Αρχείο κατηγορίας Ταξίδια

Είχαμε γράψει πρόσφατα για τα χιόνια στον Καναδά και συγκεκριμένα στην περιοχή του Βανκούβερ. Ήταν 21 Δεκεμβρίου του 2022, όταν κάναμε αυτή ΕΔΩ την ανάρτηση… Αλλά και στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ έχουμε κάνει αρκετά δημοσιεύματα με χιόνια. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Η πανδαισία του λευκού από το χιόνι! Και όπως μας λένε, χιονίζει ακόμα…

Κι ενώ στην Ελλάδα αυτή την εποχή τα πράγματα είναι μια χαρά από πλευράς καιρού, για την ώρα, μας αρέσει όλο αυτό. Γενικά το έχουμε ξαναπεί η προσέγγιση μας για τα χιόνια είναι κάτι παραπάνω από εκείνη των ανθρώπων που το βλέπουν ως πρόβλημα. Εμείς ακόμα χρησιμοποιούμε την παιδική προσέγγιση που το βλέπει ως χαρά. Και κάτι που θέλουμε να σας πούμε: Την ανάρτηση την είχαμε προετοιμάσει από χθες. Μετά, μας προέκυψε το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη…

Ευχαριστούμε λοιπόν τους ανθρώπους μας εκεί που μας έστειλαν τις φωτογραφίες και μ’ αυτή την έννοια της χαρά τις ανεβάζουμε εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Θέλουμε να βλέπουμε τα πράγματα αισιόδοξα και γι’ αυτό προσεγγίζουμε τη ζωή με θετική ματιά. Έτσι κάναμε πάντα κι έτσι θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Ας κρατήσουμε αυτή την ομορφιά… Μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη θλίψη της μέρας…

Η φίλη μας Potoula Kounoupi έκανε, πριν δυο μέρες, μια ανάρτηση στο Facebook από το Βανκούβερ BC, του Καναδά όπου είχε πάει για επίσκεψη, προκειμένου να δει τη μητέρα της η οποία μένει εκεί. Και η Ποτούλα, στον Καναδά μένει, αλλά από την άλλη μεριά της αχανούς χώρας της βόρειας Αμερικής, την περιοχή του Κεμπέκ.

Από τη βόλτα της, ανέβασε τις σημερινές φωτογραφίες… Και άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου της μνήμης. Θα μιλήσω για μένα που αν και τη γνώρισα αυτή την περιοχή για λίγο, μόλις 15 μέρες καθίσαμε το 2015, πριν οκτώ χρόνια, μπήκε μέσα στην καρδιά μου. Και πώς δεν θα γίνονταν έτσι τα πράγματα, με τόσο όμορφα μέρη;

Είναι και τα παιδιά της Σούλας, η Έστερ και ο Κώστας με τις οικογένειες τους, που μένουν εκεί και μας λείπουν, τόσο η Άννυ όσο και ο Στηβ. Μακάρι να ήμασταν πιο κοντά και να ήταν καλύτερα τα οικονομικά μας. Πολύ θα θέλαμε να ξαναπάμε και να τους δούμε για λίγο. Ελπίζω το φετινό καλοκαίρι να πάνε όλα καλά και να έρθουν, όπως προγραμματίζουν.

Προσμένοντας, λοιπόν, ας πάρουμε μια γεύση από την περιοχή τους, μέσα από τις φωτογραφίες που ανέβασε η Ποτούλα, στη βόλτα της… Η θάλασσα που βλέπετε είναι η άκρη του Ειρηνικού Ωκεανού που καταλήγει εκεί. Και είναι πανέμορφα, όπου και να κοιτάξεις. Η φύση και η ατμόσφαιρα πεντακάθαρη, τέτοια που σε κάνει ακόμα να ελπίζεις για κάτι καλύτερο.

Το χωριό Νυμφαίο (παλαιότερα Νιβέστα ή και Νέβεσκα είναι ορεινός οικισμός (υψόμ. 1.350) που έχει χαρακτηρισθεί από το 1978 ως «διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός». Υπάγεται στο Δήμο Αμυνταίου της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας. Βρίσκεται στο νότιο άκρο του νομού Φλώρινας, στις ανατολικές κλιτύες του όρους Βέρνου, σε απόσταση 57 χλμ. από την πόλη της Φλώρινας μέσω του αυτοκινητοδρόμου 27 και του οδικού άξονα Ξινού Νερού.

Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί το παρουσιάζουν ως ένα από τα δέκα ομορφότερα χωριά της Ευρώπης, ενώ στον παγκόσμιο διαγωνισμό της U.N.E.S.C.O. διεκδίκησε το Διεθνές Βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την άριστη διαχείριση πολιτιστικού αποθέματος και φυσικού περιβάλλοντος. Ο οικισμός έχει μόνιμο πληθυσμό 132 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

Το Νυμφαίο οικίστηκε περί το 1385 από Βλάχους Οδίτες, δηλαδή λατινοφωνήσαντες αυτόχθονες Μακεδόνες, που επί 1.400 χρόνια φύλαγαν τη γειτονική Εγνατία Οδό και οι οποίοι κατέφυγαν τότε στα απρόσιτα βουνά, ύστερα από σκληρές μάχες με τους Οθωμανούς. Οι φωτογραφίες είναι του Μιχάλη Τσιρλή, δημοσιευμένες στην ομάδα “Νυμφαίου Δρώμενα. Φίλοι της φύσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς Νυμφαίου”.

Με ανθισμένες αμυγδαλιές από την Άνδρο, το νησί της καρδιάς μας, φωτογραφημένες από τον φίλο μας Λούη, θα σας πάμε σήμερα. Γιατί μπορεί να είμαστε στα τελειώματα του Γενάρη και ο καιρός να είναι άσχημος, τουλάχιστον από πλευρά κρύου, αλλά εκεί έξω η άνοιξη καραδοκεί. Δείτε αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες που τράβηξε από τα Αποίκια, το χωριό που μένει ο φίλος μας.

Σ’ αυτά τα μέρη έχουμε περπατήσει πριν πέντε χρόνια, το 2018, όταν μας φιλοξένησαν για 10 μέρες. Τις μισές από αυτές μείναμε στα Αποίκια και ήταν υπέροχη η παρέα μαζί τους. Θέλουμε να σας δείξουμε από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μερικά δημοσιεύματα που κάναμε τότε από εκεί, Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας.

Όπως κι αυτή εδώ, επίσης από το ίδιο χωριό, τα Αποίκια, αυτή τη φορά όμως από τα χέρια της καλή μας φίλης, Ευαγγελίας. Κι εκείνη μας έχει φιλοξενήσει με τον σύζυγό της, τον Μανώλη, στο σπίτι που μένουν. Έναν μικρό παράδεισο, λίγο πιο έξω από το χωριό. Πρόωρα ανθισμένες οι αμυγδαλιές φέτος. Όπως πρόωρα είναι και πολλά άλλα πράγματα λόγω της κλιματικής αλλαγής. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Σ’ αυτό το δρομάκι έχουμε περπατήσει και μπροστά επάνω, ακριβώς, είναι το σπίτι που μέναμε. Φανταστικό! Ήσυχο, ήρεμο, κλασικό χωριό και πολύ κοντά στη χώρα αν κινείσαι με το αυτοκίνητο. Το κοινό σημείο, είναι οι ανθισμένες αμυγδαλιές, αυτό μας άρεσε όταν τις είδαμε δημοσιευμένες στον τοίχο του Λούη. Κι αυτό μας έφερε στη μνήμη όμορφα πράγματα. Έτσι δημιουργούνται όμορφες φιλίες, διαχρονικές!

Ο καιρός είναι κακός τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα. Και στην Αθήνα είχαμε πολλές βροχές. Στα ορεινά όμως χιόνισε, όπως εδώ στη Βασιλίτσα Γρεβενών. Η Βασιλίτσα είναι βουνό της Μακεδονίας και της Ηπείρου, στα όρια των νομών Ιωαννίνων και Γρεβενών. Εδώ θα μείνουμε σήμερα, να σας δείξουμε τα χιόνια της.

Η κορυφή της έχει υψόμετρο 2.249 μέτρα και βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της οροσειράς της Βόρειας Πίνδου ανάμεσα στα χωριά Δίστρατο, Σμίξη και Αβδέλλα. Διαθέτει και χιονοδρομικό κέντρο με 18 πίστες και 7 αναβατήρες. Τις φωτογραφίες, στη σημερινή ανάρτηση, τις τράβηξε ο διαδικτυακός μας φίλος, Thodoros Karagiannis.

Και είναι από το Χιονοδρομικό Κέντρο Βασιλίτσας που αυτές τις μέρες έχει την τιμητική του. Το όρος Βασιλίτσα, διαβάζουμε στο Wikipedia, είναι σημαντικός βιότοπος για την αρκούδα, τη βίδρα και το αγριόγιδο, και έχει συνολική έκταση 13.562,9 στρέμματα. Βέβαια, χιονισμένη όπως τη βλέπετε σήμερα, τίποτα από αυτά δεν μπορείτε να διακρίνετε.

