Η ομορφιά της εποχής στο Πάρκο των Μουσείων

Η είσοδος στο Πάρκο των Μουσείων αποτελεί ήδη μια υπόσχεση… Δύο επιβλητικές πετρόκτιστες κολόνες, στολισμένες με αρχαιοπρεπή αγάλματα – κεφαλές, πλαισιώνουν το δρόμο που οδηγεί στο εσωτερικό. Οι ψηλοί, γεμάτοι χαρακτήρα κορμοί δέντρων, με τα κλαδιά τους να σχηματίζουν ένα φυσικό τόξο, δημιουργούν ένα πέρασμα. Το φθινόπωρο εδώ είναι εμφανές: τα πρώτα πεσμένα φύλλα στρώνουν το δρόμο, προσδίδοντας μια μελαγχολική, αλλά γοητευτική αίσθηση. Αφήνεις πίσω σου το τσιμέντο και τους ήχους της πόλης, μπαίνοντας σε έναν χώρο περισυλλογής.

Υπάρχουν μέρη στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις που αποτελούν πραγματικές «οάσεις» — χώροι όπου ο γρήγορος ρυθμός της αστικής ζωής υποχωρεί, δίνοντας τη θέση του στην ηρεμία, τη φύση και, φυσικά, την τέχνη. Ένα τέτοιο μέρος είναι το Πάρκο των Μουσείων (Museum Park). Όπως φανερώνει το όνομά του, περικλείεται από μερικά από τα πιο σημαντικά πολιτιστικά ιδρύματα της πόλης, δημιουργώντας έναν μοναδικό διάλογο ανάμεσα στο φυσικό τοπίο και την αρχιτεκτονική αριστεία.

Στην καρδιά του Museum Park, η φύση κυριαρχεί. Μια μικρή λίμνη με ένα σιντριβάνι στη μέση προσφέρει μια υδάτινη νότα ηρεμίας. Εδώ, οι καλλιτέχνες είναι οι εποχές. Το φθινόπωρο έχει αρχίσει να «ζωγραφίζει» τα φύλλα των δέντρων με κίτρινες, πορτοκαλί και καφέ αποχρώσεις, δημιουργώντας έναν καμβά γεμάτο ζεστασιά, ακόμα και κάτω από τον γκρίζο ουρανό. Στο βάθος, ένας μοντέρνος ουρανοξύστης θυμίζει ότι βρισκόμαστε στο κέντρο μιας δυναμικής πόλης, αλλά η λίμνη, η πράσινη γη και τα πεσμένα φύλλα λειτουργούν ως φυσικό φίλτρο, προσφέροντας έναν θύλακα γαλήνης.

Προχωρώντας βαθύτερα, η αρχιτεκτονική έκπληξη είναι αναπόφευκτη. Ανάμεσα στο πράσινο του γκαζόν και τους φροντισμένους φράχτες, αναδύεται ένα κτίριο-θαύμα. Αυτό το φουτουριστικό, κυκλικό κτίσμα με την καθρεπτίζουσα πρόσοψη, ενσωματώνεται στο περιβάλλον του με τρόπο πρωτοφανή. Αντί να επιβληθεί, αντανακλά τον ουρανό, τα δέντρα και, κυρίως, τους επισκέπτες του πάρκου, καθιστώντας το ίδιο κομμάτι της φύσης. Είναι το τέλειο σημείο για μια παύση.
Οι ελιές του φίλου μας του Λούη, στην Άνδρο…

Η ελαιοκαλλιέργεια στην Άνδρο έχει μεγάλη ιστορία και το νησί διατηρεί μια σημαντική παράδοση γύρω από την ελιά και το λάδι. Μας το θύμισε ο φίλος μας Λούης με τις φωτογραφίες αυτές που ανάβασε στη σελίδα του στο Facebook. Η ελιά είναι ένα από τα πιο παραδοσιακά και σημαντικά προϊόντα του νησιού. Στην Άνδρο, όπως και σε πολλές περιοχές του Αιγαίου, καλλιεργούνται ποικιλίες που είναι ανθεκτικές στις κλιματικές συνθήκες και στον άνεμο των Κυκλάδων.

