Αρχείο κατηγορίας Ζωή

Ας αλλάξουμε λίγο διάθεση και ας δούμε μερικά πράγματα τα οποία είναι θέση να μας προσφέρει απλόχερα η φύση, αυτόν τον καιρό. Καταρχήν τα μανιτάρια έκαναν κιόλας την εμφάνιση τους. Δείτε αυτά εδώ που φωτογράφισε ο διαδικτυακός φίλος μας Παύλος Μαθιουδάκης και τα ανέβασε στην ομάδα “Κρήτη των γεύσεων / Crete of tastes”. Έχουμε φάει υπέροχα μανιτάρια ή αμανήτους, στο σπίτι του γαμπρού μου Αγησίλαου, που ξέρει να τα βρίσκει.

Να και οι μανταρινιές, φορτωμένες με τον καρπό τους! Φωτογραφημένες από την διαδικτυακή μας φίλη Χρύσα Καλλέργη και δημοσιευμένες στην ομάδα “Κρήτη μου όμορφο νησί” με το σχόλιο ότι αυτές είναι φορτωμένα όμορφα φρούτα την ώρα που τελειώνουν τα καλοκαιρινά… Προσωπικά μου αρέσουν πολύ τα μανταρίνια, αν και δεν μπορώ να φάω πολλά. Δεν γίνεται όμως να είναι Τετάρτη, να πάμε λαϊκή και να μην πάρουμε για το σπίτι.

Τα κούμαρα είναι κι αυτά της εποχής! Φρούτο των βουνών, τα χαρακτηρίζει ο διαδικτυακός μας φίλος Babis Kitrinakis-Chiosroomsmaria καθώς ανεβάζει τη φωτογραφία τους στην ομάδα “Ορεινές Περιπλανήσεις”. Και πράγματι, μόνο στα βουνά μπορείς να τα συναντήσεις, καθώς είναι άγρια. Έχω κόψει και έχω φάει από την Πάρνηθα, κάπου κοντά στους Θρακομακεδόνες, ένα μονοπάτι που κάποτε μου άρεσε πολύ να το περπατάω.

Ξέρω πως και ο ίδιος ο Ηλίας και η γυναίκα του, η Κατερίνα, αγαπάνε τα λουλούδια και φροντίζουν πάντοτε ο κήπος τους να έχει εποχιακά φυτά. Όπως αυτά τα χρυσάνθεμα. Και επίσης τους αρέσει να δείχνουν τους κόπους των χεριών τους, οπότε συχνά τα ανεβάζουν στο διαδίκτυο. Δείτε κι άλλα δημοσιεύματα που έχουμε κάνει, κατά καιρούς, για τον Ηλία ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Και καλά κάνει, εδώ που τα λέμε. Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να έχεις επιλέξει να ζεις σε ένα χωριό της βόρειας Ελλάδας, το χωριό που γεννήθηκες και μεγάλωσες, εν προκειμένω την Αναστασιά Σερρών και να ασχολείσαι με τον κήπο σου και τα ζώα σου; Πώς αλλιώς θα περάσει η καθημερινότητα της ζωής και πώς αλλιώς θα νιώθεις καλά με την επιλογή σου;

Είτε στις γλάστρες, είτε στα παρτέρια, η ομορφιά είναι η ίδια… Και αυτή την εποχή τα χρυσάνθεμα κυριαρχούν. Και το κίτρινο χρώμα κάνει τη ζωή πιο λαμπερή και της δίνει περισσότερο χρώμα, έτσι ώστε να αποκτά νόημα, ακόμα για σ’ αυτή τη συγκυρία με την ακρίβεια και τις οικονομικές δυσκολίες που όλοι περνάμε. Ο Ηλίας, έχει το δικό του όμορφο κόσμο.

Η Κακίλη η παράλια (Cakile maritima) με κοινή ονομασία Ρόκα της θάλασσας, ανήκει στην οικογένεια των Σταυροφόρων ή Σταυρανθών (Cruciferae) στην οποία ανήκουν επίσης πολλά γνωστά μας λαχανικά όπως το λάχανο, το κάρδαμο, το ρεπάνι, το σινάπι, η ρόκα κ.ά. Οι φωτογραφίες είναι του Andreas Koutsolampros, δημοσιευμένες στην ομάδα Greek Flora.

