Ήρθε απότομα, μέσα στη νύχτα, η καταιγίδα κι έφυγε το ίδιο απότομα, καθώς «σηκώθηκε» η μέρα. Αλλά αυτός ο χρόνος ήταν αρκετός για να «τρομάξουμε» κι εμείς εδώ στην Αθήνα. Τι αστραπόβροντα ήταν αυτά! Και τι δύναμη είχε η βροχή! Ύστερα, βγήκε ήλιος… Κι όχι πολύ αργά, μετά τις 10:00. Ωστόσο πολλά πράγματα αναβλήθηκαν, επειδή υπήρχε ισχυρή σύσταση να μην κάνουμε άσκοπες μετακινήσεις…
Και επειδή δεν πήρα εγώ δικές μου φωτογραφίες, «δανείστηκα» από τον τοίχο του καλού μου φίλου, Πέτρου Πατσαλαρήδη στο Facebook. Δεν ξέρω αν είναι δικές του, αλλά τις έχει κατατάξει στα «αγαπημένα» του και δείχνουν τον καιρό χθες στη Χαλκίδα μετά την καταιγίδα. Την πόλη που μένει και αγαπά πολύ, ώστε με κάθε ευκαιρία να την προβάλλει κιόλας. Τον ευχαριστούμε. Είναι τόσο χαρακτηριστικές!
Εδώ, στην Αθήνα, τα πράγματα ήταν λίγο πιο φωτεινά, δεν είχε τη μαυρίλα της Χαλκίδας. Τη χαρήκαμε, όσο γινόταν, επειδή την ίδια ώρα διαβάζαμε ότι σε πάρα πολλά μέρη της Ελλάδας οι άνθρωποι δέχτηκαν μια μεγάλη δοκιμασία, καθώς έβλεπαν και ζούσαν πολύ δύσκολες καταστάσεις με την ίδια τη ζωή τους να κινδυνεύει και τις περιουσίες τους να βλέπουν να εξανεμίζονται, από τη μια στιγμή την άλλη… Μια θλίψη για την πραγματική εικόνα.