Αρχείο κατηγορίας Επικαιρότητα

Αν η εξωτερική όψη της “Ταβέρνας του Θωμά” στο Σκλήθρο (κοντά στο Νυμφαίο) σας προϊδεάζει για μια αυθεντική γαστρονομική εμπειρία, ο εσωτερικός της χώρος έρχεται να επιβεβαιώσει και να απογειώσει κάθε προσδοκία. Αφήνοντας πίσω την πέτρινη πρόσοψη, ο επισκέπτης περνάει το κατώφλι ενός χώρου που δεν είναι απλώς ένα εστιατόριο, αλλά ένα ζεστό, οικείο σπίτι βγαλμένο από άλλη εποχή. Ο Θωμάς και η οικογένειά του έχουν δημιουργήσει ένα σκηνικό που τιμά την μακεδονική παράδοση και την αρχοντική αισθητική. Δείτε ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε.

Οι τοίχοι είναι επενδυμένοι με την τοπική πέτρα, προσδίδοντας στιβαρότητα, αίσθηση μονιμότητας και μια ρουστίκ κομψότητα. Η πέτρα, σε συνδυασμό με το ζεστό ξύλο των πατωμάτων και των οροφών (όπως φαίνεται στην εικόνα 3 με τα εμφανή δοκάρια), δημιουργεί ένα περιβάλλον που σε αγκαλιάζει. Στο κέντρο του χώρου δεσπόζει ένα πέτρινο τζάκι που, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, γίνεται η καρδιά της ταβέρνας. Περιτριγυρισμένο από αντίκες, επιβλητικά ξύλινα έπιπλα, και έναν παλιό καθρέφτη με χρυσή κορνίζα, η ατμόσφαιρα μετατρέπεται σε παραμυθένια.

Η επιλογή των επίπλων είναι μοναδική. Θα παρατηρήσετε την αντίθεση: γύρω από στρογγυλά τραπέζια, που προσδίδουν μια αίσθηση πολυτέλειας και άνεσης. Σκούρες, σκαλιστές ξύλινες καρέκλες με δερμάτινα καθίσματα, ιδανικές για μεγάλες παρέες, που ενισχύουν τον παραδοσιακό χαρακτήρα. Ο φωτισμός είναι χαμηλός, ζεστός και προέρχεται από κλασικά κρεμαστά φωτιστικά και επιτραπέζια φωτιστικά με αμπαζούρ. Σίγουρα ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία…

Μια δυνατή, κατακλυσμιαία βροχή έπληξε την Αθήνα χθες το απόγευμα, Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2025, μετατρέποντας τους πολυσύχναστους δρόμους της πόλης σε ορμητικά ποτάμια και δημιουργώντας ένα σκηνικό πρωτοφανούς χάους, αλλά και ξεχωριστής ομορφιάς. Η μέρα είχε ξεκινήσει με έναν ήπιο, φθινοπωρινό καιρό, αλλά γύρω στις τρεις το απόγευμα, ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει απειλητικά. Σύντομα, οι πρώτες ψιχάλες έδωσαν τη θέση τους σε μια αδιάκοπη καταιγίδα, με κεραυνούς να σχίζουν τον ουρανό και βροντές να δονούν τα κτίρια.

Η ορατότητα έπεσε δραματικά, αναγκάζοντας τους οδηγούς να κινούνται με ελάχιστη ταχύτητα, ενώ οι πεζοί έτρεχαν να βρουν καταφύγιο κάτω από σκέπαστρα και εισόδους πολυκατοικιών. Στο κέντρο της Αθήνας, η πλατεία Συντάγματος μετατράπηκε σε μια απέραντη λίμνη, με τα νερά να φτάνουν τους αστραγάλους. Τουρίστες και ντόπιοι παρακολουθούσαν με δέος και έκπληξη το φαινόμενο, κάποιοι βγάζοντας φωτογραφίες με τα κινητά τους, άλλοι απλώς απολαμβάνοντας το θέαμα.

Επιστροφή στην Αθήνα… Η Ακαδημία Αθηνών θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά έργα του νεοελληνικού κράτους και αποτελεί σύμβολο του νεοκλασικισμού στην Ελλάδα. Σχεδιάστηκε από τον περίφημο Δανό αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν (Theophil Hansen), ο οποίος εμπνεύστηκε από την κλασική αρχιτεκτονική της Αθήνας. Η κατασκευή χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τον ομογενή ευεργέτη Σίμωνα Σίνα, ο οποίος ήταν Έλληνας πρέσβης στη Βιέννη.

Τα θεμέλια τέθηκαν το 1859. Μετά τον θάνατο του Χάνσεν, την επίβλεψη ανέλαβε ο βοηθός του, ο διάσημος αρχιτέκτονας Ερνέστος Τσίλλερ (Ernst Ziller), ο οποίος ολοκλήρωσε το έργο. Ολοκληρώθηκε το 1887. Το κτίριο είναι εμπνευσμένο από τον αρχαίο Παρθενώνα και τα Προπύλαια της Ακρόπολης. Διαθέτει μια εντυπωσιακή πρόσοψη με ιωνικούς κίονες και ένα αέτωμα με γλυπτική σύνθεση από τον Καρλ Ράμζαουερ, η οποία απεικονίζει τη γέννηση της Αθηνάς.

Κάθε φθινόπωρο, όταν ο χρυσός του ήλιου αρχίζει να σβήνει και τα φύλλα βάφονται σε κόκκινες και πορτοκαλί αποχρώσεις, ένα λουλούδι αναλαμβάνει τον θρόνο του κήπου: το Χρυσάνθεμο. Είναι αδύνατον να μην το παρατηρήσει κανείς. Από τα βαθιά ματζέντα των πλούσιων, σφαιρικών ανθέων μέχρι τα φωτεινά, απλά πέταλα που ανοίγουν για να αποκαλύψουν μια χρυσή καρδιά—όπως αυτά στις υπέροχες φωτογραφίες του φίλου μας Ηλία—τα Χρυσάνθεμα είναι η επιτομή της φθινοπωρινής ομορφιάς.

