Χρειάστηκε να σταματήσουμε στην επιστροφή από την Ηγουμενίτσα κάπου κοντά στην Πρέβεζα πάνω στην Ιονία Οδό, σε ένα βενζινάδικο για να γεμίσουμε το ντεπόζιτο του SUBARU βενζίνη και να συνεχίζουμε ώς την Πάτρα που θα διανυκτερεύαμε. Το βενζινάδικο στεγάζονταν σε ένα ημιτελές κτίριο με ελεύθερη την είσοδο στην ταράτσα του.
Κι όσο ο Κώστας φρόντιζε το αυτοκίνητο εγώ ανέβηκα ανενόχλητος στην ταράτσα και πήρα αυτά τα τέσσερα στιγμιότυπα με μικρή διαφορά στο χρόνο. Δεν είχα την πολυτέλεια ούτε άδεια να ζητήσω, αλλά και κανείς δε με ρώτησε. Δεν μπορούσα να αντισταθώ στην ομορφιά. και την έβλεπα, αλλά ήταν μποστά μου παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Αυτά ήθελα να παρακάμψω και νομίζω ότι τα κατάφερα. Ήταν μια πολύ όμορφη ώρα που για τίποτα στον κόσμο δεν ήθελαν να χάσω. Και ούτε που σκέφτηκα την κούραση που είχαμε από το δρόμο της επιστροφής. Ήξερα πάντα πως τα καλύτερα συμβαίνουν όταν βρεθείς την κατάλληλη ώρα στο κατάλληλο μέρος. Εκεί κάπου κοντά στην Πρέβεζα νομίζω ότι πετύχαμε το συνδυασμό.