Κατανέμεται στις ακτές της Μεσογείου και του Ατλαντικού, ενώ στην Ελλάδα κατανέμεται σε όλες τις παράκτιες περιοχές της χώρας. Αποτελεί ένα αλονιτρόφιλο είδος, από τα χαρακτηριστικά είδη φυτών των αμμοθινών, της ζώνης της κυμαγωγής της ακτογραμμής. Τα είδη αυτά είναι πολύ καλά προσαρμοσμένα στις δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν στους αμμόλοφους.

Συνήθως, είναι φυτά ανθεκτικά στις υψηλές μεταβολές αλατότητας, καθώς και στην έλλειψη υγρασίας, ειδικά κατά το θέρος και έχουν πολύ εκτεταμένες και βαθιές ρίζες, ώστε να συγκρατούν το έδαφος και να φθάνουν στο επίπεδο του υδροφόρου ορίζοντα. Δυστυχώς όμως, τα σημεία που αναπτύσσονται, αποτελούν και τα σημεία που επισκέπτονται και δραστηριοποιούνται οι λουόμενοι το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα να απειλούνται όλο και περισσότερο.

Βρεθήκαμε εκεί, στην κάτω πλατεία Συντάγματος από ανάγκη για την εξυπηρέτηση κάποιας σοβαρής εργασίας. Όχι πολύ αργά. Αν και νυχτερινά τα πλάνα, είναι μόλις δύο με δυόμιση ώρες από τη δύση του ήλιου, αλλά τα φώτα της πλατείας είναι ανοιχτά και η κίνηση αρκετά αυξημένη. Διότι μπορεί να έβγαλε το φυσιολογικό για την εποχή κρύο, αλλά οι άνθρωποι κυκλοφορούν.

Φωτισμένη η πλατεία και οι άνθρωποι παρέες – παρέες, περπατάνε προς την Ερμού, όπως δείχνει αυτή η φωτογραφία. Πάνε μόνο για βόλτα ή το συνδυάζουν και για ψώνια; Σε άλλες εποχές, καλύτερες, η απάντηση μου θα ήταν πιο εύκολη. Όχι όμως σήμερα που η ακρίβεια πνίγει τον μέσο οικογενειακό προϋπολογισμό. Και ο μισθός ή η σύνταξη εξανεμίζονται γρήγορα.

Το φωτισμένο σιντριβάνι είναι η αφορμή για μια σέλφι. Το κάνουν πολλοί. Άλλοι πάλι ζητούν από τους περαστικούς να τους φωτογραφίσουν. Και στο βάθος η φωτισμένη Βουλή των Ελλήνων. Οι περικοπές που ακούσαμε στο ηλεκτρικό ρεύμα ισχύουν μάλλον μόνο για μας και υπό την απειλή των αυξημένων τιμολογίων. Τα κρατικά κτίρια δεν έχουν και καμιά ιδιαίτερη ανάγκη. Και γι’ αυτά, εμείς πληρώνουμε, μέσω της φορολογίας.

Ο “Πλάτων” στη μορφή που τον βλέπετε, είναι ότι απέμεινε από ένα ένδοξο κινηματογράφο του Κολωνού. Υπάρχει ακόμα όρθιος, δεν έχει γίνει σούπερ μάρκετ, ούτε και ευόδωσε στο ότι κάποιος που έχει αφήσει ακόμα την πινακίδα πάνω του, το χρησιμοποίησε ως αποθήκη για τα υλικά του και το εργαστήριο του, καθώς έφτιαχνε τέντες και πέργκολες.

Τον είδαμε μια μέρα, ένα πρωινό αυτών των τελευταίων ημερών, που κάναμε τη βόλτα μας για περπάτημα, στην ευρύτερη περιοχή. Από εκεί είναι και οι άλλες φωτογραφίες σ’ αυτό το δημοσίευμα. Κρατήσαμε όμως πιο πολύ τον κινηματογράφο, επειδή είχαμε ακούσει ότι πολύ πριν την εισβολή της τηλεόρασης, όλες οι γειτονιές της Αθήνας, είχαν τις κινηματογραφικές αίθουσές τους.

