Είτε το έχετε επισκεφθεί κάτω από τον λαμπερό ήλιο, είτε τυλιγμένο στη χειμωνιάτικη ομίχλη, το Νυμφαίο της Φλώρινας είναι ένα μέρος που μένει αξέχαστο. Εμείς βρεθήκαμε εκεί μια μέρα με ελαφρύ ψιλόβροχο και πυκνή ομίχλη, και η εμπειρία ήταν απλώς μαγική. Από την πρώτη στιγμή που μπαίνεις στον οικισμό, νιώθεις ότι έχεις περάσει σε άλλη εποχή. Η ομίχλη λειτουργεί σαν φίλτρο, σβήνοντας τις άκρες του τοπίου και αφήνοντας μόνο τις σιλουέτες των γυμνών δέντρων και των χαμηλών κτιρίων να ξεπροβάλλουν.
Τα σπίτια, χτισμένα εξ ολοκλήρου από τοπική πέτρα και με στέγες από λαμαρίνα ή σχιστόλιθο, αναδεικνύουν την παραδοσιακή μακεδονική αρχιτεκτονική. Οι πετρόχτιστοι τοίχοι (όπως φαίνονται στους στενούς δρόμους και τις μάντρες) αποκτούν μια βαθιά, σχεδόν μελαγχολική απόχρωση μέσα στην υγρασία. Τα πλακόστρωτα καλντερίμια (όπως αυτό που οδηγεί μέσα στον οικισμό, υγρά και γυαλιστερά) σε καλούν να περπατήσεις αργά, να παρατηρήσεις κάθε λεπτομέρεια.
Η καρδιά του χωριού είναι η κεντρική του πλατεία. Ακόμη και με την ομίχλη να καλύπτει τα πάντα, η αίσθηση του ιστορικού κέντρου είναι έντονη. Στην είσοδο, ένα παλιό ρολόι στεφανώνει την πινακίδα που σε καθοδηγεί προς την «Κεντρική Αγορά», τα «Εμπορικά Καταστήματα» και το «Παντοπωλείο». Η ίδια η πλατεία, με τα γύρω μαγαζιά και τα λιτά παγκάκια, δίνει την εντύπωση ενός σκηνικού βγαλμένου από παλιά ελληνική ταινία.
