Αρχική » Κρήτη

Αρχείο κατηγορίας Κρήτη

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
014077
Τα σχόλια σας!
Μια αναγκαία υπόμνηση!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Είναι λογικό να πρέπει να τα δει πρώτα ο διαχειριστής και να απομακρύνει κάποιο, αν -λέμε τώρα- μπορεί να είναι υβριστικό…

Ένα παράξενο φθινόπωρο

Αν και κοντεύει να εξαφανιστεί αυτή η εποχή, υπάρχουν στιγμές που μπορείς να δεις την ομορφιά του. Ο χειμώνας είναι δίπλα μας. Και μερικές φορές γίνεται απειλητικός για την ασφάλεια μας...
Δεκέμβριος 2023
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο. Και να το εκτιμάς!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει κάθε Κυριακή την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά-σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 168

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 169. ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 439

Έτοιμο και το 439 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 20ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Αμπελώνας, τα φύλλα κιτρινίζουν και σε λίγο θα πέσουν

Αυτές τις κληματαριές τις είδα στο χωριό… Εμείς στο Θραψανό, το κλίμα με τα επιτραπέζια σταφύλια, το λέμε κρεβατίνα και τα προϊόντα της απορροφούνται στην ξένη κυρίως αγορά, ένα μεγάλο μέρος στη Γερμανία. Ψηλά, όπως είναι τα κλίματα, με την υποστήριξη των στύλων, έχουν το πλεονέκτημα να μην ακουμπούν τα σταφύλια στη γη, με αποτέλεσμα να είναι πολύ καλά, ποιοτικά.

Αλλά τώρα είμαστε εκτός εποχής. Τα σταφύλια, ακόμα και τα δεύτερα, τα καμπανάκια, έχουν τελειώσει. Και φτάνει η ώρα που τα φύλλα κιτρινίζουν, ξεραίνονται και πέφτουν. Το κλίμα είναι γυμνό, οπότε μπορεί να κλαδευτεί και να γίνει την Άνοιξη, εκείνο που θα δώσει νέο καρπό, εκεί κατά τον Αύγουστο. Κατέγραψα αυτές τις εικόνες, επειδή είχα μνήμες.

Η κρεβατίνα στη φωτογραφία είναι κοντά στο πατρικό μου. “Έπεφτα” πάνω της, κάθε φορά που πήγαινα στο φούρνο να πάρω κάτι ή να πετάξω σκουπίδια, από την καθαριότητα τους σπιτιού στους κάδους του Δήμου Μινώα, που τους άλλαξαν θέση και τους συγκέντρωσαν κοντά στα γηπεδάκια. Και μου άρεσε όλο αυτό, στη φάση που βρίσκονται.

Δρόμοι που περπατήσαμε, όσο βρισκόμασταν στο χωριό

Είμαστε πια σπίτι μας, επιστρέψαμε ύστερα από δυο βδομάδες στο χωριό μου Θραψανό, γεμάτοι αναμνήσεις. Κρατάμε ένα σάκο από όμορφες αναμνήσεις σε φωτογραφικό υλικό, οπότε θα χρειαστεί λίγο χρόνο για να το αποτυπώσουμε εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Αλλά σήμερα σας έχουμε δρόμους. Που περπατήσαμε όσο είμαστε εκεί, πολλές φορές.

Αυτός είναι ο περιφερειακός δρόμος που οδηγεί στο Ηράκλειο και στο Αρκαλοχώρι. Περνάει εξω από το σπίτι μου και με μια μικρή παράκαμψη οδηγεί και στο παλιό δημαρχείο Θραψανού. Τον έχουμε περπατήσει πολλές φορές στις λίγες μέρες που μείναμε, καθώς είχαμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Πήγαμε πολλές φορές στο Ηράκλειο για δουλειές.

Η διασταύρωση, όπου αριστερά οδηγεί προς το Ηράκλειο και δεξιά στην κεντρική είσοδο του Θραψανού. Ίσια μπροστά η Περβόλα. Εκεί είχαμε τον κήπο μας, όταν ήμουν μικρός. Οπότε αυτό τον δρόμο, χωματένιο τότε, τον είχα κάνει πάρα πολλές φορές. Ασφαλτοστρωμένος, σήμερα και σε καλή κατάσταση, όπως μπορείτε να δείτε και μόνοι σας…

Μετά το Ηράκλειο, πήγαμε μια βόλτα στη Χερσόνησο…

Η Χερσόνησος είναι ένα χωριό στη βόρεια ακτή της Κρήτης και ανήκει στα πιο δημοφιλή τουριστικά θέρετρα του νησιού. Συνδυάζει ευχάριστες διακοπές δίπλα στη θάλασσα. Εμείς το επισκεφτήκαμε την περασμένη Πέμπτη ύστερα από μια επίσκεψη για δουλειές στο Ηράκλειο. Επιστρέψαμε από το Καστέλι, μια διαδρομή, ιδιαίτερα γνωστή σε μας.

