Αρχείο κατηγορίας Κρήτη

Το Φοινικόδασος του Βάι βρίσκεται στην Κρήτη, στο νομό Λασιθίου. Τη τοποθεσία τους θα τη βρείτε στο ανατολικό άκρο της Κρήτης, δίπλα στη θάλασσα, συγκεκριμένα στις κρητικές ακτές του Καρπάθιου πελάγους, λίγο βορειότερα από το χωριό Παλαίκαστρο και σε απόσταση 20 περίπου χιλιομέτρων από τη Σητεία. Είναι ένα από τα 19 Αισθητικά Δάση της Ελλάδας στα οποία εντάχθηκε το 1973.

Ο λόγος ένταξής του στην κατηγορία προστατευόμενων φυσικών περιοχών είναι η ύπαρξη του ενδημικού Κρητικού φοίνικα. Ο συγκεκριμένος φοίνικας είναι γνωστός από τη Μινωική εποχή και ονομάζεται φοίνικας του Θεόφραστου. Η έκταση του δάσους είναι 20 εκτάρια και η ονομασία του προέρχεται από την τοπική διάλεκτο, στην οποία οι φοίνικες ονομάζονται Βάγιες ή Βάγια → Βάι.

Είναι η πιο μεγάλη έκταση φοινίκων Phoenix theophrastii που υπάρχει στην Κρήτη, καθώς στις άλλες περιοχές του νησιού (περίπου 10) απαντώνται μόνο μικρές συστάδες ή άλση (Πρέβελη, Άγιος Νικήτας), δεν υπάρχει όμως εκτεταμένο δάσος. Το φοινικόδασος είναι περιφραγμένο. Ευχαριστούμε τη καλή μας φίλη Μαρίνα, που μας ταξίδεψε σε τόσα όμορφα μέρη στην Κρήτη…

Το είδαμε την Ομάδα ΜΕΤΕΩΚΡΗΤΕΣ δημοσιευμένες από τον Pantelis Sariklakis με το σχόλιο: “140 mm βροχή από την τρέχουσα  κακοκαιρία — στην τοποθεσία Ορνό”. Το Ορνό είναι βουνό στο νησί της Κρήτης, στην Ελλάδα. Έχει υψόμετρο 1.237 μέτρων. Και οι χοχλιοί βγήκαν με την πρώτη δυνατή βροχή… Όπως ξέρουμε ότι κάνουν πάντα.

Το Όρος Ορνό βρίσκεται εντός του Δήμου Σητείας, στην Περιφερειακή Ενότητα Λασιθίου, στο ανατολικό τμήμα της Κρήτης. Η κορυφογραμμή του εκτείνεται από ανατολικά προς δυτικά, πλησίον των βόρειων ακτών του νησιού, βορειοανατολικά της οροσειράς Θρυπτή, από την οποία και χωρίζεται από κοιλάδα.

Η υψηλότερη κορυφή του Ορνού είναι γνωστή ως «Σπαθί». Αριθμός φαραγγιών βρίσκεται επί των πλαγιών του Ορνού, όπως, μεταξύ άλλων, το Φαράγγι του Ρίχτη, Φαράγγι του Τσιγκούνη και το Φαράγγι του Κουδουμή. Κι εμείς είδαμε στο διαδίκτυο τους πρώτους χοχλιούς να “σέρνονται” μετά τη βροχή!

Ο Άγιος Νικόλαος είναι η πρωτεύουσα του Νομού Λασιθίου και έδρα του δήμου Αγίου Νικολάου στην περιφερειακή ενότητα Λασιθίου της Κρήτης. Η περιοχή του Αγίου Νικολάου κατοικούταν κατά την αρχαιότητα, οπότε και λεγόταν Καμάρα. Κατά την ενετική περίοδο διέθετε κάστρο, γνωστό και ως Κάστρο Μιραμπέλλου, όμως ο οικισμός ερήμωσε κατά την οθωμανική εποχή, για να αρχίσει κατοικείται ξανά τον 19ο αιώνα.

