Αρχική » Ζωή

Αρχείο κατηγορίας Ζωή

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
028825
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Ανάμεσα στο χειμώνα και το καλοκαίρι, λίγη άνοιξη!

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Μάιος 2025
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Ένας Θραψανιώτης Αγγειοπλάστης μιλά στην T.V.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 178

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ. δείτε το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 444

Έτοιμο και το 444 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ κι ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 

Είμαστε στον 22ο χρόνο!

Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Οι εκδρομές του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ

Κι αυτό ΕΔΩ είναι το πρόγραμμα των εκδρομών για το 2025 που εξέδωσε και φέτος το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ με το οποίο συνεργάζομαι σε επαγγελματική βάση.

Ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα για τη Σούλα και τη Νίτσα!

Από την επίσκεψη – εκδρομή στο σπίτι της Νίτσας και του Παναγιώτη στην Άνω Αλμυρή Κορινθίας. Φεύγοντας η Νίτσα, μας έκοψε αυτά τα τριαντάφυλλα από τον κήπο της. Και η Σούλα θέλησε να φωτογραφηθούν μαζί, Οπότε, νά τες… Τι όμορφο μπουκέτο τριαντάφυλλα! Φαίνεται να τους άρεσε πολύ καθώς είναι πολύ χαρούμενες και οι δύο! Τα τριαντάφυλλα είναι υπέροχα, με τόσα ωραία χρώματα. Και ναι, ήταν μια πολύ όμορφη ηλιόλουστη, καλοκαρινή μέρα. Απογευματάκι επιστρέψαμε σπίτι μας. Αλλάξαμε εικόνες, παραστάσεις. Φορτίσαμε τις μπαταρίες μας ακολουθόντας τη διαδρομή από τους Αγίους Θεοδώρους, Κινέττα, Μεγάλο Πεύκο…

Ενα ωραίο μεζεδοπωλείο παρεϊστικο στη Νέα Φιλαδέλφεια

Θα τη χαρακτήριζες ταβέρνα ή πιο απλά μεζεδοπωλείο, την “Αυλή”, που βρίσκεται στη Λεωφόρο Δεκελείας 134 και Κιλικίας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εμείς τη βρήκαμε τυχαία στη βόλτα που κάναμε την Πρωτομαγιά στην περιοχή και απολαύσαμε τους μεζέδες της, μεσημεριάτικα, χωρίς να χρειαστεί να κλείσουμε τραπέζι, αλλά το φρόνιμο είναι να το κάνετε. Το τηλέφωνο τους είναι 2102515118.

Στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ το είδαμε να το προτείνουν στον οδηγό εστιατορίων και οι τιμές τους κατ’ άτομο είναι 18-25 ευρώ. Καθόλου τσιμπημένη αν σκεφτείς τις μερίδες που προσφέρουν και τη νοστιμιά τους. Και η αλήθεια είναι ότι έχει μεγάλη ποικιλία, ενώ κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο έχει ζωντανή μουσική, έντεχνο, ροκ μέχρι και ρεμπέτικα και λαϊκά. Πέρα από αυτό μας άρεσαν τα χαμογελαστά πρόσωπα των κοριτσιών που σερβίριζαν.

“Λατρέψαμε τα κεφτεδάκια με σάλτσα ούζου και φέτα, τη χοιρινή τηγανιά με ζύθο, πράσο & λιαστή ντομάτα, τις γαρίδες σαγανάκι, τα φιλετάκια κοτόπουλο με κρούστα δημητριακών, τις μπουκίτσες φέτας με βατόμουρο και πολλές ακόμα παραδοσιακές αλλά και gourmet σπεσιαλιτέ που συνοδεύσαμε με οινόμελο.” Το διαβάσαμε σε ένα δημοσίευμα για την “Αυλή”, αλλά και η δική μας η γνώμη δεν πάει πίσω.

