Αρχική » Ζωή
Αρχείο κατηγορίας Ζωή
Ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα για τη Σούλα και τη Νίτσα!

Από την επίσκεψη – εκδρομή στο σπίτι της Νίτσας και του Παναγιώτη στην Άνω Αλμυρή Κορινθίας. Φεύγοντας η Νίτσα, μας έκοψε αυτά τα τριαντάφυλλα από τον κήπο της. Και η Σούλα θέλησε να φωτογραφηθούν μαζί, Οπότε, νά τες… Τι όμορφο μπουκέτο τριαντάφυλλα! Φαίνεται να τους άρεσε πολύ καθώς είναι πολύ χαρούμενες και οι δύο! Τα τριαντάφυλλα είναι υπέροχα, με τόσα ωραία χρώματα. Και ναι, ήταν μια πολύ όμορφη ηλιόλουστη, καλοκαρινή μέρα. Απογευματάκι επιστρέψαμε σπίτι μας. Αλλάξαμε εικόνες, παραστάσεις. Φορτίσαμε τις μπαταρίες μας ακολουθόντας τη διαδρομή από τους Αγίους Θεοδώρους, Κινέττα, Μεγάλο Πεύκο…
Ενα ωραίο μεζεδοπωλείο παρεϊστικο στη Νέα Φιλαδέλφεια

Θα τη χαρακτήριζες ταβέρνα ή πιο απλά μεζεδοπωλείο, την “Αυλή”, που βρίσκεται στη Λεωφόρο Δεκελείας 134 και Κιλικίας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εμείς τη βρήκαμε τυχαία στη βόλτα που κάναμε την Πρωτομαγιά στην περιοχή και απολαύσαμε τους μεζέδες της, μεσημεριάτικα, χωρίς να χρειαστεί να κλείσουμε τραπέζι, αλλά το φρόνιμο είναι να το κάνετε. Το τηλέφωνο τους είναι 2102515118.

Στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ το είδαμε να το προτείνουν στον οδηγό εστιατορίων και οι τιμές τους κατ’ άτομο είναι 18-25 ευρώ. Καθόλου τσιμπημένη αν σκεφτείς τις μερίδες που προσφέρουν και τη νοστιμιά τους. Και η αλήθεια είναι ότι έχει μεγάλη ποικιλία, ενώ κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο έχει ζωντανή μουσική, έντεχνο, ροκ μέχρι και ρεμπέτικα και λαϊκά. Πέρα από αυτό μας άρεσαν τα χαμογελαστά πρόσωπα των κοριτσιών που σερβίριζαν.

“Λατρέψαμε τα κεφτεδάκια με σάλτσα ούζου και φέτα, τη χοιρινή τηγανιά με ζύθο, πράσο & λιαστή ντομάτα, τις γαρίδες σαγανάκι, τα φιλετάκια κοτόπουλο με κρούστα δημητριακών, τις μπουκίτσες φέτας με βατόμουρο και πολλές ακόμα παραδοσιακές αλλά και gourmet σπεσιαλιτέ που συνοδεύσαμε με οινόμελο.” Το διαβάσαμε σε ένα δημοσίευμα για την “Αυλή”, αλλά και η δική μας η γνώμη δεν πάει πίσω.

Τελικά, τη βροχή την είδαμε την Κυριακή το απόγευμα

Το ζήσαμε! Περπατάγαμε την Ερμού, τον πεζόδρομο κατά τις 3 το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής ανεβαίνοντας για την Καραγεώργη Σερβίας κι εκεί έπεσαν οι πρώτες δυνατές ψιχάλες. Τόσο που χρειάστηκε να βρούμε ένα απάγκιο, περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Στο μεταξύ οι περισσότεροι που κινούνταν στο πεζόδρομο ήταν προετοιμασμένοι. Άνοιξαν τις ομπρέλες τους. Και συνέχισαν τις δουλειές τους, σαν να μην υπήρχε κανένα πρόβλημα. Εντελώς φυσικές και από εκεί, είναι οι φωτογραφίες στο σημερινό δημοσίευμα.

Άνθρωποι άγνωστοι σε μας. Μόνο κοινό σημείο οι ομπρέλες που άνοιξαν για να τους προστατέψουν από τη βροχή… Ύστερα η βροχή σταμάτησε, αλλά ο ουρανός συνέχισε να είναι απειλητικός. Και λίγο μετά τις 4, «άνοιξαν» οι ουρανοί. Η καταιγίδα δυνατή, αλλά εμείς ήμασταν προστατευμένοι στα σημεία που είχαμε επιλέξει. Καμιά ώρα κράτησε όλο το κακό. Και μετά ησυχία, ηρεμία. Η υγρασία υποχώρησε. Σαν να μην έβρεξε ποτέ. Κι όλα αυτά μπροστά μάτια μας.

