Κάποιοι λένε ότι πήρε το όνομά της, η οδός Παραμυθίας το πήρε από την ομώνυμη ορεινή πόλη της Θεσπρωτίας. Άλλοι πάλι ότι προέρχεται από τον αρχαιότερο τίτλο της Παρηγορήτριας Παναγίας. Οι πιο ονειροπόλοι δε (ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ) ότι κρατάει από τους λαϊκούς μύθους που έπλασαν τις παιδικές μας αναμνήσεις.
Η οδός Παραμυθίας –όπως επίσημα αναγράφεται– ή Παραμυθίας –μια και αρκετοί θαμώνες βρίσκουν πιο γουστόζικη αυτήν την εκδοχή– είναι κάπου μεταξύ κέντρου και απόκεντρου. Πέρα από το νοητό σύνορο της Μεγάλου Αλεξάνδρου και δίπλα από τις ράγες της Κωνσταντινουπόλεως, ο sui generis δρόμος βρίσκεται –μόλις για λίγα μέτρα– έξω από την πολύβουη πιάτσα του Κεραμικού κι εμπλουτίζει χρόνο με το χρόνο το οπλοστάσιό της.
Σ’ αυτό τον πεζόδρομο περπατήσαμε με τη Σούλα. Όχι για πρώτη φορά. Μα ς αρέσει και μάλλον θα το ξανακάνουμε. Πήραμε μερικές φωτογραφίες για να τις μοιραστούμε μαζί σας. και όπως κάνουμε πάντα ψάξαμε για πηγές προκειμένου να πάρουμε στοιχεία έτσι ώστε η περιήγηση μας να είναι όσιο πιο αξιόπιστη γίνεται. Σ΄ αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήσαμε το περιοδικό πόλης ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ.
