Αρχική » 2025 » Νοέμβριος (Σελίδα 5)

Αρχείο μηνός Νοέμβριος 2025

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
037806
Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακραία καιρικά φαινόμενα χειμώνα - καλοκαίρι...

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε, τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Νοέμβριος 2025
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Ένας Θραψανιώτης Αγγειοπλάστης μιλά στην T.V.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 180

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" τ. 180 που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ. 179, ΕΔΩ το τ.178, ΕΔΩ το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 445

Έτοιμο και το και το 446 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ.445, ΕΔΩ το τ.444, ΕΔΩ, το τ. 443, ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441, ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ. 439, ΕΔΩ το τ. 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 

Είμαστε στον 22ο χρόνο!

Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Φθινοπωρινή γαλήνη στην αυλή του φίλου μου Ηλία

Στην καρδιά της Αναστασιάς, η αυλή του Ηλία έχει ντυθεί στα χρυσοκόκκινα, προσφέροντας ένα μοναδικό καταφύγιο γαλήνης. Δεν είναι μόνο τα πεσμένα φύλλα που χορεύουν στο φως του ήλιου, αλλά και η ζωή που συνεχίζει να ανθίζει, αψηφώντας τη φθινοπωρινή μελαγχολία. Εδώ, κάτω από τη σκιά των δέντρων που κρατούν ακόμα τα τελευταία κίτρινα φύλλα τους, τα λουλούδια του Ηλία είναι οι πρωταγωνιστές. Τα χρώματα τους, απαλά και ζεστά, συμπληρώνουν την παλέτα του φθινοπώρου.

Το Γεράνι του Ξύλου: Σε μια ρουστίκ βάση από κορμό, ένα πλούσιο γεράνι (πιθανότατα αρωματικό πελαργόνι) απλώνει τα καταπράσινα φύλλα του. Κάτω από αυτό, ο μικρός φύλακας της αυλής – ένα ασπρόμαυρο γατάκι – βρίσκει τη δροσιά του και το παιχνίδι, αποδεικνύοντας ότι η φύση είναι το καλύτερο κρησφύγετο. Στο πέτρινο τραπέζι, δίπλα σε λευκές καρέκλες που περιμένουν την παρέα, το μπουκέτο των χρυσανθέμων κρατάει ακόμα τη θέση του. 

Τα χρώματά του, από απαλό ροζ μέχρι βαθύ μοβ, δίνουν μια νότα εορταστική, ενώ το φως του ήλιου τα κάνει να λάμπουν. Δίπλα τους, οι λαμπεροί ρόδινοι καρποί της ροδιάς και ο ελληνικός καφές σε μια κούπα γεμάτη ζεστασιά, είναι το σύμβολο της ευφορίας και της αφθονίας αυτής της εποχής. Ο μικρός, υπερυψωμένος χώρος με το τραπέζι και τις καρέκλες, περιτριγυρισμένος από φυτά, είναι το ιδανικό σκηνικό για πρωινά διαλείμματα και απογευματινές συζητήσεις. 

Δεν αρχίσε καλά, η φετινή ελαιοσυγκομιδή…

Με το «καλημέρα» της ελαιοσυγκομιδής άρχισαν οι κλοπές και οι αρπαγές από τους παραγωγούς και τα χωράφια, που σαν να μην τους έφτανε η μειωμένη παραγωγή φέτος, έχουν να αντιμετωπίσουν και την κλεψιά είτε ελαιόκαρπου, είτε εργαλείων! Στο στόχαστρο βρέθηκαν τις τελευταίες ημέρες δύο παραγωγοί στο Θραψανό του Δήμου Μινώα, που στην πρώτη περίπτωση έκλεψαν από τον αγρότη, πριν πέντε ημέρες 30 σακιά ελιές, από τη θέση Τροχάλοι. Σε πολύ κοντινή απόσταση, από την κλοπή του καρπού, ένας άλλος αγρότης έκανε το λάθος να αφήσει τα ελαιόπανα του και κάποια εργαλεία στο χωράφι και όταν πήγε το πρωί τα είδε να έχουν γίνει… καπνός! Μπορεί να πήγε στην αστυνομία και να έκανε μήνυση κατ’ αγνώστων, αλλά ένα είναι σίγουρο: πως τα λιόπανα, αξίας 1000 ευρώ, δύσκολα θα επιστρέψουν στον ιδιοκτήτη τους, ο οποίος το φυσά και δεν κρυώνει που με το “καλημέρα” της ελαιοσυγκομιδής θα βάλει γερά το χέρι στην τσέπη!

Λόφος Ιππείου Κολωνού: Ιστορία και πράσινο…

Ο Λόφος Ιππείου Κολωνού στην Αθήνα είναι ένας κρυμμένος θησαυρός που συνδυάζει την ιστορική σημασία με μια όαση πρασίνου, καθιστώντας τον ιδανικό προορισμό για έναν ξεκούραστο περίπατο μακριά από τη φασαρία της πόλης. Γιατί αξίζει να τον επισκεφθείτε; Ο λόφος προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για ξεκούραση και πνευματική αναζωογόνηση, καθώς περιβάλλεται από πυκνή βλάστηση και προσφέρει όμορφες διαδρομές.

