Αρχική » Ταξίδια (Σελίδα 21)
Αρχείο κατηγορίας Ταξίδια
Αλλάζει το λιμάνι της Ναυπάκτου, η πόλη ομορφαίνει

Το είδαμε στο διαδίκτυο, από την τοπική ημερήσια εφημερίδα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Αιτωλοακαρνανίας και είναι του Γιάννη Γιαννακόπουλου. Πρόκειται για ένα έντυπο με ευαισθησίες που δυστυχώς, για κάποιο λόγο, δεν το βλέπουμε στην καθημερινή επισκόπηση των πρωτοσέλιδων του Τύπου. Δικές της είναι οι φωτογραφίες που βλέπετε στη σημερινή ανάρτηση. Ανακαινίζεται λοιπόν το ενετικό λιμάνι της Ναυπάκτου, με την τρίτη φάση των εργασιών να είναι σε εξέλιξη. Στόχος είναι να ολοκληρωθούν οι εργασίες εντός του 2025.

Αυτό θα οδηγήσει σε ένα ασφαλέστερο, λειτουργικότερο και προσβάσιμο λιμάνι. Επιπλέον, το έργο αναδεικνύει την πόλη ως αναδυόμενο τουριστικό προορισμό. Η ανακαίνιση περιλαμβάνει διάφορες εργασίες, όπως η ανάδειξη του ενετικού λιμανιού, η προσβασιμότητα και η λειτουργικότητα του. Τα έργα εκτελούνται με στόχο να βελτιωθεί η ασφάλεια και η προσβασιμότητα του λιμανιού, καθιστώντας το ένα σημαντικό μέρος της πόλης. Η συνεργασία μεταξύ του Δήμου Ναυπακτίας και του υπουργείου Πολιτισμού είναι στενή, με στόχο την ανάπτυξη της πόλης.

Τα έργα αυτά αποτελούν μια σημαντική επένδυση για την Ναύπακτο, συμβάλλοντας στην τουριστική και οικονομική της ανάπτυξη. Το έργο, όπως διαβάσαμε σε αθηναϊκές εφημερίδες υλοποιείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και περιλαμβάνει υποθαλάσσιες εργασίες για την εξυγίανση του εδάφους και την κατασκευή μπλοκ προστασίας των θεμελίων του λιμανιού. Ο δήμαρχος Ναυπάκτου σε δηλώσεις του επισήμανε ότι το έργο προχωρά με τη λιγότερη δυνατή όχληση και αναμένεται να ολοκληρωθεί σύμφωνα με το αρχικό χρονοδιάγραμμα.

Οικονομικός αποκλεισμός νησιωτών λόγω ανατιμήσεων

Η συνεχής αύξηση των ναύλων στις ακτοπλοϊκές συνδέσεις έχει εξελιχθεί σε μια καθημερινή πρόκληση τόσο για τους κατοίκους των νησιών όσο και για τους επισκέπτες, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση προχώρησε σε μείωση των λιμενικών τελών κατά 50% με στόχο να αποτρέψει τις ακτοπλοϊκές εταιρείες από το να επιβάλουν περαιτέρω αυξήσεις. Η δυσκολία πρόσβασης στις βασικές μετακινήσεις δεν αποτελεί απλώς ένα λειτουργικό εμπόδιο, αλλά επηρεάζει άμεσα το κόστος ζωής και την ποιότητα της καθημερινότητας. Κάθε επιπλέον ανατίμηση στο κόστος μετακίνησης μεταφράζεται σε ακριβότερα προϊόντα στα ράφια των καταστημάτων, σε αυξημένα έξοδα για οικογένειες που εξαρτώνται από την ακτοπλοΐα και σε περιορισμένες επιλογές για τους τουρίστες που στηρίζουν την οικονομία των νησιών.
Από ένα άρθρο της Ένωσης Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος, δημοσιευμένο σήμερα στην Δημοσιογραφική μας Ομάδα που αποτυπώνει μια πραγματικότητα την οποία βιώνουμε όλοι…
https://seminariadimosiografias.blogspot.com/2025/05/blog-post_31.html
Ο Βόλος του ντόπιου φίλου μας Λευτέρη Τασιόπουλου

Οι φωτογραφίες είναι του Lefteris Tasiopoulos, συνταξιούχου του ΟΣΕ, γνώριμου μου από τη συνεργασία μου με τον ΠΟΣΣ στην έκδοση της εφημερίδας. Για την ώρα μιλάμε τηλεφωνικά όταν βγάζω νέο τεύχος για να “τσεκάρω” τις ειδήσεις που μου στέλνει για τον Σύνδεσμο Θεσσαλίας, αλλά καθώς τον παρακολουθώ στα κοινωνικά δίκτυα μαθαίνω και μια άλλη πλευρά του, την ανθρώπινη. Την επόμενη φορά που θα βρεθούμε στο Βόλο, για κάποια αιτία, θα φροντίσω να γνωριστούμε κι από κοντά. Τέτοιοι άνθρωποι αξίζουν να είναι στις ζωές μας.

