Αρχική » Ζωή » Ένα όμορφο απόγευμα στο λιμάνι του Μεγάλου Πεύκου…

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
002141
Τα δικά σας σχόλια
Μια αναγκαία υπόμνηση!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να γράφετε. Μόνο που για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Είναι λογικό να πρέπει να τα δει πρώτα ο διαχειριστής και να απομακρύνει κάποιο, αν -λέμε τώρα- μπορεί να είναι υβριστικό… Απλά πράγματα.
Αλλά θεώρησα ότι έπρεπε να το γνωρίζετε…

Φθινόπωρο θα πει μελαγχολία

Πραγματικά δεν κατάλαβα ποτέ γιατί γράφτηκε αυτό το τραγούδι. Πόση απελπισία πρέπει να είχε ο συγγραφέας του, καθώς έβλεπε να φεύγει το καλοκαίρι και να έρχονται μπροστά του εικόνες της καθημερινότητας και της ζωής;
Σκέφτομαι πως μάλλον δεν ήταν καθόλου ισορροπημένος, αφού όλα τα είχε εναποθέσει στο ανέμελο καλοκαίρι. Και τώρα τι, θα αναρωτιόταν: Θα πρέπει να επιστρέψω στη ζωή όπως την ήξερα; Μόνο που τη ζωή ως ένα βαθμό τη διαμορφώνουμε εμείς…
Δείτε το τραγούδι με τον Μητροπάνο, ΕΔΩ.
Οκτώβριος 2022
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει…

Η πιο όμορφη ώρα!

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, αν ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο. Και να το εκτιμάς!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα στην Τζια

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζια, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Διαδικτυακά ραδιόφωνα:

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο τον Μάιο του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Οι αγγειοπλάστες σήμερα…

Από γενιά σε γενιά πάει αυτή η τέχνη του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ καλό δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει κάθε Κυριακή την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου

Ο πατέρας μου και η μάνα μου σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά-σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε. Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας που δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

«Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ» τ. 161

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ.  162. που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ. δείτε το τ.162 Είκοσι εννιά χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

Ο “Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 435

Έτοιμο και το 435 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το 434,  ΕΔΩ το 433, ΕΔΩ το 432, ΕΔΩ το τ.431,  ΕΔΩ το 430, ΕΔΩ το 429, ΕΔΩ το 428, ΕΔΩ το 427, ΕΔΩ το 426, ΕΔΩ το 425, ΕΔΩ το τ.424, ΕΔΩ το τ.423, ΕΔΩ το τ.422, ΕΔΩ το τ.421, ΕΔΩ το τ.420, ΕΔΩ το τ.419, ΕΔΩ το τ.418, ΕΔΩ το τ.417, ΕΔΩ το τ.416, ΕΔΩ το τ.415, ΕΔΩ το τ.414, ΕΔΩ το 413, ΕΔΩ το 412, ΕΔΩ το 411, ΕΔΩ το 410, ΕΔΩ το τ.409, ΕΔΩ το τ.408, ΕΔΩ το τ.407, ΕΔΩ το τ.406, ΕΔΩ το τ.405 ΕΔΩ το τ.404 ΕΔΩ το τ.403 ΕΔΩ το τ.402, ΕΔΩ το τ.401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ.392, ΕΔΩ το τ.391, ΕΔΩ το τ.390, ΕΔΩ το τ.389, ΕΔΩ το τ.388, ΕΔΩ το τ.387, ΕΔΩ τ.386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε ΕΔΩ είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη, το χωριό μου… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 17ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Ένα όμορφο απόγευμα στο λιμάνι του Μεγάλου Πεύκου…

Από τον/την στην Ζωή στις .

Βρεθήκαμε ένα από τα προηγούμενα απογεύματα στο Μεγάλο Πεύκο. Πιο χαμηλά όμως από το συνηθισμένο μέρος που πηγαίναμε και μόνοι μας, αλλά και όταν ζούσε μαζί μας ο παππούς Διονύσης. Από τον κεντρικό δρόμο στρίψαμε προς το λιμάνι και «ανακαλύψαμε» ένα υπέροχο μέρος γεμάτο μικρά σκάφη, αλλά και μαγαζιά, καφέ και ουζερί, αλλά μαγαζιά με κρεατομεζέδες. Και το χαρήκαμε!

Διαλέξαμε ένα ουζομεζεδοπωλείο, το «Καλντέρα». Μας έκανε εντύπωση ο τύπος που το είχε, Κωνσταντινουπολίτης. Επιχείρησε αυτό το μαγαζί στη Σαντορίνη. Και μετά ήρθε εδώ φέρνοντας την εμπειρία από την Πόλη. Το σέρβις του και οι τιμές του, προσεγμένες. Έφευγες κι έλεγες: «Εδώ θέλω να ξαναέρθω». Μεγάλη επιτυχία να στο κάνει αυτό ένα μαγαζί.

Συνοδεύσαμε το τσιπουράκι «Τσιλιλί» που πήραμε με ψαρομεζέδες και μύδια αχνιστά. Και μας άρεσαν πολύ. Ήταν και η καλή παρέα των φίλων, όλα ήταν υπέροχα! Το αποκορύφωμα στο φευγιό μας, ήταν οι λουκουμάδες του «Ιορδάνη» στο πάγκο του, μπροστά στη θάλασσα. Ουρά περίμενε η πιτσιρικαρία τις δεκάδες γεύσεις που έκανε. Δεν είχε μόνο με μέλι, αλλά και πολλών άλλων ειδών σοκολάτας.

Post Views: 62

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.