Οι τακτικοί αναγνώστες μας ξέρουν πόσο μας αρέσει το Καβούρι. Πάμε συχνά εκεί, ιδιαίτερα το καλοκαίρι ή αυτή την εποχή που ανοίγει προς αυτό ο δρόμος. Έχουμε κάνει πολλά δημοσιεύματα μέχρι τώρα και θα συνεχίσουμε. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και κάποια από το αρχείο μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Η αιτία και αφορμή αλλάζει. Αλλά η ομορφιά είναι ίδια…
Και δείτε πώς είναι αυτή την εποχή. Λίγη βροχή κι ο ήλιος αρκεί για να πάρουν τα πάνω τους οι μαργαρίτες που φυτρώνουν “από μόνες τους” κάθε φορά στο ίδιο μέρος. Άγριες, χωρίς φροντίδα κι όμως είναι εκεί, να ομορφαίνουν τα μάτια των ανθρώπων που περπατούν στον μικρό πεζόδρομο δίπλα στη θάλασσα. Ότι πιο ωραίο, ανάμεσα στο τόσα ωραία που θα δεις στο καβούρι.
Δεν κρατάνε πολύ, ίσως μόνο δυο με τρεις μήνες. Μετά τον Ιούνιο και καθώς το ζεστό καλοκαίρι έρχεται θα… εξαφανιστούν. Θα ξεραθούν και θα χαθούν, όπως όλα τα αγριόχορτα. Ποια μνήμη τα κρατά ζωντανά, ώστε να εμφανιστούν ξανά στον καιρό τους; Ένα από τα θαύματα της φύσης που οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν.