Χθες λοιπόν δημοσίευσε στον τοίχο του στο Fecebook αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες από το Βόλο, την πόλη που μένει με τη λεζάντα “Καλημέρα από τον όμορφο και συννεφιασμένο σήμερα Βόλο”. Από τη θάλασσα, ο Βόλος μοιάζει με έναν πίνακα ζωγραφισμένο σε αποχρώσεις του γκρι και του μπλε, κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό. Ο ορίζοντας είναι δυσδιάκριτος, καθώς τα σύννεφα έχουν χαμηλώσει και αγκαλιάζουν τις κορυφές του Πηλίου.

Τα βουνά, συνήθως καταπράσινα, τώρα φαίνονται πιο σκούρα, σχεδόν μουντά, με τις σιλουέτες τους να διαγράφονται αχνά μέσα στην ομίχλη που ανεβαίνει. Η πόλη απλώνεται μπροστά σου, με τα κτίρια να μοιάζουν πιο συμπαγή και να δένουν αρμονικά με το γκρίζο φόντο. Τα χρώματα είναι πιο απαλά, οι αντιθέσεις λιγότερες. Τα φώτα, αν είναι νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα, ίσως να έχουν ανάψει, δημιουργώντας μικρές, ζεστές κουκκίδες φωτός που τρυπούν το μουντό τοπίο.

Μια υπόσχεση στο σπίτι, μια συγκίνηση στην καρδιά

Μέσα στη θαλπωρή του σπιτιού τους, στο Νορθ Βανκούβερ, η Χλόη και ο αγαπημένος της Κάιλεν γιόρτασαν τον αρραβώνα τους. Ήταν μια βραδιά ήσυχη, οικογενειακή, γεμάτη συναίσθημα. Από αυτές που δεν χρειάζονται φωνές και μεγάλες γιορτές για να είναι σημαντικές — γιατί η ουσία ήταν εκεί: δύο άνθρωποι που επέλεξαν να πορευτούν μαζί. Mε τις ευλογίες του Ιεχωβά… Νάτο εδώ το ζευγάρι!

Η Σούλα δεν ήταν παρούσα με το σώμα της, αλλά ήταν εκεί — σε κάθε βλέμμα της Χλόης, σε κάθε ζεστή αγκαλιά και ευχή. Γιατί η αγάπη της γιαγιάς δεν γνωρίζει αποστάσεις. Είναι σαν ανάσα που ταξιδεύει με τη σκέψη και φτάνει πάντα εκεί που πρέπει. Και ήταν όλα τόσο ωραία προετοιμασμένα. Δείτε μια σύνθεση με λουλούδια και φωτογραφίες των παιδιών στο παράθυρο!

Ίσως η Σούλα, κάπου ήσυχα, να έκλεισε τα μάτια της και να φαντάστηκε τη σκηνή: τη Χλόη να χαμογελά, να λάμπει, να δίνει μια υπόσχεση ζωής. Και ίσως να δάκρυσε — όχι από λύπη, αλλά από εκείνη τη βαθιά, γεμάτη περηφάνια συγκίνηση που μόνο μια γιαγιά μπορεί να νιώσει. Η τούρτα που έκοψαν οι καλεσμένοι. Και κάτω μια οικογενειακή φωτογραφία…

Ανοιξιάτικες εικόνες από το σπίτι της φίλης μας, Νίτσας

Αυτή η εικόνα είναι η ουσία της άνοιξης! Τα ζωντανά κόκκινα άνθη, τριαντάφυλλα και βουκαμβίλιες, ξεδιπλώνονται κάτω από τον καταγάλανο ουρανό, δημιουργώντας μια τέλεια αντίθεση. Το πράσινο των φύλλων και η βλάστηση στο βάθος ενισχύουν το συναίσθημα της αναγέννησης και της ζωντάνιας που φέρνει η άνοιξη.

