Φεύγεις από το Βανκούβερ του Καναδά, μια πόλη που αγκαλιάζεται από τον Ειρηνικό ωκεανό και τα χιονισμένα βουνά, όπου η δροσιά του είναι η καθημερινότητά σου. Διασχίζεις ωκεανούς και ηπείρους, αφήνοντας πίσω σου τις μεγάλες εκτάσεις και τους αχανείς ορίζοντες του Καναδά, για να βρεθείς στην καρδιά της Μεσογείου. Η μακρινή πτήση, γεμάτη αναμονή και προσμονή, σε φέρνει τελικά στην Αθήνα.
Και τότε, η στιγμή έρχεται. Είναι η Πανσέληνος του Αυγούστου, μια από τις πιο μαγικές νύχτες του ελληνικού καλοκαιριού. Η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη ηλεκτρισμό. Η ζέστη της ημέρας έχει υποχωρήσει, αφήνοντας πίσω της μια γλυκιά, βραδινή αύρα. Περιπλανιέσαι στα στενά δρομάκια της Πλάκας, με τις μυρωδιές από γιασεμί και ταβέρνες να γεμίζουν τον αέρα. Ξαφνικά, σηκώνεις το βλέμμα σου ψηλά.
Εκεί, πάνω στον ιερό βράχο, η Ακρόπολη στέκεται επιβλητική, φωτισμένη όχι μόνο από τους τεχνητούς προβολείς, αλλά και από το ολόγιομο φως του φεγγαριού. Είναι ένα θέαμα που κόβει την ανάσα. Ο Παρθενώνας, με τις αρχαίες κολόνες του, λούζεται στο ασημένιο φως, ενώ η Πανσέληνος μοιάζει να αιωρείται ακριβώς από πάνω του, σαν ένα λαμπερό στέμμα. Οι φωτογραφίες είναι της Άννυ. Η τελευταία είναι από το πίσω μπαλκόνι του σπιτιού της στη Νισαίας…
