Αρχική » Ταξίδια
Αρχείο κατηγορίας Ταξίδια
Μια υπόσχεση στο σπίτι, μια συγκίνηση στην καρδιά

Μέσα στη θαλπωρή του σπιτιού τους, στο Νορθ Βανκούβερ, η Χλόη και ο αγαπημένος της Κάιλεν γιόρτασαν τον αρραβώνα τους. Ήταν μια βραδιά ήσυχη, οικογενειακή, γεμάτη συναίσθημα. Από αυτές που δεν χρειάζονται φωνές και μεγάλες γιορτές για να είναι σημαντικές — γιατί η ουσία ήταν εκεί: δύο άνθρωποι που επέλεξαν να πορευτούν μαζί. Mε τις ευλογίες του Ιεχωβά… Νάτο εδώ το ζευγάρι!

Η Σούλα δεν ήταν παρούσα με το σώμα της, αλλά ήταν εκεί — σε κάθε βλέμμα της Χλόης, σε κάθε ζεστή αγκαλιά και ευχή. Γιατί η αγάπη της γιαγιάς δεν γνωρίζει αποστάσεις. Είναι σαν ανάσα που ταξιδεύει με τη σκέψη και φτάνει πάντα εκεί που πρέπει. Και ήταν όλα τόσο ωραία προετοιμασμένα. Δείτε μια σύνθεση με λουλούδια και φωτογραφίες των παιδιών στο παράθυρο!

Ίσως η Σούλα, κάπου ήσυχα, να έκλεισε τα μάτια της και να φαντάστηκε τη σκηνή: τη Χλόη να χαμογελά, να λάμπει, να δίνει μια υπόσχεση ζωής. Και ίσως να δάκρυσε — όχι από λύπη, αλλά από εκείνη τη βαθιά, γεμάτη περηφάνια συγκίνηση που μόνο μια γιαγιά μπορεί να νιώσει. Η τούρτα που έκοψαν οι καλεσμένοι. Και κάτω μια οικογενειακή φωτογραφία…

Ανοιξιάτικες εικόνες από το σπίτι της φίλης μας, Νίτσας

Αυτή η εικόνα είναι η ουσία της άνοιξης! Τα ζωντανά κόκκινα άνθη, τριαντάφυλλα και βουκαμβίλιες, ξεδιπλώνονται κάτω από τον καταγάλανο ουρανό, δημιουργώντας μια τέλεια αντίθεση. Το πράσινο των φύλλων και η βλάστηση στο βάθος ενισχύουν το συναίσθημα της αναγέννησης και της ζωντάνιας που φέρνει η άνοιξη.

Η άνοιξη είναι η εποχή της αναζωογόνησης, των ανθισμένων κήπων και της ευχάριστης αύρας που γεμίζει την ατμόσφαιρα. Είναι η περίοδος που η φύση μιλάει με χρώματα και αρώματα και η φωτογραφία αυτή το αποτυπώνει υπέροχα! Όλη αυτή την ομορφιά την ζήσαμε χθες καθώς επισκεφτήκαμε τους φίλους μας Παναγιώτη και Νίτσα στην Άνω Αλμυρή Κορινθίας.

Η εικόνα αποπνέει απόλυτα την ομορφιά της άνοιξης! Ο κήπος της Νίτσας είναι γεμάτος με ζωντανά, πολύχρωμα λουλούδια, που δημιουργούν ένα φυσικό καμβά γεμάτο αρμονία. Η παρουσία των κόκκινων και ροζ ανθών χαρίζει ένταση και ζωντάνια στη σκηνή, ενώ το πράσινο των φύλλων και των φυτών προσθέτει μια αίσθηση φρεσκάδας και ηρεμίας.

Η Ναύπακτος μέσα από το φακό της φίλης μας Αντζελίνας

Έχω περάσει από τη Ναύπακτο. Κι έχω καθίσει και στην παραλία της για μπάνιο και στο λιμάνι. Εκεί που δεν μπόρεσα ακόμα να πάω και το βάζουμε στόχο με τη Σούλα είναι να ανεβούμε πάνω στο κάστρο. Και ξαφνικά είδα μια ανάρτηση στο Instagram της φίλης μας Αντζελίνας από μια πρόσφατη εκδρομή με τη σχολή της εκεί. Τι ωραία φωτογραφίες έχει τραβήξει! Είναι πραγματικά ζήτημα αισθητικής…

Η Ναύπακτος είναι παραθαλάσσια πόλη της Αιτωλοακαρνανίας στον Κορινθιακό κόλπο και έδρα του Δήμου Ναυπακτίας. Είναι χτισμένη ανάμεσα στο Αντίρριο και στις εκβολές του ποταμού Μόρνου, στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού και έχει πληθυσμό 12.950 κατοίκους (η δημοτική κοινότητα – απογραφή 2021). Αποτελεί μία από τις αρχαιότερες ελληνικές πόλεις που γνώρισε περιόδους μεγάλης ακμής και συνδέθηκε με σημαντικά ιστορικά γεγονότα.

Αυτό επιβεβαιώνεται από την άρτια οχύρωσή της, η οποία ξεκινά από το λιμάνι, συνεχίζεται με τρία αλλεπάλληλα τείχη και καταλήγει στο κάστρο. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός. Ευχαριστούμε πολύ Αντζελίνα. Μας ταξίδεψες με τις όμορφες φωτογραφίες σου. Να είσαι πάντα καλά με το Στέφανο, να ταξιδεύετε και να γεμίζετε τον τοίχο σας με όμορφες αναμνήσεις.

