Οδύσσεια στην Κολοκοτρώνη, ανάμεσα σε κόρνες
Η οδός Κολοκοτρώνη στην Αθήνα. Ένας δρόμος που τρέχει, ή μάλλον, σέρνεται από την Αθηνάς μέχρι τη Σταδίου. Ένα στενό πέρασμα στην καρδιά της Αθήνας που ζει με τους δικούς του ρυθμούς – έναν ρυθμό που συχνά μοιάζει με αργόσυρτη συμφωνία από κόρνες, θορυβώδεις εξατμίσεις και βιαστικές φωνές. Κοιτάς τις φωτογραφίες και βλέπεις την αλήθεια: το απίστευτο μποτιλιάρισμα. Ένα γκρίζο βαν κολλημένο πίσω από ένα άλλο, μηχανάκια να προσπαθούν να χωρέσουν στα τελευταία εκατοστά του δρόμου, σαν ψάρια σε στενή φιάλη.
Η καθυστέρηση; Δεν μετριέται σε λεπτά, αλλά σε ανάσες υπομονής. Και όμως, η Κολοκοτρώνη είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό “τράφικ”. Είναι η ίδια η ψυχή του αθηναϊκού κέντρου. Ενώ τα αυτοκίνητα είναι ακινητοποιημένα, το πεζοδρόμιο, αυτό το στενό περιθώριο ανάμεσα στα ατσάλινα κουτιά και τα παλιά, ψηλοτάβανα κτίρια, είναι γεμάτο ζωή. Εκεί βρίσκεται το φαρμακείο με τον φωτεινό πράσινο σταυρό – ένα σημάδι ελπίδας μέσα στην κυκλοφοριακή αναρχία.
Δίπλα, κρύβονται τα μικρά, ανεξάρτητα μαγαζιά: vintage ρούχα, design αντικείμενα, βιβλία, καφέ που βγάζουν μυρωδιές οι οποίες διαπερνούν το καυσαέριο. Ο κόσμος στα πεζοδρόμια δεν περιμένει. Περιπλανιέται, ψωνίζει, πίνει τον καφέ του όρθιος, συνομιλεί. Είναι μια αντίφαση: από τη μία, η σύγχρονη αγωνία του οχήματος που αργεί, και από την άλλη, η διαχρονική ραστώνη της πόλης που ζει.
Ισπανοί, καλλιεργητές ελιάς, στο Θραψανό…
Φθινόπωρο στην Κρήτη, με τις εικόνες και τα αρώματα της φύσης να αναδίδονται σε κάθε βήμα, ανάμεσα σε ελαιώνες, λίγο πριν ξεκινήσει η ελαιοκομική περίοδος. Ηράκλειο στον νότο της Μεσογείου, ανάμεσα στα βουνά και στα χωράφια, μια ομάδα Ισπανών συνεταιριστών από τις Βαλεαρίδες Νήσους, βρέθηκε φέτος για λίγες μέρες σ’ ένα ταξίδι γνώσης, ανταλλαγής εμπειριών και -όπως φάνηκε- κοινής αγωνίας. Προέρχονταν από τη Μαγιόρκα, τη Μενόρκα, την Ίμπιζα και τη Φορμεντέρα: τέσσερα νησιά της Ισπανίας που, όπως και η Κρήτη, ζουν ανάμεσα στη θάλασσα, τη γεωργία και τον τουρισμό.
Μέλη αγροτικών συνεταιρισμών και παραγωγοί που παλεύουν καθημερινά με την ανισότητα, το κόστος και τη γραφειοκρατία, αλλά εξακολουθούν να βλέπουν στη γη τους το μέλλον. Οι 15 Ισπανοί συνεταιριστές επισκέφθηκαν τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Κάτω Ασιτών, οινοποιεία της ενδοχώρας και το Θραψανό, παρακολουθώντας από κοντά την καλλιέργεια, τη συγκομιδή και την παραγωγή ελαιολάδου. Οι Κρητικοί τούς υποδέχθηκαν με ρακί, ψωμί και λάδι -με την τυπική φιλοξενία του τόπου- και τους ξενάγησαν στους χώρους παραγωγής και αποθήκευσης.
Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρο το δημοσίευμα από τα ZARPANEWS.
Στάση στην “Αττική” – Από την πλευρά της Αδμήτου
Χθες, Σάββατο, ο καιρός στην Αθήνα ήταν ιδανικός για μια βόλτα. Ο ήλιος φώτιζε ζεστά τις γειτονιές και η κίνηση στους δρόμους κυλούσε ήρεμα. Έτσι, βρέθηκα στη στάση Μετρό και ΗΣΑΠ “Αττική”, από την πλευρά της Αδμήτου, έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς και πολυσύχναστους κόμβους του αθηναϊκού συγκοινωνιακού δικτύου. Η είσοδος του σταθμού από την Αδμήτου ξεχωρίζει για το μεγάλο, μεταλλικό της στέγαστρο που δεσπόζει πάνω από τον δρόμο. Η σύγχρονη αυτή κατασκευή, με τα γυάλινα πάνελ, δημιουργεί μια ευχάριστη αντίθεση με τα γύρω πολυώροφα κτίρια της περιοχής.
