Αρχείο κατηγορίας Ζωή

Είναι κάτι παραπάνω από ένα δίτροχο. Είναι η αχώριστη συντροφιά μου, η βοηθός που με έχει συντροφεύσει αδιαμαρτύρητα στους δρόμους της πόλης για 21 ολόκληρα χρόνια. Μιλάω για τη Vespa μου, ένα όχημα που αποδεικνύει καθημερινά ότι η αξία ενός αντικειμένου δεν μετριέται μόνο στην τιμή, αλλά κυρίως στον χρόνο, την εξυπηρέτηση και τις αναμνήσεις που χτίζουμε μαζί του. Από την πρώτη στιγμή που την πήρα, ολοκαίνουργια, από το κατάστημα του αγαπημένου μου φίλου, Λευτέρη Θεοδωράκη (τότε στη Μεγάλου Αλεξάνδρου…), ένιωσα ότι αυτή η Vespa ήταν φτιαγμένη για μένα.

Σε αυτά τα 25 χρόνια, η μόνη της απαίτηση ήταν πάντα τα βασικά: λίγα καύσιμα για να συνεχίσει να με πηγαίνει παντού. Μια πραγματική ηρωίδα της καθημερινότητας, που δεν ζητάει τίποτα, πέρα από την αγάπη και τη φροντίδα μου. Για να παραμένει σε τέτοια εξαιρετική κατάσταση, η συντήρηση είναι απαραίτητη. Κάθε έξι μήνες, επισκέπτομαι τον άνθρωπο που μου την πούλησε και την ξέρει καλύτερα από τον καθένα, τον Λευτέρη. Στο συνεργείο του, ΕΛ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ SERVICE, φροντίζει για την αλλαγή λαδιών και φίλτρου λαδιού ‘η ότι άλλο χρειάζεται. Είναι μια ρουτίνα που εξασφαλίζει ότι η Vespa μου θα συνεχίσει να είναι τόσο αξιόπιστη όσο την πρώτη μέρα.

Ο Λευτέρης Θεοδωράκης είναι ο δικός μου Ήρωας! Είναι σπάνιο στις μέρες μας να διατηρείς μια τέτοια σχέση εμπιστοσύνης και ποιότητας εξυπηρέτησης. Τον ευχαριστώ και του εύχομαι να είναι πάντα καλά! Αν έχετε Vespa ΚΑι ψάχνετε για γνήσια ανταλλακτικά, αξεσουάρ, ή έναν τεχνικό που ξέρει πραγματικά τη δουλειά του και σέβεται το δίτροχό σας όσο εσείς, σας συστήνω ανεπιφύλακτα τον Λευτέρη. Η σχέση μου με τη Vespa και το συνεργείο του είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η ποιότητα και η εμπιστοσύνη πάνε χέρι-χέρι.

Είναι μια περιοχή με έντονο τουριστικό ενδιαφέρον, και οι επιχειρηματίες συχνά επιστρατεύουν χιούμορ και εφευρετικότητα για να τραβήξουν την προσοχή των επισκεπτών. Το Ταβερνάκι του γάβρου (to tavernaki tou gabrou) Εμεις το διαβάσαμε Γαμπρού! Η ονομασία είναι παιχνιδιάρικη και “χύμα” (ο “γάβρος” παραπέμπει σε κάποιον άνετο, λαϊκό, ίσως και λιγάκι… “ψαρά”). Το λογότυπο με το παπιγιόν, το πιρούνι και το μαχαίρι, δίνει μια χιουμοριστική αντίθεση στον λαϊκό χαρακτήρα της λέξης “γάβρος”. Η πινακίδα είναι λιτή, με τα βασικά: Σουβλάκι, Κεμπάπ, Ψητά Κρέατα, Γύρος (SOUVLAKI, KEBAP, GRILLED MEAT, GYROS).

Πρόκειται για έναν μεγάλο διαφημιστικό πίνακα με φωτογραφίες των πιάτων, μια κλασική και αποτελεσματική μέθοδος για να δει ο πελάτης ακριβώς τι προσφέρεται, ειδικά οι τουρίστες. Πλούσια ποικιλία ελληνικής κουζίνας: Μουσακάς, Γιουβέτσι, Γεμιστά, Λαχανοντολμάδες, Γύρος, Χοιρινό Σουβλάκι, Κοτόπουλο Σουβλάκι, Κεμπάπ, Γαύρος Τηγανητός, Θραψαλόψαρο, Γαρίδες Ψητές, Τσιπούρα Ψητή, Ελληνική Σαλάτα, Σαλάτα Καίσαρα, Ντάκος, Burger, Club Sandwich, Nuggets.