Παρόλο που δεν υπάρχει μία αποκλειστικά “ανδριώτικη” ποικιλία, οι πιο διαδεδομένες είναι: Κορωνέικη: H “βασίλισσα” των ελληνικών ποικιλιών, γνωστή για την ανθεκτικότητά της στην ξηρασία και τον άνεμο. Δίνει ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο με χαμηλή οξύτητα και φρουτώδη γεύση. Θρουμπολιά (ή Θασίτικη): Ποικιλία που ευδοκιμεί στα νησιά του Αιγαίου και είναι γνωστή για τους βρώσιμους καρπούς της, αλλά παράγει και ποιοτικό ελαιόλαδο. Αδραμυττινή (Μυτιληνιά/Αϊβαλιώτικη): Αν και κυρίως στη Λέσβο, καλλιεργείται και στην Άνδρο, δίνοντας λάδι καλής ποιότητας.

Όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες του φίλου μας Λούη, το λιομάζωμα στην Άνδρο ξεκινάει συνήθως τους φθινοπωρινούς μήνες. Ο Λούης το ξεκίνησε ήδη… Ανάλογα με την ποικιλία και το πόσο “πράσινο” ή “μαύρο” θέλουν τον καρπό. Ξεκινούν συνήθως από τα τέλη Οκτωβρίου και καθ’ όλη τη διάρκεια του Νοεμβρίου. Η συγκομιδή μπορεί να συνεχιστεί μέχρι τον Δεκέμβριο ή και τον Ιανουάριο για όψιμες ποικιλίες.
Επίσκεψη στο Μουσείο Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ

Το Άμστερνταμ, η πόλη των καναλιών και της αστείρευτης γοητείας, φιλοξενεί έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θησαυρούς του κόσμου: το Μουσείο Βαν Γκογκ (Van Gogh Museum). Μια επίσκεψη εδώ δεν είναι απλώς μια ξενάγηση, είναι ένα συγκλονιστικό ταξίδι στη σύντομη, παθιασμένη και γεμάτη ανατροπές ζωή του Βίνσεντ Βαν Γκογκ, του αντισυμβατικού Ολλανδού ζωγράφου που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην τέχνη.

Το μουσείο, σχεδιασμένο αρχικά από τον Gerrit Rietveld και με μια επέκταση από τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Kisho Kurokawa, είναι ένα σύγχρονο αριστούργημα στην περίφημη Πλατεία των Μουσείων (Museumplein). Στεγάζει τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Βίνσεντ Βαν Γκογκ στον κόσμο, με πάνω από 200 πίνακες, 500 σχέδια και περισσότερες από 750 επιστολές, κυρίως προς τον αδελφό του, Τεό.

Η μόνιμη έκθεση είναι δομημένη χρονολογικά, ακολουθώντας την εξέλιξη του καλλιτέχνη, από τα πρώτα του βήματα στην Ολλανδία μέχρι τις τελευταίες του, έντονες πινελιές στη Γαλλία. Η περιήγηση ξεκινά με τα πρώτα του έργα, που αποκαλύπτουν τον αγώνα του να βρει την καλλιτεχνική του φωνή. Εδώ κυριαρχούν οι γήινοι, σκοτεινοί τόνοι και η απεικόνιση της σκληρής ζωής των αγροτών, επηρεασμένος από τον Jean-François Millet και τον Jules Breton.

Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα αυτής της περιόδου που θα συναντήσετε είναι «Οι Πατατοφάγοι» (The Potato Eaters, 1885). Ο Βαν Γκογκ ήθελε να δείξει την αλήθεια της ζωής των χωρικών. Όπως γράφει ο ίδιος, στόχος του ήταν «να κάνει ξεκάθαρο ότι αυτοί οι άνθρωποι, που τρώνε τις πατάτες τους στο φως της λάμπας, έχουν σκάψει τη γη με τα ίδια χέρια που απλώνουν στο πιάτο». Αλλά θα συνεχίσουμε για τα έργα του Μουσείου σε άλλο δημοσίευμα.






























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…