Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Είναι λογικό να πρέπει να τα δει πρώτα ο διαχειριστής και να απομακρύνει κάποιο, αν -λέμε τώρα- μπορεί να είναι υβριστικό…
Καλά να περάσετε. Υπέροχο ηλιοβασίλεμα!!!!!! Υπέροχη παρέα!!!! Την αγάπη μου σε όλους.
Και βέβαια σε θυμάμαι καλέ μου φίλε Θανάση! Ξεχνιόνται οι παρέες που κάναμε στη Χαλκιδική μαζί με τον αξέχαστο Άρη;…
Να περνάτε όμορφα αγαπητέ αδερφέ και φίλε Νίκο, με την παρέα σου, είμαι ένας φίλος από την μακρινή Νυρεμβέργη. Σας…
Ευχαριστούμε πολύ Ρούλα! Πόσο θα θέλαμε να βγει αληθινή η ευχή σου. Αγωνιζόμαστε γι' αυτό...
Μια ζέστη, μια κρύο. Οι συννεφιές ίσως να μη βοηθούν, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε αυτό. Πάντα ένας ήλιος δυνατός, θα κάνει τη διαφορά!
Περιμένουμε υπομονετικά να δούμε αυτή την εποχή στην πλήρη ανάπτυξη της και ελπίζουμε η συνέχεια να μας δικαιώσει, ακόμα περισσότερο. Η φωτογραφία είναι φετινή, από την Πάρο
Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι εδώ για να καταγράφει όμορφες στιγμές
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο. Και να το εκτιμάς!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Ένα μεσημέρι, στο σπίτι των παιδιών, στα Σεπόλια…
Σάββατο μεσημέρι, μετά το έργο, πήγαμε μια βόλτα στο σπίτι των παιδιών, στη Νισαίας. Φύσαγε ένα ελαφρό αεράκι, δροσιστικό κι εγώ κάθισα στη βεράντα για να γράψω αυτό το σημείωμα. Έχει διαμορφωθεί πολύ όμορφα με το τραπέζι και τις καρέκλες που έβαλαν τα παιδιά. Και παρά το γεγονός ότι είχε ήλιο, η θερμοκρασία δεν ξεπερνούσε του 32 C, οπότε, μάλλον είχα διαλέξει το κατάλληλο μέρος για να καθίσω.
Η Σούλα είχε να ασχοληθεί με κάποιες δουλειές που έπρεπε να γίνουν. Που δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τα παιδιά, τα οποία μέχρι την τελευταία ώρα πριν φύγουν, ήταν εδώ και πάσχιζαν να μην αφήσουν εκκρεμότητες πίσω τους. Αλλά και κάποιες μικρές που έμειναν, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Εμείς θα τις προχωρήσουμε και όλα θα γίνουν με τον κατάλληλο τρόπο στον κατάλληλο καιρό. Γι’ αυτό πήγαμε το μεσημέρι του Σαββάτου και θα ξανάρθουμε όσες φορές χρειαστεί.
Αχ αυτή η βεράντα του 7ου ορόφου! Είναι από μόνη της ένας θησαυρός… Και καθώς μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους, όλα θα γίνουν ακόμα καλύτερα. Τη φαντάζομαι και με τη μελέτη του πράσινου που θέλουν να βάλουν τα παιδιά. Όλα θα είναι πιο όμορφα. Κι αξίζει πραγματικά να προχωρήσουν. Εξάλλου ο Οκτώβρης δεν είναι και πολύ μακριά. Θα το κάνουμε κι αυτό. Όπως και τόσα άλλα, που κάναμε μέχρι τώρα…
Η ώρα της αναχώρησης, δεν ήταν και η πιο εύκολη…
Δεν θέλω να «φύγω» εύκολα από αυτό το θέμα. Μπορεί να μεσολάβησαν τα χθεσινά «δημοσιογραφικά», επειδή έτσι συνηθίζουμε, χρόνια τώρα, να κάνουμε τις Παρασκευές, αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει ότι θα αφήναμε μια τέτοια ανθρώπινη στιγμή να απουσιάζει από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Την Πέμπτη το πρωί, προνοητικά ξεκινήσαμε πολύ νωρίς για το αεροδρόμιο. Αν και η πτήση τους ήταν στις 12:10, φύγαμε από το σπίτι στις 8:30!
