Είπαμε, αρχίζουμε και μαθαίνουμε τα λουλούδια, ακόμα κι αυτά τα άγρια. Τα βρήκε ο φίλος μας Πέτρος Πατσαλαρήδης στο δάσος που κινείται, στην Εύβοια, καθημερινά για τη δουλειά του. Και όπως κάνει πάντα τα φωτογράφισε και τα "ανέβασε" στα κοινωνικά δίκτυα. Κι εκεί κάποιος είπε ότι είναι κυκλάμινα.


Ο καλός μας Πέτρος διόρθωσε, λέγοντας ότι δεν έχει καμιά σχέση με τα κυκλάμινα. Και είχε δίκιο. Δείτε ΕΔΩ πώς είναι τα πραγματικά κυκλάμινα σε μια παλιότερη δημοσίευση μας. Αλλά δεν ήξερε κι αυτός πώς τα λέγανε. Και μη θαρρείτε κι μείς από την εφαρμογή το μάθαμε.


Είναι όμως πανέμορφα! Δεν ξέρω εφόσον επιχειρήσει να τα κόψει κανείς, αν κρατάνε στο ανθοδοχείο, αλλά εδώ στο φυσικό τους χώρο, μέσα στο δάσος είναι ότι καλύτερο μπορεί να πετύχεις στο δρόμο σου. Και ψάχνοντας στο διαδίκτυο, δείτε τι μάθαμε: Οι κρόκοι είναι από τα ωραιότερα αγριολούλουδα της ελληνικής φύσης.


Ανθίζουν σχεδόν ολόκληρο τον χρόνο, αρχίζοντας το φθινόπωρο από τα νότια και τα χαμηλά για να συνεχίσουν χειμώνα, άνοιξη και καλοκαίρι στα ψηλά βουνά και την ορεινή ζώνη. Από πού πήρε το όνομά του, πού φύεται και πότε ανθίζει ο ήμερος και ο άγριος κρόκος; Ας τα δούμε όλα παρακάτω.


Οι κρόκοι που δίνουν το «σαφράν» ή «ζαφορά» είναι οι φθινοπωρινοί, που έχουν πολύ μεγάλο ύπερο χωρισμένο σε επιμήκη στίγματα. Από τα στίγματα αυτά παράγεται το σαφράν, το οποίο ανάλογα με την χρήση του είναι πανάκριβο άρτυμα, φάρμακο ή χρωστική ύλη που δίνει ένα πολύ λαμπερό κίτρινο χρώμα.


Από την περσική λέξη azafran ή την αραβική zafaran προέρχονται οι ευρωπαϊκές λέξεις για τα στίγματα του κρόκου, όπως ζαφορά στη νεοελληνική γλώσσα, σαφράν (saffran) στην γαλλική, zaferano στην ιταλική, κοκ. Η χρήση του κρόκου στην Ελλάδα και τον πολιτισμό του Αιγαίου είναι πανάρχαια.

 

Εκτός επικαιρότητας ταξιδεύουμε σήμερα. Ζήλεψα το βιωματικό στοιχείο των άρθρων του Νίκου και είπα να σας αφηγηθώ κάτι από την εποχή που ζούμε. Είναι καιρός απογραφής. Απογραφής κτιρίων και πληθυσμού της Ελλάδας. Σε λίγο, αν δεν το έχουν κάνει ήδη, θα ξεχυθούν στους δρόμους σε Αθήνα και επαρχεία απογραφείς κτιρίων και πληθυσμού.


Προσωπικά ήμουν στους επιλαχόντες απογραφείς κτιρίων και ξεκίνησα το Σάββατο την περιπλάνηση μου στον τομέα που μου ανέθεσαν.Μου ανέθεσαν μερικά ορεινά χωριά της Άνδρου. Τα βρήκα στον χάρτη και πήγα. Πραγματικά χρειάζεσαι χάρτη για να μπορέσεις να κινηθείς σωστά μέσα στα χωριά. Διάσπαρτα σπίτια εδώ κι εκεί.


Μικρές μικρές συνοικίες αποτελούμενες από κατοικήσιμα και μη σπίτια. Βαδίζεις μέσα στα σοκάκια των χωριών και αντικρίζεις δύο διαφορετικά πρόσωπα. Το ένα πρόσωπο είναι η εγκατάλειψη. Σπίτια έρημα. Κλειστά με σκουριασμένες αλυσίδες. Χορταριασμένες πόρτες που προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανές απ' τη σάρωση του χρόνου. Παράθυρα ακίνητα στο χρόνο. Μπορείς να δεις μέσα την εποχή που εγκαταλείφτηκαν. Όλα είναι όπως όταν έβγαλαν τελευταία φορά το κλειδί απ' την πόρτα φεύγοντας.


