Αρχείο κατηγορίας Ζωή

Ξημερώματα στην Άνδρο. Όλα ξεκίνησαν με ένα φως δειλό, σχεδόν διστακτικό, που κύλησε απ’ τον ορίζοντα και άγγιξε τις πέτρινες στέγες του χωριού. Η θάλασσα, ήρεμη σαν αναπνοή, καθρέφτιζε τον ουρανό, και για μια στιγμή ένιωθες πως το νησί δεν ήταν παρά ένα όνειρο που δεν έχει τελειώσει ακόμα. Η Ευαγγελία, σιωπηλή πίσω απ’ τον φακό της, αιχμαλώτισε εκείνη τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στη νύχτα και την ημέρα — εκεί που η Άνδρος αποκαλύπτει την πιο αληθινή της όψη.

Πράγματι, αυτή είναι μια πολύ όμορφη και ήρεμη εικόνα! Οι δεκαοχτούρες (Streptopelia decaocto) είναι γνωστές για την ηρεμία και την εξοικείωσή τους με το ανθρώπινο περιβάλλον. Στη φωτογραφία μια ενήλικη δεκαοχτούρα, Κάπου σε ένα μπαλκόνι της Θεσσαλονίκης κάθεται προστατευτικά πάνω σε μία ή δύο νεοσσούς, μέσα σε μια γλάστρα — προφανώς έχουν φτιάξει τη φωλιά τους εκεί. Μια εικόνα τρυφερότητα, μάθημα για τους ανθρώπους και για το πώς λειτουργεί η δημιουργία!

Οι δεκαοχτούρες συχνά επιλέγουν γλάστρες, μπαλκόνια και άλλες ήσυχες γωνιές σε πόλεις και χωριά για να γεννήσουν, και δείχνουν εντυπωσιακή ανεκτικότητα στους ανθρώπους, όταν δεν αισθάνονται απειλή. Είναι ένα υπέροχο παράδειγμα αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης. Τι κάνουμε εμείς σε μια τέτοια περίπτωση; Προσπαθούμε  να μη στεκόμαστε πολύ κοντά ή να κάνουμε απότομες κινήσεις. Αν νιώσουν ασφαλείς, θα μείνουν και θα μεγαλώσουν τα μικρά τους.

Αν η γλάστρα είναι η ίδια με αυτή της φωλιάς, δεν χρειάζεται να την ποτίζουμε έντονα – η υγρασία μπορεί να είναι επικίνδυνη για τα αυγά ή τα νεογνά. Φροντίζουμε να μην υπάρχουν κοντά έντονοι ήχοι ή φώτα το βράδυ κοντά τους. Τα πουλιά χρειάζονται ηρεμία, ειδικά όταν κλωσάνε ή ταΐζουν μικρά! Μπορούμε ακόμα να αφήνουμε καθαρό νερό σε ένα ρηχό μπολάκι, σε κάποια απόσταση. Όχι πολύ κοντά στη φωλιά, αλλά κάπου που να μπορούν να το βρουν. Τους είναι πολύ χρήσιμο, ειδικά το καλοκαίρι.

Η Κατερίνα είναι στο κέντρο αποκατάστασης, μετά την εγχείρηση στα γόνατα και η φωτογραφία δείχνει ότι όλα πάνε καλά. Ο Ηλίας, συχνά – πυκνά, αφήνει τις υποχρεώσεις στο σπίτι τους, στην Αναστασιά για να κατέβει να τη δει, να μη νιώθει και μόνη της, τέτοιες ώρες. Έχουν μια πολύ όμορφη σχέση, αλλά αυτό, τώρα με τις ζέστες, δεν τον κάνει να μη θέλει να πάει για λίγο, στο ησυχαστήριο του, στο βουνό.