Ο αρχαίος Κολωνός ήταν ένας από τους πιο αριστοκρατικούς δήμους της Αθήνας. Λεγόταν «Ίππιος» λόγω του ιερού του Ιππίου Ποσειδώνα που βρισκόταν εκεί. Σύμφωνα με τη μυθολογία, εκεί βρισκόταν και ο τάφος του Οιδίποδα, και η περιοχή συνδέεται άρρηκτα με τον μεγάλο τραγικό Σοφοκλή και την τραγωδία του «Οιδίπους επί Κολωνώ». Ένας περίπατος εδώ είναι σαν ένα ταξίδι στην αρχαία ιστορία.

Σήμερα, ο λόφος αποτελεί έναν σημαντικό πνεύμονα πρασίνου στη βορειοδυτική πλευρά του κέντρου της Αθήνας, προσφέροντας δροσιά και καθαρό αέρα. Οι πέτρινες σκάλες και τα μονοπάτια, όπως αυτά που φαίνονται στις φωτογραφίες, είναι ιδανικά για χαλαρό περπάτημα και άθληση. Στην κορυφή του λόφου θα βρείτε τα Μνημεία των φιλελλήνων αρχαιολόγων Καρόλου Μύλλερ και Καρόλου Λενορμάν, δύο μαρμάρινες στήλες που συνδέουν τον τόπο με τη νεότερη ιστορία και τη μελέτη της αρχαιότητας.

Αχ αυτά τα δημόσια έργα, πόσο καθυστερούν!

Εμείς βλέπουμε την επιφάνεια. Κι αυτό που διαπιστώνουμε είναι στασιμότητα σε σχέση με την πρόοδο των έργων. Τι συμβαίνει όμως με το πολύπαθο σιδηροδρομικό έργο στα Σεπόλια (υπογειοποίηση) που διχοτομεί την Αθήνα, αλλά που υπόσχεται ότι θα κάνει αλλιώτικη την περιοχή, αν τελικά τα καταφέρει και υλοποιηθεί; Το παρακολουθούμε, επειδή συμβαίνει να είναι κοντά στη γειτονιά που μένουμε. Και ιδού τα νεωτέρα… Μάλλον θα περιμένουμε πολύ, μέχρι να δούμε την οριστική υλοποίηση του… 

Ένα ζεστό καφέ – βιβλιοθήκη, στην Ουτρέχτη

Στην καρδιά της Ουτρέχτης, μακριά από τη βιασύνη της ημέρας, υπάρχει ένα μέρος που είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό καφέ-μπιστρό. Είναι ένα καταφύγιο για την ψυχή και το πνεύμα, ένας χώρος όπου η μυρωδιά του φρέσκου καφέ αναμειγνύεται με αυτήν του παλιού χαρτιού. Από την πρώτη στιγμή που περνάς το κατώφλι, νιώθεις τη ζεστή αγκαλιά του χώρου. Το ξύλινο πάτωμα με την πατίνα του χρόνου, οι τοίχοι ντυμένοι με ένα ζωντανό κόκκινο φλοράλ μοτίβο και οι δεκάδες κορνίζες με ασπρόμαυρες φωτογραφίες, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που θυμίζει σαλόνι παλιάς εποχής, ίσως και μια ατμοσφαιρική βιβλιοθήκη…

Εδώ, οι άνθρωποι δεν έρχονται μόνο για ένα γρήγορο γεύμα ή ένα ποτό. Έρχονται για να βυθιστούν. Στις ξύλινες, ρουστίκ τράπεζες, θα δεις ανθρώπους σκυμμένους πάνω από τα βιβλία ή τις εφημερίδες τους. Όπως ο κύριος που διαβάζει με προσήλωση, απομονωμένος στον δικό του κόσμο, αλλά ταυτόχρονα μέρος μιας συλλογικής, ήσυχης συνήθειας. Ο χαμηλός φωτισμός από τις κομψές κρεμαστές λάμπες, μαζί με το αστραφτερό μπαρ γεμάτο μπουκάλια, δίνει μια αίσθηση μυστηρίου και άνεσης. Είναι το τέλειο σκηνικό για μια χειμωνιάτικη απόδραση.

Αυτό που κάνει αυτό το μέρος ξεχωριστό είναι η ενθάρρυνση της ανάγνωσης ως κοινωνική πράξη. Σε μια εποχή που κυριαρχούν οι οθόνες, αυτό το καφέ-μπιστρό προσφέρει την πολυτέλεια του χρόνου και της σιωπής. Είναι μια γλυκιά υπενθύμιση ότι το φαγητό, το ποτό και το βιβλίο είναι τρία συστατικά που, όταν συνδυάζονται, τρέφουν τόσο το σώμα όσο και το πνεύμα. Ακόμα και το προσωπικό, ντυμένο με κλασική κομψότητα, κινείται με μια διακριτικότητα που σέβεται την ησυχία των θαμώνων. Η εξυπηρέτηση γίνεται με χαμόγελο, αλλά η ατμόσφαιρα παραμένει ήρεμη.