Απ' την άλλη πλευρά το πρόσωπο ανθρώπων που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό τον τόπο τους. Μόνοι τους σε ένα χωριό. Έχουν απομείνει σαν φύλακες της ζωής τους. Κυρίως ηλικιωμένοι και ελάχιστοι νέοι. Τους συναντάς το απόγευμα να κάνουν μικροδουλειές στο σπίτι ή να φροντίζουν τον κήπο τους. Ξεπροβάλει από τη γωνία ένας παππούς που κουβαλάει στην πλάτη του έναν τενεκέ από τυρί που τον έχει γεμίσει με χώμα. Προσπαθεί να φροντίσει το χωράφι του. Ένας άλλος μεσόκοπος κύριος κουβαλάει και αυτός στην πλάτη του ένα πλαστικό βαρέλι με τροφή για τα λίγα ζώα που εκτρέφει.


Σχεδόν απομονωμένοι απ' τον υπόλοιπο κόσμο, ζουν στο δικό τους ρυθμό. Περπατάνε με βήμα αργό. Σκεπτικοί. Σαν να θέλουν να αποφύγουν το αναπόφευκτο. Την ερήμωση. Ο χρόνος εκεί κυλάει διαφορετικά. Μιλώντας με τους ντόπιους που συνάντησα στη διαδρομή μου, συνειδητοποίησα πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να κρατήσουν τους νέους στα χωριά. Όλοι φεύγουν για την Αθήνα. Μένουν μόνοι πίσω, σαν θεματοφύλακες της ιστορίας.


Μιας ιστορίας που ξεκινάει αιώνες πίσω και καταλήγει στο σήμερα. Μιας ιστορίας γραμμένης στο χαρτί του χρόνου και στις πέτρες των σπιτιών. Ζωές που πέρασαν και χάθηκαν. Γενιές με δυνατά όνειρα όσο δυνατά είναι και τα σπίτια που στέκουν ακόμα όρθια.Περιδιαβαίνεις και συναντάς παλιές εικόνες. Λάμπες δημόσιου φωτισμού από τη δεκαετία του 1960.


Στάμνες για πόσιμο νερό από την πηγή του χωριού. Την παραδοσιακή πλύστρα του χωριού όπου οι γυναίκες έπλεναν με κόπο τα ρούχα της οικογένειας. Ένα παγκάκι σημαδεμένο απ' το πέρασμα του χρόνου. Κι ένα πουλί που κουρνιάζει έξω απ' το κλειστό παράθυρο, σα να περιμένει τους νοικοκυραίους να ξανάρθουν.Αυτή είναι η ζωή στο χωριό. Ήρεμη, γαλήνια, γεμάτη στοχασμούς. Απομονωμένη από κάθε τι πολύβουο και περίπλοκο. Βασισμένη σε απλές αρχές ευτυχίας. Πίστη, απλότητα, γενναιοδωρία, υπομονή, ελπίδα.

Τα είδαμε στο διαδίκτυο... Ο φίλος μας Savvas Melissis τα είχε "ανεβάσει" με την υποσημείωση: "Η τηγανιά βγήκε σήμερα". Δεν ανέφερε κανένα άλλο στοιχείο. Ούτε πού τα βρήκε, ούτε αν τρώγονται. Το τελευταίο το υποθέσαμε, αφού μιλάει για τηγανιά. Μας άρεσε όμως πολύ που φωτογράφησε την προσπάθεια του.


Τα μανιτάρια μας αρέσουν πολύ. Και επειδή εδώ που είμαστε δεν μπορούμε να τα βρούμε αλλού, πέρα από τη λαϊκή αγορά κι αυτά καλλιεργημένα, συχνά - πυκνά τα παίρνουμε για ένα μεζέ στο τραπέζι μας. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ το 2019 και αφορούσε πάλι τα μανιτάρια.


Θέλουμε να μαθαίνουμε γι' αυτά, όπως και όσο μπορούμε, αλλά συνήθως μας αρέσει όταν τα βρίσκει ο γαμπρός μου ο Αγησίλαος, εκεί που ξέρει και τα φέρνει στο σπίτι. Δείτε ένα δημοσίευμα ΕΔΩ. Η αδελφή μου Στασούλα ξέρει να τα μαγειρεύει με έναν ξεχωριστό τρόπο, έτσι που να τα χαίρεσαι.


