Θα το πω με ειλικρίνεια. Μου έχει λείψει η μυρωδιά της οργωμένης γης. Αλλά πού να βρεις χώμα στην τσιμεντούπολης της Αθήνας; Μια μεγαλούπολη, όπως αυτή που ζούμε, δεν έχει χώρους παρά μόνο για μπετόν. Στην επαρχία όμως είναι αλλιώς. Τρεις φωτογραφίες λοιπόν σας έχουμε σήμερα. Η επάνω και η κάτω είναι από την Κρήτη και η μεσαία από την Χαλκίδα.
Ο φίλος μου Πέτρος όργωσε για να βάλει τα φασόλια της χρονιάς για το σπίτι του. Τον παρακολουθώ, όταν το κάνει. Έχει το χώρο, έχει τη διάθεση, ασχολείται. Και είναι υπέροχο να έχει στο τραπέζι της οικογένειας ότι πιο καθαρό και υγιεινό, καθώς γνωρίζει πολύ καλά πώς τα έχει μεγαλώσει, μακριά από φάρμακα επικίνδυνα για τον ανθρώπινη υγεία. Έτσι κάνει και με τα άλλα κηπουρικά και τις ντομάτες του.
Τα ίδια και η Στασούλα μας, στου Γρέγο. Έχει φροντίζει ο Αγησίλαος για τον κήπο τους, όπως κάθε χρόνο. Εκείνος είναι που θα προμηθεύσει φρέσκα πράγματα στο τραπέζι τους. Κι εδώ, κοντά στα ζώα τους και όχι πολύ μακριά από το Θραψανό θα περάσουν μέρες, ώρες ατέλειωτες για να φροντίσουν την καλλιέργεια τους και να δώσουν καρπό, Τίποτα δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει τον κόπο.