Και καλά κάναμε… Διότι όταν μπήκαμε από τη Λένορμαν στον Κηφισό προς την Αττική Οδό και μέχρι εκεί, είχε τόση κίνηση που χρειαστήκαμε μιάμιση ώρα! Φοβερό, αλλά το εκπληκτικό είναι πως κάποια στιγμή, εκεί που είχαμε πια απογοητευτεί, «άνοιξε» ο δρόμος και φτάσαμε μάλιστα σχετικά νωρίς στον προορισμό μας. Φυσιολογικές ανθρώπινες αντιδράσεις και συναισθήματα. Άγχος, χαρά, χαμόγελα και… κλάματα που έφευγαν τα παιδιά μας!
Το SUBARU μας έβγαλε ασπροπρόσωπους όλες αυτές τις μέρες. Συνεχώς στο δρόμο από τον Ιούνιο, ούτε για μια στιγμή δεν πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας αν και έκλεισε τα 23α του. Τη Δευτέρα που μας έρχεται, έχω ραντεβού με το συνεργείο για ένα τσεκάπ και ένα σέρβις, Το χρειάζεται… Κι αυτός ζωντανός οργανισμός είναι. Και πόσες φορές, αυτό το καλοκαίρι, δεν πήγε και δεν ήρθε στο αεροδρόμιο, για να παραλάβει ή να αφήσει ανθρώπους μας στο ταξίδι τους!
Σε τι ελπίζουν αυτοί οι άνθρωποι, ότι θα δουν λίγο φως;
Τις τελευταίες μέρες δυστυχώς γίναμε μάρτυρες μιας πρωτόγνωρης καταστροφής με ανυπολόγιστες επιπτώσεις για την περιοχή και τους κατοίκους της Θεσσαλίας αλλά και ολόκληρη την χώρα. Χωριά θάφτηκαν κάτω από τόνους νερού και λάσπης, μετρώντας απώλειες ανθρώπινων ζωών, χιλιάδων ζώων, καταστροφές σπιτιών και ολόκληρων περιουσιών.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 16/09/2023
Παρακολουθούμε σχεδόν ένα δεκαήμερο τώρα, όσα συμβαίνουν στην καρδιά της Ελλάδας, στη Θεσσαλία με αφορμή την κακοκαιρία Daniel που έφερε την απώλεια ανθρώπινων ζωών και την καταστροφή ολόκληρων χωριών στο κάμπο Και περιουσιών… Τεράστιο το πρόβλημα. Και να ήταν το πρώτο και το μόνο…
Το 2010, οι ίδιοι άνθρωποι βίωσαν τη χρεοκοπία της χώρας και την έλευση των μνημονίων. Κι έδωσαν, όπως όλοι μας, τη μάχη για να ανακάμψουν. Διαδικασία επίπονη, σκληρή, μεγάλης διάρκειας, αλλά κάποιο ημίφως άρχισε να φαίνεται στο τούνελ από το 2018 και ύστερα.
Στις αρχές του 2020, ήρθε η πανδημία της Covid-19. Πάνω στις παλιές οικονομικές και κοινωνικές πληγές άνοιξαν κι άλλες. Αρκετοί από τους 37.100 θανάτους συνέβησαν στις δικές τους οικογένειες. Η απότομη οικονομική ύφεση, η εκτίναξη τιμών και η πρόδρομη ενεργειακή κρίση, ασφαλώς τους επηρέασε και αυτούς.
Τον Σεπτέμβριο του 2021 ο κυκλώνας «Ιανός» σαρώνει τη Θεσσαλία, αφήνοντας πίσω του τεράστιες ζημιές. Είναι απίστευτο, αλλά σε πολλές περιπτώσεις πληγέντων, οι αποζημιώσεις εκείνες, ακόμη αναμένονται.
Στην αρχή του 2022 η Ρωσία εισβάλλει στην Ουκρανία. Κορύφωση της ενεργειακής κρίσης, εκτίναξη τιμών, αισχροκέρδεια, υποβάθμιση του επιπέδου ζωής. Ασφαλώς τους επηρέασαν και αυτούς.