Η ιστορία τους ξεκινά πριν από πάνω από 2.500 χρόνια, στην Αρχαία Κίνα. Εκεί, το λουλούδι ήταν τόσο αγαπητό που μια ολόκληρη πόλη, η Chu-Hsien (σημαίνει «Πόλη των Χρυσανθέμων»), πήρε το όνομά της από αυτό. Αρχικά, μάλιστα, δεν καλλιεργούνταν μόνο για την ομορφιά τους, αλλά και ως βοτανικό —τα φύλλα και οι ρίζες χρησιμοποιούνταν για φαρμακευτικούς σκοπούς, ενώ τα πέταλα για την παρασκευή ενός αρωματικού τσαγιού.

Με το πέρασμα των αιώνων, τα Χρυσάνθεμα ταξίδεψαν στην Ιαπωνία, όπου η σημασία τους απογειώθηκε. Έγιναν το επίσημο εθνικό σύμβολο της χώρας και το έμβλημα του Αυτοκράτορα, ο οποίος καθόταν στον «Θρόνο των Χρυσανθέμων». Σήμερα, η Ιαπωνία γιορτάζει ακόμα το Φεστιβάλ της Ευτυχίας (Kiku no Sekku) προς τιμήν τους, πιστεύοντας ότι ένα πέταλο Χρυσάνθεμου στον πάτο ενός ποτηριού κρασί εξασφαλίζει μακροζωία και ευτυχία. Τα κάνουν αυτά οι άνθρωποι!

Εμείς βλέπουμε την επιφάνεια. Κι αυτό που διαπιστώνουμε είναι στασιμότητα σε σχέση με την πρόοδο των έργων. Τι συμβαίνει όμως με το πολύπαθο σιδηροδρομικό έργο στα Σεπόλια (υπογειοποίηση) που διχοτομεί την Αθήνα, αλλά που υπόσχεται ότι θα κάνει αλλιώτικη την περιοχή, αν τελικά τα καταφέρει και υλοποιηθεί; Το παρακολουθούμε, επειδή συμβαίνει να είναι κοντά στη γειτονιά που μένουμε. Και ιδού τα νεωτέρα… Μάλλον θα περιμένουμε πολύ, μέχρι να δούμε την οριστική υλοποίηση του… 

Διαβάστε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα του INSIDER….

Ο αέρας του φθινοπώρου είναι γεμάτος από υποσχέσεις. Στα νησιά και την ηπειρωτική Ελλάδα, από την Κρήτη ως την Εύβοια, ένας πανάρχαιος κύκλος ξεκινά: το λιομάζωμα! Ο φακός του φίλου μου Πέτρου, μας μεταφέρει σε έναν ευβοϊκό ελαιώνα, εκεί όπου η φύση ζωγραφίζει με αντίθεση, καθώς ο ήλιος χαμηλώνει. Στις φωτογραφίες, οι σιλουέτες των δέντρων, σκοτεινές και επιβλητικές, υψώνονται ενάντια σε έναν ουρανό που χάνει σιγά-σιγά το φως του. Είναι αυτές οι στιγμές που η δουλειά της χρονιάς κορυφώνεται. 

Τα κλαδιά βαριά από τον καρπό, γίνονται σκιά, μα οι ελιές διακρίνονται, μικρές μαύρες και βιολετί κουκκίδες, που κρατούν μέσα τους όλο το φως του καλοκαιριού. Αυτές οι σκιές δεν είναι σκοτάδι. Είναι προσμονή. Μόνο μία από τις εικόνες φωτίζει πλήρως την αλήθεια: Οι καρποί, πλούσιοι, με χρώματα που τρεμοπαίζουν από το βαθύ βιολετί στο μαύρο, κρέμονται έτοιμοι. Είναι το «χρυσάφι» που θα γίνει το πολύτιμο λάδι, ο θησαυρός της μεσογειακής διατροφής.

Το λιομάζωμα δεν είναι απλώς αγροτική εργασία, είναι μια γιορτή της αντοχής. Η σκληρή δουλειά κάτω από τον ήλιο, η μυρωδιά της φρέσκιας ελιάς, οι φωνές που γεμίζουν τον κάμπο. Είναι η στιγμή που η Εύβοια, όπως και η Κρήτη, προσφέρει τους καρπούς της. Μέσα από τις καλλιτεχνικές αυτές φωτογραφίες, ο Πέτρος δεν αποτυπώνει μόνο δέντρα. Αποτυπώνει την ψυχή του ελληνικού τοπίου, την αιώνια σχέση του ανθρώπου με τη γη και την ομορφιά του κύκλου της ζωής, που πάντα, μετά τη σκιά, φέρνει το φως του λαδιού.

Άλλο ένα βήμα μπροστά στο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ! Αν προσέξετε, αριστερά στη μπάρα, περάσαμε ήδη τις 36.011 επισκέψεις από μοναδικές ΙP. Και προχωρούμε! Βέβαιοι πως δεν πάει χαμένος ο χρόνος που διαθέτουμε εδώ, ως χόμπι. Συνεχίζουμε αυτή την καθημερινή επαφή και επικοινωνία.. Κάνει καλό και σε μας που ασχολούμαστε με τη φροντίδα του, αλλά και σε σας που έχετε την ανάγκη, καθημερινά, να περάσετε και να ρίξετε μια ματιά. Ευχαριστούμε!