Προσωπικά, αυτή τη χαρά δεν μπορώ να τη νιώσω, μιας και μένω στην Αθήνα, αλλά ας είναι καλά ο φίλος μας ο Πέτρος που καθημερινά ανεβάζει τέτοιες φωτογραφίες από τα μέρη που κινείται, λόγω της δουλειάς του. Έτσι μοιράζεται με τους αναγνώστες του τις ομορφιές που έχει το προνόμιο να ζει ο ίδιος. Για τη δουλειά του Πέτρου έχουμε γράψει πολλές φορές στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Θα πρέπει να έχει μια… υπερβολική ησυχία και μια γλύκα και ομορφιά μαζί με την ηρεμία που σου μεταδίδει η φύση. Όσοι έχουν ασχοληθεί λίγο μαζί της, ξέρουν πως μπορεί να το κάνει αυτό πολύ εύκολα. Ή τόσο εύκολα όσο μπορεί να το κάνει και η θάλασσα. Πώς συμβαίνει αυτό; Πολύ φυσιολογικά! Έχουμε δημιουργηθεί να ζούμε έτσι. Μη κοιτάτε που οι άνθρωποι επέλεξαν τη ζωή στις πόλεις κι έγιναν (;) πιο κοινωνικοί.
Για μένα και για κάθε άνθρωπο της πόλης τέτοιες εικόνες είναι επιθυμητές και να τις βλέπεις και να τις ζεις. Τον έχω ευχαριστήσει άπειρες φορές τον Πέτρο και προσεύχομαι να τον έχει καλά ο Θεός και να συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του σ’ αυτό το περιβάλλον, τροφοδοτώντας μας με υπέροχες μοναδικές φωτογραφίες από τους χώρους που κινείται. Είναι για μένα μια όαση ομορφιάς κάθε φορά που ανεβάζει κάτι από το δάσος.