Τον Σεπτέμβριο του 2023 ο «Daniel» σαρώνει τη Θεσσαλία με πρωτοφανή ύψη βροχής, προκαλώντας ανυπολόγιστες καταστροφές.
Κανείς δεν είναι σε θέση προς το παρόν να διαβεβαιώσει πόσος καιρός θα χρειαστεί για να αποκατασταθεί η υδροδότηση, να ξαναστηθούν τα νοικοκυριά στα πόδια τους, να γίνουν λειτουργικά τα σπίτια, οι επιχειρήσεις, οι κτηνοτροφικές, βιοτεχνικές και βιομηχανικές μονάδες και οι καλλιέργειες.
Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα ξαναλειτουργήσουν οι γειτονιές, τα χωριά, τα σχολεία. Αν ξαναλειτουργήσουν ποτέ. Αν οι άνθρωποι θα έχουν το κουράγιο, τις δυνάμεις, τις προϋποθέσεις, τη στήριξη, να μείνουν εκεί ή θα πάρουν των αματιών τους και θα αναζητήσουν αλλού μια, όπως – όπως επιβίωση.
Κανείς δεν γνωρίζει για πόσους η καταστροφή είναι οριστική και για πόσους τόσο αβάσταχτη ώστε – λόγω ηλικίας, συσσωρευμένων με τα χρόνια ζημιών, παλαιών και νέων «κόκκινων» δανείων, απώλειας περιουσιών και κεφαλαίου – να διακόψουν διά παντός τις προηγούμενες δραστηριότητές τους.
Κανείς δεν γνωρίζει, αν η κυβέρνηση θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και των απαιτήσεων. Αν θα βάλει στόχο να συνεχιστεί η ζωή και, έστω με αργό – αλλά βιώσιμο – ρυθμό, να επουλωθούν οι πληγές. Ή αν θα επιλέξει την πεπατημένη των αποζημιώσεων, τις οποίες πολλοί θα πάρουν – μαζί με τις οικογένειές τους – και θα αναζητήσουν κάπου αλλού, όση τύχη μπορούν να διεκδικήσουν φοβούμενοι τον επόμενο «Ιανό» ή τον επόμενο «Daniel».
Στην πραγματικότητα κανείς δεν γνωρίζει το παραμικρό για το μέλλον των ανθρώπων του Θεσσαλικού κάμπου. Επειδή το ελληνικό κράτος δεν μας έχει συνηθίσει, ούτε να προλαμβάνει τις καταστροφές, ούτε να σχεδιάζει μακροπρόθεσμα. Μακάρι να πέσουμε έξω στις εκτιμήσεις μας.
Μακάρι τα πράγματα να εξελιχθούν τα πράγματα έτσι, που να μας ξαφνιάσουν. Ειλικρινά, πολύ θα το θέλαμε! Αλλά η μέχρι σήμερα εμπειρία για το πώς λειτουργεί ένα ραχατλίδικο κράτος μας πείθει για το αντίθετο. Δεν αντέχουμε να διαβάζουμε καθημερινά για τις εικόνες καταστροφής που αποκαλύπτονται, καθώς τα νερά στον κάμπο υποχωρούν.
Και δεν θέλουμε με τίποτα να ξαναδούμε τέτοια έργα – προχειροδουλειές που δείχνει πως η έγνοια των υπευθύνων ήταν να απορροφηθούν κρατικά κονδύλια χωρίς να γίνουν τα απαραίτητα έργα που πρόβλεπαν οι μελέτες.
