
Βρεθήκαμε για δουλειά στη Νέα Ιωνία και περιμένοντας να περάσει λίγο η ώρα, περπατήσαμε σε ένα πάρκο ρημαγμένο κι εγκαταλειμμένο, τουλάχιστον το καφέ που ήταν μέσα σε αυτό. Ψάχνοντας στους χάρτες της Google βρήκα αυτή τη φωτογραφία από το όχι και τόσο μακρινό 2014… Οι υπόλοιπες φωτογραφίες είναι δικές μου. Για να πάρετε μια γεύση του τι σημαίνει εγκατάλειψη.

Δείτε την άλλοτε λιμνούλα μπροστά στο καφέ. Χωρίς νερό, με τα λίγα φυτά μόλις να επιζούν. Συζητώντας με τους κατοίκους εκεί, μας είπαν ότι την ευθύνη την έχει ο Δήμος. Δικιά του περιουσία είναι. Και το μαγαζί αυτό το νοίκιαζε κάπου 6.000 ευρώ το μήνα. Ήρθε κι η κρίση του 2012, πού να αντέξει ο άνθρωπος που το είχε μισθώσει; Τα παράτησε κι έφυγε.

Και τώρα, είναι σ’ αυτή την κατάσταση… Θλίψη σε πιάνει να βλέπεις αυτό το πράγμα. Αιτία; Όπως λένε οι κάτοικοι, ο Δήμος, που αρνείται να βάλει λίγο νερό στο κρασί του, να χαμηλώσει το ενοίκιο και να βρεθεί κάποιος να ενδιαφερθεί να το λειτουργήσει. Αλήθεια, προτιμά να το έχει σ’ αυτή την κατάσταση; Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω αυτή τη δημοσιοϋπαλληλική, επικίνδυνη, νοοτροπία.
Ευχαριστούμε πολύ Ρούλα! Πόσο θα θέλαμε να βγει αληθινή η ευχή σου. Αγωνιζόμαστε γι' αυτό...