
Βρεθήκαμε ένα από τα προηγούμενα απογεύματα στο Μεγάλο Πεύκο. Πιο χαμηλά όμως από το συνηθισμένο μέρος που πηγαίναμε και μόνοι μας, αλλά και όταν ζούσε μαζί μας ο παππούς Διονύσης. Από τον κεντρικό δρόμο στρίψαμε προς το λιμάνι και «ανακαλύψαμε» ένα υπέροχο μέρος γεμάτο μικρά σκάφη, αλλά και μαγαζιά, καφέ και ουζερί, αλλά μαγαζιά με κρεατομεζέδες. Και το χαρήκαμε!

Διαλέξαμε ένα ουζομεζεδοπωλείο, το «Καλντέρα». Μας έκανε εντύπωση ο τύπος που το είχε, Κωνσταντινουπολίτης. Επιχείρησε αυτό το μαγαζί στη Σαντορίνη. Και μετά ήρθε εδώ φέρνοντας την εμπειρία από την Πόλη. Το σέρβις του και οι τιμές του, προσεγμένες. Έφευγες κι έλεγες: «Εδώ θέλω να ξαναέρθω». Μεγάλη επιτυχία να στο κάνει αυτό ένα μαγαζί.

Συνοδεύσαμε το τσιπουράκι «Τσιλιλί» που πήραμε με ψαρομεζέδες και μύδια αχνιστά. Και μας άρεσαν πολύ. Ήταν και η καλή παρέα των φίλων, όλα ήταν υπέροχα! Το αποκορύφωμα στο φευγιό μας, ήταν οι λουκουμάδες του «Ιορδάνη» στο πάγκο του, μπροστά στη θάλασσα. Ουρά περίμενε η πιτσιρικαρία τις δεκάδες γεύσεις που έκανε. Δεν είχε μόνο με μέλι, αλλά και πολλών άλλων ειδών σοκολάτας.
Υπεροχο το κειμενο. Το ποιημα στο τελος μου θύμισε τις γυναικες της γειτονιάς της μητέρας μου που οταν πεθανε τις…