
Η Σούλα κατέγραψε κι εγώ το κάνω θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, εικόνες από ένα βράδυ μέσα στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ, θα ήταν νομίζω το βράδυ με την Πανσέληνο που κατεβήκαμε κάτω στα μαγαζιά της παραλίας να τσιμπήσουμε κάτι και να πιούμε ένα ποτό. Τώρα πια είμαστε σπίτι, οπότε στην ασφάλεια του σπιτιού, είναι καταγραμμένα αυτά.

Να το και το φεγγάρι, ανάμεσα στα φωτισμένα από τους προβολείς, δέντρα, μέσα το κάμπινγκ. Έχει την ομορφιά, έτσι δεν είναι; Μου άρεσαν και είπα να τις μοιραστώ μαζί σας καθώς από σήμερα θα ξαναπιάσουμε το νήμα της καθημερινότητας και θα μπούμε με τα μπούνια σε ότι εκείνη μας ζητάει και οφείλουμε να ανταποκριθούμε.

Είναι που ακόμα και μάλλον αυτό θα κρατήσει για καιρό, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όσα ζήσαμε στις ολιγοήμερες διακοπές μας στην Τέμενη Αιγίου… Αν και με λίγο κόσμο, αν και χωρίς εκδηλώσεις, ήταν για μας. αυτό ακριβώς που θέλαμε! Μια ανάσα ζωής που τη χρειαζόμαστε όσο τίποτα άλλο…
Υπεροχο το κειμενο. Το ποιημα στο τελος μου θύμισε τις γυναικες της γειτονιάς της μητέρας μου που οταν πεθανε τις…