Από εδώ, εκατοντάδες επιβάτες ανεβοκατεβαίνουν καθημερινά τις κυλιόμενες σκάλες που οδηγούν προς τις αποβάθρες των γραμμών 1 και 2, συνδέοντας το βόρειο και το νότιο τμήμα της πόλης. Η οδός Αδμήτου, αν και σχετικά στενή, είναι γεμάτη ζωή. Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, τα μικρά καταστήματα και τα καφέ που απλώνονται στα ισόγεια των πολυκατοικιών συνθέτουν μια τυπική αλλά αυθεντική εικόνα της αθηναϊκής καθημερινότητας. Οι πορτοκαλί κολώνες και τα σημεία στάθμευσης για scooters μαρτυρούν την προσπάθεια της πόλης να συμβαδίσει με τις ανάγκες της σύγχρονης κινητικότητας, ενώ οι πεζοί κινούνται αδιάκοπα πάνω – κάτω στο δρόμο.
Παράλληλα, τα πυκνά δέντρα που φυτεύτηκαν κατά μήκος του πεζοδρομίου προσφέρουν σκιά και μια νότα πρασίνου μέσα στο αστικό τοπίο. Η παρουσία τους “μαλακώνει” την εικόνα της περιοχής, που συνδυάζει παλιά και νέα στοιχεία: από τις ανακαινισμένες προσόψεις μέχρι τα γκράφιτι που στολίζουν τους τοίχους γύρω από τον σταθμό. Αν κάποιος σταθεί για λίγο στο σημείο, θα δει τη γειτονιά να κινείται στον δικό της ρυθμό. Οι επιβάτες φτάνουν βιαστικά για να προλάβουν το τρένο, οι κάτοικοι κάνουν τις καθημερινές τους δουλειές, ενώ οι ήχοι της πόλης —μηχανές, φωνές, καμπάνες του τρένου— δημιουργούν ένα γνώριμο φόντο.
ΚΤΕΟ: Η υποχρεωτική διαδικασία που σώζει ζωές
Είχα την ευκαιρία, χθες, να περάσω από ΚΤΕΟ το αυτοκίνητο και τη μηχανή μου. Μια υποχρέωση που επαναλαμβάνεται κάθε δύο χρόνια στην Ελλάδα, αλλά συχνά την αντιμετωπίζουμε ως “αγγαρεία” ή ως μια απλή γραφειοκρατική διαδικασία. Εδώ θα γίνει ο έλεγχος για σοβαρές οξειδώσεις, ρωγμές ή φθορές που επηρεάζουν τη δομική ακεραιότητα του αυτοκινήτου ή της μηχανής. Πόσοι όμως αναρωτιόμαστε γιατί είναι τόσο σημαντική και γιατί το κράτος επιβάλλει τσουχτερά πρόστιμα σε όσους καθυστερούν;
Ο κύριος και αδιαπραγμάτευτος στόχος του Κέντρου Τεχνικού Ελέγχου Οχημάτων (ΚΤΕΟ) είναι η ασφάλεια στο δρόμο. Ένα όχημα που κυκλοφορεί στους δρόμους, πρέπει να είναι σε τέτοια κατάσταση ώστε να προστατεύει τον οδηγό, τους επιβάτες, αλλά και τους υπόλοιπους χρήστες του οδικού δικτύου. Το ΚΤΕΟ διασφαλίζει ότι τα κρίσιμα συστήματα του οχήματος λειτουργούν σωστά. Το ΚΤΕΟ είναι επίσης υπεύθυνο για τον έλεγχο των εκπομπών καυσαερίων του οχήματος. Μετρώντας τους εκπεμπόμενους ρύπους, διασφαλίζεται ότι το όχημα τηρεί τα νόμιμα περιβαλλοντικά πρότυπα, συμβάλλοντας στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Τι ελέγχεται (ενδεικτικά): Σύστημα Πέδησης (Φρένα). Η ικανότητα του οχήματος να επιβραδύνει και να σταματά αποτελεσματικά. Είναι ίσως το πιο σημαντικό σύστημα για την αποφυγή ατυχημάτων. Σύστημα Διεύθυνσης (Τιμόνι). Η σωστή λειτουργία του συστήματος για ακριβή και ασφαλή οδήγηση. Ανάρτηση. Η μέτρηση της απόδοσης των αμορτισέρ, τα οποία επηρεάζουν τη σταθερότητα και την πρόσφυση του οχήματος. Φώτα. Η σωστή λειτουργία, ένταση και ρύθμιση όλων των φώτων (πορείας, διασταύρωσης, φλας, φρένων). Ελαστικά. Κατάσταση, φθορά και σωστές διαστάσεις.
