Μας αρέσει να περπατάμε την Αθήνα. Είναι και οι δουλειές που έχουμε και μας δίνουν τη δυνατότητα να το συνδυάζουμε… Και όπως κάνω πάντα, μ’ αρέσει να γνωρίζω καλύτερα τον τόπο που ζω ή επισκέπτομαι. Έτσι, χωρίς να βιάζομαι, τον περπατώ να τον γνωρίσω πρώτα και μετά τον φωτογραφίζω. Έτσι έχω μια καλύτερη προσωπική άποψη…
Ακριβώς έτσι έκανα και χθες. Ο προορισμός μου ήταν Κωνσταντινουπόλεως και Ιεράς Οδού. Και για φτάσω εκεί, έπρεπε να περάσω με τη μηχανή μου κάτω από την υπερυψωμένη γέφυρα, στο σημείο που ενώνεται η Αχιλλέως με τη λεωφόρο Αθηνών. Έχω περάσει πολλές φορές από εκεί. Αλλά αυτή τη φορά σταμάτησα και φωτογράφησα ότι ήθελα…
Ότι μπορεί να δει κανείς, το κατέγραψα. Όμορφες γέφυρες για τους πεζούς, αλλά και διαμορφωμένους χώρους για όσους έχουν κινητικά προβλήματα. Ακόμα και κάτω από τη γέφυρα υπάρχουν προσεγμένοι και όμορφα διαμορφωμένοι χώροι. Κάποτε, στην οικονομική κρίση του 2008, εδώ έμεναν άνθρωποι σε χαρτόκουτα. Τώρα, ευτυχώς, όχι…
