
Περπατώντας στην Αθήνα, οδός Πατησίων, κάπου κοντά στις πλατείες Ομονοίας και Κάνιγγος. Θα το έχετε δει αυτό το ξενοδοχείο στην οδό Χαλκοκονδύλη. Έψαχνα να βρω ένα ανταλλακτικό για το στυλό μου. Και ήξερα ότι εδώ, στην Πατησίων θα έβρισκα τα παλιά βιβλιοχαρτοπωλεία, για να το ζητήσω. Νόμιζα, γιατί δεν υπήρχε πια, ούτε ένα. Όλα έχουν κλείσει. Φοβερό αυτό…

Αλλά, γιατί μου κάνει εντύπωση; Οι νέοι δεν γράφουν πια. Δεν χρησιμοποιούν, ούτε στυλό, ούτε χαρτί, Τάχα μου το κάνουν από οικολογική ευαισθησία, αλλά στην πραγματικότητα τη ζημιά την έκαναν τα σμάρτφον, τα νέας γενιάς κινητά τηλέφωνα. Εδώ γράφουν και σχολιάζουν ψηφιακά. Και νομίζουν ότι το χαρτί και το στυλό είναι πια ξεπερασμένα. Πόσο λάθος κάνουν!

Κούνια που τους κούναγε! Οι τεχνολογίες έρχονται και παρέρχονται, αλλά κάποια πράγματα παραμένουν κλασικά στο χρόνο. Είναι ωραίο να προσαρμοζόμαστε σε ότι μας εξυπηρετεί, αλλά να μην ξεχνάμε και τα βασικά πράγματα. Η δική μου γενιά έτσι μεγάλωσε. Και με το στυλό και το χαρτί ελέγχει καλύτερα τη σκέψη όταν χρειάζεται να τη βάλει σε μια τάξη. Έτσι γράφεται ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Εσείς βέβαια τον βλέπετε και τον διαβάζετε μέσω του διαδικτύου, ψηφιακά. Αλλά αυτό είναι η δεύτερη φάση…
Ευχαριστούμε πολύ Ρούλα! Πόσο θα θέλαμε να βγει αληθινή η ευχή σου. Αγωνιζόμαστε γι' αυτό...