Αρχείο κατηγορίας Ταξίδια

Στις πηγές χαρακτηρίζεται ως πόλις και παρουσιάζεται δίπλα σε μία περιοχή ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη, κατειλημμένη από σημαντικό αριθμό χωριών και κωμοπόλεων. Η Ξάνθεια αποτέλεσε στο εξής μία πόλη-φρούριο που βρισκόταν στο κέντρο σημαντικού αριθμού χωριών και άλλων συγκεντρώσεων και αποτελούσε το φυσικό σημείο άμυνας και προσανατολισμού τους.

Η Ξάνθη καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς το 1375. Στο τέλος του 14ου αιώνα αρχίζει ο εποικισμός της περιοχής με μουσουλμάνους και ο εξισλαμισμός των ορεινών περιοχών του νομού. Στα μέσα του 17ού αιώνα η Ξάνθη περιγράφεται αναλυτικά από τον Οθωμανό περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή.

Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 η Θράκη δε μένει αμέτοχη. Οι Ξανθιώτες συμμετείχαν στων αγώνα για την ανεξαρτησία με κυριότερο οπλαρχηγό τον καπετάν Γεώργιο Δημητρίου. Η επανάσταση εδώ ωστόσο γρήγορα καταπνίγεται, αφού η Θράκη βρισκόταν κοντά στο κέντρο της δύναμης των Οθωμανών.

Οι άνθρωποι ζουν αρμονικά εδώ, στην παλιά πόλη της Ξάνθης. Ανεξάρτητα από το θρήσκευμα τους… Η φωτογραφία δείχνει την είσοδο ενός κτιρίου στην Ξάνθη, το οποίο φαίνεται να είναι ένα μικρό τζαμί ή προσκυνητήριο. Στην επιγραφή πάνω από την πόρτα αναγράφεται “MESCİD-İ ATİK” και “Tamirat Tarihi: 2012”, που σημαίνει ότι το κτίριο έχει ανακαινιστεί το 2012. Η πόρτα είναι διακοσμημένη με περίτεχνα σχέδια και το κτίριο έχει λευκούς τοίχους με κεραμίδια στην οροφή. Το τέμενος αυτό αποτελεί σημαντικό θρησκευτικό και πολιτιστικό μνημείο για την μουσουλμανική κοινότητα της Ξάνθης και είναι ένα από τα πολλά ιστορικά κτίρια που μαρτυρούν την πολυπολιτισμική ιστορία της πόλης.

Τρίτη αναφορά σήμερα στην Ξάνθη. Δείτε τις δύο προηγούμενες ΕΔΩ κι ΕΔΩ και μια αναφορά στο σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Μάνος Χατζηδάκις ΕΔΩ. Από ιστορικής πλευράς, η πρώτη γραπτή αναφορά στην πόλη γίνεται τον 3ο π.Χ. αιώνα από τον Εκαταίο τον Αβδηρίτη, όπου στο έργο του «Περί Υπερβορείων» αναφέρει τους ντόπιους ως «Ξάνθιους».

Η πόλη Ξάνθεια, που ταυτίζεται πιθανώς με τη σημερινή Ξάνθη, μνημονεύεται τον 1ο π.Χ. αιώνα από τον Στράβωνα ως μία από τις πόλεις των Κικόνων: «Μετά δε την ανά μέσον λίμνην (Βιστονίδα) Ξάνθεια, Μαρώνεια και Ίσμαρος…». Την είδαμε έστω και για λίγο, την περπατήσαμε και την απολαύσαμε…

Επειδή η πόλη δεν αναφέρεται από άλλη μεταγενέστερη αρχαία πηγή, εικάζεται ότι ίσως να μην κατάφερε να επιβιώσει στα ρωμαϊκά χρόνια και εγκαταλείφτηκε από τους κατοίκους της. Ωστόσο, φαίνεται πως ξανακατοικήθηκε τον 3ο μ.Χ. αιώνα, όταν οι συχνές βαρβαρικές επιδρομές εξανάγκασαν τους πληθυσμούς να μετακινηθούν, για μεγαλύτερη ασφάλεια, προς τα ορεινή μέρη.

Γράφαμε χθες ΕΔΩ και δώσαμε μια πρώτη προσέγγιση για την Ξάνθη. Και λέγαμε πως η Ξάνθη, ως χωριό την αρχή,  βρισκόταν στο πέρασμα του ποταμού Κοσσινίτη – Κοσύνθου, ακριβώς στην είσοδο της χαράδρας, προς το εσωτερικό της ορεινής περιοχής… Δείτε μερικές φωτογραφίες του ποταμού με το λίγο νερό που έχει σήμερα.

Το χωριό αυτό στα αρχαιοθρακικά ονομαζόταν Πάρα (το) και σήμαινε το πέρασμα, διάβαση. Είχε δηλαδή την ίδια έννοια με το νοτιοελληνικό πόρος: διάβαση. Με την πάροδο του χρόνου το όνομα του χωριού αυτού ενώθηκε με το άρθρο «το» και έτσι μετονομάσθηκε σε Τόπαρα ή Τόπειρος με την ίδια πάντα σημασία. Εχουμε γράψει και το σπίτι του Μάνου Χατζηδάκη. Δίτε το ΕΔΩ.