Φυσικά θέλουν πολύ προσοχή από εκείνους που τα μαζεύουν για το τραπέζι τους. Ένα τέτοιο δημοσίευμα κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ τον Δεκέμβριο του 2020 όταν κάποιες εξαιρετικές φωτογραφίες του φίλου μας Πέτρου Πατσαλαρίδη έγιναν αφορμή για ένα ακόμα δημοσίευμα. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.


Τον Δεκέμβρη του 2020 ήμασταν φουλ μέσα στην πρώτη καραντίνα της πανδημίας του κορονοϊού Covid-19. Αλλά εμείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, δεν το βάλαμε κάτω. Συνεχίσαμε τα "ταξίδια" με τη φαντασία μας. Σιγά, που θα μας σταμάταγε μια πανδημία. Δείτε ΕΔΩ ένα τραπέζι γεμάτο καλούδια, ανάμεσα τους και μανιτάρια...


Ένα μήνα νωρίτερα, Νοέμβρης του 2020, τα είδαμε ξανά στις αναρτήσεις του φίλου μας Λούη (δείτε ΕΔΩ) κι αυτά ανάμεσα στα άλλα καλούδια που είχαν στο τραπέζι τους... Λογικό. Δεν υπάρχει σπίτι στην επαρχία και άνθρωπος από εκεί, που να μην ξέρει πού θα τα βρει και πώς θα τα ψήσει με τον καλύτερο τρόπο.

Στο Περιστέρι είχαμε καιρό να πάμε. Και πήγαμε πριν λίγες μέρες ένα μεσημέρι με καλό καιρό. Είχε ήλιο και έκανε αρκετή ζέστη! Περπατήσαμε στη οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους. Κι εδώ ήταν που συναντήσαμε τον (ανώνυμο) αυτόν καλλιτέχνη. Τραγούδαγε με μπρίο.


Ήταν τόσο ωραία που μπορούσες να καθίσεις, να "τσιμπήσεις" κάτι. Πράγμα που το κάναμε επειδή ήταν ανάγκη να ολοκληρώσουμε μια εργασία που είχαμε στο ΠΛΑΙΣΙΟ. Έτσι καταφέραμε να ρουφήξουμε μια "γουλιά" από ανθρώπινη ζωή. Μερικές φορές, μικρά πράγματα μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα.


Ο δρόμος ήταν σχετικά ήσυχος. Μαμάδες με τα μωρά τους είχαν βγει κι αυτοί έξω για τη βόλτα τους. Και γιατί παρακαλώ να χάσουν μια ηλιόλουστη μέρα; Πολύ καλά έκαναν, διότι το απόγευμα σκοτείνιασε και άρχισε ξανά να βρέχει. Οπότε, μόλις που πρόλαβαν να το εκμεταλλευτούν για το καλό τους.


Έτσι κι εμείς καταφέραμε να απολαύσουμε μια όμορφη μέρα στο Περιστέρι που δεν είναι και πολύ μακριά από τον Κολωνό. Μάλιστα μας ενώνει η Λένορμαν, που από το ποτάμι και μετά, μετονομάζεται σε Εθνάρχου Μακαρίου. Και με τη μηχανή χωρίς προβλήματα στην κίνηση, είναι γύρω στα 10 λεπτά.


Το σημαντικό είναι ότι εδώ θα βρεις ότι θέλεις από εμπορικά μαγαζιά. Η Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι η χαρά της γυναίκας. Αν το καλοσκεφτείς, γιατί να μη χρησιμοποιείς, αν μπορείς, τα μαγαζιά μικρών περιοχών που σε ξέρουν και σε προσέχουν, από τα απρόσωπα μεγαλοκαταστήματα του κέντρου;


Συμπτωματικά μέσα στην ίδια εβδομάδα ξαναπήγαμε. Με καλή παρέα φίλων και μας άρεσε. Μάλλον το Περιστέρι αρχίζει και παίρνει ένα καλό κομμάτι της καρδιάς μας έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα χωρίς να τα πιέζουμε από καμιά άποψη. Το αντίθετο θα έλεγα…

Τη ζήσαμε κι αυτή τη μέρα στην Αθήνα, την Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2021. Ξημέρωσε ήσυχη η μέρα, παρά τις προειδοποιήσεις για έντονα καιρικά φαινόμενα. Και τι είδαμε; Μικρά διαστήματα με βροχές κι ένα καιρό μαύρο και απειλητικό στα κεφάλια μας. Ήδη είχαμε μηνύματα από την υπόλοιπη Ελλάδα με δυνατές νεροποντές.