Η Χερσόνησος, ένα από τα πιο δημοφιλή κρητικά παραθαλάσσια θέρετρα, είναι στις κορυφαίες επιλογές στην περιοχή του Ηρακλείου για όσους θέλουν ταυτόχρονα διακοπές, νυχτερινή ζωή, καλές ταβέρνες και μία υπέροχη παραλία. Κατά μήκος της μοντέρνας παραλίας, η ατελείωτη σειρά από εστιατόρια και καταστήματα με σουβενίρ δίνει ακόμη περισσότερη ζωή και χρώμα στο χωριό.

Το λιμάνι της Χερσονήσου χτίστηκε πάνω από ένα αρχαίο Ρωμαϊκό λιμάνι, ενώ μερικά από τα ερείπιά του είναι ορατά σε κάποια μέρη κάτω από τη θάλασσα. Η περιοχή του λιμανιού είναι δημοφιλής στους επισκέπτες κατά τις ώρες που πέφτει ο ήλιος, ενώ τα απογεύματα μπορείτε επίσης να τα απολαύσετε σε ένα από τα πολλά beach bar κατά μήκος της ακτής.

Μια ολοήμερη εκδρομή στον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου

Το κάναμε την Τρίτη που μας πέρασε. Ύστερα από τόση δουλειά στο σπίτι είπαμε πως το χρωστούσαμε στο εαυτό μας, να πάμε μια ημερήσια εκδρομή. Και διαλέξαμε τον Άγιο Νικόλαο. Ο Άγιος Νικόλαος είναι η πρωτεύουσα του Νομού Λασιθίου. Είναι έδρα του δήμου Αγίου Νικολάου, καθώς και της ομώνυμης κοινότητας στην περιφερειακή ενότητα Λασιθίου της Κρήτης.

Η περιοχή του Αγίου Νικολάου κατοικούταν κατά την αρχαιότητα και λεγόταν Καμάρα σύμφωνα με με μια έρευνα που κάναμε. Κατά την ενετική περίοδο διέθετε κάστρο, γνωστό και ως Κάστρο Μιραμπέλλου, όμως ο οικισμός ερήμωσε κατά την οθωμανική εποχή, για να αρχίσει να κατοικείται ξανά τον 19ο αιώνα. Περπατήσαμε στην πόλη και βρήκαμε μια υπέροχη ταβέρνα για φαγητό, το «Μαϊστράλι».

Η ονομασία της πόλης μάθαμε προήλθε από το βυζαντινό εκκλησάκι που βρίσκεται στον όρμο Αγίου Νικολάου. Παλαιότερα ονομαζόταν Μαντράκι, καθώς υπήρχαν πολλές μάντρες με κατσίκια που ξεχειμώνιαζαν. Άλλη γνωστή ονομασία, που ακόμα χρησιμοποιούν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, είναι Γιαλός.

Η οικονομία της περιοχής βασίζεται στον τουρισμό, στην καλλιέργεια ελιάς και στη μη σταβλισμένη κτηνοτροφία. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης είναι η λίμνη Βουλισμένη και οι πολλές παραλίες της, οι οποίες συχνά πιστοποιούνται για την καθαριότητα και τις παροχές τους. Επιστρέψαμε νύχτα πια, στο Θραψανό

Η Μαλάμω μας, στου Γρέγο, στον κήπο της Στασούλας μας…

Ο λαχανόκηπος της Στασούλας, η Μαλάμω και στο βάθος ο Ψηλορείτης, Χωρίς χιόνια ακόμα αν και η θερμοκρασία “έπεσε” στα φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα, στους 10 βαθμούς C. Η Στασούλα τους πήρε και πήγαν μια βόλτα. Εμείς δεν πήγαμε, είχα να στήσω την εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών”. Κι επιπλέον ήταν μεσημέρι κι εγώ που κουράζομαι, θέλω να ξαπλώσω λίγο, το μεσημέρι.

Έχει εκεί αυτή τη μοναδική συκιά που αν και σε λίγο μπαίνει ο Δεκέμβρης και φυσιολογικά έχουν πέσει τα φύλλα της, τα κλαδιά της είναι γεμάτα ώριμα σύκα. Φοβερό να το ζεις αυτό. Και φυσικά η Μαλάμω δεν έχασε την ευκαιρία να πάει και να μαζέψει μερικά, για να τα φάει, επιτόπου. Δεν ήταν όλα καλά. Κάποια είχαν σκάσει και ξίνιζαν, αλλά είναι εντυπωσιακό και μόνο να το βλέπεις.

