Εντελώς συμπτωματικά βρέθηκα χθες στη νέα διάβαση, δίπλα στη διάβαση “οκτώ” στην Κωνσταντινουπόλεως, στα Σεπόλια, την ώρα που είχαν κατέβει οι μπάρες για να περάσει ένα τρένο. Το φωτογράφησα. Σε λίγο θα αποτελεί ιστορία! Τα έργα ανάπλασης του χώρου προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς. Και υποθέτω και υπόγεια.
Λέω υποθέτω, γιατί δεν είμαι, όπως και όλοι οι πολίτες που μένουν γύρω από αυτό το έργο και είναι ταλαιπωρημένοι μήνες τώρα από τη σκόνη του χώματος των έργων, δεν έχω ενημέρωση για το πως πάνε εκεί τα πράγματα. Κρίνοντας από τα όσα βλέπουμε στην επιφάνεια, μιλάμε. Και η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό, “τρέχουν” με γρήγορους ρυθμούς.
Συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα. Καθυστερούν να αρχίσουν ένα έργο και ξαφνικά πατάνε γκάζι για να το τελειώσουν. Δεν θα σταθούμε στα “παιχνίδια” που παίζονται… Εμείς εστιάζουμε στο καλό, που είναι μπροστά μας, για να πάρουμε κουράγιο και δύναμη. Σε λίγο αυτή η εικόνα δεν θα υπάρχει πια στα Σεπόλια. Στη θέση τους, μας λένε, θα υπάρχει λίγο παραπάνω πράσινο που το χρειαζόμαστε.
