Πρωινό Σαββάτου είναι τραβηγμένη αυτή η φωτογραφία, στα Σεπόλια, οδός Αγίας Σοφίας, με φόντο τον Άγιο Μελέτη. Κοντεύει 10 το πρωί και όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι εσείς, δεν κινείται τίποτα. Και κοντεύει να φύγει ο Σεπτέμβρης, δεν το λες και καλοκαίρι, αν και οι θερμοκρασίες μέχρι χθες ήταν αρκετά υψηλές για την εποχή. Από σήμερα μας λένε ότι αλλάζουν τα πράγματα και με έκτακτα δελτία η ΕΜΥ μας ενημερώνει για δύσκολα καιρικά φαινόμενα. Ας είμαστε προσεκτικοί σε ότι κι αν έχουμε αποφασίσει στην καρδιά μας να κάνουμε.
Συχνά, όταν είμαστε έξω, έχουμε ανάγκη από ένα παγωμένο νερό, ένα φρέσκο χυμό φρούτων, ένα καφέ στα όρθια… Δεν ξέρω αν τα έχετε δει αυτού του τύπου τα καφέ. Δεν έχουν τραπεζάκια να καθίσεις με την παρέα σου. Έχουν όμως ανθρώπινες τιμές. Και ψάχνοντας βρήκα ότι αυτού του τύπου τα καφέ, λέγονται Loving Family και η ιδέα για την δημιουργία τους, γεννήθηκε στην Ελλάδα στην αρχή της οικονομικής κρίσης και στηρίζεται στην ιδέα της αλληλοβοήθειας. Όλοι μαζί σαν μια “αγαπημένη οικογένεια” στηρίζουν ο ένας τον άλλον. Με χαμηλές τιμές, χωρίς μεσάζοντες, κατευθείαν από τους παραγωγούς.
Ο δρόμος μου με έφερε μπροστά σ’ αυτό το κτίριο που είναι πάνω στην πλατεία Κάνιγγος. Μέσα από την πλατεία έχει τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία. Και τι μου θύμισε! Εδώ, στον 4ο ή 5ο όροφο, αν θυμάμαι καλά, στεγάζοντας τα γραφεί της ΠΟΣΣ, όταν πήγα στο ραντεβού που μου είχε δώσει ο τότε πρόεδρος Βασίλης Αποστολόπουλος, για να αναλάβω την έκδοση του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών». Πάνε τώρα κοντά 10 χρόνια που έχουν φύγει από εκεί και η παλιά πολυκατοικία μου δίνει την αίσθηση της ερειπωμένης. Πώς αλλάζει τα πράγματα η ζωή!