Η ονομασία της πόλης προήλθε από το βυζαντινό εκκλησάκι που βρίσκεται στον όρμο Αγίου Νικολάου. Παλαιότερα ονομαζόταν Μαντράκι, καθώς υπήρχαν πολλές μάντρες με κατσίκια που ξεχειμώνιαζαν. Άλλη γνωστή ονομασία, που ακόμα χρησιμοποιούν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, είναι Γιαλός. Οι φωτογραφίες που πλαισιώνουν το σημερινό κομμάτι είναι της φίλης μας Μαρίνας, από τη φετινή εκδρομή της στην Κρήτη.

Η οικονομία της περιοχής βασίζεται στον τουρισμό, στην καλλιέργεια ελιάς και στη μη σταβλισμένη κτηνοτροφία. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης είναι η λίμνη Βουλισμένη και οι πολλές παραλίες της, οι οποίες συχνά πιστοποιούνται για την καθαριότητα και τις παροχές τους. Βρίσκεται στη βόρεια ακτογραμμή της Κρήτης, στη δυτική πλευρά του κόλπου του Μιραμπέλλου.

Το Ρέθυμνο ή Ρεθεμνος, είναι η έδρα ομώνυμης κοινότητας, ομώνυμου Δήμου και ομώνυμης Περιφερειακής Ενότητας της Κρήτης. Είναι χτισμένο στη βόρεια ακτή της Κρήτης, στη νότια όχθη του Κρητικού πελάγους και προς την ανατολική πλευρά του κόλπου του Αλμυρού. Εδώ ο φάρος του λιμανιού. Σημείο κατατεθέν της πόλης.

Το Ρέθυμνο υπήρξε μεγάλος οικισμός από τον 5ο αιώνα π.Χ, καθώς σχετίζεται με την αρχαία μινωική πόλη-κράτος “Ρίθυμνα”. Σήμερα, εμφανίζει μεγάλη τουριστική κίνηση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο υπάρχει παρουσία φοιτητών, καθώς κοντά στην πόλη στεγάζεται το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Εδώ η Φορτέτσα, το παλιό φρούριο της πόλης.

Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 34.300 κατοίκους σήμφωνα με την απογραφή του 2011) και της ευρύτερης αστικής περιοχής σε 46.879 κατοίκους, καθιστώντας το Ρέθυμνο την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης, μετά το Ηράκλειο και τα Χανιά. Πήρε το όνομά του από τη Ρίθυμνα, αρχαία πόλη-κράτος.

Η Αργυρούπολη είναι ένα γραφικό ορεινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου, κοντά στα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και διατηρεί δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Το πιο σημαντικό όμως είναι οι τα τρεχούμενα νερά της που εντυπωσιάζουν. Στις φωτογραφίες μας είναι ότι κατάγραψε η φίλη μας Μαρίνα καθώς το φετινό καλοκαίρι πέρασε από εκεί.

Χτισμένη σε κατάφυτη περιοχή με τρεχούμενα νερά και μικρούς καταρράκτες, η Αργυρούπολη κατέχει τη θέση της αρχαίας Λάππας, μιας από τις σπουδαιότερες πόλεις της Κρήτης κατά την αρχαιότητα. Ένας τόπος υπέροχος να τον επισκεφτείς μετά τη θάλασσα για καλό φαγητό και την δροσιά στις πηγές της Αργυρούπολης του νόμου Ρεθύμνου.

