Βρήκαμε τη φωτογράφο των παιδιών, στην Ερμού

Θα το δεις στην Αθήνα. Εμείς την βρήκαμε χθες στον πεζόδρομο της Ερμού. Ασχολείται με τη φωτογράφιση περαστικών και την εκτύπωση σε μορφή “εφημερίδας” ως αναμνηστικό από την Αθήνα, είναι μια δημιουργική ιδέα που συνδυάζει τη φωτογραφία πορτραίτου. Αιχμαλωτίζει δηλαδή μια στιγμή του επισκέπτη ή περαστικού. Το στήσιμο (κάμερα, πράσινο κουτί) και η ιδέα της “εφημερίδας” προσδίδουν μια νοσταλγική, ρετρό αίσθηση, θυμίζοντας ίσως τους παλιούς πλανόδιους φωτογράφους. Δίνει στους τουρίστες ένα μοναδικό, φυσικό σουβενίρ.

Τέτοιες πρωτότυπες ιδέες συχνά γίνονται γνωστές μέσω του word-of-mouth και των social media. Ενδεχομένως να έχει δημιουργήσει το δικό της brand με το όνομα της εφημερίδας ή κάποιο άλλο όνομα που να σχετίζεται με την “Παλιά Αθήνα”, “Old Press Athens”). Η Ερμού, ως κεντρικός εμπορικός και πεζόδρομος, είναι ένα σημείο όπου συχνά εμφανίζονται καλλιτέχνες και επαγγελματίες με ενδιαφέρουσες ιδέες για τους περαστικούς και τους τουρίστες. Ενδεχομένως αυτή η φωτογράφος να τράβηξε και την Χλόη με τον Κάιλαν, όταν ήταν για το γαμήλιο ταξίδι τους εδώ, αρχές Οκτωβρίου.
Μια μπάντα στο σταυροδρόμι της Καπνικαρέας

Η καρδιά της Αθήνας χτυπάει πάντα στον πεζόδρομο της Ερμού, και το μεσημέρι, το ρυθμό δίνει συχνά η ζωντανή μουσική. Χθες, στη σκιά της ιστορικής εκκλησίας της Καπνικαρέας, μια υπέροχη μπάντα δρόμου πρόσφερε μια μοναδική ατμόσφαιρα, μετατρέποντας το πολυσύχναστο σημείο σε μια αυθόρμητη σκηνή τέχνης. Το συγκρότημα, με τον σαξοφωνίστα να ξεχωρίζει με το καπέλο του και τον κιθαρίστα καθιστό να συμπληρώνει τη μελωδία, ενώ ο κοντραμπασίστας έδινε τον βαθύ ρυθμό, προσέλκυσε την προσοχή των περαστικών.

Ο ήχος τους ήταν μια ευχάριστη έκπληξη μέσα στη βουή της πόλης, μια όαση μελωδίας που έκανε πολλούς να σταματήσουν, να χαμογελάσουν, και να απολαύσουν το μουσικό διάλειμμα. Αυτοί οι μουσικοί του δρόμου δεν είναι απλά διασκεδαστές. Είναι η ψυχή της πόλης, οι αυθεντικοί καλλιτέχνες που, με μόνο όπλο την τέχνη τους και την αυθεντικότητά τους, γεμίζουν με ζωή τα ιστορικά μας σημεία. Και στο συγκεκριμένο σημείο εναλλάσσονται, έχοντας κάνει μια δικιά τους άτυπη συμφωνία.

Ο κόσμος πλησίαζε, απολαμβάνοντας τη μουσική δίπλα στο βυζαντινό μνημείο του 11ου αιώνα, και φυσικά, ενίσχυε οικονομικά την προσπάθεια των καλλιτεχνών, αναγνωρίζοντας την αξία του ταλέντου τους και την ομορφιά της στιγμής που χάρισαν. Η μουσική μπάντα στην Καπνικαρέα είναι ένα ακόμα παράδειγμα του τρόπου που η Αθήνα, μια πόλη με βαριά ιστορία, παραμένει ζωντανή, νεανική και γεμάτη τέχνη σε κάθε γωνιά της. Μια τέτοια στιγμή είναι το καλύτερο “αναμνηστικό” από μια βόλτα στο κέντρο.





























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…