μας Πατέρα, του Ιεχωβά Θεού!