Όταν είναι η Κατερίνα πάνε μαζί, αλλά και με φίλους του. Δείτε κάποιες αναφορές που έχω κάνει στο παρελθόν στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Κι αυτή τη φορά πήγε με δυο ζευγάρια αδελφών. Φαίνεται να έχουν κάποιες προμήθειες επειδή κανόνισαν να μείνουν τη βραδιά εκεί. Υποπτεύομαι ότι δεν θα είχαν αιρκοντίσιον ή ανεμιστήρες, αλλά αρκετή δροσιά, φυσική. Και ευτυχώς γι’ αυτούς δεν υπηρχε ο φόβος τον πυρκαγιών, που χτες “χτύπησαν κόκκινο”.  Οπότε όλα ήταν υπέρ τους!

Βέβαια, ο Ηλία είχε την ευθύνη της φιλοξενίας, οπότε υπεύθυνος όπως είναι, θεώρησε σωστό να πάει από νωρίς και να προετοιμάσει τα πράγματα. Τα απαραίτητα λοιπόν στο τραπέζι του. Ελληνικός καφές και δροσερό νερό. Κι ένα φορητό ραδιόφωνο να του κάνει συντροφιά. Αργότερα, όταν θα έρχονταν οι φίλοι του, το τελευταίο θα ήταν που θα χρειάζονταν. Μέχρι τότε όμως, ο Ηλίας μπορούσε να πάρει έναν υπνάκο κάτω από τον ίσκιο μιας φλαμουριάς και μιας καστανιάς. Αυτή κι αν είναι χαλάρωση! Ζηλεύουμε…

Ένα τραπέζι στρωμένο με λευκό τραπεζομάντιλο και ξύλινες καρέκλες (κλασικό ελληνικό στιλ). Βρίσκεται σχεδόν πάνω στο χαλίκι/άμμο της παραλίας. Σειρά από παρόμοια τραπεζάκια τοποθετημένα πάνω σε ένα υπερυψωμένο τσιμεντένιο πεζούλι, δίπλα σε δέντρα (κυρίως πεύκα). Ορισμένοι άνθρωποι κάθονται ήδη και απολαμβάνουν το δείπνο τους. Είναι από την παραλία του Μεγάλου Πεύκου ή Νέα Πέραμο, όπως τη λένε τώρα, Κυριακή απόγευμα…

Μαγευτική απογευματινή ατμόσφαιρα στο λιμάνι της Νέας Περάμου, λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Σκάφη και ιστιοπλοϊκά δεμένα στο λιμάνι, από μικρά ψαροκάικα μέχρι μεγάλα σκάφη αναψυχής. Η θάλασσα ήρεμη, σχεδόν καθρέφτης, με ελαφρούς κυματισμούς και γαλήνια χρώματα. Φυσικός φωτισμός από τον απογευματινό ήλιο, που ρίχνει χρυσαφένιο φως στα κατάρτια και τις επιφάνειες των σκαφών. Στο βάθος, χαμηλοί λόφοι της Σαλαμίνας ή των απέναντι ακτών, με καθαρό, γαλάζιο ουρανό.

Γαλήνη και ξεγνοιασιά — η ιδανική ώρα για να καθίσεις σε ένα παγκάκι στο λιμάνι ή σε καφετέρια και να χαζεύεις τα σκάφη. Ρομαντισμός, ηρεμία, χαλάρωση. Το ιδανικό φινάλε μιας απογευματινής βόλτας ή το ξεκίνημα ενός βραδινού περιπάτου. Περπάτημα κατά μήκος του λιμανιού, να χαζεύετε τα σκάφη και τις αντανακλάσεις του ήλιου. Παγωτό ή καφές σε ένα από τα καφέ της περιοχής με θέα στο λιμάνι. Και μετά μια μαύρα ή ένα ουζάκι με μεζέ σε ένα τραπέζι πάνω στο κύμα με φίλους! Ότι καλύτερο…

Το Lilium candidum, ή λευκό κρίνο, είναι ένα φυτό της οικογένειας των κρίνων . Είναι ιθαγενές στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή και έχει εγκλιματιστεί σε άλλα μέρη της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ουκρανίας, καθώς και στη Βόρεια Αφρική, τα Κανάρια Νησιά, το Μεξικό και άλλες περιοχές. Καλλιεργείται από την αρχαιότητα, για τουλάχιστον 3.000 χρόνια και έχει μεγάλη συμβολική αξία από τότε για πολλούς πολιτισμούς. Είναι ευάλωτο σε διάφορες ιογενείς ασθένειες που είναι κοινές στα κρίνα, και ιδιαίτερα στον μύκητα Botrytis. Μια τεχνική για την αποφυγή προβλημάτων με ιούς είναι η καλλιέργεια φυτών από σπόρους αντί για βολβούς. Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από την ομάδα “Love of flowers”  τραβηγμένες από την Mariese Gaetos Falconi. Υπέροχες!