Και κάτι τελευταίο που μας αφορά όλους στη νοοτροπία να κάνουμε τα πάντα στα μέτρα μας. Η αποξηραμένη λίμνη Κάρλα επέστρεψε στην πρότερη μορφή της, αυτή που ήταν ώς το 1962 από αποξηράθηκε. Τι περίμεναν; Η φύση δεν θα έβρισκε το δρόμο της; Το είδαμε! Εύκολα τον βρήκε, με όλες αυτές τις συνέπειες…
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 16/9/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
Αποχαιρετισμός στην «Μεταξού» για Κώστα και Άννυ
Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ο Κώστας και η Άννυ θα είναι μαζί μας, καθοδόν προς το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», είτε μέσα στο αεροπλάνο για την επιστροφή τους στον Καναδά. Οι μέρες των διακοπών τους, ολοκληρώθηκαν. Το σημερινό σημείωμα έχει αυτό το νόημα. Ένας αποχαιρετισμός από ένα δείπνο που είχαμε την Τρίτη το βράδυ στη «Μεταξού», ένα μαγαζί που μας αρέσει πολύ.
Θέλαμε να έχει ένα πολύ όμορφο χρώμα αυτή η βραδιά. Η «Μεταξού» είναι πολύ κοντά μας. Με τα πόδια πήγαμε. Και περάσαμε πολύ ωραία, κάτω από τους ήχους με την παραδοσιακή μουσική αυτής της ομάδας των νέων παιδιών. Το μαγαζί γέμισε ασφυκτικά και μέσα και στα τραπέζια της αυλής και έξω στον πεζόδρομο. Για να έρχεται τόσος κόσμος, από όλη την Αθήνα, δεν μπορεί, κάτι καλό θα έχει.
Στις 9 βέβαια ήμασταν λίγοι. Δείτε τη φωτογραφία που τράβηξε ο Κώστας εκείνη την ώρα. Πριν ακόμα έρθει ο Γιάννης που άργησε λιγάκι στο ραντεβού, έχοντας λόγους πολύ σοβαρούς. Μετά έγινε ο χαμός. Και κατά τις 10:30 έρισαν να χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Εμείς φύγαμε κατά τις 11, πολύ ικανοποιημένοι και από το περιβάλλον και από το μενού και από το σέρβις. Ήταν πολύ καλή η επιλογή της Σούλας. Φεύγοντας τα παιδιά πήραν μαζί τους κάτι πολύ όμορφο από την Ελλάδα.
Δυο όψεις της Λούτσας, εδώ θα σας δώσουμε την καλή
Την είδατε τη χθεσινή ανάρτηση; Δείτε ΕΔΩ. Μιλάει για την όμορφη Λούτσα που γνωρίσαμε. Την επόμενη μέρα διαβάζαμε στις εφημερίδες: Επεισόδιο με πυροβολισμούς σημειώθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στη Λούτσα και συγκεκριμένα μεταξύ των οδών Αρίωνος και Ακροπόλεως με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους έξι άτομα.
Αστυνομικές πηγές κάνουν λόγο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Σύμφωνα με πληροφορίες τα θύματα της επίθεσης φέρονται να ήταν Τούρκοι και να είχαν στην κατοχή τους γαλλικές ταυτότητες. Οι κάλυκες που έχουν βρεθεί ανήκουν σε πιστόλι 9 χιλιοστών. Σε αυτοκίνητο με γερμανικές πινακίδες βρέθηκαν πέντε νεκροί και εκτός του αυτοκινήτου άλλος ένας.
