Αρχική » Ζωή
Αρχείο κατηγορίας Ζωή
Βουκαμβίλιες της οδού Πρεβέζης, ένα ανοιξιάτικο φυτό

Ξέρετε την αδυναμία μας… Η μπουκαμβίλια ή βουκαμβίλια είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό και ανήκει στην τάξη καρυοφυλλώδη και στην οικογένεια των Νυκταγινοειδών. Είναι θάμνος ή μικρό δέντρο με καταγωγή από τη Νότια Αμερική και τα περισσότερα από τα είδη της φέρουν μεγάλα αγκάθια. Σήμερα θα σας δείξουμε τις βουκαμβίλιες της οδού Πρεβέζης στα Σεπόλια. Ξεκινώντας από τον λόφο Σκουζέ και φτάνοντας σχεδόν ώς την Ιωαννίνων…

Πρόκειται για ένα φυλλοβόλο ανοιξιάτικο φυτό, τα φύλλα της φέρουν μίσχους είναι ακέραια, μεγάλα, χνουδωτά και έχουν σχήμα καρδιάς ή νεφρού. Τα άνθη της είναι όμορφα, ζωηρόχρωμα, μετρίου μεγέθους σε ποικίλους χρωματισμούς. Η υφή τους είναι χάρτινη και με την πάροδο μερικών εβδομάδων πέφτουν και αντικαθίστανται με καινούργια. Όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες (σύντομα θα σας δείξουμε και τη δική μας στο μπαλκόνι σε γλάστρα) είναι πανέμορφες.

Υπάρχει σε διάφορες ποικιλίες χρωμάτων όπως: Μπορντώ, Βυσσινί, Φούξια, Ρόζ, Λευκό, Κίτρινο, Μωβ, Πορτοκαλί. Οι βλαστοί της μπουκαμβίλιας είναι ξυλώδεις και διακλαδώνονται, αναρριχώνται και φτάνουν σε ύψος και τα 12 μέτρα. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα αρκετά εύκολα και δεν αντιμετωπίζει προβλήματα με τη σύνθεση του εδάφους. Είναι ευαίσθητη στο ψύχος και αγαπά τις ηλιόλουστες περιοχές. Στην τελευταία, έχουμε φωτογραφηθεί με τον φίλο μου Άρη, πριν πολλά χρόνια. Τότε ήταν τεράστια. Έπιανε όλη την πλευρά του σπιτιού, αλλά την κλάδεψαν…

Μια μέλισσα πάνω σε ένα όμορφο άνθος γαϊδουράγκαθου…

Το γαϊδουράγκαθο είναι η κοινή ονομασία μιας ομάδας ανθοφόρων φυτών που χαρακτηρίζονται από φύλλα με αιχμηρές ακίδες στα περιθώρια, κυρίως στην οικογένεια Asteraceae . Τα αγκάθια μπορούν επίσης να εμφανιστούν σε όλο το φυτό – στο στέλεχος και στα επίπεδα μέρη των φύλλων. Αυτά τα αγκάθια προστατεύουν το φυτό από τα φυτοφάγα . Συνήθως, ένα περίβλημα με σχήμα που κουμπώνει παρόμοιο με κύπελλο ή τεφροδόχο καλύπτει κάθε μία από τις κεφαλές λουλουδιών ενός γαϊδουράγκαθου .

Το τυπικά φτερωτό πάππος ενός ώριμου λουλουδιού γαϊδουράγκαθου είναι γνωστό ως πούπουλο γαϊδουράγκαθου. Η ακανθώδης υφή ποικίλλει σημαντικά ανά είδος. Για παράδειγμα, το Cirsium heterophyllum έχει πολύ μαλακά αγκάθια, ενώ το Cirsium spinosissimum είναι το αντίθετο. Συνήθως, τα είδη που είναι προσαρμοσμένα σε ξηρά περιβάλλοντα είναι πιο ακανθώδη. Ο όρος γαϊδουράγκαθο μερικές φορές ερμηνεύεται ακριβώς για τα φυτά της φυλής Cardueae (συνώνυμο: Cynareae), ειδικά τα γένη Carduus , Cirsium και Onopordum .

