Μ’ αρέσει να το κάνω πάντα εκεί που μένω. Ακόμα κι αν πρόκειται για ολιγοήμερη εκδρομή. Θέλω να βλέπω την ανατολή του ήλιου. Και τα έχει φτιάξει τόσο ωραία, ο Δημιουργός, ώστε να είναι πανέμορφα… Το γραφείο που μου έχουν παραχωρήσει στο σπίτι του Στηβ και της Έστερ είναι εκπληκτικό! Βλέπει μπροστά στο δρόμο, από το μεγάλο παράθυρο μου. Έτσι λοιπόν το πρώτο πρωινό εδώ, πρόσεχα την ώρα μέχρι να πετύχω την καλύτερη φωτογραφία.
Και χρειάστηκε να βγω τρεις φορές, να περπατήσω, να δω από πού βγαίνει ο ήλιος και να τον «πετύχω» στην κατάλληλη στιγμή. Είχε μια απόλυτη ησυχία… Ούτε άνθρωποι, ούτε αυτοκίνητα, στη μικρή συνοικία εδώ, στο Νόρθ Βανκούβερ που έχει γίνει μεγάλη πόλη πια. Λένε ότι φτάνει τους 125.000 κατοίκους. Αλλά έχουν έναν απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον.
Δείτε τι ήσυχοι που είναι οι δρόμοι του, τα πρωινά! Ψυχή δεν κυκλοφορούσε κατά τις 6 κι αυτό, προσωπικά, μου άρεσε πολύ. Το απόλαυσα! Και συνεχίζω να το απολαμβάνω, κάθε φορά που το κάνω. Αυτό είναι το ιδιαίτερο και ξεχωριστό Νορθ Βανκούβερ, που δεν έχει τεράστιες πολυκατοικίες. Αντίθετα, σπίτια σε μεγάλα περιποιημένα οικόπεδα, μονοκατοικίες δίπατες ή τρίπατες. Μια από τις επόμενες μέρες θα σας τα δείξω.