Την είδα χθες Δευτέρα στην Καπνικαρέα μέσα στο μάρσιπο να την κουβαλάει, όπως κουβαλάνε τα παιδιά τους κάποιοι γονείς. Δεν ήμουν σίγουρος ότι ήταν γάτα και πήγα από κοντά να το διαπιστώσω εκεί που καθόταν. Τον ρώτησα “δεν φοβάσαι μη σου φύγει” αλλά έπεσα σε… τοίχο. Ο άνθρωπος ήταν Ιταλός τουρίστας. Με νοήματα του ζήτησα την άδεια να τον φωτογραφίσω. Μου την έδωσε χαμογελώντας.
Λίγη ώρα αργότερα πάνω σε μια γαζία – δέντρο, που τα κίτρινα άνθη της είχαν γεμίζει τον πεζόδρομο της Ερμού, είδα μια άλλη γάτα, ντόπια, ελεύθερη, χωρίς αφεντικό, να αγνοεί το φόβο του ανθρώπου και να περιφέρεται άνετα ως αδέσποτη. Πρόλαβα να τραβήξω τρία κλικ ώστε να εμπλουτίσω αυτή την ανάρτηση. Δεν έδειχνε να βιάζεται να φύγει.
Δες. Ο Ιταλός ήρθε με τη σύντροφό του από την χώρα του βόλτα στην Αθήνα και πήραν μαζί τους στο μάρσιπο και το κατοικίδιο τους, τη γάτα. Κι αυτή, που φημίζεται για το ανεξάρτητο πνεύμα και την ανεξαρτησία της, καλά εκπαιδευμένη, ακολουθούσε το αφεντικό της, υποτακτικά, αντί να την… κάνει από τη μικρή πορτούλα της, στην άγνωστη γι’ αυτή Αθήνα…