Τελικά, τη βροχή την είδαμε την Κυριακή το απόγευμα

Το ζήσαμε! Περπατάγαμε την Ερμού, τον πεζόδρομο κατά τις 3 το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής ανεβαίνοντας για την Καραγεώργη Σερβίας κι εκεί έπεσαν οι πρώτες δυνατές ψιχάλες. Τόσο που χρειάστηκε να βρούμε ένα απάγκιο, περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Στο μεταξύ οι περισσότεροι που κινούνταν στο πεζόδρομο ήταν προετοιμασμένοι. Άνοιξαν τις ομπρέλες τους. Και συνέχισαν τις δουλειές τους, σαν να μην υπήρχε κανένα πρόβλημα. Εντελώς φυσικές και από εκεί, είναι οι φωτογραφίες στο σημερινό δημοσίευμα.

Άνθρωποι άγνωστοι σε μας. Μόνο κοινό σημείο οι ομπρέλες που άνοιξαν για να τους προστατέψουν από τη βροχή… Ύστερα η βροχή σταμάτησε, αλλά ο ουρανός συνέχισε να είναι απειλητικός. Και λίγο μετά τις 4, «άνοιξαν» οι ουρανοί. Η καταιγίδα δυνατή, αλλά εμείς ήμασταν προστατευμένοι στα σημεία που είχαμε επιλέξει. Καμιά ώρα κράτησε όλο το κακό. Και μετά ησυχία, ηρεμία. Η υγρασία υποχώρησε. Σαν να μην έβρεξε ποτέ. Κι όλα αυτά μπροστά μάτια μας.

Σε αυτές τις… καλοκαιρινές βροχές, βλέπεις βρεγμένα μέχρι ένα ορισμένο σημείο, το σημείο που φτάνει το σύννεφο. Η καταιγίδα εκεί που είναι δυνατή, ξαφνικά σταματά. Σαν να μην έγινε ποτέ… Αναρωτιέσαι κι εσύ αν όλα αυτά που είδες και έζησες ήταν αληθινά ή φτιαγμένα από τη φαντασία σου. Αλλά πράγματα που βλέπουν κι άλλοι, ταυτόχρονα, δεν είναι φαντασία. Είναι η πραγματικότητα, η αλήθεια, η ζωή… Όπως λέγαμε και χθες, η Κυριακή ήταν μια μικρή χειμωνιάτικη παρένθεση μέσα στην άνοιξη…

Ξημέρωμα στο δάσος με τα μάτια του φίλου μας Πέτρου…

Αυτό το ξημέρωμα είναι μαγευτικό! Ο ουρανός ξεκινά με βαθύ μπλε στην κορυφή και μεταβαίνει σε ζεστές αποχρώσεις του πορτοκαλί και του ροζ κοντά στον ορίζοντα. Τα σύννεφα, αραιά και διάσπαρτα, αγκαλιάζουν το πρωινό φως, δίνοντας μια αίσθηση ηρεμίας και απαλότητας στο τοπίο. Στο βάθος, οι σκιές των δέντρων και ενός μακρινού βουνού προσθέτουν βάθος στη σκηνή, τονίζοντας την γαλήνια ομορφιά της στιγμής. Είναι ένα ξημέρωμα που προμηνύει μια όμορφη μέρα. Σε κάνει να νιώθεις την ηρεμία της φύσης και να εκτιμήσεις τη μαγεία των πρώτων ακτίνων του ήλιου. Τις λήψεις τις έκανε ο Πέτρος Πατασαλαρήδης, πριν λίγο στο ξημέρωμα της Τρίτης…

Η πιο όμορφη ώρα, όπως την είδε χθες, ο φίλος Πέτρος

Αχ, το δειλινό! Αυτή η μαγική στιγμή που ο ουρανός γίνεται ένας καμβάς γεμάτος αποχρώσεις από πορτοκαλί, ροζ και μωβ, σαν να θέλει να μας αποχαιρετήσει η μέρα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Είναι η ώρα που η φύση σιγοψιθυρίζει ησυχία και γαλήνη και ο κόσμος μοιάζει να επιβραδύνει για λίγο. Είναι στ’ αλήθεια μια στιγμή που δύσκολα περιγράφεται, αλλά πάντα αισθανόμαστε τη μαγεία της.