Σε αυτές τις… καλοκαιρινές βροχές, βλέπεις βρεγμένα μέχρι ένα ορισμένο σημείο, το σημείο που φτάνει το σύννεφο. Η καταιγίδα εκεί που είναι δυνατή, ξαφνικά σταματά. Σαν να μην έγινε ποτέ… Αναρωτιέσαι κι εσύ αν όλα αυτά που είδες και έζησες ήταν αληθινά ή φτιαγμένα από τη φαντασία σου. Αλλά πράγματα που βλέπουν κι άλλοι, ταυτόχρονα, δεν είναι φαντασία. Είναι η πραγματικότητα, η αλήθεια, η ζωή… Όπως λέγαμε και χθες, η Κυριακή ήταν μια μικρή χειμωνιάτικη παρένθεση μέσα στην άνοιξη…

Ξημέρωμα στο δάσος με τα μάτια του φίλου μας Πέτρου…

Αυτό το ξημέρωμα είναι μαγευτικό! Ο ουρανός ξεκινά με βαθύ μπλε στην κορυφή και μεταβαίνει σε ζεστές αποχρώσεις του πορτοκαλί και του ροζ κοντά στον ορίζοντα. Τα σύννεφα, αραιά και διάσπαρτα, αγκαλιάζουν το πρωινό φως, δίνοντας μια αίσθηση ηρεμίας και απαλότητας στο τοπίο. Στο βάθος, οι σκιές των δέντρων και ενός μακρινού βουνού προσθέτουν βάθος στη σκηνή, τονίζοντας την γαλήνια ομορφιά της στιγμής. Είναι ένα ξημέρωμα που προμηνύει μια όμορφη μέρα. Σε κάνει να νιώθεις την ηρεμία της φύσης και να εκτιμήσεις τη μαγεία των πρώτων ακτίνων του ήλιου. Τις λήψεις τις έκανε ο Πέτρος Πατασαλαρήδης, πριν λίγο στο ξημέρωμα της Τρίτης…

Η πιο όμορφη ώρα, όπως την είδε χθες, ο φίλος Πέτρος

Αχ, το δειλινό! Αυτή η μαγική στιγμή που ο ουρανός γίνεται ένας καμβάς γεμάτος αποχρώσεις από πορτοκαλί, ροζ και μωβ, σαν να θέλει να μας αποχαιρετήσει η μέρα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Είναι η ώρα που η φύση σιγοψιθυρίζει ησυχία και γαλήνη και ο κόσμος μοιάζει να επιβραδύνει για λίγο. Είναι στ’ αλήθεια μια στιγμή που δύσκολα περιγράφεται, αλλά πάντα αισθανόμαστε τη μαγεία της.

Και δείτε τώρα ένα δειλινό σε μια παραλία. Στο προσκήνιο υπάρχουν δέντρα, με τα κλαδιά τους να διαγράφονται σαν σιλουέτες στον χρυσαφένιο ουρανό. Μια ξύλινη σκάλα οδηγεί σε μια πλατφόρμα ή ένα δέντρο, προσθέτοντας μια ήσυχη, φυσική πινελιά στο σκηνικό. Στο βάθος, ο ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακτινοβολώντας πορτοκαλί και ροζ αποχρώσεις που αντανακλώνται στο νερό.

Δειλινό δίπλα στη θάλασσα, κάπου στη Χαλκίδα… Είναι πραγματικά η στιγμή που ο χρόνος μοιάζει να σταματά, καθώς η μέρα σιγά-σιγά παραδίδεται στη νύχτα. Μια εικόνα γεμάτη ποίηση και γοητεία. Ο ουρανός ενσωματώνει το μπλε με τις ζεστούς τόνους του δειλινού, δημιουργώντας ένα μαγευτικό θέαμα που αποπνέει ηρεμία και γαλήνη.
Ξεχωριστή μέρα χθες με φίλους στο ξενοδοχείο NOVOTEL

Ομολογουμένως ήταν πολύ ξεχωριστή, η χθεσινή μέρα. Έτσι κι αλλιώς η Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού, μια φορά το χρόνο αποτελεί την πιο σημαντική γιορτή για μας. Αλλά φέτος μοιραστήκαμε αυτή τη χαρά με του γείτονες μας και φίλους μας Ζανέτα και Βασίλη. Τους το προτείναμε κι εκείνοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση μας.

Είχαν την ευκαιρία στο ξενοδοχείο NOVOTEL της Αθήνας, να δουν και γνωρίσουν από κοντά μερικά πράγματα που αφορούν την πίστη μας και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό. Και για εκείνους ήταν η πρώτη φορά, αλλά όπως λέει και ο Βασίλης είναι ανοιχτοί σε καινούργια πράγματα. Κι αυτό που έζησαν ήταν όντως καινούριο γι’ αυτούς.

Χαρήκαμε που όλο αυτό το παρακολούθησαν με προσοχή και σεβασμό. Δεν είναι η δική τους πίστη. Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μας που για μια ώρα άκουσαν και είδα πράγματα που ενδεχομένως να μην ξαναδούν και ποτέ. Άνθρωποι με τόλμη και διάθεση για ζωή. Που μπορούν να δουν πέρα από τα δάχτυλό τους και να ζήσουν όμορφες, ξεχωριστές στιγμές.

Είναι άνοιξη! Και βρίσκεις, αγριολούλουδα για το σπίτι

Χθεσινά. Τα μάζεψε η Στασούλα μας, από μια βόλτα της στην περιοχή του Αη Νικόλα, κοντά στο πηγάδι. Τουλίπες και άγριες ορχιδέες με κρινάκια… Να έχει άραγε νερό, το πηγάδι; Δεν το φαντάζομε… Με τις γεωτρήσεις έχει κατέβει πολύ ο υδροφόρος ορίζοντας, στο χωριό. Πάει εκείνη η εποχή που έσκαβες πηγάδι στην Περβόλα και έβρισκες νερό, ακόμα και στα τρία μέτρα. Τα λουλούδια όμως είναι υπέροχα… Κρίμα να μην μεταφέρεται και η ευωδιά μέσα από τη φωτογραφία. Αλλά δεν γίνεται. Ας αρκεστούμε λοιπόν στην ομορφιά τους, όπως είναι τοποθετημένα στα βάζα του σπιτιού της.

Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…