Με τη διέλευση της Εγνατίας οδού μέσα από το χωριό αυτό (100 π.Χ.) το Τοπάρα αναπτύχθηκε σε πλούσια πόλη και ακμαία, «ελεύθερη» με δικά της νομίσματα (2ος αιώνας μ.Χ.). Την εποχή του Χαλκού η περιοχή δέχεται επιδράσεις από την Τροία, τη Λέσβο και τη Λήμνο. Σύμφωνα με τον Όμηρο, οι Θράκες είναι καλοί πολεμιστές, με γυμνασμένα άλογα και αξιόλογη μεταλλουργία χρυσού και αργύρου.

Η Ξάνθη είναι πόλη της Θράκης στη Βόρεια Ελλάδα. Αποτελεί την πρωτεύουσα της ομώνυμης Περιφερειακής Ενότητας και την έδρα του ομώνυμου Δήμου. Υπάγεται διοικητικά στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Ας την γνωρίσουμε λίγο, σε συνέχειες, γιατί είναι αλήθεια ότι μας συνεπήρε…

Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 58.760 μόνιμους κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Βρίσκεται στις παρυφές του Αχλαδόβουνου και τη διαρρέει ο ποταμός Κόσυνθος. Είναι επίσης γνωστή και ως «Η πόλη με τα χίλια χρώματα» και «Κυρά κι αρχόντισσα της Θράκης».

Για το όνομα της πόλης υπάρχουν δύο απόψεις: η πρώτη, πως Ξάνθη ονομαζόταν μία από τις κόρες του Ωκεανού και της Τηθύος και η δεύτερη, πως προέρχεται από μία αμαζόνα που είχε το όνομα Ξάνθη και βασίλευε τότε στην περιοχή. Κατά μία άλλη εκδοχή, η ονομασία της πόλης προέρχεται από ένα άλογο του Διομήδη, τον Ξάνθο.

Το σπήλαιο πηγών Αγγίτη (Μααράς) τοποθετείται βόρεια της υδρολογικής λεκάνης Δράμας, που περιβάλλεται από τα όρη Φαλακρό, Μενοίκιο, Παγγαίο και Σύμβολο. Βρίσκεται 25 χλμ. βορειοδυτικά της Δράμας και 500μ. από τον οικισμό Αγγίτης του Δήμου Προσοτσάνης. Θεωρείται μέχρι στιγμής το μεγαλύτερο ποτάμιο σπήλαιο στην Ελλάδα, με μήκος περί τα 15 χιλιόμετρα, εκ των οποίων τα 12,5 περίπου έχουν χαρτογραφηθεί.

Η ιδιαιτερότητα του έγκειται στο γεγονός ότι στο δάπεδό του κυλάει ο ποταμός Αγγίτης. Ο πλούσιος διάκοσμός του περιλαμβάνει τεράστιους σταλακτίτες. Το σπήλαιο είναι επισκέψιμο σε μήκος 500 μέτρων ενώ συνολικά εκτείνεται σε μήκος άνω των 12 χιλιομέτρων. Εντυπωσιακή είναι η έξοδος του ποταμού μέσα από το βουνό. Στον υπόγειο ποταμό του σπηλαίου καταλήγουν μεταξύ άλλων, τα νερά του λεκανοπεδίου του Κάτω Νευροκοπίου.

Το τμήμα του σπηλαίου που έχει εξερευνηθεί φθάνει τα 7.800 μ. ενώ περιλαμβάνει συνολικά 10.200 μ. στοών. Σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο σπήλαιο στην Ελλάδα, καθώς το γνωστό μέχρι σήμερα τμήμα είναι 5.278 μ. σε ευθεία. Επίσης είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε μήκος διαδρομών σπήλαιο στην Ελλάδα (πρώτο το Σπήλαιο Δυρού με 12.000 μ.). Για το ίδιο θέμα γράψαμε και πριν τέσσερα χρόνια χρησιμοποιώντας φωτογραφίες φίλων. Δείτε ΕΔΩ.

Συνέβη στη Σμίνθη, ένα μικρό πομακοχώρι στην ακριτική Δράμα. Και όχι για πρώτη φορά. Μάλλον για 18η συνεχή χρονιά. Βλέπουμε εδώ τα παιδιά να κρατάνε τα αναμνηστικά τους ανάμεσα στη διευθύντρια του σχολείου, τον πρόεδρο του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, Ευθύμιο Ρουσσιά και την έφορο Φωτεινή Κουλοβασιλοπούλου και άλλων μελών του. Μια δυνατή εμπειρία, από πολλές απόψεις.

Μια σεμνή τελετή που δεν κράτησε περισσότερο από μια ώρα και τα παιδιά, κορίτσια μόνο που είχαν πάρει την περασμένη σχολική χρονιά, πάνω από 18 έως και μια ανάσα από το απόλυτο 20, ήταν γεμάτα χαρά που έβλεπαν ανθρώπους από την άλλη άκρη της Ελλάδας, την Αθήνα, να έχουν έρθει στο σχολείο τους για να τα τιμήσουν.

Μια αναμνηστική φωτογραφία πάντα χρειάζεται. Αν και αυτό το δημοσίευμα έχει δύο. Μοιάζουν να είναι το ίδιο, αλλά δεν είναι. Η μια, πρώτη επάνω είναι τραβηγμένη από εμένα. Αυτή εδώ από τη Σούλα, όταν ο πρόεδρος ήθελε να μπω και εγώ στο πλάνο. Αν δεν καταφέρετε να με εντοπίσετε, σίγουρα δεν είναι δικόν σας το πρόβλημα…