Ώρα να ξαποστάσουν λίγο. Απογευματάκι, την ώρα που πέφτει ο ήλιος. Ο Αγησίλαος, κάθισε κι αυτός λίγο κοντά τους. Κι ο Νίκος σιωπηλός, όπως πάντα. Αυτή την εποχή ο Αγησίλαος οργώνει με το τρακτέρ του. Το Zetor, ζει και βασιλεύει! Αθάνατο, επιμένει να είναι ο καλός βοηθός του… Πόσα χρόνια τώρα! Εγώ, το θυμάμαι πάρα πολλά. Αλλά, δες σε ένα όμορφο περιβάλλον, που είναι…

Καταφέραμε και βάψαμε την εσωτερική αυλή του σπιτιού

Ήταν μια πολύ δημιουργική περίοδος αυτή η εποχή, καθώς στο χωριό θέλαμε να κάνουμε μερικά πράγματα που απαιτούνταν για τη συντήρηση του σπιτιού μας στο χωριό. Και παρ’ όλο που δεν βοηθούσε ο καιρός, φυσιολογικά, Νοέμβρης μήνας είναι και είναι βροχερός, τα καταφέραμε και βάψαμε και την εσωτερική αυλή μας. Μετά την εξωτερική, δες ΕΔΩ.

Ο Νίκος Γιαγκάκης, να είναι καλά ο άνθρωπος, μας βοήθησε σ’ αυτό. Του είχαμε πάρει τα χρώματα και περιμέναμε τον δικό του προγραμματισμό για να μπορέσει να έρθει. Και ήρθε στην ώρα του. Εργατικός όπως ήταν, κατάφερε να έχει το καλύτερο αποτέλεσμα στο χρόνο που είχε υπολογίσει. Μ’ αρέσει αυτό, στους ανθρώπους. Κάνουν κάτι και το χαίρονται. Και απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους…

Έτσι σιγά – σιγά  και την ίδια μέρα, ο Νίκος έβαψε και την εσωτερική αυλή και την πόρτα της εισόδου και τα ξύλα της πέργκολας, με βερνίκι συντήρησης, αφού πρώτα τα έξυσε. Όμορφα πράγματα. Αν και όλη η διαδικασία μας κούρασε, ιδιαίτερα εμένα ως βοηθό, το χαρήκαμε το αποτέλεσμα. Επειδή, όλο αυτό γίνεται με πολύ αγάπη για έναν  τόπο που μας αρέσει και τον θέλουμε.

Ελιές, δυσεύρετες! Φοβερό το τι γίνεται αυτή την εποχή!

Το χωριό μου Θραψανό είναι σε ένα λοφώδες μέρος του νομού Ηρακλείου Κρήτης κι ας είναι 350 μέτρα υψόμετρο, αλλά με παραγωγικά εδάφη, όπου ευδοκιμεί η ελιά κι όπου το λάδι αποτελεί ίσως το μοναδικό εισόδημα για τους κατοίκους της περιοχής. Φέτος όμως, όσο κι αν περπατάμε με το αυτοκίνητο σε ένα δάσος από ελιές, δεν υπάρχει ούτε μια ελιά καρπός πάνω τους. Το άκουγα ότι θα ήταν μια κακή χρονιά φέτος, αλλά το είδα και με τα μάτια μου.

Προχθές, γυρνώντας από το Αρκαλοχώρι, «έπεσα» πάνω α’ αυτές τις φορτωμένες ελιές που δείχνουν οι φωτογραφίες της ανάρτησης, Και ούτε για μια στιγμή δεν το σκέφτηκα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο μου στην άκρη του δρόμου και κατέβηκα να τις φωτογραφίσω. Και δες πώς αλλάζουν οι καιροί… Αυτό που μέχρι πέρσι θεωρούνταν φυσιολογικό και το συναντούσες συχνά στις ελιές, το ονομάζουν μάλιστα στην Κρήτη και βεντέμα, φέτος είναι σπάνιο και δυσεύρετο.

Όλα καλά λοιπόν! Το λάδι δυσεύρετο και πανάκριβο… Πέρσι το πούλησαν 5 ευρώ το κιλό και ήταν πολύ ευχαριστημένοι. Έδωσαν όσο πιο μεγάλη ποσότητα μπορούσαν για να βγάλουν κάποια χρήματα για το σπίτι τους. Δύσκολοι καιροί! Παντού πια η κίνηση είναι μειωμένη. Οι άνθρωποι, νιώθουν σκληρό πάνω τους, το βάρος της επιβίωσης…