Μια από τις μνήμες που έχω από όταν κατέβηκα στον Κολωνό, ήταν το κομμωτήριο της «Όλγας». Εκείνη με κούρευε, όπως και τον Λάμπρο. Ύστερα όμως ήρθε η κρίση του 2012 και ο Γιώργος, ο σύζυγός της, στο ταμείο, δεν έλεγε να βάλει λίγο νερό στο κρασί του. 13 ευρώ είχε το ανδρικό κούρεμα, ούτε ένα ευρώ δεν το μείωσε. Αλλά τα αστεία του, δεν έφταναν να κρατήσει το μαγαζί.
Λίγο αργότερα έκλεισε… Ήταν αδύνατον να κρατηθεί μ’ αυτές τις τιμές σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, όπως είναι ο Κολωνός. Τα γυναικεία κτενίσματα έφταναν τα 70 ευρώ, όσο δηλαδή και στο Κολωνάκι οι φίρμες. Τι κι αν ήταν σε ένα προνομιακό σημείο στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, Αλεξανδρείας και Άστρους, απέναντι από το κτίριο του 4ου Δημοτικού Διαμερίσματος Αθήνας και μάλιστα ιδιόκτητο;
Δεν αρκούν μόνο αυτά… Χρειάζεται και ψυχή και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Και κυρίως να αντιλαμβάνεσαι σε ποιους προσφέρεις όλο αυτό. Τόσα χρόνια τώρα ζητάει ενοικιαστή, όπως είναι επιπλωμένο και δεν βρίσκει. Από καιρό σε καιρό, αλλάζουν τα «ενοικιαστήρια», επειδή καίγονται από τον ήλιο . Αλλά ενδιαφερόμενος δεν υπάρχει. Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να στεναχωριέται, αλλά μετά πάλι σκέφτομαι πως πρώτος πήγα στους κουρείς των 5 ευρώ.