Ωστόσο, φυτά εκτός αυτής της φυλής ονομάζονται μερικές φορές και γαϊδουράγκαθα. Τα διετή αγκαθωτά φυτά είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτα για την υψηλή αξία τους στην άγρια ζωή, παράγοντας άφθονα ανθικά αποθέματα για επικονιαστές, θρεπτικούς σπόρους για πουλιά όπως η καρδερίνα, φύλλωμα για προνύμφες πεταλούδων και πούπουλα για την επένδυση των φωλιών των πουλιών. Δείτε δυο αναρτήσεις ΕΔΩ κι ΕΔΩ από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που κάναμε το 2020 και το 2018.

Η βουκαμβίλια της οδού Πρεβέζης στο λόφο Σκουζέ…

Το ότι ως φυτό η βουκαμβίλια μας αρέσει το ξέρετε. Δεν σας το έχουμε κρύψει και ποτέ… Έχουμε μάλιστα φροντίσει εκεί όπου μένουμε να έχουμε πάντα ένα τέτοια φυτό. Γι’ αυτό και έχουμε και στο μπαλκόνι μας στην Αθήνα και στο πατρικό μας, στο χωριό Θραψανό στην Κρήτη. Δεν θέλει πολλά πράγματα από πλευράς φροντίδας και είναι πανέμορφη… Δείτε αυτή τη βουκαμβίλια που είδαμε το Σάββατο 17/5/2025, το μεσημέρι, στην οδό Πρεβέζης, πάνω και ακριβώς απέναντι από το λόφο Σκουζέ. Φωτογραφήσαμε κι άλλες, αλλά τις κρατάμε για μια άλλη φορά. Ίσως επανέλθουμε σύντομα. Στη συγκεκριμένη, το σπίτι δεν κατοικείται και δεν την φροντίζει κανείς. Και όμως είναι ζωντανή και πανέμορφη…
Μια μουσμουλιά στην Κορίνθου, φορτωμένη με καρπούς

Στην άκρη της αυλής, της οδού Κορίνθου στον Κολωνό βρίσκεται αυτή η μουσμουλιά… Εκεί όπου ο ήλιος πέφτει πιο γενναιόδωρα, στέκει το δέντρο – μεγάλο, γερό, με κορμό ταλαιπωρημένιο από τον χρόνο και ρίζες βαθιές, που μοιάζουν να θυμούνται ιστορίες περασμένων γενεών. Αλλά απρόσιτη στους ανθρώπους, αφού μεγάλωσε από μόνη της και άναρχα. Ποιος και πώς να τα φτάσει αυτά τα μούσμουλα; Αυτές τις μέρες, είναι στο αποκορύφωμα της δικής της γιορτής: τα κλαδιά της λυγίζουν από το βάρος των ώριμων μούσμουλων, χρυσοπορτοκαλί καρποί που γυαλίζουν κάτω από το φως του ήλιου. Τα φύλλα της, μεγάλα και στιβαρά, σκουροπράσινα, δημιουργούν ένα δροσερό καταφύγιο κάτω από τον θόλο της. Αν πλησιάσεις, σε τυλίγει το γλυκό άρωμα των φρούτων — ζεστό, γήινο, σαν υπόσχεση καλοκαιριού. Τα μούσμουλα κρέμονται σε τσαμπιά, κάποια ήδη τσιμπημένα από τα πουλιά, που πρώτα εκείνα εντοπίζουν τη γλύκα τους.
Πρόωρες καλοκαιρινές εικόνες με ξεραμένα χόρτα

Τα είδαμε κι αυτά! Αποξηραμένα φυτά στη φύση είναι φυτά που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής τους ή έχουν χάσει την υγρασία τους, λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών, όπως έντονη ηλιοφάνεια, ξηρασία ή άνεμος. Τα συναντάμε συχνά σε λιβάδια, αγρούς, βουνά και δάση, κυρίως στο τέλος του καλοκαιριού και το φθινόπωρο. Αλλά να τα βλέπεις όλα αυτά αρχές Μαίου, δεν είναι και πολύ φυσιολογικό…

Χαρακτηριστικά αποξηραμένων φυτών: Χρώμα: Κιτρινωπό, καφέ ή γκριζωπό. Υφή: Ξηρή, τραχιά, συχνά εύθραυστη. Δομή: Διατηρούν συχνά το σχήμα τους (π.χ. στάχυα, σπόροι, άνθη), αλλά είναι σκληρά και χωρίς χυμούς. Όντως όλα αυτά τα είδαμε στο κτήμα με τις ελιές δίπλα στο σπίτι της Νίτσας στην Άνω Αρμυρή Κορινθίας… Και πραγματικά μας έκανε μεγάλη εντύπωση, λόγω της εποχής…

