Το άρωμα του χειμώνα: Οι ετοιμασίες στη Ζαγορά

Η Ζαγορά, σκαρφαλωμένη στις πλαγιές του Πηλίου, αρχίζει ήδη να φοράει τα φθινοπωρινά της χρώματα. Όμως, πίσω από την ομορφιά αυτή, οι άνθρωποι προετοιμάζονται πυρετωδώς για τον βαρύ χειμώνα. Η φίλη μας, Βικτωρία είναι μια από αυτούς. Το σκηνικό της φωτογραφίας μιλά από μόνο του: Τα ξύλα που θα χρειαστούν για τον χειμώνα έχουν φτάσει. Οι επτά τόνοι, όπως μας ενημέρωσε, είναι μόνο η αρχή, η πρώτη μεγάλη δόση θαλπωρής που θα ζεστάνει το σπίτι τους, όταν το χιόνι σκεπάσει τα πάντα. Από ψηλά, η εικόνα είναι γεμάτη δράση και ζωή: Τα κομμένα ξύλα είναι σκορπισμένα στην αυλή, περιμένοντας να τακτοποιηθούν μεθοδικά στην αποθήκη. Κάθε κορμός κουβαλά το άρωμα του δάσους και την υπόσχεση της ζεστασιάς. Τα πολύχρωμα τελάρα (μπλε, κόκκινα, κίτρινα) δίπλα στην πόρτα, ενδεχομένως να χρησιμεύουν για τη μεταφορά των μικρότερων κομματιών ή για τις τελευταίες συγκομιδές του κήπου ή των μήλων πριν το κρύο.
Ο κήπος της Χάρις, μια όαση στον τρίτο όροφο

Κάθε φορά που περπατάμε στους δρόμους της Αθήνας, συχνά ξεχνάμε τις μικρές, πράσινες γωνιές που κρύβονται πίσω από τις βεράντες των πολυκατοικιών. Μια τέτοια γωνιά, ένας πραγματικός παράδεισος στον τρίτο όροφο της οδού Αργυροπούλου στα Κάτω Πατήσια, είναι το μπαλκόνι της φίλης μας, της Χάρις. Το φως του ήλιου, που χθες έλουζε την πόλη, αποκάλυψε την απίστευτη φροντίδα και αγάπη που έχει επενδύσει η Χάρις στον προσωπικό της κήπο. Δεν είναι απλώς φυτά σε γλάστρες—είναι ένα ολόκληρο οικοσύστημα, ένα «μπαλκόνι – αυλή» όπως θα το λέγαμε!

Κάθε γλάστρα διηγείται μια ιστορία φροντίδας: Η πλούσια βουκαμβίλια στέκεται αγέρωχη, με τα ζωηρά, φούξια άνθη της να κάνουν μια εκπληκτική αντίθεση με τα αστικά κτίρια στο βάθος. Είναι το μεσογειακό σύμβολο που φέρνει το νησιώτικο αέρα στην καρδιά της Αθήνας. Στις μεγάλες γλάστρες, ένας πλατύφυλλος βασιλικός με πλούσιο, καταπράσινο φύλλωμα ορθώνεται επιβλητικά, σκορπώντας το υπέροχο άρωμα του.

Ένα πανέμορφο αναρριχώμενο φυτό με σκούρο, γυαλιστερό φύλλωμα, φέρνει την αίσθηση του μυστικού κήπου. Με τη στήριξη των καλαμιών, αναπτύσσεται κατακόρυφα, προσφέροντας ιδιωτικότητα και δροσιά. Αυτό το μπαλκόνι είναι κάτι παραπάνω από μια συλλογή φυτών. Είναι ένας χώρος όπου η Χάρις βρίσκει την ηρεμία της, ένας μικρός πράσινος πνεύμονας στη γειτονιά. Από τα κομψά, σφυρήλατα σταντ για τις γλάστρες μέχρι το σύστημα ποτίσματος που φαίνεται διακριτικά, είναι εμφανές ότι η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά.





























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…