Χθες ήταν μια μέρα εκδρομής… Με τη ζέστη να σφίγγει το καλοκαίρι, η Άννυ, η Κριστίν και μείς μαζί τους, αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στον Ισθμό της Κορίνθου. Ήταν μια αναζωογονητική ανάπαυλα στον δρόμο μας για το Τολό και το Ναύπλιο. Η θέα από τη γέφυρα ήταν εκπληκτική. Το κανάλι, μια βαθιά, στενή σχισμή, έκοβε τη γη στα δύο. Την Πελοπόννησο από τη Στερεά Ελλάδα.
Ενώ η Κριστίν και η φίλη τους παρατηρούσαν τη θέα, η Άννυ στάθηκε στη γέφυρα, απολαμβάνοντας τη στιγμή. Ο ήλιος έλαμπε πάνω της και τα γυαλιά ηλίου της αντανακλούσαν το φως. Το χέρι της ακουμπούσε στο κάγκελο, και το άλλο κρατούσε το τηλέφωνό της, έτοιμη να απαθανατίσει τη στιγμή. Πρόλαβα να κάνω κι εγώ το ίδιο σε κείνην. Και ιδού η στιγμή!
Το τιρκουάζ νερό φώτιζε τον πάτο του καναλιού, ενώ τα ψηλά, απότομα βράχια, με τα στρώματα της γεωλογικής τους ιστορίας και τεχνικής από την κατασκευή της να φαίνονται καθαρά, έδιναν μια αίσθηση μεγαλείου. Μερικά πεύκα στέκονταν στην κορυφή, πεισματάρικα, να προσκολλώνται στην άκρη του γκρεμού. Φυσικά περιμένετε τις επόμενες μέρες ρεπορτάζ και από το Τολό και από το Ναύπλιο.