Οι πυροβολισμοί όπως φαίνεται είχαν στόχο το συγκεκριμένο αυτοκίνητο με τις ξένες πινακίδες οι οποίες μετά από έρευνα προέκυψε πως είναι πλαστές. Οι εκτελεστές «γάζωσαν» τα θύματά τους με πάνω από 25 σφαίρες. Δεν είναι ακόμα σαφές εάν υπήρξε ανταλλαγή πυρών ή ήταν εν ψυχρώ εκτέλεση.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, εκτιμάται ότι οι δράστες είχαν στήσει ενέδρα και πυροβόλησαν πάρα πολλές φορές. Από την ΕΛΑΣ εξετάζεται εάν μεταξύ άλλων πρόκειται για μακελειό με αφορμή εμπόριο ναρκωτικών και εκβιασμούς. Από τη θέση που βρέθηκαν τα θύματα, αστυνομικές πηγές εκτιμούν πως ο έκτος νεκρός ήταν και ο οδηγός του οχήματος, ο οποίος δέχθηκε τις σφαίρες εκτός του αυτοκινήτου. Ένας τόπος, δυο ιστορίες, με διαφορά 4 ωρών…
Λούτσα, μια πόλη με πολλά πρόσωπα στις μέρες μας
Η Δημοτική Κοινότητα Αρτέμιδας βρίσκεται στην περιοχή με το τοπωνύμιο Λούτσα που προέρχεται από την αρβανίτικη λέξη «λούτσα» δηλαδή υγρός – βαλτώδης τόπος, πιθανότατα εξαιτίας της ύπαρξη λίμνης ή έλους στην περιοχή που σήμερα ονομάζεται Λίμνη. Ποιος δεν την ξέρει από την εποχή που έχτισε εκεί ένα αυθαίρετο δίπλα στο κύμα για να περνά τα καλοκαίρια του;
Η Άρτεμις (Αρτέμιδα) είναι κωμόπολη και δημοτική κοινότητα του Καλλικρατείου Δήμου Σπάτων – Αρτέμιδος, στα Ανατολικά προάστια της Αθήνας και βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το ιερό της Βραυρώνας όπου λατρευόταν η Άρτεμις, θεότητα του κυνηγιού. Και φυσικά δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτό που ξεκίνησε κάποτε αυθόρμητα. Εξελίσσεται σε μια μεγάλη πόλη, καθώς είναι πολύ κοντά στην Αθήνα και εύκολα προσβάσιμη.
Σήμερα είναι μια από τις μεγαλύτερες σε πληθυσμό περιοχές της ανατολικής Αττικής και μεταλλάσσεται με γρήγορο ρυθμό από παραθεριστική κωμόπολη των Μεσογείων σε τόπο μόνιμης κατοικίας, με εμπορικό και οικονομικό κέντρο τη Λούτσα. Εκεί πήγαμε μια βόλτα χθες… Και ήταν τόσο όμορφη και τόσο ήρεμη, όσο δείχνουν οι φωτογραφίες. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, από το σπίτι μας, μάθαμε τα κακά μαντάτα….
Όταν το νερό μετατρέπεται από ευλογία σε κατάρα…
Ζούμε σε δύσκολους καιρούς… Όπου οι καταστάσεις ανατρέπονται, από τη μια στιγμή στην άλλη και όπου όλα είναι δυνατά να συμβούν. Τα ζουν οι άνθρωποι στη Θεσσαλία που για μια ακόμη φορά δοκιμάζονται από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, χάνοντας ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. Το ζήσαμε κι εμείς για πολύ λίγο, την περασμένη Τετάρτη, παίρνοντας απλά μια μικρή γεύση της καταστροφής. Ίσα στα χείλη, ίσα μια ιδέα…
Θα κράτησε, δεν θα κράτησε 5 με 10 λεπτά. Αλλά ήταν τόσο πυκνή η βροχόπτωση που δεν βλέπαμε τίποτα. Και συνοδεύονταν όλο αυτό από αστραπόβροντα! Για πότε η Κλειούς έγινε ένα επικίνδυνος χείμαρρος, ούτε που το καταλάβαμε. Και είχε στην Αλαμάνας και την Ναυπλίου Λαϊκή Αγορά, οπότε οι άνθρωποι φοβήθηκαν και μάζεψαν, οι περισσότεροι, του πάγκους τους, άρον – άρον. Όταν σταμάτησε η βροχή, όλα άλλαξαν. Σα να μην είχαμε ζήσει ποτέ όλα τα παραπάνω.
Αλλά τα ζήσαμε! Ήμασταν έξω στο μπαλκόνι, από όπου και τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το δημοσίευμα και παρακολουθούσαμε φοβισμένοι από τους κεραυνούς και τις αστραπές. Σκέφτομαι τους ανθρώπους στον Κάμπο. Πώς έζησαν την καταστροφή για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια; Τι είναι αυτό που δίνει δύναμη στον άνθρωπο, για να αντέχει και να συνεχίζει να ζει, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα; Ερωτήματα που τριβελίζουν το μυαλό και τη σκέψη, αν και κατά βάθος, τις απαντήσεις τις έχουμε.
Καλά να περάσετε και σήμερα έχοντας την ευλογία του Θεού μας.