Πάμε ολοταχώς με το τέλος του Οκτώβρη, σε πιο ψυχρές χειμωνιάτικες μέρες. Όσο λοιπόν «κρατάει» ακόμα ο καιρός, μπορώ να ονειρευτώ μια βραδιά στην εσωτερική αυλή του σπιτιού μας στο χωριό. Τώρα μάλιστα που επέστρεψε η Μαλάμω με τον Νίκο, θα ήταν ιδανική η παρέα τους. Έχουμε κάνει βραδιές εδώ τα καλοκαίρια μας. Και κάποιες από αυτές υπάρχουν στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Αγαπώ αυτό το μέρος… Κι έχω βιώματα από αθώα παιδικά χρόνια που έχουν καταγραφεί θετικά και τα θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία. Ακόμα και τώρα, που μεγαλώσαμε κάπως, δε λένε να φύγουν από το μυαλό και τη σκέψη μου, Μπορώ έτσι να κάνω σχέδια και να παλεύω σθεναρά για την υλοποίηση τους, παρά τις όποιες δυσκολίες έχουν οι μέρες αυτές. Μερικά πράγματα που θέλουμε πολύ, συνωμοτεί το σύμπαν για να τα καταφέρουμε.
Ονειρεύομαι λοιπόν εκεί κατά τα μέσα Νοέμβρη να «κατέβουμε» για λίγο στο χωριό, αλλά θα προσπαθήσουμε να είναι λίγο περισσότερο. Το χρειαζόμαστε και μπορεί να μην τα καταφέρουμε να καθίσουμε στην αυλή, επειδή φαντάζομαι θα κάνει κρύο, αλλά και μέσα, με το τζάκι αναμμένο θα έχει τη χαρά του. Το έχουμε δοκιμάσει στο παρελθόν και ξέρουμε ότι λειτουργεί. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.