
Είχαμε καιρό να το κάνουμε, αλλά φαίνεται ότι έφτασε η ώρα. Καθώς ξαναγυρνάμε στις παλιές συνήθειες μας. Θέλουμε να γνωρίζουμε γωνιές της πόλης που ζούμε. Σήμερα λοιπόν θα σας πάμε στο Μεταξουργείο και θα ξεκινήσουμε από τη γωνία Πούκεβιλ και Φαβιέρου, κάπου κοντά στην πλατεία Καραϊσκάκη… Ένα παλιό κτίριο, κόσμημα κάποτε, ερείπιο σήμερα και χωρίς σκεπή, βεβηλωμένο από τα χαζά γκράφιτι που δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα.

Λίγο πιο δίπλα, Βίκτωρος Ουγκώ και Ψαρών είναι αυτό το κτίριο. Δεν είναι τόσο παλιό, όσο το προηγούμενο. Η σημαία πάνω του, είναι δείγμα ότι υπάρχει ζωή μέσα του. Αν και όμορφο αρχιτεκτονικά, δεν παύει να έχει πάνω του τα σημάδια της εγκατάλειψης. Πολλές φορές αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν, τόσα διαμερίσματα στο κέντρο της Αθήνας να είναι κλειστά ή τουλάχιστον να μην έχουν εμφανή σημεία ανθρώπινης ζωής. Δεν έχω πάντα τις απαντήσεις.

Πολύ κοντά, είναι η γωνία Βίκτωρος Ουγκώ και Ακομινάτου. Το κτίριο είναι αρκετά πιο σύγχρονο. Ίσως και της δεκαετίας του 70, τότε που έκαναν οι εργολάβοι σπίτια χωρίς σχέδια, εμπειρικά και προτιμούσαν τα μικρά μπαλκονάκια που ούτε ένα τραπεζάκι με δυο καρέκλες δε χωρούσαν για να μπορεί κάποιος να καθίσει και να πιεί τον καφέ του. Και γιατί όλα αυτά; Για να εξοικονομήσουν άχρηστους χώρους, όπως η σαλοτραπεζαρία που ήταν πάντα κλειστή και άνοιγε μόνο σε κάποια γιορτή.
Καλά να περάσετε και σήμερα έχοντας την ευλογία του Θεού μας.