
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε για ψώνια στο Μοναστηράκι. Βρέθηκα εκεί αργά το απόγευμα, καθώς πήγαινα να πάρω τη μηχανή που είχα παρκάρει στα στενά του, για μεγαλύτερη ασφάλεια από το φόβο των υπαλλήλων της Δημοτικής Αστυνομίας που μοιράζουν τα πρόστιμα σαν τα πουκάμισα… Αλλά στο μοναστηράκι έχουμε έρθει πολλές φορές. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Και ποιος δεν θυμάται όταν χρειάστηκε να βρεθούμε εδώ, στο σταθμό του ΗΣΑΠ, ή αλλιώς του Ηλεκτρικού, όπως τον λέγαμε παλιά και όλοι καταλαβαίναμε. Σήμερα, πολύ κοντά έχει και σταθμό του Μετρό, οπότε η εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού, είναι ακόμα καλύτερη και πληρέστερη. Εδώ, στο σταθμό, θα δεις ανθρώπους από όλο τον κόσμο, κάθε φυλής και κάθε χρώματος. Έχει κι αυτό την ομορφιά του.

Ένας απίθανος πάγκος με φρούτα έξω ακριβώς από το σταθμό… Εδώ θα βρεις τα πάντα, όψιμα σύκα, τα τελευταία ίσως πριν τον χειμώνα και σε σχετικά καλή τιμή, τρία ευρώ το κιλό, αλλά και πολλά άλλα εποχής με ένα ευρώ. Οι άνθρωποι τα προτιμούν. Ουρά… Έπρεπε να περιμένεις για να ψωνίσεις. Περιεργαζόμουν όλη αυτή την κατάσταση και μου άρεσε που ζούσα αυτές τις στιγμές.
Υπεροχο το κειμενο. Το ποιημα στο τελος μου θύμισε τις γυναικες της γειτονιάς της μητέρας μου που οταν πεθανε τις…