Εδώ το χιούμορ προέρχεται από τη χρήση μιας αρχαϊκής/λόγιας ονομασίας, ΕΔΩΔΙΜΟΠΩΛΕΙΟΝ (δηλαδή παντοπωλείο τροφίμων), η οποία ταιριάζει απόλυτα με το περιβάλλον της Αρχαίας Κορίνθου. Ο πίνακας είναι παραδοσιακός, με το σύμβολο του Κέρατος της Αμαλθείας (Κέρας της Αφθονίας) γεμάτο καρπούς, μια άμεση αναφορά στην αρχαία μυθολογία και την αφθονία της γης, ενισχύοντας την αίσθηση του τόπου. Πράγματι, η περιοχή κοντά στον αρχαιολογικό χώρο συνδυάζει την ιστορία με την καθημερινή ζωή και το εμπόριο με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο!

Στην επιστροφή μας, λίγο πριν μπούμε στην Ε-65, επειδή οι αγρότες είχαν κλείσει με τα τρακτέρ τους τον κόμβο Γρεβενών, μας έστειλαν από παρακαμπτήριές οδούς, μέσω Σοφάδων και την ξαναβρήκαμε ελεύθερη αρκετά πιο κάτω. Ταλαιπωρία, ναι, αλλά τα καταφέραμε και φτάσαμε Αθήνα το απογευματάκι Oι αγροτικές κινητοποιήσεις δημιουργούν όντως μεγάλες ταλαιπωρίες και αναγκάζουν τους οδηγούς σε πολύωρες παρακάμψεις.

Η παράκαμψη μέσω των Σοφάδων, όταν κλείνει ο κόμβος των Γρεβενών στην Ε-65, είναι μια συνηθισμένη, αν και κουραστική, διαδρομή για να φτάσει κανείς στην Αθήνα. Αλλά το σημαντικό είναι ότι, παρά την ταλαιπωρία, τα καταφέραμε και φτάσαμε αισίως στον προορισμό μας! Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν καλά την αίσθηση του ταξιδιού και της παράκαμψης.

Στο κέντρο της Αθήνας, εκεί που η ιστορία συναντά τη βουή της σύγχρονης πόλης, ο χρόνος μερικές φορές σταματά μπροστά σε έναν απλό, μπλε πάγκο. Στην πλατεία Μοναστηρακίου, κάτω από τον αττικό ήλιο, οι “θησαυροί” της ελληνικής γης περιμένουν τους περαστικούς. Γυαλιστερά, σταφύλια γεμάτα γλύκα και φρούτα εποχής στοιβάζονται με τάξη στα τελάρα, δημιουργώντας μια παλέτα χρωμάτων που σπάει το γκρι της πόλης. Ανάμεσα στους τουρίστες που βιάζονται και τους ντόπιους που κάνουν τη βόλτα τους, αυτός ο πάγκος είναι μια υπενθύμιση της απλότητας. Μια γρήγορη στάση για μια μπουκιά δροσιάς, μια γεύση αυθεντικής Αθήνας στο χέρι, πριν χαθείς ξανά στα στενά της Πλάκας.

Στον 7ο όροφο του κτιρίου στη Νίσαιας, ανάμεσα στον αστικό ορίζοντα και τον ήλιο της Μεσογείου, μια βουκαμβίλια αποφάσισε φέτος να διηγηθεί τη δική της ιστορία. Δεν ήταν μια συνηθισμένη βουκαμβίλια. Ήταν η βουκαμβίλια του Κώστα και της Άννυς. Για καιρό, το φυτό μεγάλωνε διακριτικά, σκαρφαλώνοντας στην ξύλινη πέργκολα του μπαλκονιού. Τα φύλλα της ήταν καταπράσινα, υγιή, αλλά τα κόκκινα λουλούδια, τα περίφημα βράκτεια, εμφανίζονταν δειλά, σαν να φοβούνταν το ύψος. 