Το ωραίο είναι πως όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία, παίζουν και έναν οικολογικό ρόλο, καθώς παρέχουν τροφή και καταφύγιο για μικρούς οργανισμούς. Μάλιστα ορισμένα απελευθερώνουν σπόρους όταν αποξηραίνονται, εξασφαλίζοντας την αναπαραγωγή τους. Και βεβαίως συμβάλλουν στον κύκλο θρεπτικών συστατικών στο έδαφος. Έτσι αντιλαμβανόμαστε πως οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας γίνεται για έναν σκοπό. Εμείς ως άνθρωποι, συχνά, διαταράσσουμε την καλή αυτή σχέση και την αρμονία…

Εποχή ανθοφορίας, λίγο πριν την καρπόδεση των ελιών

Η ανθοφορία της ελιάς είναι ένα κρίσιμο στάδιο στην ανάπτυξη του δέντρου, καθώς καθορίζει την παραγωγή καρπών. Συνήθως συμβαίνει τον Απρίλιο στις θερμότερες περιοχές και τον Μάιο – Ιούνιο στις ψυχρότερες. Ξεκινά αρκετές εβδομάδες πριν την άνθιση. Τα άνθη της ελιάς είναι μικρά, λευκά ή κιτρινωπά και εμφανίζονται σε ταξιανθίες. Η επικονίαση γίνεται κυρίως με τον άνεμο, αλλά και με τη βοήθεια των μελισσών.

Καρπόδεση – Μόνο ένα μικρό ποσοστό των ανθέων μετατρέπεται σε καρπό (περίπου 2% της ανθοφορίας είναι αρκετό για καλή παραγωγή). Παράγοντες που επηρεάζουν την ανθοφορία. Καιρικές συνθήκες – Οι υψηλές θερμοκρασίες και οι δυνατοί άνεμοι μπορεί να μειώσουν την καρπόδεση. Εδαφική υγρασία – Η σωστή ποσότητα νερού είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη των ανθέων.

Θρεπτικά στοιχεία – Το βόριο και το άζωτο είναι σημαντικά για την επιτυχή ανθοφορία και καρπόδεση. Η ανθοφορία της ελιάς είναι ένα εντυπωσιακό φυσικό φαινόμενο, καθώς τα δέντρα γεμίζουν με άνθη που αργότερα θα δώσουν τους πολύτιμους καρπούς. Όμορφα να τα βλέπεις όλα αυτά να συμβαίνουν μπροστά μάτια σου. Προσωπικά, επειδή δεν είμαι ειδικός, είναι λίγο δύσκολο να τα καταλάβω…

Οι τελευταίες παπαρούνες παίρνουν την άνοιξη μαζί τους

Είναι ωραίο να έχεις ζωντανές αναμνήσεις από στιγμές στη φύση! Οι τελευταίες ανοιξιάτικες εικόνες, με τα λουλούδια να φωτίζουν τον χώρο γύρω μας, μου φέρνουν μια ζεστασιά και μια αίσθηση ηρεμίας που μένει χαραγμένη στη μνήμη. Η εμπειρία του να βλέπεις τα λουλούδια να χορεύουν με τον αέρα, να απολαμβάνεις το απαλό φως του απογεύματος και να αισθάνεσαι την φρεσκάδα της φύσης γύρω σου, είναι κάτι μοναδικό.

Είναι εκείνες οι στιγμές που μας υπενθυμίζουν να σταματήσουμε για λίγο και να απολαύσουμε το παρόν. Τα ζωντανά κόκκινα λουλούδια, οι παπαρούνες, δημιουργούν μια έντονη αντίθεση με το πράσινο της φύσης και τον φωτεινό ουρανό. Είναι η εποχή που η φύση βρίσκεται στο αποκορύφωμα της ανθοφορίας και αυτή η εικόνα αποπνέει ζωντάνια, ενέργεια και ομορφιά.

Η σύνθεση της εικόνας αποπνέει φρεσκάδα, με τη βλάστηση να απλώνεται αρμονικά γύρω από τα λουλούδια, σαν να δημιουργεί ένα φυσικό κάδρο γεμάτο χρώματα και φως. Αντικατοπτρίζει απόλυτα την ηρεμία και τη γαλήνη που μπορεί να προσφέρει ένας ανοιξιάτικος περίπατος στη φύση. Μου αρέσει πολύ η ζεστασιά αυτής της σκηνής! Και ήταν δυο βήματα από το σπίτι της φίλης μας Νίτσας…

Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…