Κατά τις 11, λίγο πριν το μεσημέρι άνοιξαν οι ουρανοί... Και συνέχισε έτσι το πράγμα ώς το απόγευμα και τις νυχτερινές ώρες. Ευτυχώς η βροχή δεν ήταν συνεχής. Δυνατά μπουμπουνητά, πέντε λεπτά δυνατής βροχή και ύστερα πάλι ηρεμία, μέχρι την επόμενη δυνατή μπόρα. Ένας κύκλος που έλεγες ότι δεν θα έκλεινε ποτέ.


Χρειάστηκε να βγω για λίγο έξω για δουλειά. Όχι μακριά. Εδώ κοντά μου, στην πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου ή αλλιώς Σωτήρη Πέτρουλα. Και δυσκολεύτηκα να γυρίσω. Αλλά με υπομονή, όλα πήγαν καλά. Φοβερή ιδιότητα αυτή η υπομονή. Δείτε τη Λένορμαν, μπροστά στην πλατεία, την ώρα της βροχής.


Κάθε φορά που δυνάμωνε πολύ, έπρεπε να βρω ένα στέγαστρο και να καθίσω από κάτω. Τι να σου κάνει μια ομπρέλα; Από που να σε πρώτο - προφυλάξει; Ανέβασα σταδιακά τις φωτογραφίες στο Facebook "ζωντανά". Είναι κάτι που το συνηθίζω όταν κυκλοφορώ έξω και συμβαίνει κάτι κοντά μου ή δίπλα μου.


Και όπως ήταν φυσικό είχα τις πρώτες αντιδράσεις σε σχόλια. Η φίλη μας Λένα από τη Θεσσαλονίκη, μου έγραψε πως εκτός από τη συνεχή απειλητική βροχή, εκεί είχαν και κρύο. Καταλαβαίνουμε πώς θα είναι αυτό στο Ωραιόκαστρο. Επειδή μας έχουν φιλοξενήσει σπίτι τους ένα καλοκαίρι και μπορεί να φανταστώ το χειμώνα.


Θεώρησα πως ένα site σαν το ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που σέβεται τον εαυτό του έπρεπε να αλλάξει την κορυφή του. Και αυτό έκανα. "Ζεστά κουλούρια" το λένε αυτό στη δημοσιογραφία. Κι εμείς το κάναμε πράξη στην πρώτη δυνατή νεροποντή. Κάτι που το φροντίζουμε στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, χωρίς να μας προσθέτει άγχος.

Μέχρι και ο Κολωνός έγινε θέμα στις τελευταίες πλημμύρες. Τα ΜΜΕ φρόντισαν να του δώσουν μεγάλη διάσταση με την κυρία αυτή πάνω στο κανό που είχανε σχεδόν σε όλα τα κανάλια. Βεβαίως με χιουμοριστική διάθεση το έκανε, μιας και το νερό την ώρα που μιλούσε είχε ύψος μόλις 15 πόντους, αλλά άντε τώρα οι άνθρωποι να προσέξουν τις λεπτομέρειες.

Με αφορμή τις καταστροφικές βροχές των τελευταίων ημερών, θα ασχοληθούμε σήμερα με ένα θέμα του οποίου φαινόμενο είναι αυτές οι βροχές. Την κλιματική αλλαγή.

Χθες Παρασκευή, ο καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών και πρόεδρος του ΟΑΣΠ Ευθύμιος Λέκκας είπε στον ΣΚΑΪ ότι "στην Αττική, στη λεκάνη του Κηφισού που αρχίζει από το Κρυονέρι, τις Αχαρνές και περιλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα του Λεκανοπεδίου, έπεσαν χθες 30 εκατ. τόνοι νερού".

Σύμφωνα με το meteo.gr, τα μεγαλύτερα ύψη καταγράφηκαν στους σταθμούς Πατησίων (147 χιλιοστά), Αμπελοκήπων (145 χιλιοστά) και Περιστερίου (139 χιλιοστά). Αξίζει να σημειωθεί ότι 1 χιλιοστό ύψους βροχής αντιστοιχεί σε 1 τόνο νερό ανά στρέμμα. Αυτα αναφέρει επιγραμματικά το protagon.gr. Μπορείτε να διαβάσετε όλο το άρθρο εδώ.

Αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της καταστροφής; Για να το αντιληφθούμε καλύτερα, κάναμε μια έρευνα στην εθνική μετεωρολογική υπηρεσία και βρήκαμε ότι ο μεσος όρος του ύψους της βροχής γενικά για τον μήνα Οκτώβριο, είναι 47.3 χιλιοστά για την Ελευσίνα, 45.9 χιλιοστά για το Ελληνικό, 48.8 για την Νέα Φιλαδέλφεια και 51.3 χιλιοστά για το Τατόι.

Χτες λοιπόν έπεσαν τα χιλιοστά βροχής που διαβάσατε στην αρχή του άρθρου. Δηλαδή στους σταθμούς Πατησίων (147 χιλιοστά), Αμπελοκήπων (145 χιλιοστά) και Περιστερίου (139 χιλιοστά). Σύμφωνα με την εθνική μετεωρολογική υπηρεσία 1 mm (χιλιοστό) βροχής ισούται με 1 λίτρο ανά 1 τετραγωνικό μέτρο.

Αυτό σημαίνει ότι στην Πατησίων έπεσαν την Πέμπτη 147 λίτρα νερό ανά 1 τετραγωνικό μέτρο. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Σχετικά με τον Οκτώβριο του 2020 η εθνική μετεωρολογική υπηρεσία αναφέρει ότι "τα ποσά υετού που σημειώθηκαν ήταν πολύ υψηλότερα από τα κανονικά επίπεδα σε τμήματα της δυτικής Ελλάδας, στην κεντρική Εύβοια και κυρίως στην Κρήτη". Παρατηρείται λοιπόν μια τάση για αύξηση των βροχοπτώσεων. Αυτό είναι προϊόν της κλιματικής αλλαγής.

Η κλιματική αλλαγή με τη σειρά της ευθύνεται για την αύξηση των τιμών διαφόρων προϊόντων διατροφής.

Υπάρχει ένα πολύ ωραίο άρθρο στο protagon.gr ξανά, σχετικά με την αύξηση των τιμών στα τρόφιμα. Μπορεί κάποιος να το διαβάσει εδώ. Το κεντρικό νόημα είναι ότι "σχεδόν κατά 33% αυξήθηκαν οι τιμές των τροφίμων παγκοσμίως φέτος τον Σεπτέμβριο, σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι.... η αύξηση της τιμής του πετρελαίου που άρχισε τον περασμένο Απρίλιο επηρέασε τις τιμές όλων των ειδών διατροφής στον Δείκτη Τιμών Τροφίμων, εξαιτίας της αύξησης του κόστους παραγωγής και μεταφοράς...στη συνολική αύξηση των τιμών των τροφίμων συνέβαλε σημαντικά και η αύξηση της τιμής της ζάχαρης.

Και σε αυτήν την περίπτωση, οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες, όπως ο παγετός στη Βραζιλία, μείωσαν την προσφορά και διόγκωσαν τις τιμές". Αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο. Κάνουν καλή έρευνα τα παιδιά στο protagon.

Αυτό λοιπόν που κάποιοι τραγουδιστές, ηθοποιοί κλπ διάσημοι, τώρα το αντιλαμβάνονται ή τώρα το διαδίδουν, υπάρχει γραμμένο πολλούς αιώνες νωρίτερα από σήμερα. Είναι χαραγμένο με μελάνι ανεξίτηλο στις σελίδες τις ιστορίας.

Πολλοί φωνάζουν ότι τα Ευαγγέλια και η Καινή Διαθήκη το λένε ξεκάθαρα. Βεβαίως και το λένε. Αλλά χρόνια τώρα. Η ανθρωπότητα βυθίστηκε στη δίνη της βιομηχανικής επανάστασης και της οικονομικής ευμάρειας που υποσχόταν η κάθε εποχή και έχασε τα πιο σημαντικά μηνύματα που είναι καταγραμμένα στην Καινή Διαθήκη.

Αποχαυνωμένη στον καταναλώτισμο και στην εκμετάλλευση κάθε φυσικού πόρου του πλανήτη φτάσαμε μέχρι εδώ, στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, ή αλλιώς ακόμα πιο ρεαλιστικά, της κλιματικής καταστροφής.

Προσπάθειες γίνονται πολλές από ΜΚΟ, συλλόγους προστασίας κλπ, αλλά δεν άλλαξε κάτι μέχρι τώρα. Ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε και προσανατολισμό για την εύρεση λύσης. Ας στραφούμε στις ανώτερες οδηγίες που είναι καλά φυλαγμένες στο λόγο του Δημιουργού μας.

• Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ τα δυο άρθρα που σας αναφέραμε, για να βγάλετε τα συμπεράσματα σας...