
Δυο μέρες τώρα, σε συνθήκες μοναδικές, καθώς εκπαιδευόμαστε, μαθαίνουμε για την ανάγκη ν ασκούμε υπομονή σε δύσκολους καιρούς… Πράγμα που δεν είναι εφικτό για τις ανθρώπινες δυνατότητες μας. Χρειάζεται να εμπιστευόμαστε Εκείνον που δίνει τη δύναμη και μας ενισχύει για να έχουμε επιτυχία στην προσπάθεια μας. Δυο μέρες τώρα, από τα χαράματα ως το απόγευμα.

Συνεχίζουμε και σήμερα, τρίτη και τελευταία ημέρα! Μια πνευματική όαση δροσιάς μέσα στην ξεραΐλα του κόσμου. Ευγνώμονες για τον μεγάλο εκπαιδευτή μας. Προϋπόθεση βέβαια είναι να καλλιεργούμε καθημερινά «Υπομονή με Μακροθυμία». Και να γνωρίζουμε τα όρια μας, αλλά και το πώς μπορούμε να τα υπερβαίνουμε με τη σωστή καθοδήγηση ακλουθώντας υποτακτικά τις οδηγίες που θα μας δοθούν από εκείνους που είναι διορισμένοι να το κάνουν.

Και θα το κάνουν. Το μόνο βέβαιο! Αλλά πόσο σημαντικό είναι να μάθουμε να καλλιεργούμε στις μέρες μας «Υπομονή με Μακροθυμία»; Το ερώτημα ασφαλώς επιδέχεται πολλές απαντήσεις, αλλά το ζητούμενο είναι να αντιληφθούμε πιο είναι το πραγματικό συμφέρον για μας. Και να το επιδιώξουμε σθεναρά.

Από αυτό θα εξαρτηθούν πολλά. Το ότι είναι δύσκολο, είναι το πιο εύκολο να το αντιληφθούμε, επειδή ζούμε μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο και τα προβλήματα του, που δεν είναι λίγα, μας αφορούν κι εμάς. Αλλά η Συνέλευση, δυο μέρες τώρα, τρίτη σήμερα, μας δείχνει πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό και να βγούμε ωφελημένοι και τώρα και πάντα!
Καλά να περάσετε και σήμερα έχοντας την ευλογία του Θεού μας.