Συνέχεια τέταρτη και τελευταία από την ομιλία για τα 30 χρόνια κυκλοφορίας του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ. Σήμερα είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος και φορτισμένος συναισθηματικά και για έναν ακόμα λόγο. Το μωρό που γεννήθηκε πριν από 30 χρόνια, έχει γίνει ώριμο πια, τόσο που έχει καταφέρει να κερδίσει την καρδιά σας. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό.
Όλοι όσοι εργάζονται για την έκδοση του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ και δεν είναι πολλοί, η ψυχή, η καρδιά, ο παλμός τους εγχειρήματος, είναι ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσσιάς, που έχει καταναλώσει πολλά στυλό, σελίδες Α4 και ώρες αμέτρητες για να καταγραφούν όλα αυτά που διαβάζετε στις 16 σελίδες κάθε έκδοσης. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩκι ΕΔΩ και τα τρία προηγούμενα δημοσιεύματα για να έχετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.
Αν κάποιος έθετε το ερώτημα, αν άξιζε όταν ξεκινούσαμε πριν 30 χρόνια αυτό το εγχείρημα, θα του απαντούσα με σιγουριά και αυτοπεποίθηση ότι άξιζε και με το παραπάνω. Σε μια εποχή που μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, είτε δεν μπαίνουν στη διαδικασία έκδοσης εφημερίδων, είτε σταματούν και την έκδοση που είχαν, είναι πολύ ενθαρρυντικό που το Σωματείο Συνταξιούχων στον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο συνεχίζει σταθερά να προωθεί αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας με τα μέλη του.