Η άνοιξη είναι η εποχή της αναζωογόνησης, των ανθισμένων κήπων και της ευχάριστης αύρας που γεμίζει την ατμόσφαιρα. Είναι η περίοδος που η φύση μιλάει με χρώματα και αρώματα και η φωτογραφία αυτή το αποτυπώνει υπέροχα! Όλη αυτή την ομορφιά την ζήσαμε χθες καθώς επισκεφτήκαμε τους φίλους μας Παναγιώτη και Νίτσα στην Άνω Αλμυρή Κορινθίας.

Η εικόνα αποπνέει απόλυτα την ομορφιά της άνοιξης! Ο κήπος της Νίτσας είναι γεμάτος με ζωντανά, πολύχρωμα λουλούδια, που δημιουργούν ένα φυσικό καμβά γεμάτο αρμονία. Η παρουσία των κόκκινων και ροζ ανθών χαρίζει ένταση και ζωντάνια στη σκηνή, ενώ το πράσινο των φύλλων και των φυτών προσθέτει μια αίσθηση φρεσκάδας και ηρεμίας.

Η Ναύπακτος μέσα από το φακό της φίλης μας Αντζελίνας

Έχω περάσει από τη Ναύπακτο. Κι έχω καθίσει και στην παραλία της για μπάνιο και στο λιμάνι. Εκεί που δεν μπόρεσα ακόμα να πάω και το βάζουμε στόχο με τη Σούλα είναι να ανεβούμε πάνω στο κάστρο. Και ξαφνικά είδα μια ανάρτηση στο Instagram της φίλης μας Αντζελίνας από μια πρόσφατη εκδρομή με τη σχολή της εκεί. Τι ωραία φωτογραφίες έχει τραβήξει! Είναι πραγματικά ζήτημα αισθητικής…

Η Ναύπακτος είναι παραθαλάσσια πόλη της Αιτωλοακαρνανίας στον Κορινθιακό κόλπο και έδρα του Δήμου Ναυπακτίας. Είναι χτισμένη ανάμεσα στο Αντίρριο και στις εκβολές του ποταμού Μόρνου, στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού και έχει πληθυσμό 12.950 κατοίκους (η δημοτική κοινότητα – απογραφή 2021). Αποτελεί μία από τις αρχαιότερες ελληνικές πόλεις που γνώρισε περιόδους μεγάλης ακμής και συνδέθηκε με σημαντικά ιστορικά γεγονότα.

Αυτό επιβεβαιώνεται από την άρτια οχύρωσή της, η οποία ξεκινά από το λιμάνι, συνεχίζεται με τρία αλλεπάλληλα τείχη και καταλήγει στο κάστρο. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός. Ευχαριστούμε πολύ Αντζελίνα. Μας ταξίδεψες με τις όμορφες φωτογραφίες σου. Να είσαι πάντα καλά με το Στέφανο, να ταξιδεύετε και να γεμίζετε τον τοίχο σας με όμορφες αναμνήσεις.

Να σας γνωρίσουμε λίγο τα Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ;

Το Σαν Φρανσίσκο είναι μια από τις πιο εμβληματικές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, γνωστή για τη Γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ, τα τελεφερίκ, το Αλκατράζ και τη ζωντανή πολιτιστική σκηνή της. Βρέθηκαν εκεί για μερικές μέρες η Έστερ με την Στηβ και έναν φίλο τους. Και οι φωτογραφίες που βλέπετε είναι της Έστερ, δεν είναι παρμένες από το διαδίκτυο…

Ας δούμε μερικά πράγματα για την ιστορία της πόλης. Ιδρύθηκε από Ισπανούς εξερευνητές και πήρε το όνομά της από τον Άγιο Φραγκίσκο το 1776. Πέρασε από την κατοχή των Ισπανών στο Μεξικό και στη συνέχεια στις ΗΠΑ το 1948. Ο πυρετός του χρυσού το 1849 έφερε ραγδαία ανάπτυξη, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη πόλη στη Δυτική Ακτή.

Ένας μεγάλος σεισμός και μια πυρκαγιά το 1906 κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της πόλης, αλλά ξαναχτίστηκε γρήγορα. Φιλοξένησε την ιδρυτική διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών το 1945. Έγινε κέντρο του κινήματος των χίπις και της σεξουαλικής επανάστασης το 1960. Δεν είναι και λίγα εδώ που τα λέμε και αξίζει να το επισκεφτεί κανείς.






























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…