Στην καρδιά της Αναστασιάς, η αυλή του Ηλία έχει ντυθεί στα χρυσοκόκκινα, προσφέροντας ένα μοναδικό καταφύγιο γαλήνης. Δεν είναι μόνο τα πεσμένα φύλλα που χορεύουν στο φως του ήλιου, αλλά και η ζωή που συνεχίζει να ανθίζει, αψηφώντας τη φθινοπωρινή μελαγχολία. Εδώ, κάτω από τη σκιά των δέντρων που κρατούν ακόμα τα τελευταία κίτρινα φύλλα τους, τα λουλούδια του Ηλία είναι οι πρωταγωνιστές. Τα χρώματα τους, απαλά και ζεστά, συμπληρώνουν την παλέτα του φθινοπώρου.
Το Γεράνι του Ξύλου: Σε μια ρουστίκ βάση από κορμό, ένα πλούσιο γεράνι (πιθανότατα αρωματικό πελαργόνι) απλώνει τα καταπράσινα φύλλα του. Κάτω από αυτό, ο μικρός φύλακας της αυλής – ένα ασπρόμαυρο γατάκι – βρίσκει τη δροσιά του και το παιχνίδι, αποδεικνύοντας ότι η φύση είναι το καλύτερο κρησφύγετο. Στο πέτρινο τραπέζι, δίπλα σε λευκές καρέκλες που περιμένουν την παρέα, το μπουκέτο των χρυσανθέμων κρατάει ακόμα τη θέση του.
Τα χρώματά του, από απαλό ροζ μέχρι βαθύ μοβ, δίνουν μια νότα εορταστική, ενώ το φως του ήλιου τα κάνει να λάμπουν. Δίπλα τους, οι λαμπεροί ρόδινοι καρποί της ροδιάς και ο ελληνικός καφές σε μια κούπα γεμάτη ζεστασιά, είναι το σύμβολο της ευφορίας και της αφθονίας αυτής της εποχής. Ο μικρός, υπερυψωμένος χώρος με το τραπέζι και τις καρέκλες, περιτριγυρισμένος από φυτά, είναι το ιδανικό σκηνικό για πρωινά διαλείμματα και απογευματινές συζητήσεις.
