Αρχείο κατηγορίας Ταξίδια

Το Άμστερνταμ, η πόλη των καναλιών και της αστείρευτης γοητείας, φιλοξενεί έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θησαυρούς του κόσμου: το Μουσείο Βαν Γκογκ (Van Gogh Museum). Μια επίσκεψη εδώ δεν είναι απλώς μια ξενάγηση, είναι ένα συγκλονιστικό ταξίδι στη σύντομη, παθιασμένη και γεμάτη ανατροπές ζωή του Βίνσεντ Βαν Γκογκ, του αντισυμβατικού Ολλανδού ζωγράφου που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην τέχνη.

Το μουσείο, σχεδιασμένο αρχικά από τον Gerrit Rietveld και με μια επέκταση από τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Kisho Kurokawa, είναι ένα σύγχρονο αριστούργημα στην περίφημη Πλατεία των Μουσείων (Museumplein). Στεγάζει τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Βίνσεντ Βαν Γκογκ στον κόσμο, με πάνω από 200 πίνακες, 500 σχέδια και περισσότερες από 750 επιστολές, κυρίως προς τον αδελφό του, Τεό.

Η μόνιμη έκθεση είναι δομημένη χρονολογικά, ακολουθώντας την εξέλιξη του καλλιτέχνη, από τα πρώτα του βήματα στην Ολλανδία μέχρι τις τελευταίες του, έντονες πινελιές στη Γαλλία. Η περιήγηση ξεκινά με τα πρώτα του έργα, που αποκαλύπτουν τον αγώνα του να βρει την καλλιτεχνική του φωνή. Εδώ κυριαρχούν οι γήινοι, σκοτεινοί τόνοι και η απεικόνιση της σκληρής ζωής των αγροτών, επηρεασμένος από τον Jean-François Millet και τον Jules Breton.

Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα αυτής της περιόδου που θα συναντήσετε είναι «Οι Πατατοφάγοι» (The Potato Eaters, 1885). Ο Βαν Γκογκ ήθελε να δείξει την αλήθεια της ζωής των χωρικών. Όπως γράφει ο ίδιος, στόχος του ήταν «να κάνει ξεκάθαρο ότι αυτοί οι άνθρωποι, που τρώνε τις πατάτες τους στο φως της λάμπας, έχουν σκάψει τη γη με τα ίδια χέρια που απλώνουν στο πιάτο». Αλλά θα συνεχίσουμε για τα έργα του Μουσείου σε άλλο δημοσίευμα.

“FLAGSHIP AMSTERDAM XXX”. Φαίνεται να είναι ένα μικρό κατάστημα με αναμνηστικά, τέχνη ή ίσως ένα γραφείο πληροφοριών/τουριστικό γραφείο. Έχει μια πολύ ζεστή και διακοσμημένη βιτρίνα με πορτοκαλί και λευκά λουλούδια, ένα ποδήλατο διακοσμημένο με λουλούδια, και έναν πίνακα που διαφημίζει ένα βιβλίο ή περιοδικό. Μέσα στη βιτρίνα διακρίνονται πολλές κορνίζες με φωτογραφίες/πίνακες, μια υδρόγειος σφαίρα και κάποια φυλλάδια.

“MAGNA PLAZA SHOPPING CENTRE“. Είναι ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο με εντυπωσιακή νεο-γοτθική αρχιτεκτονική και έντονη, φωτεινή επιγραφή (neon) που τονίζει το όνομα. Η είσοδος έχει ένα φωτισμένο στέγαστρο και αναγράφει: “OPEN 7 DAYS A WEEK” και “OPEN 10:00 – HOURS” (μάλλον λείπει το κλείσιμο). Η γενική αίσθηση είναι πιο μεγαλοπρεπής και εμπορική. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα αντίθεση ανάμεσα σε ένα μικρό, “boutique” κατάστημα και ένα μεγάλο, ιστορικό εμπορικό κέντρο της πόλης του Άμστρενταμ στην Ολλανδία.

Η πλατεία Νταμ (Dam Square) δεν είναι απλώς μια πλατεία. Είναι το ιστορικό θεμέλιο, ο κεντρικός κόμβος και η ψυχή του Άμστερνταμ της πρωτεύουσας της Ολλανδίας. Κάθε φορά που την επισκέπτεσαι, αισθάνεσαι τον παλμό μιας πόλης που ζει και αναπνέει. Το όνομά της προδίδει την ταπεινή της καταγωγή: Dam στα Ολλανδικά σημαίνει φράγμα. Εκεί, στον ποταμό Άμστελ, τον 13ο αιώνα, ξεκίνησαν όλα. Σήμερα, το σημείο αυτό έχει μετατραπεί σε ένα πεδίο όπου η Ιστορία συναντά τη σύγχρονη ζωή.

