Το είδε η Σούλα και μου το επεσήμανε. Ο ουρανός, ένα απογευματάκι, είχε πάρει ένα υπέροχο χρώμα, όπως μου το έδειξε από το παράθυρο της κουζίνας. Βγήκα έξω και τράβηξα μερικές φωτογραφίες. Μοναδικές! Δεν το βλέπεις κάθε μέρα το χωριό, έτσι ντυμένο, μ’ αυτά τα χρώματα στον ουρανό.
Έφτασα περπατώντας μέχρι την πλατεία του χωριού τραβώντας στιγμιότυπα… Έτσι φαίνεται το σπίτι μου, αυτή την ώρα. Πανέμορφο! Σαν πίνακας ζωγραφικής που ο Μεγάλος Καλλιτέχνης έχει επιμεληθεί… Το θαύμασα για πολύ ώρα, πριν κάνω το “κλικ” στο φακό του κινητού μου τηλεφώνου.
Στο δρόμο για το δημαρχείο… Αυτά τα απλά πράγματα είναι που μου αρέσουν. Γεμίζουν την καρδιά μου όμορφα συναισθήματα και τα χρειαζόμουν τόσο στις μέρες μας. Τις τόσο δύσκολες. Θέλω να τις κρατήσω τέτοιες εικόνες. Δεν τις ζεις και κάθε μέρα. Μου άρεσαν και δεν χόρταινα να τις απολαμβάνω…
Έφτασα ως την πλατεία του χωριού, όπως γράφω και στη λεζάντα της πρώτης φωτογραφίας. Κι αν τον έχω περπατήσει το δρόμο αυτόν, από τότε που ήμουν παιδί! Μόνο που αύτη τη φορά ήταν λίγο διαφορετικά. Έχει βγάλει και κρύο και φαίνεται πώς μάλλον έχουν μπει μέσα στα σπίτια τους και άνοιξαν τα τζάκια τους να ζεσταθούν…