Σε ένα κόσμο ρευστό, από κάθε άποψη, ακόμα και η αλλαγή σκηνικού του καιρού μπορεί να συμβεί χωρίς να το περιμένεις. Ποιος θα το έλεγε, ας πούμε, στις 29 και 30 Ιουλίου, στην καρδιά δηλαδή του καλοκαιριού θα είχαμε μια βροχερή μέρα και μια “γεμάτη σύννεφα” λες κι ήταν ένα χειμωνιάτικο διάλειμμα, τόσο αναγκαίο για τη δροσιά του!
Λέω δροσιά από συνήθεια, επειδή είμαστε ημερολογιακά μέσα στο καλοκαίρι. Στην πραγματικότητα εδώ ζούμε έναν υπέροχο… ανοιξιάτικο καιρό, όπου όπως βλέπετε τα λουλούδια έχουν κάθε λόγο να ανθίζουν, να ευημερούν και να ομορφαίνουν τις ζωές των ανθρώπων. Ίσως, λέω τώρα, ίσως, αυτός να είναι ένας λόγος που οι άνθρωποι εδώ, είναι τόσο ήρεμοι και χωρίς εμφανή τα σημάδια του θυμού.
Το νοιώθω στο πρωινό περπάτημα, στη γειτονιά που μένουμε, στο Νορθ Βανκούβερ. Και πάντα επιλέγω να το κάνω αυτό πριν τις 8. Από μια τέτοια πρωινή βόλτα, στα γύρω τετράγωνα, είναι και οι φωτογραφίες που βλέπετε στο σημερινό δημοσίευμα. Και οι άνθρωποι, που θα συναντήσεις, αν και δε σε ξέρουν, έχουν ένα ζεστό χαμόγελο και μια “καλημέρα” να σου πουν. Πολύ όμορφο, στ’ αλήθεια!
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…