Στις φωτογραφίες βλέπουμε την πλατεία την ώρα που το λυκόφως καλύπτει τον ουρανό. Στο κέντρο δεσπόζει το Εθνικό Μνημείο (Nationaal Monument), ο λευκός οβελίσκος. Κάθε βράδυ, φωτισμένος από τα γύρω κτίρια, στέκεται ως σιωπηλός φρουρός, υπενθυμίζοντας σε ντόπιους και επισκέπτες τους Ολλανδούς που θυσιάστηκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γύρω του, η ζωή συνεχίζεται: άνθρωποι περπατούν, τα τραμ διασχίζουν τις ράγες – μια διαρκής κίνηση πάνω σε ένα ιστορικό σκηνικό.

Εδώ το βλέμμα μας πέφτει στο επιβλητικό Βασιλικό Παλάτι (Koninklijk Paleis). Παρόλο που φαίνεται μερικώς καλυμμένο λόγω εργασιών, η κλασική, αυστηρή αρχιτεκτονική του αποκαλύπτει τον ρόλο του ως πρώην Δημαρχείο της Χρυσής Εποχής και σημερινή επίσημη κατοικία του μονάρχη. Δίπλα του, ίσα που διακρίνεται η Νέα Εκκλησία (Nieuwe Kerk), ένα κτίριο-ορόσημο που φιλοξενεί εκθέσεις και βασιλικές τελετές. Εκεί ακριβώς, στην πολυσύχναστη διασταύρωση, όπου οι γραμμές του τραμ διακόπτουν το πεζοδρόμιο, μπορεί κανείς να νιώσει την ένταση του σύγχρονου εμπορικού κέντρου.

Η επάνω φωτογραφία δείχνει το Εθνικό Μνημείο (Nationaal Monument) που βρίσκεται στην πλατεία Νταμ, το οποίο ανεγέρθηκε προς τιμήν των Ολλανδών θυμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η κάτω φωτογραφία, με το μεγάλο κίτρινο ξύλινο παπούτσι (κλαμπέτ ή klomp), είναι ένα χαρακτηριστικό ολλανδικό στοιχείο, το οποίο επιβεβαιώνει επίσης ότι βρισκόμαστε στην πρωτεύουσα στην Ολλανδία, στο Άμστερνταμ κοντά σε κάποιο τουριστικό κατάστημα. Με τη βοήθεια φίλων, τις επόμενες μέρες θα δούμε μερικές αναρτήσεις από εδώ… Ξεκινώντας από αυτήν την πλατεία. Ταξιδεύοντας στον κόσμο…

Το περπάτημα στα μονοπάτια του Εθνικού Δρυμού αυτή την εποχή είναι μια εμπειρία για όλες τις αισθήσεις. Ο ήλιος, ακόμα δυνατός, ζεσταίνει τους ώμους, αλλά ο αέρας είναι δροσερός και καθαρός, γεμάτος με το άρωμα του πεύκου και της υγρασίας. Όσο ανεβαίνουμε ψηλότερα, το τοπίο αλλάζει. Τα πυκνά, σχεδόν τροπικά, δάση ελάτης δίνουν τη θέση τους σε πιο ανοιχτούς ορίζοντες. Μέσα από τα σκιερά μονοπάτια, όπως αυτό που μας δείχνει η Σοφία με το διακριτικό κίτρινο σημάδι, νιώθεις την αίσθηση του μυστηρίου και της περιπέτειας. Κάθε βήμα σε οδηγεί βαθύτερα σε έναν κόσμο όπου η φύση είναι ο απόλυτος κυρίαρχος.

Η κορυφή, όμως, είναι η ανταμοιβή. Μια πανοραμική αγκαλιά με τον ορίζοντα. Εκεί, η θέα κόβει την ανάσα. Το βλέμμα ταξιδεύει πάνω από τις αλλεπάλληλες κορυφές, που σβήνουν απαλά στο βάθος κάτω από έναν απέραντο γαλάζιο ουρανό. Αυτή η στιγμή, όπου στέκεσαι ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων, ατενίζοντας την απεραντοσύνη, είναι η πεμπτουσία της ορεινής εξόρμησης. Οι φωτογραφίες είναι της φίλης μας Σοφίας που ήταν στην παρέα μας στη βόλτα της περασμένης Τρίτης 28/10/2025 στο Καταφύγιο Μπάφι, στην Πάρνηθα.