Η Βασιλίτσα αποτελεί μια από τις κορυφές της οροσειράς της Πίνδου. Υπάγεται στο εθνικό πάρκο της βόρειας Πίνδου και το μεγαλύτερο μέρος της ανήκει στο νομό Γρεβενών, ενώ ένα μικρό τμήμα της στο νομό Ιωαννίνων. Σε απόσταση 42 χλμ. από την πρωτεύουσα του νομού Γρεβενών βρίσκεται το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο της Βασιλίτσας. Από την Αθήνα απέχει 420 χλμ. και από τη Θεσσαλονίκη 215 χλμ.

Όχι, τα χιόνια που βλέπετε στη σημερινή ανάρτηση δεν είναι από κάπου εδώ κοντά. Τις φωτογραφίες τις πήραμε από την ομάδα “Weather News Greece” είναι του Trifon Oslovitis και είναι από το Καϊμάκτσαλαν, Βόρας. Αυτό, είναι ένα βουνό στα σύνορα της Ελλάδας με τη Βόρεια Μακεδονία. Από τη Θεσσαλονίκη απέχει περίπου 3,30 ώρες μέσω Εγνατίας.

Είναι το νοτιότερο μέρος και η υψηλότερη κορυφή, 2.524 μ, μιας οροσειράς που στα ελληνικά ονομάζεται Βόρας και στα Σλάβικα Νίτζε. Τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών διασχίζουν την κορυφή. Είναι το τρίτο ψηλότερο σημείο της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο και τον Σμόλικα.

Στο Όρος Βόρας ή Καϊμάκτσαλαν 33 χιλιόμετρα από την πόλη της Έδεσσας θα βρείτε τον παραδοσιακό οικισμό Παλιός Άγιος Αθανάσιος ή Τσέγανη, Ο Παλιός Άγιος Αθανάσιος ή Καιμάκτσαλαν χαρακτηρίζεται ως το πιο κοσμικό ορεινό χωριό της Μακεδονίας στο νομό Πέλλας.

Στο Καιμάκτσαλαν και στον οικισμό Παλιός Άγιος Αθανάσιος σε υψόμετρο 1200 μέτρων, στους πρόποδες του όρους Βόρας, θα έχετε μία ευχάριστη διαμονή και θα βρείτε πολλά ξενοδοχεία και παραδοσιακούς ξενώνες, πετρόχτιστα, εναρμονισμένα με το περιβάλλον. Για καλό φαγητό υπάρχουν παραδοσιακές ταβέρνες και εστιατόρια. Αν τώρα, λέμε, θελήσετε να πάτε…

Μπορεί χθες στην Αθήνα ο καιρός χθες να ήταν κάτι παραπάνω από καλός, με τον ήλιο να έχει κάνει την εμφάνισή του ανεβάζοντας τη θερμοκρασία, στα Ιωάννινα όμως, έπεσε πυκνή ομίχλη. Φυσικά τα αθηναϊκά site έγραψαν γι’ αυτό, επειδή πάντα το τοπίο με την ομίχλη είναι εντυπωσιακό. Και παραπέμπει σε κάτι το μαγικό, όπως είναι κι αυτές οι φωτογραφίες.

Εμείς όμως χρησιμοποιήσαμε στη δημοσίευση τις φωτογραφίες που ανέβασε στον τοίχο της η φίλη μας, Δήμητρα Σιδέρη. Το σύννεφο της ομίχλης είχε καλύψει τη λίμνη των Ιωαννίνων και την πόλη, μετατρέποντάς την ολόκληρη σε κινηματογραφικό σκηνικό. Πολλά λοιπόν αθηναϊκά site όπως είπαμε, είχαν το θέμα αναδημοσιεύοντας το epirusprot.gr. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Οι τουρίστες και οι ντόπιοι, είχαν την ευκαιρία, παρά το τσουχτερό κρύο, να απολαύσουν και να φωτογραφίσουν ένα μοναδικό θέαμα. Τα Ιωάννινα τον χειμώνα μοιάζουν βγαλμένα από ιστορία νουάρ. Η λίμνη Παμβώτιδα χάνεται μέσα στην ομίχλη δημιουργώντας ένα πανέμορφο και μυστηριώδες σκηνικό που σε ελκύει.