Και δείτε τώρα ένα δειλινό σε μια παραλία. Στο προσκήνιο υπάρχουν δέντρα, με τα κλαδιά τους να διαγράφονται σαν σιλουέτες στον χρυσαφένιο ουρανό. Μια ξύλινη σκάλα οδηγεί σε μια πλατφόρμα ή ένα δέντρο, προσθέτοντας μια ήσυχη, φυσική πινελιά στο σκηνικό. Στο βάθος, ο ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακτινοβολώντας πορτοκαλί και ροζ αποχρώσεις που αντανακλώνται στο νερό.

Δειλινό δίπλα στη θάλασσα, κάπου στη Χαλκίδα… Είναι πραγματικά η στιγμή που ο χρόνος μοιάζει να σταματά, καθώς η μέρα σιγά-σιγά παραδίδεται στη νύχτα. Μια εικόνα γεμάτη ποίηση και γοητεία. Ο ουρανός ενσωματώνει το μπλε με τις ζεστούς τόνους του δειλινού, δημιουργώντας ένα μαγευτικό θέαμα που αποπνέει ηρεμία και γαλήνη.

Ξεχωριστή μέρα χθες με φίλους στο ξενοδοχείο NOVOTEL

Ομολογουμένως ήταν πολύ ξεχωριστή, η χθεσινή μέρα. Έτσι κι αλλιώς η Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού, μια φορά το χρόνο αποτελεί την πιο σημαντική γιορτή για μας. Αλλά φέτος μοιραστήκαμε αυτή τη χαρά με του γείτονες μας και φίλους μας Ζανέτα και Βασίλη. Τους το προτείναμε κι εκείνοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση μας.

Είχαν την ευκαιρία στο ξενοδοχείο NOVOTEL της Αθήνας, να δουν και γνωρίσουν από κοντά μερικά πράγματα που αφορούν την πίστη μας και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό. Και για εκείνους ήταν η πρώτη φορά, αλλά όπως λέει και ο Βασίλης είναι ανοιχτοί σε καινούργια πράγματα. Κι αυτό που έζησαν ήταν όντως καινούριο γι’ αυτούς.

Χαρήκαμε που όλο αυτό το παρακολούθησαν με προσοχή και σεβασμό. Δεν είναι η δική τους πίστη. Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μας που για μια ώρα άκουσαν και είδα πράγματα που ενδεχομένως να μην ξαναδούν και ποτέ. Άνθρωποι με τόλμη και διάθεση για ζωή. Που μπορούν να δουν πέρα από τα δάχτυλό τους και να ζήσουν όμορφες, ξεχωριστές στιγμές.

Είναι άνοιξη! Και βρίσκεις, αγριολούλουδα για το σπίτι

Χθεσινά. Τα μάζεψε η Στασούλα μας, από μια βόλτα της στην περιοχή του Αη Νικόλα, κοντά στο πηγάδι. Τουλίπες και άγριες ορχιδέες με κρινάκια…  Να έχει άραγε νερό, το πηγάδι; Δεν το φαντάζομε… Με τις γεωτρήσεις έχει κατέβει πολύ ο υδροφόρος ορίζοντας, στο χωριό. Πάει εκείνη η εποχή που έσκαβες πηγάδι στην Περβόλα και έβρισκες νερό, ακόμα και στα τρία μέτρα. Τα λουλούδια όμως είναι υπέροχα… Κρίμα να μην μεταφέρεται και η ευωδιά μέσα από τη φωτογραφία. Αλλά δεν γίνεται. Ας αρκεστούμε λοιπόν στην ομορφιά τους, όπως είναι τοποθετημένα στα βάζα του σπιτιού της.