Περπατώντας στον λόφο Σκουζέ, νιώθεις αμέσως πως έχεις απομακρυνθεί από τη βοή της πόλης, παρότι βρίσκεσαι ακόμα στην καρδιά της Αθήνας. Οι ήχοι χαμηλώνουν, το πράσινο πυκνώνει και κάθε βήμα μοιάζει να σε ταξιδεύει στο παρελθόν. Αν και τον έχω περπατήσει πολλές φορές αυτό το λόφο για άλλη μια φορά για σας, αυτή τη φορά, έκανα μια στάση με τη μηχανή μου και φωτογράφησα τις εισόδους του.
Ο λόφος, με τα παλιά πέτρινα μονοπάτια και τα ασβεστωμένα σκαλάκια, αποπνέει μια γαλήνη. Από ψηλά, η θέα προς τα Σεπόλια και την Ακαδημία Πλάτωνος σε ανταμείβει, ιδίως τις ώρες του δειλινού. Τα πεύκα, τα κυπαρίσσια και οι ελιές που φύτεψαν κάποτε οι Σκουζέδες δημιουργούν σκιά και άρωμα, ενώ τα πουλιά συμπληρώνουν την ησυχία με τα κελαηδήματά τους.
Εδώ ο χρόνος μοιάζει να κινείται αλλιώς. Περπατώντας στον λόφο Σκουζέ δεν κάνεις απλώς μια βόλτα — συνομιλείς με την ιστορία, τη φύση και την παλιά Αθήνα που ακόμα επιμένει να ζει ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Και το περιβάλλον σε αποζημιώνει, αν μάλιστα το παντρέψεις με την ταβέρνα που υπάρχει μέσα σ’ αυτό τον λόφο, την “Αρετούσα”. Την έχουμε τιμήσει πολλές φορές και αξίζει από πολλές απόψεις…