Δεν ήταν μόνο το κέντρο… Μπορούσες να δεις μια καλή ταινία, σχετικά κοντά στο σπίτι σου. Ύστερα, όταν άρχισε η άνθιση του βίντεο, ένας – ένας έκλειναν. Και τώρα δεν υπάρχει κανείς. Μόνο αυτό το κτίριο ως μια παλιά θύμηση… Το άνοιγμα της λεγόμενης ελεύθερης τηλεόρασης, δηλαδή η ιδιωτική, πέρα από το μονοπώλιο της κρατικής, τα σάρωσε όλα.

Φωτογραφίες του Σταύρος Αποστόλου τραβηγμένες στη Ρόδο και δημοσιευμένες στον Ομάδα Natura Hellenica με την ένδειξη Limonium aucheri. Πού αλλού θα το βρεις αυτό το φυτό; Πολύ σπάνιο σε Αττική και Πελοπόννησο, συχνό σε πολλά νησιά του κεντρικού και νότιου Αιγαίου: Άνδρος, Κρήτη, Εύβοια, Κάσος, Κύθηρα, Κύθνος, Κως, Λέρος, Λιάδι, Νίσυρος, Σύρος.

Πρόκειται για ένα είδος φυτού, από το γένος της θαλάσσιας λεβάντας (Limonium) στην οικογένεια των κολοκυθών (Plumbaginaceae). Είναι ένας πολυετής υποθάμνος που φτάνει σε ύψος τα 18 με 35 εκατοστά. Το στέλεχος είναι διακλαδισμένο στη βάση. Τα φύλλα έχουν διαστάσεις 15 έως 35 × 5 έως 12 χιλιοστά, είναι φτιαγμένα έως σφηνοειδή, ζαρωμένα, σαρκώδη και αμβλύ έως φραγκοσυκιά.

Το περίγραμμα του πανικού είναι ρομβικό με το Tragdoldig. Οι ακίδες είναι μονόπλευρες, χαλαρές, καμπύλες, μεγέθους 30 έως 80 χιλιοστών και έχουν 1 έως 2 μονόανθα στάχυα ανά εκατοστό . Το εσωτερικό βράκτο έχει μέγεθος 5 έως 6 χιλιοστά. Ο κάλυκας έχει μέγεθος 6,5 έως 7 χιλιοστά. Η περίοδος ανθοφορίας εκτείνεται από τον Απρίλιο έως τον Μάιο. Εμφανίζεται στο νότιο Αιγαίο και στην Κύπρο. Το είδος αναπτύσσεται σε ασβεστόλιθους και συσσωματώματα.

Είχαμε καιρό να δούμε την Αθήνα και όχι μόνο, σε απεργιακή κινητοποίηση. Η πόλη νεκρή και καθώς και η δημόσια συγκοινωνία συμμετέχει στην απεργία η κίνηση στους δρόμους είναι από το πρωί μεγάλη. Με Ι.Χ. προσπαθούν να κατέβουν στην απεργία. Ως το παραπέντε δεν γνώριζαν ποια ΜΜΜ θα κινηθούν και ποιες ώρες. Κι έτσι δεν μπορούσαν να προγραμματίσουν τίποτα.

Το κακό είναι πως αν και το ζήτημα της ακρίβειας απασχολεί όλους τους ανθρώπους, τα συνδικάτα βρίσκουν τρόπους να διαδηλώσουν ξεχωριστά. Ποιον να φοβίσουν με τέτοια… ενότητα; Δείτε κάποιοι θα συγκεντρωθούν στα πλατεία Κλαυθμώνος. Κάποιοι άλλοι στα Χαυτεία και άλλοι στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου… Ο καθένας διεκδικεί, για τον εαυτό του, την αυθεντία στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Το ΠΑΜΕ διευρύνει το διεκδικητικό του πλαίσιο. Απαιτεί τρόφιμα και ρεύμα φτηνά για τον λαό. Και τα καύσιμα; Και τα είδη πρώτη ανάγκη; Είχαμε καιρό να δούμε μια τέτοια μεγάλη κινητοποίηση στην Ελλάδα, ξεκινώντας από την Αθήνα και διευρύνοντας την σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Το ζήτημα είναι αν λύνονται μ΄ αυτό τον τρόπο τέτοια σοβαρά ζητήματα…