Να σας γνωρίσουμε λίγο τα Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ;

Το Σαν Φρανσίσκο είναι μια από τις πιο εμβληματικές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, γνωστή για τη Γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ, τα τελεφερίκ, το Αλκατράζ και τη ζωντανή πολιτιστική σκηνή της. Βρέθηκαν εκεί για μερικές μέρες η Έστερ με την Στηβ και έναν φίλο τους. Και οι φωτογραφίες που βλέπετε είναι της Έστερ, δεν είναι παρμένες από το διαδίκτυο…

Ας δούμε μερικά πράγματα για την ιστορία της πόλης. Ιδρύθηκε από Ισπανούς εξερευνητές και πήρε το όνομά της από τον Άγιο Φραγκίσκο το 1776. Πέρασε από την κατοχή των Ισπανών στο Μεξικό και στη συνέχεια στις ΗΠΑ το 1948. Ο πυρετός του χρυσού το 1849 έφερε ραγδαία ανάπτυξη, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη πόλη στη Δυτική Ακτή.

Ένας μεγάλος σεισμός και μια πυρκαγιά το 1906 κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της πόλης, αλλά ξαναχτίστηκε γρήγορα. Φιλοξένησε την ιδρυτική διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών το 1945. Έγινε κέντρο του κινήματος των χίπις και της σεξουαλικής επανάστασης το 1960. Δεν είναι και λίγα εδώ που τα λέμε και αξίζει να το επισκεφτεί κανείς.

Ο Τραμπ λέει ότι θα ανοίξει τις φυλακές του Αλκατράζ

Δεν του αρκεί να επαναφέρει σε λειτουργία την πιο διαβόητη φυλακή της Ιστορίας· δεν του αρκεί να επαναλάβει τα σχόλια για τους «κακούς» που λάθρα λυμαίνονται τη Γη της Ελευθερίας· δεν του αρκεί να λέει και να ξαναλέει ότι οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί σε επικίνδυνο και έμπλεο εγκλήματος μέρος του μάταιου τούτου κόσμου· μέσα σε όλα αυτά, θέλει η φυλακή του Αλκατράζ να γίνει έτι μεγαλύτερη και να ανακατασκευαστεί πλήρως για να συνωστίσει εκεί μέσα τους απόκληρους της γης. Στις 4 Μαΐου 2025, ο Ντόναλντ Τραμπ διέταξε την επαναλειτουργία του Αλκατράζ ως ομοσπονδιακού σωφρονιστικού ιδρύματος υψίστης ασφαλείας.

Η οδηγία, που εκδόθηκε χωρίς ενημέρωση του Τύπου, με ελάχιστες διευκρινίσεις και δίχως προηγούμενη διαβούλευση με την πολιτεία της Καλιφόρνιας, όριζε ότι το Γραφείο Φυλακών, μαζί με το υπουργείο Δικαιοσύνης, το FBI και την Υπηρεσία Εσωτερικής Ασφάλειας, αναλαμβάνουν την επαναλειτουργία του «Βράχου». Κι όλα αυτά, «προκειμένου να στεγάσει τους πιο αδίστακτους και βίαιους παραβάτες της Αμερικής. Δεν θα είμαστε πλέον όμηροι εγκληματιών, κακοποιών και δικαστών που φοβούνται να κάνουν τη δουλειά τους, μη επιτρέποντάς μας να απομακρύνουμε εγκληματίες, που ήρθαν στη χώρα μας παράνομα».
Από ένα κείμενο του Δημήτρη Αθηνάκη δημοσιευμένο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ… Διαβάστε όλο το δημοσίευμα ΕΔΩ…
Ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους, τους χαιρόμαστε

Σεμνά και ταπεινά το σχολιάζει στον τοίχο του, ο φίλος μας Λούης από τα Αποίκια της Άνδρου: «Εθελοντισμός . Τα χόρτα είχαν κλείσει τον μισό δρόμο. Δούλεψε χορτοκοπτικό, ένα καλό σκούπισμα γιατί τα σκαλοπάτια είχαν σχεδόν χαθεί από τα χώματα και το χόρτο…» Και να το τώρα, τι όμορφο που είναι!

Μετά ήρθε το άσπρισμα… Του χωριού τα μονοπάτια πρέπει να είναι καθαρά . Αποίκια ΑΝΔΡΟΣ. Τι ωραίοι άνθρωποι! Ζουν εκεί, καταλαβαίνουν την ανάγκη κι αντί να βαριγκωμούν και να εξαντλούνται σε κριτική στο Δήμο και τις υπηρεσίες του, αναλαμβάνουν οι ίδιοι δράση! Και όπως βλέπετε τα καταφέρνουν μια χαρά…

Σ’ αυτά τα δρομάκια έχουμε περπατήσει, χάρη σ’ αυτούς τους ανθρώπους έχουμε ζήσει κι αυτή η στάση τους για τη ζωή και συμπεριφορά τους, ήταν που μας έκαναν να αγαπήσουμε τους ίδιους, τα όμορφα Αποίκια και κατ’ επέκταση το νησί της Άνδρου. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς για όλο αυτό το καλό…

Η άνοιξη στη Ζαγορά του Πηλίου, προκλητικά όμορφη!

Οι φωτογραφίες της φίλης μας, Βικτώριας, μας δείχνουν πως είναι αυτή την εποχή η φύση στη Ζαγορά Πηλίου. Και δεν είναι διαφορετικά αυτά τα πράγματα από αυτά που είχαμε ζήσει κι εμείς όταν, πριν μερικά χρόνια, τέτοια εποχή, βρεθήκαμε εκεί ολοκληρώνοντας τη σκέψη μας να γνωρίσουμε ολόκληρο το Πήλιο. Δείτε μερικά πράγμα ΕΔΩ κι ΕΔΩ από εκείνες τις μέρες…

Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…