Στις γειτονικές ταβέρνες μπορείς να βρεις το αντικριστό που είναι γευστικότατο και θυμίζει καπνιστό κρέας, καθώς και πέστροφα με μια υπέροχη σoς μουστάρδας. Δείτε τι σημείωσαν άνθρωποι που πήγαν: “Ήταν όμορφη η εικόνα της σερβιτόρου που γέμιζε την κανάτα από την πηγή. Και το καλύτερο το εστιατόριο είχε πολύ καλές τιμές. Τηρούσαν και το νέο πρωτόκολλο λόγω κορωνοϊού”

Συνεχίζουμε να περιοδεύουμε στην Κρήτη με τα μάτια της φίλης μας Μαρίνας… Τα Χανιά είναι παραλιακή πόλη της βορειοδυτικής Κρήτης, που κατέχει έναν από τους σημαντικότερους λιμένες της και είναι η πρωτεύουσα του νομού Χανίων. Η πόλη των Χανίων καταλαμβάνει έκταση περίπου δεκατριών τετραγωνικών χιλιομέτρων και αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού μετά το Ηράκλειο.

Ο δήμος Χανίων αριθμεί 110.646 κατοίκους (2021) και, πέρα από τα Χανιά (κάτοικοι), η ευρύτερη αστική περιοχή περιλαμβάνει τα μεγαλύτερα προάστια τα οποία έχουν ενωθεί οικιστικά με το δήμο Χανίων όπως: τα Κουνουπιδιανά, οι Μουρνιές, η Σούδα, η Νεροκούρου, το Δαράτσο, τα Περιβόλια , ο Γαλατάς και το Αρώνι. Στην αρχαιότητα υπήρξε σημαντική μινωική πόλη και έχει ταυτισθεί με την αρχαία Κυδωνία.

Η πόλη έχει το τυπικό μεσογειακό κλίμα, το οποίο είναι ζεστό και ξηρό τα καλοκαίρια και ήπιο τους χειμώνες. Μεταξύ Απριλίου και Οκτωβρίου ο ουρανός είναι καθαρός. Η ατμόσφαιρα είναι σχεδόν πάντα ζεστή και τα θερμά επεισόδια (με θερμοκρασίες πάνω από 38 °C) δεν είναι πολύ συνηθισμένα, αφού υπάρχει συνεχώς η θαλασσινή αύρα (τα “Μελτέμια”).

Ο όρος Δροσουλίτες αφορά ένα οπτικό φαινόμενο που, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, παρατηρείται γύρω από το Φραγκοκάστελο, στην περιοχή των Σφακίων, στη νότια Κρήτη σχεδόν κάθε χρόνο μεταξύ τελών Μαΐου και αρχών Ιουνίου, σε συγκεκριμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες, κατά το οποίο σκιές που μοιάζουν με ανθρώπινες μορφές φαίνονται μέσα στην πρωινή δροσιά.

Στην κρητική λαϊκή παράδοση, συνδέεται με ιστορικό γεγονός που συνέβη στην περιοχή το 1828 και αφορούσε πολεμική συμπλoκή μεταξύ επαναστατημένων Ελλήνων και Τούρκων, τη Μάχη του Φραγκοκάστελου. Οι τοπικές δοξασίες συνδέουν το φαινόμενο με το φονικό γεγονός. Και δείτε τι “ανακαλύψαμε”. Το 2012 είχαμε ξαναγράψει στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για τους Δροσουλίτες του Φραγκοκάστελου. Δείτε το ΕΔΩ. Άσε που έχω πάει κι από εκεί και το έχω δει από κοντά.

Πρόκειται για κινούμενες σκιές που παρατηρούνται κοντά στο Φραγκοκάστελο των Σφακίων. Το όνομά τους σχετίζεται με την εμφάνισή τους κατά τις πρωινές ώρες, μαζί με την πρωινή δροσιά. Σύμφωνα με το ορισμό της λέξης από τον Πέτρο Βλαστό, είναι σκιές κινούμενες «μέσα στην καταχνιά σαν κατεβαίνει ο κρύος αγέρας από τον Ψηλορείτη στον κάμπο το πρωί το καλοκαίρι», που οι ντόπιοι τις εκλαμβάνουν σαν στρατό.