Ο καιρός ήταν καλός χθες. Κατά τις 9 το πρωί αφήσαμε στην Αθήνα και πήραμε το δρόμο για τα Ζάρκα της Εύβοιας, από την μεριά του Αιγαίου, έναν προορισμό που γνώρισα όταν ήμουν μικρότερος από 17 χρονών. Εδώ περάσαμε δύο βδομάδες σε μια καλύβα με καλάμια, μαζί με τα φιλαράκια από τον Σκαραμαγκά, τον Στέλιο από το χωριό αυτό που μας έφερε και τον Βασίλη από την Πάτρα. Και με τους δυο στην πορεία των χρόνων χαθήκαμε.
Είχα περισσότερα από 12 χρόνια να έρθω ξανά και χθες που επισκεφτήκαμε αυτή την παραλία, όλα ήταν διαφορετικά. Έχουν χτιστεί πολλά και καλοφτιαγμένα σπίτια, αν και η ταβέρνα του “Καπετάνιου” ήταν κλειστή. Έτσι αναγκαστήκαμε να πάμε στον Αλμυροπόταμο, από την μεριά του Ευβοϊκού για φαγητό. Έχουμε γράψει, όμως στο παρελθόν, για τα Ζάρκα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα από το αρχείο μας.
Όμως η θάλασσα του, ήταν το ίδιο ωραία, όπως πάντα. Το βότσαλο της ψιλό και σαν μάρμαρο. Πριν πολλά χρόνια, έχω βγάλει αθερίνα εδώ και την πηγαίναμε στην ταβέρνα του “Καπετάνιου” που τότε ήταν και παντοπωλείο και μας την έφτιαχνε μεζέ για ούζο… Αλλά τότε όλα ήταν διαφορετικά. Και υπήρχε και το ταβερνάκι του μπάρμπα Βαγγέλη που το είδαμε να έχει γκρεμιστεί και στη θέση του έγιναν δωμάτια.