Η φάρμα της Αναστασιάς: Μια ιστορία αρμονίας

Στο κτήμα του Ηλία, η πιο εντυπωσιακή παρουσία είναι ο φασιανός του. Με το ιριδίζον φτέρωμά του, που λάμπει σε αποχρώσεις του χαλκού και του σμαραγδιού, μοιάζει με βασιλιάς που περιφέρεται με χάρη. Ο φασιανός είναι ο καλλιτέχνης του αγροκτήματος — ένα ζωντανό κόσμημα που προσθέτει μια νότα άγριας ομορφιάς στο κτήμα του, στην Αναστασία των Σερρών.

Πιο κοντά στο έδαφος, συναντάμε τους πιστούς φύλακες του Ηλία. Τα δύο σκυλιά που επιβλέπουν τα πάντα, ακόμα και κατά τη διάρκεια του φαγητού, όταν είναι δεμένα με τις αλυσίδες τους. Παρόλο που δείχνουν άγρυπνα, μοιράζονται τον ίδιο χώρο, την ίδια λάσπη και τον ίδιο ουρανό με τη μικρή κοινότητα των γατών. Οι γάτες, μια μικρή οικογένεια με την πορτοκαλί, την ασπρόμαυρη και τη μαύρη, κινούνται με την αθόρυβη χάρη των αλεπούδων. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός για το φαγητό. 

Με μια αδιαμφισβήτητη αρμονία, σκυλιά και γάτες απολαμβάνουν τα γεύματά τους, αποδεικνύοντας ότι στο κτήμα του Ηλία, υπάρχει χώρος για όλους. Και βέβαια, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι κόκορες και οι κότες. Ο κόκορας (όπως αυτός με το υπέροχο καφετί-μαύρο φτέρωμα) είναι ο πρώτος που ξυπνάει την Αναστασιά, διαλαλώντας την άφιξη της νέας ημέρας. Είναι οι επιβλέποντες που ελέγχουν την αυλή, τσιμπολογούν ανάμεσα στα φυτά και διατηρούν την τάξη στον κόσμο των πουλερικών.

Το χρυσάφι της Εύβοιας, συναντά τη σκιά…

Ο αέρας του φθινοπώρου είναι γεμάτος από υποσχέσεις. Στα νησιά και την ηπειρωτική Ελλάδα, από την Κρήτη ως την Εύβοια, ένας πανάρχαιος κύκλος ξεκινά: το λιομάζωμα! Ο φακός του φίλου μου Πέτρου, μας μεταφέρει σε έναν ευβοϊκό ελαιώνα, εκεί όπου η φύση ζωγραφίζει με αντίθεση, καθώς ο ήλιος χαμηλώνει. Στις φωτογραφίες, οι σιλουέτες των δέντρων, σκοτεινές και επιβλητικές, υψώνονται ενάντια σε έναν ουρανό που χάνει σιγά-σιγά το φως του. Είναι αυτές οι στιγμές που η δουλειά της χρονιάς κορυφώνεται. 

Τα κλαδιά βαριά από τον καρπό, γίνονται σκιά, μα οι ελιές διακρίνονται, μικρές μαύρες και βιολετί κουκκίδες, που κρατούν μέσα τους όλο το φως του καλοκαιριού. Αυτές οι σκιές δεν είναι σκοτάδι. Είναι προσμονή. Μόνο μία από τις εικόνες φωτίζει πλήρως την αλήθεια: Οι καρποί, πλούσιοι, με χρώματα που τρεμοπαίζουν από το βαθύ βιολετί στο μαύρο, κρέμονται έτοιμοι. Είναι το «χρυσάφι» που θα γίνει το πολύτιμο λάδι, ο θησαυρός της μεσογειακής διατροφής.

Το λιομάζωμα δεν είναι απλώς αγροτική εργασία, είναι μια γιορτή της αντοχής. Η σκληρή δουλειά κάτω από τον ήλιο, η μυρωδιά της φρέσκιας ελιάς, οι φωνές που γεμίζουν τον κάμπο. Είναι η στιγμή που η Εύβοια, όπως και η Κρήτη, προσφέρει τους καρπούς της. Μέσα από τις καλλιτεχνικές αυτές φωτογραφίες, ο Πέτρος δεν αποτυπώνει μόνο δέντρα. Αποτυπώνει την ψυχή του ελληνικού τοπίου, την αιώνια σχέση του ανθρώπου με τη γη και την ομορφιά του κύκλου της ζωής, που πάντα, μετά τη σκιά, φέρνει το φως του λαδιού.

Content by: Nikos Theodorakis

WordPress / Academica WordPress Θέμα από WPZOOM