Όμως, φέτος κάτι άλλαξε. Ίσως η αγάπη και η φροντίδα των ιδιοκτητών, ίσως οι ιδανικές συνθήκες του καλοκαιριού. Η βουκαμβίλια άρχισε να ξεχύνεται με μια σπάνια ορμή και ζωντάνια. Καθώς την παρατηρούμε στις φωτογραφίες, βλέπουμε ένα πραγματικό θρίαμβο του κόκκινου. Κάθε κλαδί, κάθε γωνιά της πέργκολας πλημμύρισε από το έντονο, φλογερό της χρώμα. Μετέτρεψε τη λευκή επιφάνεια του τοίχου σε έναν καμβά ζωής και πάθους.

Οι φωτογραφίες είναι από τη Ζαγορά Πηλίου και την Καρδίτσα… Η ανατολή του ηλίου είναι ένα από τα πιο όμορφα και ελπιδοφόρα ξεκινήματα για την ημέρα. Στην επάνω φωτογραφία φαίνεται να είναι μια θέα προς τη θάλασσα, πιθανότατα το Αιγαίο. Τα χρώματα είναι εκπληκτικά, με έντονο πορτοκαλί και κίτρινο στον ορίζοντα και βαθύ μπλε/μωβ στον ουρανό. Η σιλουέτα του δέντρου και της ακτής προσθέτει μια δραματική διάσταση. Η κάτω είναι  από την Καρδίτσα και έχει μια πιο αστική αίσθηση, με τη σκιά του φράχτη και των δέντρων σε πρώτο πλάνο. Τα χρώματα της ανατολής είναι θερμά, γεμίζοντας τον ουρανό με πορτοκαλί και απαλό κόκκινο, δημιουργώντας μια αίσθηση ηρεμίας.

Το φθινόπωρο είναι μια εποχή αντιθέσεων. Από τη μία, ο καιρός μαλακώνει, τα χρώματα του τοπίου γίνονται πιο ζεστά, χρυσά και καφετιά. Από την άλλη, η κούραση της φύσης είναι εμφανής: τα δέντρα, με τους χρυσοκίτρινους μανδύες τους, αρχίζουν να αφήνουν το φορτίο τους. Οι κερασιές, πιστές στο ραντεβού τους, έχουν γεμίσει την αυλή με ένα παχύ, μαλακό χαλί από ξερά φύλλα. Δημιουργούν ένα μονωτικό στρώμα που προστατεύει τις ρίζες των φυτών από το κρύο του χειμώνα και βοηθά στη διατήρηση της υγρασίας. Όσο όμορφο κι αν είναι το θέαμα, η ανάγκη για καθάρισμα είναι επιτακτική.

Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες μας, ο καθαρισμός της αυλής δεν είναι αγγαρεία. Είναι μια διαδικασία που μπορεί να γίνει με κέφι και διάθεση για ζωή! Με μια απλή, παραδοσιακή σκούπα, το χρυσό χαλί των φύλλων μετατρέπεται σε έναν ψηλό, εντυπωσιακό σωρό. Η αυλή, στρωμένη με φύλλα, μαρτυρά την εποχή. Η σκούπα μπαίνει στη δράση, συγκεντρώνοντας το υλικό σε έναν εντυπωσιακό σωρό. Η εικόνα του καθαρού πια διαδρόμου και του τακτοποιημένου σωρού δίπλα στα ελαιόδεντρα είναι η καλύτερη ανταμοιβή.

Το μυστικό της φθινοπωρινής καθαριότητας βρίσκεται στο τι κάνουμε με τα φύλλα. Δεν τα πετάμε! Και αυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα που μας δίνει η φύση. Τα πεσμένα φύλλα είναι πλούσιο οργανικό υλικό και ο πιο φυσικός, δωρεάν τρόπος για να θρέψουμε το χώμα και τα δέντρα μας. Ο σωρός που βλέπετε είναι στην πραγματικότητα ο θησαυρός του κήπου. Τα φύλλα μπορούν να ενσωματωθούν στο χώμα, να καλύψουν τη βάση των δέντρων (όπως φαίνεται δίπλα στις ελιές), λειτουργώντας ως φυσικό λίπασμα. Καθώς αποσυντίθενται, εμπλουτίζουν το έδαφος με πολύτιμα θρεπτικά συστατικά.