Η Ακαδημία Πλάτωνος λειτουργεί ως ελεύθερο πάρκο, με διαδρομές, πινακίδες, και αναδείξεις των σημείων ενδιαφέροντος. Είναι ένας ιδανικός συνδυασμός πολιτιστικού περίπατου και αστικού πράσινου χώρου. Στη φωτογραφία μας ένας καθαρισμένος, επίπεδος χώρος με οριοθετημένα περιγράμματα στο έδαφος, που μαρτυρούν τα θεμέλια κάποιου αρχαίου οικοδομήματος. Ίσως του Γυμνασίου. Γεγονός πάντως είναι. ότι το βρήκαμε καθαρό…

Κατά τις 8:30 ήταν, λίγο πριν πέσει ο ήλιος αλλά με πολύ λίγους επισκέπτες, όταν το κάναμε εμείς. Μόνο κοντά στην παιδική χαρά δεν έλεγαν να τελειώσουν τα παιδιά με τα παιχνίδια τους. Περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση, δέντρα και φυσική ηρεμία, ιδανική για φιλοσοφικό στοχασμό – κάτι που ταιριάζει και με τη χρήση του χώρου στην αρχαιότητα.

Συνολικά, είναι μια όμορφη εποχή για επίσκεψη: ευχάριστος καιρός, ησυχία, και φυσική ομορφιά που πλαισιώνει το ιστορικό περιβάλλον. Το ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα είναι ήσυχο και ήρεμο αυτή την εποχή (καλοκαίρι). Γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχουν πολλά δέντρα και θάμνοι, που προσφέρουν φυσική σκιά και συμβάλλουν σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Παντού θα διακρίνεις απομεινάρια των οικοδομημάτων της αρχαίας Ακαδημίας.

Μια όαση δροσιάς σαν του σιντριβανιού είναι ιδανική για τις ημέρες του καύσωνα — ακόμα κι αν απλώς το χαζεύεις. Το σκηνικό δείχνει πολύ ευχάριστο, με δέντρα να προσφέρουν σκιά και το νερό να δροσίζει την ατμόσφαιρα. Αν βρίσκεσαι κάπου κοντά, είναι μια τέλεια ευκαιρία για ένα διάλειμμα από τη ζέστη. Καμιά φορά βέβαια, αν αυτό είναι εφικτό, είναι καλύτερα να πας μια βόλτα στη θάλασσα.

Ο ήχος του νερού, ο δροσερός αέρας γύρω από αυτό και οι μικρές σταγόνες που μεταφέρονται με τον άνεμο, προσφέρουν μια μικρή αλλά αισθητή πτώση της θερμοκρασίας στους γύρω επισκέπτες. Τι συμβαίνει πρακτικά: Το τρεχούμενο νερό εξατμίζεται λόγω της ζέστης, και αυτή η εξάτμιση απορροφά θερμότητα από το περιβάλλον — δημιουργώντας ένα μικρότερο, πιο ευχάριστο “μικροκλίμα” γύρω από το σιντριβάνι.

Η κίνηση του νερού βοηθά στη μετακίνηση αέρα — κι όταν φυσάει, μπορεί να σε “ραντίσει” με λίγες σταγόνες, που είναι αρκετές για μια στιγμιαία αίσθηση φρεσκάδας. Τα δέντρα γύρω του συνεργούν με τη δροσιά του σιντριβανιού, κάνοντας το σημείο ιδιαίτερα ευχάριστο για πεζούς και καθιστικούς επισκέπτες.