Βρήκαμε τη φωτογράφο των παιδιών, στην Ερμού
Θα το δεις στην Αθήνα. Εμείς την βρήκαμε χθες στον πεζόδρομο της Ερμού. Ασχολείται με τη φωτογράφιση περαστικών και την εκτύπωση σε μορφή “εφημερίδας” ως αναμνηστικό από την Αθήνα, είναι μια δημιουργική ιδέα που συνδυάζει τη φωτογραφία πορτραίτου. Αιχμαλωτίζει δηλαδή μια στιγμή του επισκέπτη ή περαστικού. Το στήσιμο (κάμερα, πράσινο κουτί) και η ιδέα της “εφημερίδας” προσδίδουν μια νοσταλγική, ρετρό αίσθηση, θυμίζοντας ίσως τους παλιούς πλανόδιους φωτογράφους. Δίνει στους τουρίστες ένα μοναδικό, φυσικό σουβενίρ.
Τέτοιες πρωτότυπες ιδέες συχνά γίνονται γνωστές μέσω του word-of-mouth και των social media. Ενδεχομένως να έχει δημιουργήσει το δικό της brand με το όνομα της εφημερίδας ή κάποιο άλλο όνομα που να σχετίζεται με την “Παλιά Αθήνα”, “Old Press Athens”). Η Ερμού, ως κεντρικός εμπορικός και πεζόδρομος, είναι ένα σημείο όπου συχνά εμφανίζονται καλλιτέχνες και επαγγελματίες με ενδιαφέρουσες ιδέες για τους περαστικούς και τους τουρίστες. Ενδεχομένως αυτή η φωτογράφος να τράβηξε και την Χλόη με τον Κάιλαν, όταν ήταν για το γαμήλιο ταξίδι τους εδώ, αρχές Οκτωβρίου.
Μια μπάντα στο σταυροδρόμι της Καπνικαρέας
Η καρδιά της Αθήνας χτυπάει πάντα στον πεζόδρομο της Ερμού, και το μεσημέρι, το ρυθμό δίνει συχνά η ζωντανή μουσική. Χθες, στη σκιά της ιστορικής εκκλησίας της Καπνικαρέας, μια υπέροχη μπάντα δρόμου πρόσφερε μια μοναδική ατμόσφαιρα, μετατρέποντας το πολυσύχναστο σημείο σε μια αυθόρμητη σκηνή τέχνης. Το συγκρότημα, με τον σαξοφωνίστα να ξεχωρίζει με το καπέλο του και τον κιθαρίστα καθιστό να συμπληρώνει τη μελωδία, ενώ ο κοντραμπασίστας έδινε τον βαθύ ρυθμό, προσέλκυσε την προσοχή των περαστικών.
Ο ήχος τους ήταν μια ευχάριστη έκπληξη μέσα στη βουή της πόλης, μια όαση μελωδίας που έκανε πολλούς να σταματήσουν, να χαμογελάσουν, και να απολαύσουν το μουσικό διάλειμμα. Αυτοί οι μουσικοί του δρόμου δεν είναι απλά διασκεδαστές. Είναι η ψυχή της πόλης, οι αυθεντικοί καλλιτέχνες που, με μόνο όπλο την τέχνη τους και την αυθεντικότητά τους, γεμίζουν με ζωή τα ιστορικά μας σημεία. Και στο συγκεκριμένο σημείο εναλλάσσονται, έχοντας κάνει μια δικιά τους άτυπη συμφωνία.
Ο κόσμος πλησίαζε, απολαμβάνοντας τη μουσική δίπλα στο βυζαντινό μνημείο του 11ου αιώνα, και φυσικά, ενίσχυε οικονομικά την προσπάθεια των καλλιτεχνών, αναγνωρίζοντας την αξία του ταλέντου τους και την ομορφιά της στιγμής που χάρισαν. Η μουσική μπάντα στην Καπνικαρέα είναι ένα ακόμα παράδειγμα του τρόπου που η Αθήνα, μια πόλη με βαριά ιστορία, παραμένει ζωντανή, νεανική και γεμάτη τέχνη σε κάθε γωνιά της. Μια τέτοια στιγμή είναι το καλύτερο “αναμνηστικό” από μια βόλτα στο κέντρο.
Σήμερα Κυριακή (26/10), τα ρολόγια άλλαξαν…
Σήμερα τα ξημερώματα, Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025, στις 4:00 π.μ., οι δείκτες των ρολογιών γύρισαν μία ώρα πίσω, δηλαδή στις 3:00 π.μ., προσφέροντάς μας μια επιπλέον ώρα ύπνου. Γιατί γίνεται η αλλαγή ώρας πάντα Κυριακή; Η Κυριακή επιλέγεται για την ελάχιστη δυνατή αναστάτωση στην καθημερινότητα, καθώς λιγότεροι άνθρωποι εργάζονται ή μετακινούνται. Η αλλαγή ώρας επηρεάζει τον βιολογικό ρυθμό, οπότε η ήσυχη Κυριακή λειτουργεί ως “μαξιλάρι προσαρμογής”.