Το φθινόπωρο δίνει τη δική του πινελιά: το σκούρο, ζωηρό πράσινο της ελάτης και του πεύκου αρχίζει να πλαισιώνεται από φωτεινές πινελιές του κίτρινου και του κόκκινου. Είναι η μαρτυρία του κύκλου της ζωής, μια ήσυχη, πολύχρωμη μετάβαση. Η Πάρνηθα, δεν είναι απλώς ένα βουνό. Είναι ένας τόπος όπου μπορείς να αποσυνδεθείς, να γεμίσεις τις μπαταρίες σου και να θυμηθείς πόσο μαγική είναι η ελληνική φύση, ακόμα και τόσο κοντά στην πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της χώρας.

Η αλήθεια είναι πως οι καλύτερες περιπλανήσεις συμβαίνουν χωρίς χάρτη, χωρίς προορισμό. Εκείνο το απόγευμα στο Βανκούβερ, ο ήλιος έγερνε ήδη πίσω από τα ψηλά δέντρα όταν αποφάσισα να ακολουθήσω ένα μονοπάτι που έμοιαζε να οδηγεί στην ηρεμία. Αυτό το μονοπάτι, με οδήγησε στην Lynn Valley. Καθώς πλησίαζα, μια πινακίδα, σκαλισμένη πάνω σε ξύλο και στηριγμένη σε ακατέργαστες πέτρες, με καλοσώριζε σε έναν τόπο όπου το πράσινο συναντά την κοινότητα.

 «Welcome to Lynn Valley», διάβασα, ενώ τα μακριά κλαδιά μιας ιτιάς έμοιαζαν να χαιρετούν, λουσμένα στο τελευταίο, χρυσό φως του ήλιου. Η ατμόσφαιρα ήταν ακόμα φωτεινή, αλλά η δροσιά του δάσους είχε ήδη αρχίσει να κατεβαίνει. Συνέχισα την βόλτα μου. Το περπάτημα είναι ένας υπέροχος τρόπος να αισθανθείς τον παλμό μιας γειτονιάς. Ήταν μια ήρεμη ώρα – τα αυτοκίνητα περνούσαν αραιά, οι κάτοικοι απολάμβαναν τις τελευταίες ώρες της μέρας. Και μετά, το φως έσβησε τελείως.

Εκεί, στο λυκόφως, η Lynn Valley μεταμορφώθηκε σε κάτι μαγικό. Τα κτίρια, με την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική (όπως αυτό το όμορφο τετραώροφο που τράβηξα), άρχισαν να λάμπουν. Δεν ήταν μόνο τα φώτα από τα παράθυρα που αποκάλυπταν ζεστές, οικείες στιγμές στο εσωτερικό. Ήταν κυρίως τα φωτεινά λαμπιόνια -όχι, δεν ήταν Χριστούγεννα, αλλά το φως τους στόλιζε τους κορμούς των δέντρων κατά μήκος του πεζοδρομίου.

Τις είδαμε στο δρόμο μας και τις φωτογράφησα… Μια κλασική κόκκινη βρετανική τηλεφωνική καμπίνα (red phone booth). Στο Dundarave Village του West Vancouver, στην περιοχή της Βρετανικής Κολομβίας, στον Καναδά και βρίσκεται ακριβώς έξω από το Delany’s Coffee House. Δεν είχε μέσα τίποτα, άνοιξα σκόπιμα το πορτάκι της, για να δω… Αλλά μου άρεσαν και τις φωτογράφησα…

Αυτές οι καμπίνες έχουν τοποθετηθεί εκεί καθαρά για διακοσμητικούς λόγους, ενισχύοντας την ομορφιά της γειτονιάς και δίνοντας μια νότα βρετανικής αισθητικής στο χωριό Dundarave, το όνομα του οποίου παραπέμπει σε σκωτσέζικο κάστρο. Συχνά τις διακοσμούν ανάλογα με την εποχή ή τις γιορτές. Είναι όντως ένα πολύ όμορφο και φωτογενές θέαμα που αρέσει πολύ στους ντόπιους και στους επισκέπτες!